En we hebben een winnaar!

En we hebben ook een verliezer: ik. De 'mysterieuze' tuinmoordenaar blijkt, na veel speurwerk, gewoon de ordinaire naaktslak te zijn; ik wist niet dat die ook stengeltjes 'doorknipt' en dan de rest laat liggen, maar blijkbaar dus wel. Voordat ik de definitieve conclusie 'slakken' had getrokken, waren ze er al vandoor met (bijna) al mijn bieten, spinazie, rucola en snijbiet, en de helft van mijn sla.

Inmiddels heb ik straffe maatregelen genomen: biervallen, avondpatrouilles met de SlakPletter 2000 (een betonklinker), en plastic kragen om alle tere zaailingen. Ik begin nu het effect te zien, de laatste vier dagen zijn er alleen her en der wat gaatjes geknaagd. Hoe zweverig het ook moge klinken, ik vind het een soort levensles. Ja, soms heb je pech en wordt de helft van je oogst opgevreten - hup, gewoon terugvechten en tegelijkertijd accepteren dat nu eenmaal niet alles gaat hoe jij wilt. En dat dat geen ramp is waar je je al wanhopend aan moet overgeven, maar gewoon een feit waar je mee doet wat je kunt, en in laat wat je niet kunt. Gardening, cheaper than therapy...and you get tomatoes!

Anyways, naast levenslessen geleerd heb ik deze week ook veel ordinair kluswerk verzet. En daar kan ik minstens zo gelukkig van worden!

Allereerst weer een overzicht: de tuin ligt er al iets gezelliger bij dan toen ik drie weken geleden met dit dagboek begon.

Hier het cirkelterras, met wat nieuwe uitvindingen waar ik zo op terugkom. Let ook even op de werkelijk schitterende 'Installatie met aardbeien' aan de schutting, een recent werk van mijn hand.

In de moestuinbak is het ook al iets spannender. Oh, en als ik even een onbehouwen tussenconclusie mag trekken: fuck Jelle met zijn vakjes. Als er dan slakken komen heb je nog wel één slakrop over! Nee hoor, voortaan zaai ik gezellig alles royaal door elkaar. Valt het meteen niet meer zo op dat ik eigenlijk gewoon te lui was om een vakverdeling te maken.

Koolrabi. Does whatever a koolrabi does.

De peulen hebben nu meer draadjes om in te klimmen, en dat doen ze dan ook vlijtig.

De slaplantjes met hun kragen. Ja, ik weet hoe knullig het eruit ziet, maar op de een of andere manier helpt het wel.

Joehoe! Mijn ALLEREERSTE OOGST EVER is gespot!

De stambonen zijn uitgeplant. Ik weet niet waarom, maar ik hèb iets met stambonen. Mijn beste vriendin klaagde vandaag dat ik het er teveel over heb; sterker nog, bij mijn graf zal zij blijkbaar de volgende rede uitspreken: "Rinske hield van stambonen...en stambonen hielden van Rinske." Enfin, ik hoop dat al mijn liefde de smaak ten goede komt.

Oh, en ik heb een courgette. Een courgette! Joepie! Onder het plastic zit een bergje oude paardenmest en compost.

Nu gaan we door naar de klusafdeling. Een week geleden was er deze kast, gevonden in een container...

En nu, wat gezwaai met de decoupeerzaag en het opsnorren van een oude koelkastruit later, is er een mini-kweekbakje! De raampjes zijn gemaakt van plastic dekseltjes van afhaaleten:).

Het werkt echt, kijk maar.

Dit is het zaaibakje dat ik uit dezelfde container viste. Ik gebruik het om mijn tomaatjes, courgetjes en paprikaatjes af te harden. Ben wat laat met de paprika en tomaat; volgend jaar ga ik dat veel eerder zaaien.

En sinds vandaag bestaat er ook een kweekkas drie! Alias een oud tafelblad dat ik zolang mocht lenen van mijn buurman, wat klinkers en twee oude cd-rekken. Ernaast staat de lavendel die ik vorig jaar heb gestekt en die nu voor het eerst gaat bloeien (jeeee!).

In kweekbak 3A: wat Rattlesnakebonen van Erny en kastanjebonen van appelvrouw, voor tegen de schutting. Verder een rijtje Parijse ronde en nog wat nieuwe snijbiet om uit te planten. In kweekbak 3B: radijsjes, in wc-rolletjes zodat ik ze straks uit kan planten. Het is namelijk mijn doel 'to keep my boyfriend in radishes', het hele seizoen door. Hij houdt niet van snoep of taart, maar radijsjes vindt 'ie héérlijk. Kweken dus, terwijl lichting een nog op de akker staat. In de gaatjes tussen de wc-rolletjes heb ik een soort pepertje uit Mallorca gezaaid. Handig, kan ik me niet vergissen:).

De munt en de citroenmelisse gaan als de brandweer.

Deze borderaardbei verbergt een schat.

Nog steeds veilig: sla tussen de blommetjes. Domme vogels. Slimme Rinske.

En natuurlijk sluiten we af met het klapstuk: DE NIEUW-ZEELANDSE SPINAZIE DAMES EN HEREN!!

Daaag, tot de volgende keer:).