weknow

Even voor de duidelijkheid...want dit zinnetje zou misverstanden kunnen opwekken! Ook op andere grondsoorten en zelfs zware klei zal het overschot aan stikstof en fosfaten grotendeels wegzakken naar het grondwater, uitspoelen naar oppervlaktewater of vervliegen als ammoniak in het milieu. Mesten in het najaar met verse mest is niet verstandig, zoals ook Bit al duidelijk maakt. De methode die Robo beschrijft...composteer beschikbare mest eerst tot ze oud en vergaan is, is wijs en, ook op den duur, de beste bemesting voor je tuin. (Overigens, Robo, ook de mestwaarde van verse koeienmest is bepaald niet laag. Wel sluit de verdeling van N-P-K erin wat beter aan bij de behoeften van een intensieve moestuin en heeft ze geen extreem hoge P-waarde zoals bijvoorbeeld kippenmest) Zou zeker ook aanraden om deze eerst te composteren.

@ Babel. Als het je alleen gaat om het verwerken van het afval uit die tuin van 110 m2 + eventueel een beetje geschikt keukenafval, dan is 2 tonnen voldoende lijkt me. Als je voldoende compost wilt hebben om je moestuin mee te voeden, dan heb je toch een 100 a 200 liter klare compost per jaar nodig (1 a 2 cm gemiddeld, mits de tuin al redelijk wat organische stof bevat...anders eerst enkele jaren 3 a 5 cm) Compost slinkt enorm...van een vol vat aan het begin, hou je misschien 1/5 over = pakweg 40 a 50 liter wat afhankelijk van inhoud vaten) Dan heb je dus zeker 3 of zelfs 4 vaten nodig en moet je op zoek naar geschikt organisch materiaal van elders.... bijv. herfstblad, grasmaaisel, houthaksel, mest van kleindieren....om aan voldoende te komen.

Hoi Ad, De bladeren hoeven niet perse in een gesloten zak, hoor. Vocht is inderdaad wel nodig voor de vertering, maar elke manier om ze lekker vochtig te houden zal werken. (In mijn moestuin valt veel eikenblad, ik composteer het gewoon mee...gemengd met van alles....na een half jaar tot driekwart zijn de bladeren zwart en half verteerd en gebruik ik de compost in die tuin) Blijkbaar wil je zo je eigen pot/opkweekgrond maken. Goed idee....met later wat zand of tuingrond toegevoegd heb je een goede basis om van alles en nog wat in te planten en op te kweken. Voedsel zit er weinig in, maar voor veel bomen, struiken e.d. is dat niet zo nodig...evt. voor groenten e.d. wel wat, maar dan kun je wat gedroogde koeienmest of zo gebruiken. Wat me heel erg verwondert zijn de toevoegingen die je doet. Bloedmeel kan ik nog begrijpen, is vrij snel-werkende stikstof en die zal helpen om de vertering van bladeren wat te versnellen en het resultaat ietsje voedzamer te maken. Dat advies van die biologisch-dynamische boer om kalk toe te voegen vind ik ronduit dwaas. In eikenbladeren zit inderdaad tannine en looizuur...die werken vertering wat tegen....maar op de zuurgraad van het resultaat zal de relatief kleine hoeveelheid van dit niet extreem-zure "zuur" geen merkbare invloed hebben. Ga er maar van uit dat je resultaat, bladaarde, niet zuur is (licht basisch) of neutraal. In compostering is kalk NOOIT nodig! Het voegt niets toe en levert zeker geen beter eindproduct. Er wordt heel wat kletskoek verkocht als je Googlet....

