Zeekraal. Een heerlijke zilte groente.

Snijden mag, maar alleen met vergunning. Zonder vergunning mag je de schorren niet betreden, en op het snijden van zeegroenten (lamsoor en zeekraal staan hoge boetes. Terecht, het is kwetsbare natuur.

Dit jaar was ik weer eens ingeloot voor een snijvergunning.

Hierboven ongeveer 4 ons. Rauw in een salade; kort roerbakken; gewoon even koken: allemaal heel lekker.

Hier een stukje van het schor vlak bij mijn huis:

Snijden doe je rondom laagwater, anders is het wel erg soppen.

Laagwater blijkt voor een enkele zeilende toerist een onbekend fenomeen te zijn:

Vastgelopen. Geen fatsoenlijke zeekaart, geen idee van eb en vloed? Maar voor alles is een oplossing. Nu, vrijwel geen wind: gewoon wachten, 6 uur later is het weer hoogwater. Wel ongemakkelijk wachten: de plee doet het niet, de accu's kunnen gaan lekken, je kunt niet koken, de kastjes aan de hoge kast storten leeg als je je openmaakt, onder 45 graden helling is een dutje doen in je kooi ook niet aangenaam.

Nu even mijn eigen "toerisme":

Bij warm weer en een watertemperatuur van minstens 18 graden stap ik even op de fiets. In 2 minuten ben ik hier:

Stukje Oosterschelde. Heel klein in vergelijking met het Noordzeestrand. Wel véél dichterbij voor mij, en erg rustig. Dompelen, en, omdat ik er dan toch ben, ook een stuk zwemmen. Bij extreem warm weer soms 3x per dag.

Tot zover. Wonen in het buitengebied heeft voordelen, maar vergeet de nadelen niet.