weknow

In grote lijnen eens met Castenada. Dit is precies wat er gebeurt bij bijv. composteren. (Geen mening, maar harde gegevens ) De massa wordt kleiner, de concentratie aan mineralen wordt veel sterker, maar vooral ook: de mineralen worden omgezet naar ingewikkelde, stabiele verbindingen en zo vastgehouden in de compost en later de bodem. De voedingswaarde van compost is op zichzelf aanzienlijk lager dan van bijv. kunstmest of verse dierlijke mest, waarbij compost het eerste jaar ca. 30 % gemiddeld daarvan afgeeft. Maar de totale hoeveelheid die je ervan geeft aan de bodem is veel groter en het werkt, met de toename/opbouw van organisch materiaal door dit te blijven doen, vooral als een voorraad die zich opbouwt en daarna heel geleidelijk wordt afgegeven. Ideaal is een geleidelijke opbouw van stabiel organisch materiaal (gemeten als percentage koolstof) tot ca. 2.6% in de teeltlaag (bovenste 30 cm.) van je grondje. Als je dit in een aantal jaren hebt opgebouwd door behoorlijke hoeveelheden compost te geven is de voedzaamheid van je bodem in principe voldoende voor elke teelt. Dan is het een kwestie van blijven aanvullen wat je verbruikt door te oogsten om dit ideale niveau te handhaven. Meer compost blijven toevoegen is ongewenst en leidt tot overbemesting met alle negatieve gevolgen die daar (ook voor wie met directe bemesting werkt) bijhoren en die met een vrij strenge wetgeving in de landbouw worden gehandhaafd. Wat een bodem kan vasthouden aan voedingstoffen is zonder die organische stof vrij weinig. Directe bemesting met kunstmest of ook dierlijke mest is daarom een soort fastfood....het werkt snel en kort en bouwt niets op. (Organische mest heeft wel nog een beperkt percentage organische stof = koolstof dat iets bijdraagt aan structuur en voedzaamheid van de bodem, kunstmest niks en heeft zelfs een verschralend en uitputtend effect en de meeste soorten hebben ook een verzurende werking, waarvoor kalkgiften dan weer een compensatie moeten zijn). Wel is er een groot verschil tussen bijv. zandgrond (die op zichzelf niks vasthoudt) en bijvoorbeeld klei dat tot een zeker niveau sommige mineralen kan binden en daardoor minder kritisch is. Maar ook daar zal voorbij een kritische grens (vergelijk het met een spons die een hoeveelheid water kan vasthouden en dan niet meer) de overmaat doorspoelen naar de diepere bodem en het grondwater. Stikstof wordt in grond zonder humus nagenoeg niet opgeslagen en verdwijnt dan vooral in de lucht. (als ammoniak) De combinatie van voldoende stabiel organisch materiaal die geleidelijk is opgebouwd, samen met het bodemleven dat hiermee verbonden is zorgt op diverse manieren voor (o.a.) een gewenste stikstofvoorziening van de meeste planten. - De directe werking vanuit toegediende compost (zoals hierboven gezegd: ca. 30 % het eerste jaar) door de afbraak die er verder plaatsheeft. - De langzame afgifte vanuit de voorraad die in de bodem is opgebouwd door organismen (ca. 2 a 3% per jaar) - Wat organismen zelf produceren (m.n. bepaalde bacteriën) vanuit de lucht, o.a. door uitwisseling met de plantenwortels, en door de levenscyclus van de organismen (miljarden "lijkjes" die ook stikstof bevatten en ook verteren). Terug naar de groenbemesters. Die voegen vooral wat organisch materiaal (koolstof) aan de bodem toe en bij het verteren van het groen ook even wat stikstof. De werking is niet enorm...maar zeker zinvol en aanvullend, zeker als ze een behoorlijke biomassa hebben. Sommige soorten (vooral vlinderbloemigen) binden wat stikstof in de wortels die wat geleidelijker vrijkomt en even een klein extraatje zijn. Het effect is niet enorm, maar het is een relatief goedkope manier om een volgende teelt een kleine push (stikstof) te geven en een bijdrage te leveren aan organische stof in de bodem, waar anders de grond ongebruikt bleef. Ook bescherming tegen erosie, uitspoelen en dichtslaan van de bodem is een belangrijke functie die het kan hebben. Als het om dit laatste gaat, is laten staan te preferen boven vroegtijdig omwerken. Met mulchen zijn soms dezelfde effecten te bereiken. Er leiden meerdere wegen naar Rome. Het is afhankelijk van wat je wilt bereiken (en dus welke groenbemester je daarvoor kiest) wat het beste is om te doen, is nog steeds mijn advies aan de vraagsteller.