schreef Windindewilgen. Weknow zal even zijn best doen.... VOEDINGSWAARDE HOUTAS Door de verbranding is alle organisch materiaal in het hout weg. Wat overblijft is nog maar een fractie in massa van wat er was. De samenstelling van dit restproduct kan nogal variëren, o.a. sterk afhankelijk van houtsoort e.d. maar het zal steeds wel een vrij grote portie kalium bevatten en ook redelijk wat snel opneembare magnesium en daarnaast ook wel calcium = kalk. GEBRUIK VAN HOUTAS In een moestuin is het gebruik soms nuttig bij gewassen die lage voedingsbehoefte hebben en graag wat extra kalium willen...vooral uit de groep wortelgewassen. (Aardappels, uien, look, knolselder e.d.) Best toepassen in het voorjaar en in een ZEER KLEINE dosis....een laagje niet dikker dan poedersuiker over een oliebol. Te veel is schadelijk. 1 kilo per 10 m2....liefst gespreid over langere tijd.....is zo een beetje het maximum voor dit gericht gebruik. Ook fruitgewassen hebben meestal graag niet veel voeding (stikstof) maar wel een beetje extra kalium. Maar sommige hebben liever niet de kalk die ook in houtas zit. Voor steen en pitfruit, druiven, aalbessen e.d. kan een kleine dosis nuttig zijn, ook hier liefst in voorjaar, in meerdere keren en max 100 gram per m2...bij wat meer zuurminnend fruit (blauwe bessen, frambozen e.d.) zou ik het niet doen. WAARSCHUWING Met hout stoken is in mijn ogen NIET ecologisch, want een zeer niet-efficiente verbranding van fossiele brandstoffen. (Ik weet dat ik hiermee vloek in sommige ecologische kerken) Maar waar hout gestookt wordt, is de as een restproduct en gebruik in de tuin is dan een vorm van hergebruik, wat wel past in ecologische zienswijze. Maar als je geen 100% zuiver en droog hout brandt (dus zeker ook geen kolen, papier, karton e.d. om nog maar te zwijgen over geverfd of behandeld hout, plastic enz.) dan zal de as ook zware metalen en allerlei PAK's bevatten en vergiftig je je tuin en het milieu ermee.

Verstuiven van allerlei meel en gesteente...denk dus ook van houtas, waarvan hier sprake is...gaat ook heel makkelijk met een bakje of emmertje en een zachtere borstel met steel...bijvoorbeeld een die bij een veger-en-blik zit of een oud afwasborsteltje. Je steekt de borstel in de poeder en maakt een gooibeweging ermee (op de manier waarop vroeger in de katholieke kerk met wijwater werd gegooid ) op een 30 a 40 cm van waar het moet komen. Het effect is waarschijnlijk niet curatief (er wordt weinig bestreden vermoedelijk) maar eerder preventief. Door de poederlaag op het hout of bladeren wordt vocht afgestoten en de krulziekteschimmel...die dat vocht nodig heeft om zich te kunnen laten gelden....krijgt minder kansen om zich te ontwikkelen.

Een topic alvast om met andere liefhebbers komende winter tot een ruil van enthout te komen. Je kunt hier rassen van appels/peren/kersen/pruimen enz. aanbieden of vragen....nadere afspraken maken of dat verder met PBtjes regelen. Dit is wat ik dit jaar te bieden heb: Update: 28-11-2017 Onderstaand lijstje is van de appels die ik bij huis heb staan en die dit jaar goed enthout hebben. Van wat in de bostuin staat en goed enthout heeft, moet ik nog een overzicht maken. Appels: Reinette de Waleffe Santana Radoux Essching Colapuis Summerred Jonagold Bramley's seedling Pruim: Aprimira Abrikoos: Royal Zure kers: Kelleriis Aanvulling uit de bostuin 29/11 Appel: Gronsvelder klumpke Reinette de France 2 takken) Schone van Boskoop Ecolette Gascogne scarlet President Barabee (peer) Kosui (nashipeer, beetje enthout) Kweepeer (appelvorm) Leskovacka Belle de Thuin (pruim, 2x enthout)

Zo zou ik het ook aanpakken.

Paprika en kalebas kunnen niet kruisen. Die groene dingetjes in een paprika zijn een soort navelpaprika's (zoals navelappelsien) d.w.z. kleine vruchtjes die groeien in de grotere vrucht. Komt geregeld voor en kun je allemaal gewoon opeten.

