Één van de aardappelplanten is flink aan het produceren geslagen. Bovengronds... er hangen verschillende “trosjes” aardappelen aan. Ik ben ze maar aan het verwijderen, of zou het goedkomen als ik ze ingraaf oid?

Dat zijn geen aardappelen maar de vruchten van de plant overigens giftig dus niet eten!

Je kunt er zelfs een paar helemaal rijp laten worden en dan volgend voorjaar zaaien. Zit zaad in.

Hahaha. Doet me denken aan het verhaal dat mijn leraar groep 6 vertelde over de VOC-tijd. Dat de NL handelsreizigers (ik kan ook minder vleiende namen gebruiken, maar goed. Daar gaat dit verhaaltje niet over) in Noord-Amerika aardappelen gegeten hadden. Ze hadden ze als zeer smakelijk ervaren en er enkele mee terug genomen om hier te laten groeien. Ook zij dachten dat die groene bollekes aardappelen waren en zijn geweldig ziek geworden van het eten. Vol ergernis over deze flop rukten ze de planten uit de grond, en wat schetst de verbazing... [emoji6]

Het is vast niet helemaal waar, maar altijd als ik die groene bolletjes zie, hoor ik meneer Jan weer.

Een leuk verhaal Charly maar voordat het verhaal uit je jeugd een feit van het internet gaat worden en mensen gaan denken dat aardappels uit Noord- Amerika komen hier even een stukje Wikipedia:

De aardappel is vanuit Zuid-Amerika naar Europa gebracht door Spaanse ontdekkingsreizigers. Waarschijnlijk nam Diego de Amalya de eerste plant in 1536 mee uit Peru of Chili, waar deze aardappel bekendstond als chunu. De Inca's verbouwden de plant toen al honderden jaren. De aardappelplant groeide ook op grote hoogten in de Andes, waar veel andere planten niet meer kunnen groeien. Op basis van DNA-onderzoek is aangetoond dat alle oude aardappels afstammen van één plant uit Zuid-Peru. Later zijn er voor het kruisingswerk nieuwe herkomsten verzameld en genenbankcollecties opgebouwd.[1]

Monniken waren verantwoordelijk voor de verspreiding van de aardappel vanuit Spanje naar de andere Europese landen. Zij pootten de plant in hun kloostertuinen. Ook in botanische tuinen vond de aardappelplant zijn weg. De aardappel groeit in Nederland al sinds de Tachtigjarige Oorlog in de Leidse Hortus, sinds 1640 in Groningen en sinds 1689 in Amsterdam.

Carolus Clusius plantte in 1588 in Mechelen voor het eerst aardappelen in de tuin van Pitzemburg. In 1601 schreef hij over de voortplanting van de aardappel door zaad. Men ontdekte dat uit zaad van een paarsbloeiende plant ook witbloeiende planten opgroeiden. Er zijn in Europa door selectie dus waarschijnlijk al vroeg verschillende rassen ontstaan. In Nederland kruiste Petrus Hondius aardappelen met elkaar. Door virusinfecties gingen de rassen echter snel achteruit en werd regelmatig teruggegrepen op zaad.

De boeren stonden aanvankelijk weigerachtig tegenover een plant waarvan de stengels en bessen giftig zijn en dachten dat de knollen ook ongezond zouden zijn. In deze tijd werd de aardappel voornamelijk gezien als varkensvoer of voedsel voor de allerarmsten. Pas in 1727 werd de aardappel, voor het eerst in Friesland, als voedsel erkend. Langzamerhand kreeg de aardappel toch steeds meer de rol van volksvoedsel en in de 18e eeuw werd de aardappel in alle Europese landen verbouwd. Vanwege het hoge gehalte aan vitamine C werd de knol ook gebruikt ter voorkoming van scheurbuik op lange zeereizen.

Geert Veenhuizen (onder andere Eigenheimer en Rode Ster) en Kornelis Lieuwes de Vries (Bintje) waren Nederlanders die zich in de 19e en 20e eeuw bezighielden met de teelt en ontwikkeling van de aardappel.

@Patrijs, Misschien heb ik het niet goed onthouden. Ik vond het grapje leuker dan de feitelijke info, denk ik.

en slim van meester Jan om je te laten weten dat de zaden giftig zijn

Haha dank voor alle info! Nooit geweten....