Trage spruiten en weerbarstige pastinaken

Spruiten. Ik heb ze gezaaid bij m'n ouders in het voorjaar van 2016, en nu pas eet ik ervan, zo'n 17 maanden later. Ik had ze vorig jaar al verwacht, maar toen was het nog niks. De snelsten schoten dit voorjaar door, want dat krijg je dan, maar er waren ook nog achterblijvertjes, en die achterblijvertjes... Hah, ik geloof dat niemand op dit moment zulke mooie spruiten heeft staan!

Zo'n tijdpad moet ik vaker proberen.

Nog wat langzaam spul: een bloemetje wat nu pas mooi begint te bloeien, ik vermoed dat ik het zelf gezaaid heb van uit de berm gewonnen zaad. Wat het is weet ik niet, ik heb aan gele kamille gedacht, wie het weet mag het zeggen.

Van deze dacht ik dat ik hem niet meer zou zien bloeien dit jaar, maar nu het Oktober is gebeurt het toch nog met suikerwortel Aurora Rubin:

Dan iets anders; een gewas dat niet traag ging: Pastinaak, maar wel eentje die me problemen stelde toen ik het uit de zware klei moest halen. Ik kan wel merken dat ik nog een nieuweling ben; al deed de pastinaak het goed op mijn klei, toch wil je zo'n gevecht met de klei niet leveren alleen maar om er een peen uit te halen:

Niet normaal, dit. Wat een blubberzooi! Maar ze moesten eruit; sommige pastinaken begonnen al te rotten, 't is ook zo nat hier.

Sommige delen van mijn tuin heb ik verbeterd door er terpbedden te leggen, dat is zwaar werk, en veel werk, maar na zo'n akkefietje met pastinaak wordt het wel voor de zoveelste keer duidelijk waarom ik dat doe.

Dit is de pastinaak schoon. Dat is dan wel een mooi ding, een halve meter lang.

Wat me opvalt; er wordt wel eens gezegd dat je losse grond moet hebben om mooie rechte penen te krijgen. Dat valt mee, vind ik.