Aardappeloogst teleurstellend

[sansareli]

Mijn aardappelen zitten nu 115 dagen onder de grond en dus ben ik beginnen oogsten.

Gisteren had ik op 5 planten 1100 gr en ik dacht dat kan niet slechter.

Vandaag op 11 planten amper 1080 gr.

Op 95 dagen is het loof eraf gegaan door dat de schimmel erop zat.

De soorten zijn allegria (vorig jaar 1100 gr per plant) en Lady christl (vorig jaar 1000 gr per plant).Op deze plek hebben in 2011 ook aardappelen gestaan.

We hebben hetzelfde gedaan als andere jaren, er is niet aan de aardappelen gevreten en er zitten geen rotte in de grond.

 

Ik denk dan aan slecht pootgoed.

Als ik mijn 115 planten zo ga verder oogsten, dan kom ik aan 15 kg.

[weknow]

Op deze plek hebben in 2011 ook aardappelen gestaan.

We hebben hetzelfde gedaan als andere jaren, er is niet aan de aardappelen gevreten en er zitten geen rotte in de grond.

 

Moeilijk te zeggen. Kan alleen maar mogelijkheden noemen.

In ieder geval groeien ze niet meer nadat loof weg was. Als ze ziek waren is groeistop misschien al eerder begonnen?

Hoe was je bemesting? Organisch materiaal in de grond? Het weer? De grondsoort? Droogte? Natheid?

Te vaak aardappelen op dezelfde plek is ook niet gunstig. 3 jaar is vrij snel in teeltwissel, maar geen echt verklaring.

Zag het pootgoed er goed uit? Zo ja...dan zou ik daar niet de oorzaak zoeken.

[geedee]

Ik denk aan aardappelmoeheid; de wortels worden aangetast en dus brengen de planten weinig oogst.

 

minimaal 6 jaar geen aardappelen op deze grond telen

[sansareli]

Ik ben eens gaan googelen en inderdaad die aardappelmoeheid wordt veroorzaakt door een soort aaltjes.

Nu had ik vorige week een aardappel met een plek vol doorzichtige wormpjes. En ik denk dat het die aaltjes zijn dan.

Als ik nog eens een exemplaar tegenkom ga ik daar eens een foto van nemen.

 

Op mijn radijzen kom ik die aaltjes soms ook tegen. Die staan vlak bij de aardappelen trouwens.

[weknow]

Voor zover ik weet, zijn "aaltjes" (nematoden) alleen onder een microscoop te zien. Er zijn er vele soorten aaltjes in de bodem, en vaak zijn ze specifiek voor bepaalde gewassen. Lang niet alle zijn schadelijk. Opbrengstverlies is in orde van grootte van 10 a 20 % bij aardappelen. Voor ons als liefhebbers nauwelijks merkbaar. In de landbouw is een opbrengstderving van 20% enorm veel.

 

In mijn eerste reactie zei ik al iets over teeltwissel. Zo een groot verschil in opbrengst als jij beschrijft na 3 jaar door nematoden lijkt me niet zo waarschijnlijk. De aan agrariërs geadviseerde wisseltijd is 4 jaar (en niet 6 zoals Geedee zegt) en die wijken er soms vanaf. Er zijn bijvoorbeeld rassen die er minder last van hebben (bijvoorbeeld Montecarlo) en speciaal ontwikkeld zijn om boeren toch na 2 jaar opnieuw aardappelen te kunnen laten telen met goede opbrengst. Dat neemt overigens niet weg dat als je een teeltwissel van langer dan 4 jaar of andere geadviseerde tijd kunt aanhouden voor aardappels en andere groenten, dat zeker kan bijdragen aan de gezondheid van je tuin en gewas.

 

Ik verwijs nog eens naar wat ik in mijn eerste reactie zei, wat zoal oorzaken kunnen zijn. Bodemmoeheid had ik al mee overwogen en dat lijkt me dus, nog steeds niet, de eerste verklaring. Ik zou in de eerste plaats eens kijken naar de voedingstoestand van je bodem voor aardappelen in de aanname dat planttijd, vochtvoorziening, weersomstandigheden e.d. in orde waren.

 

De wormpjes die je zag kunnen van alles zijn. Jonge regenwormen die uitkwamen in een gepote aardappel misschien? Larven van een ander insect? (duizendpoot o.i.d.) Er kruipt en leeft van alles in de grond Ook vele wormachtige organismen. Zeker als je een levende bodem hebt is er al een enorme variatie, een jungle, van zichtbare beestjes aanwezig waarvan je soms een glimp opvangt. Als je alle onzichtbare schimmels, bacteriën, insecten, eencelligen enz. ook nog meetelt is het bijna oneindig veel. En vele hebben een nuttige functie of zijn zelfs onmisbaar en/of worden door weer andere in toom gehouden of aangevuld.