schreef Bassie 76 Er is inderdaad niet veel te vinden over de "Shannon" kruisbes ofwel 'Weisse voltragende' (Mag ik dat vertalen als "witte die veel vrucht draagt"?) Als ik af ga op de link die ik er bij zette (een beschrijvende fiche van - vermoedelijk - botanische tuinen/verzamelingen) is het hetzelfde oude ras, omdat beide namen ("Shannon" en 'Weisse voltragende') er in gebruikt worden. De plant kwam blijkbaar in ieder geval in een collectie voor, als ik de fiche goed begrijp, maar wel aangetast door een virusinfectie. Gezien de 2-talige naamgeving werd ze in Engeland en Duitstalige gebieden aangeplant. Ik vermoed dus dat iemand (wellicht de mensen van de Batterijen, die in oude rassen zijn geïnteresseerd?) het de moeite waard heeft gevonden om dit oudere ras te herintroduceren en weer te vermeerderen. Er zijn hele specialistische verenigingen van mensen die zich bezig houden met het opsporen, in stand houden en opnieuw onder de aandacht brengen van oude fruitrassen..... Niet uit nostalgie, maar vooral omdat die vaak eigenschappen hebben die echt de moeite waard zijn (maar commercieel niet interessant) en ook om een breed scala aan genetisch materiaal voor de toekomst te bewaren. Meeldauw werd in kruisbessen (denk in de eerste plaats aan de commerciële teelt en niet aan liefhebbers) als een groot probleem gezien en sinds een 20 a 30 jaar zijn alle oude rassen vervangen door een hele nieuwe generatie meeldauw-resistente. De - enkele - bedrijfsmatige kruisbessen telers zullen daaruit de smakelijkste en best houdbare rassen kiezen. Ook voor liefhebbers is het aanbod vooral afgeleid van wat voor de beroepsmarkt beschikbaar is en beperkt tot een handjevol rassen dat je in tuincentra e.d. steeds tegenkomt: De Hinnonmaki's (geel, groen en rood), Captivator, Mucurines en de "stekelloze" (lees: minder gestekelde) Invicta, waarvan ik denk dat vanwege de matige smaak geen beroepsteler ze zal zetten. Er zijn intussen ongetwijfeld al weer nieuwe/geschiktere rassen voor de beroepsteelt...dan duurt het altijd een jaar of 10 voordat die ook voor liefhebbers evt. door een ondernemer gekweekt en gepromoot gaan worden en breed verkrijgbaar voor liefhebbers. Voor een beroepsteler moet een kruisbes goed bewaarbaar zijn, makkelijk te oogsten en vooral van een soort (smaak, textuur, onopvallende pitten, zachte schil enz.) waar via een veiling vraag naar is. Meeldauw is voor een liefhebber minder een probleem dan voor een ondernemer. De plant gaat er niet meteen dood aan en als het wat binnen de perken blijft blijven de wat aangetaste vruchten zelfs gewoon eetbaar. (Maar een kleine aantasting maakt alles voor de verkoop al geheel ongeschikt). In mijn eerste kruisbessenstruiken van 30 a 40 jaar geleden was wat meeldauw eigenlijk heel gewoon. Het ene jaar had je er weinig of geen last van, een ander jaar meer en soms had je ook een jaar bijna geen oogst. De nieuwere rassen smaken vaak ook heel anders dan wat ik me herinner. Niet vies...maar niet zoals ik me de "echte" kruisbes herinner. Captivator komt nog het dichtste in de buurt bij de smaak van toen, voor zover ik de diverse rassen ken. Misschien kunnen de mensen van De Batterijen er wat meer over vertellen? Ik zal dit stukje topic eens naar hun doormailen en hen uitnodigen om - als ze dit toevallig weten - wat meer over deze Shannon, kweekwijze, sterke en zwakke kanten en de afkomst te vertellen.

