Jardinades, onze mini-vakantie

Zo, mijn 4e update van dit jaar... En deze gaat dan ook nog niet eens over de moestuin! Volgende week post ik nog een update, om te laten zien hoe de boel er bij ligt hier in Zelhem.

Nu eerst onze mini-vakantie naar Frankrijk, op bezoek bij Appelvrouw! Met een auto vol met kilo's en kilo's vlees (Appelvrouw had een boel aan haar buren verkocht ), een bench met 4 kipjes van Nasuada, een hond (2e hond was uit logeren), en ook nog wat kleding en toiletspullen voor onszelf, zijn we die kant op gereden.

Het was zeer leuk om te zien hoe Appelvrouw en haar Lie daar wonen. Ze hebben er echt een paleisje van gemaakt, al zit er ook nog erg veel werk in. Maar dan hoeven ze zich niet te vervelen, toch? De tuin is zoals ik hem zou willen, qua doorkijkjes en struiken en kronkelpaden. Nu zie je bij ons echt nog dat het zo'n 4 jaar geleden nog een weiland was... en naar mijn idee groeien alle bomen en struiken hier echt niet snel genoeg.

Dat Appelvrouw en Lie juist een boel hebben moeten kappen en dat vaak moeten bijhouden, om er te kunnen lopen en er een moestuin te kunnen hebben, is weer een hele andere kant van het spectrum.

Maar goed, we hebben er die avond van aankomst heerlijk gegeten, en veel gekletst. De volgende dag zijn we zelf op stap gegaan, er moest voor de Jardinades nog een boel gebeuren en we wilden zeker niet in de weg lopen. Dus we hebben in de buurt gewandeld en lekker onderweg wat gegeten.

Tijdens het wandelen kwam ik natuurlijk van allerlei kruiden tegen, hier wat kiekjes:

De hond verdween opeens op een hoge bult, te steil voor ons. Ze ving er blijkbaar iets, en vrat het op! Ik denk een hagedisje, want die renden steeds weg zodra we ergens liepen. Nou goed... ze leeft nog.

Op het mooie stenen muurtje rond de moestuin van Appelvrouw, lagen al een mooi aantal pompoenen:

En in de Jardinades-tuin, naast de kerk, was ook van alles te zien die zondag:

De zwart-witte eend van bovenstaande foto is daarna weer met ons meegegaan, samen met 3 jongere eenden. In de bench waar de kippen op de heenrit in zaten.

Ze hebben de reis goed doorstaan, en lopen hier nu vrolijk rond te kwaken.

Maandagochtend zijn we weer naar Nederland gereden, weer terug naar ons 'saaie' vlakke Gelderland. Geen bergen, geen snelstromende beekjes, daar waar niet iedereen standaard een berg met haardhout heeft liggen in de tuin. Daar waar het niet de normaalste zaak is om een flinke boomgaard te hebben.

Maar wel terug naar ons eigen bedje, en terug naar de varkens die zeer goed zijn verzorgd (vooral alleen maar gevoerd) door Jorick van www.dierendiensten.nl .

Door even te werken in de tuin van Appelvrouw, weet ik wel dat ik nooit meer zeur over onze grond/bodem. Want hoe mooi het daar ook is, de grond is amper mee te werken. Getver wat een harde troep als het droog is! En wat een glijbaan als het nat is!

Geef me dan maar onze zandgrond, waar al het water doorheen zakt als een zeef. Maar wel zonder grind, het is makkelijk los te maken, en heerlijk om in te wieden, scheppen en harken.