Inderdaad...kweek of iets dergelijks. Spitten = verder verspreiden.... Als het stuk niet enorm is, is wieden met wortel en al...en dit geregeld herhalen totdat er niets meer bovenkomt....het beste. Stukken wortel die blijven zitten lopen weer uit...maar met volhouden gaat het wel weg. Zelf heb ik het in nog aan te leggen stuk van de bostuin (8000 m2) in zulke grote hoeveelheden, dat dat geen optie is. Laat het groeien, waar grond (nog) niet echt gebruikt wordt en op stukken waar ik wil planten of al geplant heb, kan ik het steeds makkelijker weghalen, doordat er een toplaag van organisch materiaal als mulch wordt opgebouwd, daardoor wordt wieden van kweek e.d. met wortel en al steeds makkelijker. Ook lichtdicht afdekken met karton o.i.d. werkt, maar dat moet zeker 2 jaar om deze weg te krijgen.

Neem wat pitten uit vogelvoer/kippenvoer of van een uitgebloeide ergens. Is altijd een grote soort vanwege hoge opbrengst.

Simon, op de foto is zeker een zaailing pawpaw.

Periode van droogte?

@ John Ik hou het op een Prunus-soort....denk een kers.

Als je dat gras (ik vermoed kweekgras), de distels en de winde kwijt wilt (het zijn allemaal erg lastige voor een moestuin, vooral omdat het bewerken van de grond ze juist bevordert) dan moet je inderdaad systematisch verwijderen. Probleem is dat ze met een keer alles schoonmaken niet weg zijn...de wortelstukjes die blijven zitten...van juist alledrie deze...worden nieuwe planten. De aanhouder wint...maar het zal regelmatige aanpak vragen, die per soort wat verschilt. Voor de kweek en de winde zal het zeker helpen op den duur om met veel organisch materiaal te mulchen...niet zozeer omdat deze onkruidsoorten worden onderdrukt (dan moet een laag wel heel dik zijn en zeker 2 seizoenen alle licht wegnemen...en dan nog komen ze er door) maar doordat je grond veel ruller wordt, waardoor op den duur het makkelijker wordt om deze onkruiden met wortel en al uit te trekken. Distel vind ik een moeilijke.....probeer die penwortels steeds zo diep mogelijk uit te steken....30 a 40 cm. liefst....dan raak je ze op den duur wel kwijt.

Iwan.....Je bent niet de enige hoor....maar de woorden halfstam/hoogstam/laagstam zeggen niet zo veel en kloppen in dit verband NIET! Of een boom laagstam of halfstam is, dat ligt alleen aan waar je ze topt en hoe je de kroon vormt. Is dat op een hoogte dat je er onder kunt staan, 1,70 a 2,00 meter dan laat je een boom als "hoogstam" groeien. Waar het om gaat is de groeikracht van de onderstam waarop geënt wordt. In jouw geval...een boom die niet te groot wordt en waarop je meer soorten wilt enten...kies je dus bij pruimen voor tamelijk zwak groeiende onderstammen, St. Julian-A of Wangenheim. Bij pruimen (en ook kersen) groeit ook een zwak groeiende onderstam nog altijd heel behoorlijk (veel meer dan bij appels en peren). Er bestaan nog zwakker groeiende onderstammen voor pruimen, bijvoorbeeld de "Pixy", maar die wordt nog weinig toegepast en is moeilijk te krijgen. Voordeel van de 2 geadviseerde is ook dat ze vrij goed verenigbaar zijn met andere prunussen (behalve kers!) als perzik en abrikoos en Japanse pruimen en allerlei nieuwe mengvormen hiervan als pluot e.d. Je kunt zo een wat zwakker groeiende onderstam dan in principe nog tot allerlei vormen en hoogtes opkweken. Op goede grond kan het best dat je pas zijtakken op 2 meter laat groeien (hoogstam) of rond de 1,20 meter (halfstam) of nog lager (laagstam)....maar daar gaat niet veel bloei aankomen om dat je veel te veel moet snoeien om de boom zo laag te houden, waardoor ze eigenlijk nooit helemaal kan ontwikkelen. Wat wel heel goed kan is dat je meerdere takken vanaf de grond laat groeien, die elk een meter of 4 a 5 worden, een hele grote struikvorm dus...en die kun je zelfs maken met een heel hard groeiende onderstam. Wat ook nog van belang is, is hoe hard het ras groeit dat je ent op een onderstam. Pruimen rassen zullen meestal veel harder groeien dan bijvoorbeeld een abrikoos, maar zelfs bij pruimen kan dat per ras nog heel veel uitmaken. Zeker iets om rekening mee te houden als je een familieboom wilt gaan maken.