Strikt genomen is smeerwortel geen groenbemester, natuurlijk. Maar een vaste plant. Bocking 14 kreeg ik onlangs van Jorg, maar er zijn ook andere cultivars die zich niet zo explorerend gedragen als die in het wild, die ik in vlakken onder bomen heb aangeplant in de bostuin ook vanwege de bloei en vanwege het loof als mest/voor de compost. Daar mogen ze in ruime gebieden hun gang gaan. Ik vind de verschillende soorten ronduit mooi omdat ze een dicht groen tapijt vormen en fraai, in verschillende kleuren, bloeien. Ze doen het goed in de schaduw en de droge 's zomerse omstandigheden daar. Ik gebruik de wilde (in mijn moestuin aan huis) om te mulchen onder fruitstruiken (en dan afgedekt met een laagje compost). Pluk ze daarvoor met zakkenvol in de weien en velden in het voorjaar of sept/okt als ik de hond uitlaat.

Hier nog een bekeerling sinds 3 jaar, die opgetogen is over de resultaten.

Kleine aanvullende tip om schimmel te vermijden: Zorg dat als je pitten niet opent voor het zaaien, in ieder geval dat ze schoon zijn van alle vruchtvlees.....en gebruik schoon zand en schone bakjes. Daarmee ben je al een aantal gevaarlijke infectiebronnen voor schimmel kwijt.

Indrukwekkende verzameling Erny! Wauw. Maar je weet toch dat je vanaf pakweg juli elke dag bijna een bol moet consumeren om dit allemaal op te krijgen. Hier gebruikt de hele kattenbuurt mijn met compost gemulchte moestuin als katten-WC. Hoezo...natuurliefhebber? (Nieuwe nog weinig begroeide bedjes probeer ik inderdaad ook zo veel mogelijk af te dekken met koepeltjes van gaas...maar van woelmuizen hier geen last....afkloppen!)

Klopt. Maar de stikstof en andere bouwstoffen in een plant komen pas door vertering deels beschikbaar en zullen grotendeels ook vrij vluchtig zijn (m.n. de stikstof). Door humusvorming vooral wordt een aanzienlijk deel echter gebonden en opgeslagen. Stikstof is in grote hoeveelheden in de atmosfeer. Voor plantenvoeding moet het aanwezig zijn in de bodem in een vorm die door plantenwortels (meestal in samenwerking met bodemleven) opneembaar is of wordt. Plantengroen op of in de bodem geeft wat stikstof zolang totdat het verteerd is (en een deel wordt ook gebruikt bij het verteringsproces) tenzij het op een of andere manier aan de bodem gebonden kan worden....daar werkt compostering zo gunstig. Het voedende van de bodem is via plantaardig materiaal (organische stof) is vooral in de koolstof, die een plant gebruikt voor fotosynthese. Koolstof die tot humus is omgevormd kan verbindingen aangaan met o.a. stikstof en dit opslaan. Een bodem die hiervan rijkelijk voorzien is, is een voedzame (levende)bodem......veel meer en veel duurzamer (en uiteindelijk ook effectiever) dan grond opgevat als "gesteente waar wat voedingstoffen aan zijn toegevoegd".

Het enige dat ik zo kan bedenken is in het Engels en van een Engelsman. "Winter vegetables" van Charles Dowding. Hij gebruikt de kas intensief om gewassen voor te telen voor het moestuinseizoen buiten (waardoor er vaak 2 a 3 oogsten per jaar mogelijk zijn, want als het ene geoogst wordt is het volgende alweer uitplant-klaar) en in najaar en winter om het gehele jaar verse oogstbare groenten te hebben. Ik vind het zelf een heel praktisch en informatief boek waaruit ik nog veel heb bijgeleerd. Maar het gaat niet zozeer over de dingen waar je misschien het eerst aan denkt bij een kas, zoals warmte minnende gewassen (zoals tomaten, pepers, aubergines, meloenen, kaskomkommer en kasdruiven) die in het seizoen in een kas geteeld worden. Het gaat dus meer om een kas om je oogsttuin zomer en winter te ondersteunen om er op ecologische wijze zo goed mogelijke verse oogsten uit te halen. Bestellen van buitenlandse boeken is overigens aanzienlijk voordeliger in het buitenland (meestal geen vaste prijzen zoals in Nederland + geen hoog extra percentage voor de importeur).

Okay, Martin. Mijn excuses dan voor de gegeven reactie!!

Ik stel me voor dat de stikstof na een fikse zomerregenbui dan inderdaad wel verdwenen zal zijn. Dat jij er nooit last mee gehad hebt is toch iets anders dan verstandig en milieubewust tuinieren, lijkt me. Ik hou je niet tegen hoor en mag het minder nauw nemen met bijv. het milieu...... maar ik baal er wel van dat je een zorgvuldig en afgewogen advies zo makkelijk aan de kant schuift met zo een reactie. Je reactie klinkt in mijn oren als: Iemand die nooit uitkijkt als ie de straat oversteekt en dan roept dat het dus niet zo erg is om niet uit te kijken....

Die 20 graden zal het probleem niet zijn. Ik zaai vroege uien ook wel op kamertemperatuur, maar vanaf maart/april zaai ik ze eerder in een kasje voor en daar zal het dan vaak kouder zijn...en dat gaat goed. Boeren zaaien uien eind april en mei direct in de vollegrond en dan is het zeker nog lang geen 20 graden gemiddeld en de bodem ook nog niet echt opgewarmd...... Ik zou zeggen...probeer het eens met vers zaad van een gewoner, gangbaarder, Nederlands soort ui en dan liefst een klassieke robuuste soort (sterk in ons klimaat en een sterke snelle opkomst, zodat onkruid niet te veel kans krijgt). Bijv. Stuttgarter of Rijnsburger of Noordhollandse bloedrode. Sowieso heb je daarmee meer kans op een goede oogst. Lukt dat ook niet, dan is er iets fout aan je werkwijze. Maar de 2 rassen waarmee je het nu probeerde zijn vrij exotisch en wellicht ook minder geschikt voor Nederlandse sorry: Vlaamse omstandigheden, wat is de leverancier van je zaad...hoe lang lag het al in de winkel......hoe is het zaad bewaard....enz...dus het hoeft echt niet aan jouw werkwijze te liggen. Staar je niet blind op de datum op een zaadzakje. Die is meestal 5 jaar standaard bij veel commerciële zaadbedrijven...terwijl bij uien na 2 seizoenen de kiemkracht al serieus minder wordt.

Toen ik naar aanleiding van je berichtje ging zoeken naar wat nu dat "purperhart" hout is, kwam ik meteen al dit tegen. Daarin wordt het antwoord op je vraag gegeven. http://www.af.nl/voorraad/massief/purperhart/ Wat ik wel weet is dat hardhout niet persee ook langzaam verteert of andersom. Kozijnen die vroeger van scandinavisch dennenhout werden gemaakt (geen hardhout) gaan heel lang mee....langer dan eiken of zo. Voor buiten is het hout van een pseudo-acacia (Robinia) zeer duurzaam, maar ook dat is bepaald geen hardhout. (Nadeel is dat het niet recht is) De dichtheid van de houtstructuur speelt een rol, maar ook de chemische verbindingen van de houtvezel en of schimmels die makkelijk kunnen verteren. Wat ik van je vraag geleerd heb is een tropische plantenfamilie die ik niet kende en waar het purperhout uit gewonnen wordt : https://en.wikipedia.org/wiki/Peltogyne Hier wordt het antwoord op je vraag nog eens bevestigd, denk ik. Wel luxe om dat hout zo maar voor je tuin ter beschikking te hebben.....

