Een paar rare warme dagen, een soort vakantie, even geen wind en kou.

Voor de plantjes leuk alles gaat gelijk aan de groei, voor mij lekker maar ook extra werk.

De asperges kwamen boven kijken en moeten dan opgebermd.

De bak gaat heel hard, er moet gegoten en gelucht worden. 

En het was ineens druk op de tuin. Nieuwe leden, oude leden iedereen was er weer.

Of zoals een oud lid eens zei bij de eerste mooie dag: "Al wat leeft, rept zich".

 

Ik heb uit de bak voorgetrokken potten met kruiden meegenomen naar huis, wat tijm, maggiplant en bieslook.

Nu is het niet zo erg meer als ik die vergeet mee te nemen.

 

 

 

 

Onder glas gaat het nu veel te hard, de eerste winterpostelein en veldsla wil gaan bloeien, dus die mag mee naar huis.

 

 

Daar heb ik veel te veel groen, want soms eten we nu met zijn tweeën en dan doe je lang met een tas vol groen.

Dus iedere dag vers groen bij het eten.

 

 

 

 

 

De Welsh onion levert goed.

 

 

 

Onder glas gaat het bijna bloeien, ik oogst er elke dag van.

Ook de eerste radijs is versnoept.

 

 

Als ik de bloemenborder opschoon komen net de lieveheersbeestjes uit hun winterslaap.

Met een hand vol loop ik naar de munt onder glas die last van luis heeft.

De helft van de kevers is dan al gevlogen maar de rest kan aanvallen.

 

 

 

Ik hoop dat de munt snel naar buiten kan want dit jaar zie ik ook voor het eerst de mooi blauw glimmende munthaantjes op de munt.

Achter op de foto zie je zo'n blauwe muntliefhebber.

 

Van de buurman mag ik zijn geschoten boerenkool oogsten, lekker zacht zijn de toppen en prima te wokken.

 

 

 

Omdat er volk was kon ik hulp regelen en een flinke tak uit de kronkelwilg snoeien.

Voor ik met een ladder de boom in ging dacht ik nog: "Een mooie gelegenheid om een overzichtsfoto te maken."

Maar eenmaal in de boom aan het zagen vervloog die gedachte weer met het mooie lente weer.

 

Er was natuurlijk meer te snoeien, en dat ook maar gelijk gedaan.

 

 

Op een april hield ik het niet meer, de poters, Anais gingen de grond in.

Eerder als gedacht maar ik ben wat bang voor een droog voorjaar.

De poters waren mooi ontsproten.

 

 

 

Bij iedere poter gaat een stokje tegen het per ongeluk omschoffelen van de aardappelscheuten straks als ze bijna boven zijn.

 

 

 

Onder glas gaat het hard, soms te hard.

Ik heb de ramen deels open en dan droogt het sneller uit, dus ook meer gieten.

 

De peentjes gaan nog langzaam:

 

 

Maar de sterrenkers is nu ook goed.

 

 

 

Die mag mee naar huis samen met wat geruilde prei voor quiche bij het avondeten.

 

 

 

De warmte is weer geweest, de kou komt hier weer terug.

De verwachting voor de komende twee weken, iets kouder als normaal: