Langzaam maar zeker

Het wordt wel een traditie zo langzamerhand, het tuinjaar beginnen met krukken en daardoor meteen op achterstand staan. Gelukkig helpt de natuur dit jaar een handje door ook laat op gang te komen

Pepers, paprika's en aubergines zijn uiteraard wel op tijd gezaaid. Een beetje klooien met de denomethode en zaaien in vermiculiet lukte nog wel ondanks de krukken De eerste zaai van eind januari mislukte jammerlijk toen de thermotimer van de warmtekabel even de weg kwijt was en de temperatuur liet oplopen tot over de 40 graden. Op 13 februari alles maar opnieuw gezaaid en toen ging het wel goed. Inmiddels staan de plantjes zoveel mogelijk licht te vangen op een onverwarmde kamer:

Gisteren eindelijk weer eens naar de tuin geweest. Op de dag van de storm was ik er voor het laatst geweest, dus ik was wel benieuwd of de vorst nog wat heel had gelaten. Tot mijn grote verbazing is er nog heel veel groen: knoflook, winterprei, raaigras en zelfs nog zomerprei:

De olifantenknoflook is flink gegroeid:

De rode zuring loop weer uit:

Er is nog veldsla:

Ook de bronze venkel staat alweer boven de grond:

Ook in de kas was het erg groen:

En dan bedoel ik niet alleen de planten die daar al de hele winter staan.. Die berg vogelmuur op het middenpad komt alleen maar uit de kas..

Zowaar nog wat kunnen oogsten ook: zomerprei (geen centje pijn van al die vorst), de laatste pastinaken en wat doorgeschoten paksoi uit de kas.