Kippenmest mest bevat veel snel-opneembare stikstof (dat kan die "verbranding" veroorzaken) en een buitensporig hoge dosis fosfor. Het effect van direct gebruik op je moestuin is een mogelijk overdreven (ongezonde) groei van veel gewassen en dat de meeste stikstof snel als ammoniak vervliegt in de atmosfeer en dat fosfor zich kan ophopen in de bodem en (sneller of langzamer, wat afhankelijk van je grondsoort) in het milieu uitspoelt. Aan de andere kant is het ook wel goed voor het milieu (kringloopgedachte) om de meststoffen die je hebt in je moestuin in te zetten (en geen mest van elders aan te voeren of...heel ongewenst...kunstmest te strooien. Overigens is de werking van kippenmest direct wel enigszins te vergelijken met die van een stikstofrijke kunstmest) Eigenlijk is de oplossing heel makkelijk: Gebruik je kippenmest in compost die je maakt. Daar werkt het stimulerend op de omzetting (als sterk "groen" is stikstofrijk materiaal en vanwege de gunstige bacteriën die het aanbrengt/stimuleert.) Een goede composthoop/bak bevat 2/3 tot 3/4 ook "bruin" materiaal (geeft de nodige koolstof en structuur aan je compost, de biologische omzetting in de composthoop heeft vooral een evenwichtige verhouding stikstof en koolstof nodig). Het resultaat...rijpe compost.... is de ideale meststof voor je moestuin. "Bruin" materiaal heb je misschien al, als je stro of hennepstro of houtsnippers o.i.d. op de bodem van je kippenhok legt. Wij gebruiken vooral vlasstro en hennepstro....vanwege goedkoop en handigheid....koekt niet. Anders kun je denken aan bladeren die nu rijkelijk vallen, kleingemaakt snoeihout e.d. Ik weet niet hoe groot je moestuin is, maar met gemiddeld 4 kippen beschouw ik hun mestbijdrage als een prettig extraatje voor de compost die voor mij de basis, en meestal de enige, bemesting is voor mijn moestuin van ca. 200m2. Naast de kippenmest gebruik ik wel nog soms wat extra konijnen/cavia/ezel en paardenmest om compost mee te maken, naast alles wat de siertuin en moestuin en keuken oplevert aan plantaardig afval. De werkwijze van compost ermee maken is ook ecologisch veel beter omdat door het composteer-proces de uitspoeling/vervluchtiging van stikstof en fosfaten sterk tegengaat en er zich stabiele, langzaamwerkende, verbindingen mee vormen die een langwerkende/milde voeding zijn voor je planten. Bovendien draagt de compost sterk bij aan bodemstructuur, waterhuishouding en bodemvruchtbaarheid van je tuin (een levende bodem vol organismen die een vruchtbare symbiose kunnen aangaan met je planten) die ook nog zorgt voor minder ziekten en aantastingen.

@ Bassie76 Shannon heet die Engelse kruisbes. Dus met 2x n in het midden. http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/acc/search.pl?accid=%20PI+555870

Niet alle groenbemesters werken hetzelfde. Je hebt er die goed zijn in - bodembedekking en onkruidonderdrukking - productie van organisch materiaal (veel biomassa)...indirecte bodemverbetering (structuur en/of voedzaamheid) - binden van wat stikstof in bodem - opschonen van grond (bijv. aaltjes bestrijden) - bodem diep doorwortelen of los maken of voeding uit diepere lagen omhoogbrengen of een combinatie van deze dingen. Elk heeft zijn eigen werking, groeiwijze, zaaitijd, sterke kanten, zwakke kanten. Dus een volledig antwoord zal genuanceerd en uitgebreid zijn. Mulchen met stro, wat jij doet is ook een soort indirecte groenbemesting. Kan best een zeker nut hebben. Bodem bedekt houden met stro (of compost of levende planten is ook zinvol...bescherming tegen dichtslaan en erosie) In de winter je tuin bedekken met een geschikte begroeiing en er daarna (na vorst of doorlevend) je bodem mee bedekt houden heeft een soortgelijk effect en is wellicht effectiever. Het is maar wat je wilt bereiken en welke plant je kiest. Kan ook zijn dat je juist veel organisch materiaal wilt en het inwerkt om te verteren of composteert. Hoe stel je je dat voor? Waar in planten zit die voedingswaarde dan opgesloten?????? Langdurig goede grondstructuur verkrijg je door het opbouwen van koolstof in de bodem...organisch materiaal waarin microben leven en de bodem laten leven...verterende wortels of plantenresten (of sneller en beter te sturen via de composthoop) dragen daar ook wat aan bij.

Harm07 schreef: Na een hele reeks adviezen aan je in dit topic en wat discussie tussen mensen die verschillende methoden gebruiken en verschillend adviseren, ben ik toch heel benieuwd wat je bedoelt met "Nu maar hopen dat het allemaal de moeite waard is. ". Ik denk dat als je je bodem nauwelijks voedt, je er ook weinig van kunt verwachten. Sommigen adviseren je om te mesten. Anderen, waaronder ik, om je bodem te voeden met compost of weer anderen door vooral veel ander organisch materiaal als mulch te gebruiken. Maar ik krijg de indruk dat je vooral kiest voor bijna niks aan voeding. Je hoeft geen waarzegger te zijn om te weten welke resultaten een moestuin dan geeft.

@ Papagan. Dit draadje is al van meer dan een jaar geleden...... Ik weet niet of het nog wat wordt. (Overigens heb ik een laantje met 6 kastanjeboompjes, 2 soorten, van Bart geplant vorig najaar. Die zijn nu nog niet heel groot, maar ze staan er wel mooi op. Zal nog wel een aantal jaartjes duren voordat ze bloeien en vrucht dragen....ben wel benieuwd.