[geedee]

Die 6 jaar heb ik aangegeven wanneer er inderdaad aardappelmoeheid is geconstateerd:

 

Bestrijding van aardappelmoeheid is niet eenvoudig. Uit te voeren bestrijdingsmaatregelen zijn de teelt van een resistent ras, grondontsmetting met chemische bestrijdingsmiddelen, het hanteren van een wachtperiode van minimaal 6 jaar, de teelt van een vanggewas of een combinatie van deze maatregelen.

Normale teelt wordt advies van 3 a 4 jaar gegeven inderdaad

 

De aaltjes kunnen zich ook handhaven op tomaat.....hebben die er in de tussentijd mogelijk gestaan?

[Thamar]

Ik wilde net een nieuw topic aanmaken, toen ik deze zag!

 

Hier hetzelfde probleem ... of misschien nog wel erger. Ik heb inmiddels zo'n 20 planten gerooid en heb daar wel geteld 10 kleine aardappels vanaf gehaald

Er zaten soms wel 5 aardappeltjes (heel klein) aan, maar die waren dan deels groen, terwijl ze onder de grond zaten.

 

Wisselteelt kan het bij mij niet zijn, op dit stuk hebben nog niet eerder aardappels gestaan.

Qua mest heb ik aan het begin paardemest gebruikt, later nog organische koemestkorrels.

 

Wel had ik het idee dat de planten amper gebloeid hebben?!

 

Iemand een idee?

 

Groetjes Kelly

[Bit]

Dat kan natuurlijk verschillende oorzaken hebben, maar je moet denk ik vooral denken aan zaken als vocht, mest, grondsoort, ras aardappelen ( als je late zet, moet je ze nu nog lang niet er uit halen )

Poottijd ( wanneer heb je ze gepoot en hoe lang hebben ze dus de tijd gehad bij jou. Standplaats ( staan ze de hele dag in de schaduw ? of staan ze onder bomen of naast een grote heg ? ). Grondstructuur ?

Etc etc. Een foto zegt ook veel.

 

Eigenlijk valt er niet veel te verzinnen, wat de reden zou kunnen zijn, als we niet méér weten. Dan is alles een slag in de lucht.

[thea]

Bij ons in de buurt zijn er bio boeren.

De boeren krijgen elk jaar 30 ton aardappelen maar dit ja MAAR 10 ton.

 

Komt door het warme voorjaar en de ziekte die dit jaar heerst over het hele jaar.

[Mr. Ecotuinweetjes]

Als je zekerder wil zijn van je opbrengst, teelt dan vroege bio-aardappelen van het ras Frieslander. Heeft weinig tot geen last van aantastingen. En de smaak en vastheid is beter dan het bioras Biogold die we vroeger kweekten.

[Thamar]

Het zijn vroege aardappels. Ras Gloria. Gepoot op 19 maart. Een foto is lastig, want planten zijn inmiddels bijna weg.

 

Een week of 6 a 8 na het planten is er hier behoorlijk wat regen gevallen, ik vraag me af of dit er iets mee te maken heeft.

Verder hebben ze dus amper gebloeid...

Tijdens de warme dagen in het voorjaar heb ik de planten water gegeven.

 

Ze staan op kleigrond. Vorig jaar had ik middenvroege Sante. Daar had ik toen een prima opbrengst van. Mijn moestuin is in 4-en gedeeld, dus voldoende teeltwissel.

 

Groetjes Thamar

[weknow]

Verder hebben ze dus amper gebloeid...

 

Al of niet bloeien zegt niet zo veel. Dat verschilt per ras. Er zijn rassen die zelfs beter niet bloeien. Veel of weinig loof is ook niet doorslaggevend voor de grootte van aardappels.

[Bit]

En wat is je grondbewerking geweest voor het in de grond gaan van de poters ?

[mw vogel]

Die vraag heb ik ook, voor mijn eigen teelt!

Ook hier een tegenvallende oogst met veel zieke en kleine aardappelen.

Vraag me vooral af of de planten voldoende voeding hebben gekregen en hoe we ze het beste kunnen bemesten.

Wij tuinieren op klei, de grond kan keihard worden en dan groeien de piepers ook niet best.

Is het beter om de (paarden)mest bovenin te spitten, of juist wat dieper?

[weknow]

Is het beter om de (paarden)mest bovenin te spitten, of juist wat dieper?

 

Hier wordt en geen (verse) paardenmest gebruikt en die wordt al zeker niet ingespit!

 

Oude, zeer rijpe, gecomposteerde paardenmest...dat wel. En een voortdurende laag compost en gecomposteerde mest ook. (Vgl. de werkwijze van Charles Dowding, http://www.charlesdowding.co.uk/) Die wordt niet ingespit, met spitten ben ik voorgoed gestopt.