Snoeien doet groeien..... Door te knippen bevorder je over het algemeen een harde groei... (Hoewel het wel wat uitmaakt wanneer je dat doet,,,voorjaar en zomersnoei geeft minder hergroei) Je wilt de boom klein en vruchtbaar houden..... Ik zie 2 opties..... een leivorm waarin je de boom dwingt om te groeien. (Bij WindindeWilgen was dit zeer effectief toegepast bij perziken en abrikozen in zijn kas...lijkt me sterk dat die snoei- en opbind-techniek niet ook op een vijg is toe te passen, aangezien in mijn ervaring een vijgenboom erg goed te vormen is.) en een tweede wortelsnoei, waardoor de groei sterk beperkt wordt en bloei bevorderd. Heb met wortelsnoei geen ervaring bij een vijg...moet ik er eerlijk bijzeggen...maar verwacht dat ze daar erg goed op kan reageren, door het gemak waarmee een vijg nieuwe wortels maakt en opschot vormt.

Normaal zou ik voor toepassing van zoveel soorten prunus kiezen voor Wangenheim of evt. St. Julian-A. Vergis je niet dat de meeste soorten, zeker pruimen, ook op deze "zwakke" onderstammen nog behoorlijk groot zullen worden...4 a 5 meter makkelijk. Groter zou ik zelf nooit gaan, aangezien een nog grotere boom nauwelijks meer te beheren is enfruit ervan nauwelijks meer te plukken. Maar goed, wil je een echt grote boom, dan is Myrobalan als onderstam (Prunus Cerasifera = kerspruim) de meest voor de hand liggende keuze. Kan vegetatief vermeerderd (stekken, afleggen, marcotteren) of via zaad.

De smaak van nectarines zal per ras verschillen. Een nectarine is gewoon een perzik, maar dan met een gladde schil. Omdat "wij" (= consumenten) vooral heel zoete en aromatische willen, zal daar wel op worden ingespeeld door kwekers en telers. Die kom je dus het meeste tegen. Hoewel het probleem ook is dat ze vaak onrijp geplukt worden en dan niet altijd hun beste smaak bereiken. Er bestaan vast ook rassen perzik/nectarine die minder zoet zijn dan de meest verkochte of zelfs met wat zuur in de smaak. Kan me goed voorstellen dat er ook liefhebbers zijn voor niet zo mierenzoete rassen. Er wordt vaak een onderscheid gemaakt tussen perzikken/nectarines met wit en meer geel/oranje vruchtvlees. Wit wordt als lekkerder beschouwd, maar rassen met geel vruchtvlees zijn wat steviger en meestal wat langer verkoopbaar (schap-bewaarbaarheid) en daarom komen die het meeste voor in de winkels e.d.

Kan, maar nog waarschijnlijker is dat ze nooit veel en diepere/bredere wortels heeft gevormd omdat de klei moeilijker doordringbaar is. Zeker bij een zwakgroeiende onderstam. Een los dansende boom in de grond zal het nooit goed doen of zelfs ronduit slecht. Fixeren is nodig om wortels beter te laten aanslaan, anders komen ze steeds weer los/gaan kapot. Enfin, de remedie werd je al verteld door WindinWilgen en Bit.

Frambozen worden 1,5 meter. Herfstframbozen meestal lager. Bramen maakt takken van 3 a 4 meter. Behandel en plant ze niet hetzelfde dus, zoals een soort. Let vooral nu op de lei-mogelijkheden, waaraan ze later moeten worden aangebonden. Voor frambozen is een plantafstand van bijvoorbeeld 1 meter prima...tussenliggende ruimte vult zich vanzelf op met 6 a 8 uitlopers. Aanbinden aan 1 a 2 draden volstaat. Voor de bramen zou ik zeker 2 meter afstand aanhouden. En aanbindmogelijkheden van 2 a 3 meter. Er zijn meerdere topics hier over hoe je leidt voor een goede groei en opbrengst. Richting maakt weinig uit...voorzie vooral de nodige ruimte!