Yuras vroeg enkele weken geleden: Het antwoord staat in de catalogus: http://www.boomkwekerijdelinde.be/catalog/index.cfm?DATA_GROEP=31 0,50 per tak. Lijkt me heel redelijk. Maar Kemmel is voor jou wel heel ver weg....... Is het verkopen van enttakken een gangbare praktijk bij fruitboomtelers? Dat wist ik niet.

Ik heb er nog een 20-tal (schat ik)

Oxalis soortje? Bolgewasje? Diverse hebben wat akelei-achtig blad..... Of staat ze tussen een akelei, waarvan het blad ook te zien is? Zou dan ook een Linum grandiflorum kunnen zijn. Is dan inderdaad een soort vlas.

Overweging is hoe sterk is de plant (al)? Ik neem aan dat je ze even bekeken hebt, toen je ze plantte...? Was ie al heel goed beworteld toen je hem plantte en maakte hij al nieuwe scheuten? Zo ja, dan kun je deze herfstframboos in jan./feb snoeien. Ik zou tot dan wachten en hem goed laten aangaan (inwortelen) waarbij hij nog wat van de bladeren kan profiteren (fotosynthese) daarbij tot alle bladeren afvallen. Ik zie aan mijn herfstframbozen (o.a. Fallgold) dat ze nu nog groeien en vruchten dragen die nog rijpen. Ze zijn dus nog niet in winterrust. Is hij nog niet echt op gang of moet ie nog echt wortels maken, dan zou ik de langere scheut wegsnoeien en een of twee kleinere wat inkorten. Blijken de korte scheuten volgend seizoen al te oud om nog op te dragen, dan kun je die in mei of zo alsnog wegknippen. Maar je kunt er ook al wat vroegere vruchten op krijgen. Herstframbozen kun je geheel terugsnoeien voor najaarsoogst of deels (30 a 40 cm.) voor een meer gespreide (maar kleinere) oogst over langere tijd.

Neen, wacht tot mei/juni voor bijsnoei en in zomer - vlak na de oogst - echte snoei. Altijd bij droog weer snoeien. Reden is vooral risico van schimmelaantastingen (loodglans m.n.) dat je boom in 1 a 2 jaar kan vellen.

Ik denk dat beide een goede keuze zijn. Beide kruisingen tussen braam en framboos. Maar grotere vruchten en aromatisch. Lekker dus. Vooral zo van de struik...meeste jaren geen enorme opbrengsten...goed rijp plukken en zorgen dat de vogels je niet voor Tay is ietsje vroeger, lijkt iets meer in framboos in smaak, maar heeft wel kleine doorns. Logan ligt net iets meer richting braam in smaak en zou doornloos moeten blijven (niet altijd dus). Edit. Aanvulling: snoei van beide als een braam (hoewel ze net iets kleiner blijven d.w.z. tot 3 a 4 meter, braam haalt tot 6 meter...maar met bijsnoeien wel redelijk in toom te houden)... d.w.z. volgend jaar vruchten op het nieuwe hout dat dit jaar is ontstaan. Oudere afgedragen hout kun je terug of wegsnoeien. Aanbinden en wat leiden aan draad of gaas of een rekje tegen een muur gewenst. Beperk het aantal uitlopers tot 2 a 4 (afhankelijk van je groeiwijze) en vragen wat meer voeding dan een braam. Voorkeur voor lichtzure bodem (zoals frambozen).

Ongetwijfeld een schimmel. In de bodem of iets dat op de bodem ligt?? Plant zelf ziet er gezond uit voor zover te zien op foto. Meeldauw zal het niet zijn. Najaar is vochtig...schimmels al om. Zolang de plant er niet door gaat kwijnen, zal het meevallen of is er zelf niets aan de hand. In ieder geval geen extra water meer geven, zet hem op een wat droge en beschutte plek. Ik verwacht dat het wel goed komt.

Vergis ik me dat Duizendschoon in de winter afsterft en in het voorjaar weer uitloopt en dan in juni bloeit...? Is 2-jarige plant. Wat jij ziet als "roest" (bruin, afsterven) is dan gewoon het laatste van de plant voor de winterslaap, een natuurlijk proces.