 

Gevaarlijk om te zeggen (Er hoeft geen verband te zijn en ook vanwege de uitdrukking: "De stomste boeren hebben de dikste aardappels" ) maar dit (3e) jaar een heel behoorlijke aardappeloogst en weinig ziekte. De zich opbouwende gezondheid en voedzaamheid van de bodem moeten het werk doen...dat doen de beestjes en andere organismen in de bodem voor me. Dat is een project van langere adem, maar ik zie ieder jaar vooruitgang. Betere vochthuishouding in de klei, geen last meer van keiharde grond, minder aantastingen en ziekte en gezondere/betere gewassen. Geen zwartwit plaatje, maar ik zie (opnieuw, want deed dit eerder) dat deze totaalbenadering werkt.

[mw vogel]

Weknow, onze paardenmest is een jaar oud als we hem gaan halen en ligt dan nog een paar maanden lekker te rotten voordat we hem verwerken. Dus dat zit wel goed Klei moet met organisch materiaal verrijkt worden, anders slaat de bodem dicht. Met spitten bedoel ik niet zozeer drie spaaien diep, maar het omleggen van de bovenste laag en daar dan de mest in verwerken. Ik kan zelf wel zien dat aardappelen vooral bovenin de grond groeien, maar de wortels reiken dieper. Vandaar mijn vraag...

[weknow]

Hoi Mw Vogel,

 

Die verrotte mest is dus gecomposteerd. Prima. Je hebt nu een milde, langzaamwerkende, compostmest die ook organisch materiaal bevat.

Dat is sowieso goed voor je bodem en plantengroei. Door dat jaar in, jaar uit toe te voegen en evt. in te werken in je bodem wordt deze inderdaad humusrijker en zal op den duur minder dicht gaan slaan. Zo heb ik het lang ook aangepakt. Heb in het verleden op vele plaatsen gewoond en daar al meerdere moestuinen, voor kortere en langere duur, gehad. Eigenlijk altijd op klei of Limburgse loss.

 

In de gewone tuin bij ons huis ben ik 10 jaar geleden of zo een klein moestuintje begonnen. (10 m2) Daar heb ik consequent gewerkt met compost en (zonder er meer van te weten) nooit gespit, alleen de grond bovenop losgemaakt. Door ervaring gemerkt dat na een aantal jaren dit kleine tuintje erg goed werd en steeds meer ging opbrengen.

 

Intussen van het geld van een erfenis een stukje grond van een 180 m2 kunnen kopen vlak bij ons huis en daar in 2012 een moestuin in begonnen. Door contacten met mensen van Velt en ook eigen belangstelling en lezen en ook adviezen van Jorg van dit forum, kwamen eigen ervaring en zoals ik graag wilde werken samen en dat pas ik nu toe in mijn moestuin. De aanpak van Charles Dowding sloot daar heel sterk bij aan. Hij heeft een wat andere, ook biologische, benadering dan gangbaar, maar zijn experimenten en vergelijkingen van verschillende werkwijzen naast elkaar hebben mij overtuigd van een aanpak die sterke troeven heeft en die ik sindsdien - op mijn eigen manier- ook probeer toe te passen. Het eerste jaar heb ik 1x alles gespit om een nieuw en schoon begin te hebben en ik ben toen ook begonnen met compost(eerde mest) toe te voegen. Alleen maar als een deklaag, omdat het toch geleidelijk in de bodem wordt opgenomen. De bedoeling is dat de organismen in de bodem zo weinig mogelijk verstoord worden en gaan zorgen voor vruchtbaarheid en voeding van de planten. Intussen (het 3e jaar!) heb ik helemaal geen last meer op mijn (zware!) klei van dichtslaan en harde bodem, houdt de bodem goed vocht vast zonder drassig te worden en merk ik dat ze voedzamer wordt in zichzelf. (Ieder jaar betere oogsten, ook met moeilijker gewassen die meer vragen). Zelfs het losmaken op diepte (bijvoorbeeld met een grelinette, waarmee je grond losmaakt zonder spitten) is nu al niet meer nodig, de toplaag van 5 a 10 cm. is erg los, zeker bij droogte en de teeltlaag tot ca. 30 a 35 cm diepte is stevig maar niet keihard...plantenwortels kunnen er zonder problemen in en voedsel in vinden. Het organisch materiaal en de voedingsstoffen uit de steeds aanwezige laag compost worden geleidelijk en in hooguit enkel maanden tijd vanzelf (door organismen) in die teeltlaag gebracht.