Ik snap dat je wilt kijken naar bestuiving. Zo een onderzoek lijkt me een specialistisch en duur grapje...alleen zinvol misschien als je een nieuw ras ontwikkelde en dit officieel wil laten erkennen. (uiterst onwaarschijnlijk) Bij gekende rassen is dit normaal wel bekend. Kwekerij Fleuren vermeldt het meestal:https://www.fleuren.net/assortiment/2-kersen Ook de mate waarin rassen zelfbestuivend zijn of elkaar bevruchten is normaal bekend en wel ergens op te zoeken. Op Fruitlent vind je uitgebreide informatie over het eventuele belang ervan: http://www.fruitlent.nl/popups/bestuiving_zoete_kers.html Dit speelt overigens vooral een rol bij zeer nieuwe rassen, die zelden voor particulieren te koop zijn. Maar hoe het ook allemaal zij, eerlijk gezegd denk ik dat je je er als liefhebber niet te veel zorgen over moet maken. Normaal zijn kersen redelijk zelfbestuivend of zullen 2 of meer rassen die ongeveer gelijk bloeien toch wel wat opbrengst geven. Voor commerciele teelt, waar elke kilo opbrengst telt en nieuwe rassen een verschil kunnen maken is dit wetenschappelijk kijken mogelijk wel relevant....zet je als liefhebber enkele rassen bij elkaar die okay zijn, een boomkweker kan je dat vertellen, dan gaat het normaal gewoon goed.

Helaas, nagenoeg onmogelijk om een pruim aan blad/groeikenmerken te herkennen zo. Wat zou kunnen helpen is de kennis die het gaf aan jou te vragen waar hij het kocht of hoe hij er aan kwam....meeste verkopers hebben hooguit enkele rassen in hun assortiment. Het overgrote deel van het aanbod in tuincentra, bouwmarkten e.d. is trouwens het ras Opal of het ras Reine Victoria.

Nog een tip Henk. Als je in de rand een wat scherper stukje kunt maken, is dat handig om vruchten van tak los te stoten zonder schade. Bij de verkochte versie (zoals bij de Wiltfang) fungeert het metalen onderrandje als een soort mesje daarvoor dat je gebruikt om een steeltje door te steken en dat is vaak toch wel handig. Even ter zijde : Kwam gisteren iemand tegen met een oude moerbeiboom, die tevergeefs stad en land had afgezocht naar iets om daaruit de vruchten te plukken in de hoogte..... Een stuk kleiner, maar vooral ook zachter fruit...zeg 2x een framboos van formaat. Bovendien is een oudere moerbei nogal knoestig, waardoor je veel moeilijker een stok o.i.d. omhoog kunt steken waar je dat wilt.

Vermoedelijk eetbaar op het oog. Kun je makkelijk controleren door een klein stukje gewoon zo te proeven. Is dat lekker van smaak (niet zeer bitter, zuur, wrang) dan is het eetbaar. De basissmaak van een pompoen kun je dus rauw heel goed proeven....trouwens pompoen kun je gerust ook rauw eten, al wordt dat weinig gedaan. Voor wat betreft de schil hetzelfde.....is die mals in je mond zo, dan is pompoen met schil en al lekker. Is ze zo hard, dat ze bijna niet lekker te bijten is, dan kun je de pompoen beter schillen. Pompoenen van nu zijn meestal heel mals, inclusief schil. Door te bewaren zullen sommige een wat hardere schil krijgen die niet meer goed te bereiden is, maar andere blijven met schil en al lekker.

Lijkt luizen. Vaak het gevolg van te veel bemesting, waardoor veel bladgroei van zwakke bladeren. Kan op enkele dagen van weinig naar veel. Let op je bodem (niet te vruchtbaar, pas op met stikstof). Blad zal binnenkort vallen, dus "bestrijding" heeft niet veel zin (en werkt averechts....doodt de vijanden van die luizen die je graag wilt!) Lok oorwormen, lieveheersbeestjes enz. Cox Orange is een zeer bevattelijk ras appel. Daardoor af te raden voor liefhebber.