 

In mijn ogen/benadering is spitten en "inwerken in de bodem" van mest niet nodig en zelfs niet gewenst. Ook frezen is echt niet nodig om een losse grond te krijgen, het bederft de structuur juist. Het opnemen van voedingstoffen gebeurt vanzelf (humusvorming!) en voeding van gewassen is niet minder effectief. Het belangrijkste is dat ik het bodemleven niet wil verstoren omdat een gezond en ongestoord rijk bodemleven en de gezondheid en de voedzaamheid sterk bevordert. Bijkomende voordelen zijn dat je bodem altijd gedekt is (elementen als regen en hagel hebben veel minder invloed) en de bodemstructuur (bij nat en droog weer) vanzelf goed wordt/blijft en je ook niet steeds opnieuw onkruidzaden aan de oppervlakte brengt. Jorg werkt al wat langer op deze manier en merkt dat ook slakken en onkruid (ik wied goed en meestal met de hand...om de 10 a 14 dagen toch een rondje overal) steeds minder een probleem worden. Om dit te bereiken heb ik wel een voortdurende grote behoefte aan compost (van groenafval, bladeren en ook paardenmest en kippenmest....7 compostvaten vol zijn altijd aan het werk, vol wormen, en krijgen van mij veel aandacht!).

 

Als ik het wezenlijk andere van hoe ik nu werk (en denk) bij moestuinieren in tegenstelling tot vroeger (ik heb altijd biologisch gewerkt!) dan is het dat waar vroeger de tuin een stuk grond was dat bewerkt en gevoed (bemest) en tegen ziekten beschermd moest worden ten gunste van mijn planten; ik nu vooral werk aan een gezonde, levende, zelfvoorzienende bodem die zelf en beter dan ik het kan ervoor zorgt dat mijn gewassen goed en gezond kunnen groeien.

[Bit]

Hier wat klassieker. Ook ik werk zonder gif ofzo, maar niet speciaal verregaand biologisch verantwoord ofzo, al probeer ik dat wél te doen.

Mijn zware klei verbeter ik door er in de winter een laag champost op te leggen, dat heel licht in de winter onder te werken met de bovenste 20 cm teeltlaag. Een week voor het poten van de aardappels wordt het vak voor de aardappels gefreesd. Het is wel het enige teeltvak wat gefreesd wordt. Belangrijk bij mijn zware klei is, dat je niet meer op de grond rondloopt. Het poten gebeurd hier op hele brede planken.

 

Ik mest wat bij met koemestkorrels wat weken voor het frezen.

Staat het blad halfhoog, doe ik een rondje Vinasse-kali en tegen de bloei aan nóg een keer.

Dat was het dan wel. Heerlijke rulle grond. Dit jaar gaat op het vak voor de aardappelen oude paardenmest. Verder zelfde manier van werken.

[Thamar]

Ik heb dit jaar oude paardemest er op gedaan, niet echt gespit, hooguit wat door de bovenste laag gemengd. En later toen de aardappelplanten al boven de grond waren, nog wat organische koemestkorrels erbij gestrooid.

 

Vorig jaar ook aardappels gepoot, was het eerste jaar. Veel onkruid, geen mest toegevoegd, maar wel een veel betere oogst dan nu ... Beetje frustrerend!

 

Groetjes Kelly

[thea]

We hoeven er niet van te leven?

Boeren hier in de buurt wel.

Zij hebben 1/3 oost van andere jaren kunnen oosten.

Het komt van het mooie weer ,dat vroeg in het voorjaar was.En daarna regen daar kan aardappelen niet tegen.

[sansareli]

Hier het eerste jaar dat er op het bed van de aardappelen niet werd gespit en dan krijg je zo'n slechte oogst.

 

Ik denk dat veel afhankelijk is van het weer dit jaar zoals Thea zegt.

Wij zitten ook op zandgrond, dus toch zeker een groot verschil met klei.

[mw vogel]

Heb inmiddels nog drie rijen geoogst en die blijken bijna volledig verrot te zijn... frustrerend! Zo te zien geen phyt, maar gewoon te nat van onder. Een slecht stuk van de moestuin, een harde ondergrond van klei waar het water dus niet goed weg kan. Heel jammer!! Er staan nog een stuk of 40 planten van een later ras, dat ik pas begin mei heb gepoot. Daarvan een paar planten die er niet mooi uitzagen opgenomen, en daar ook een aantal rotte knollen... Maar nog niet volgroeid, dus ze zouden eigenlijk nog een aantal weken moeten staan. De rest van de planten is wel mooi groen en zien er gezond uit. Tsja, dilemma!

[thea]

Ik zou ook een gezonde struik er uit halen om te kijken .Want je kan beste ervoor wezen..

[Thamar]

Waarschijnlijk dus inderdaad mijn vermoeden ... op een bepaald moment te veel regen gevallen.

Daarnaast hoor ik inderdaad ook geluiden dat het niet een heel goed aardappeljaar is.

 

Volgend jaar hopelijk beter, dit jaar maar veel pasta eten

 

Groetjes Kelly

[thea]

Of groenten groenten