Even snel want ik moet nu echt naar bed, maar kan je die slakken niet wat diervriendelijker doodmaken? Zo'n bak met zout is pure marteling en een hele akelige en pijnlijke dood, en je kan ze ook doormidden knippen of plat trappen. Dat ze dood moeten, okee, dat is vervelend genoeg maar het is niet anders, maar dan toch het liefst heel snel zodat ze er nauwelijks weet van hebben. Ik vind dood trappen en de resten uitsmeren over mijn tuintegels nog steeds het meest 'humane', dat is echt binnen een seconde gebeurd. Knippen heb ik 1 keer gedaan en het is een prima methode hoor, maar dan blijven de stukjes nog bewegen en dat zie ik liever niet. De slak zelf heeft er denk ik nul pijn of weet van, maar ik vind het zelf niet fijn.

Maar doelbewust laten lijden en laten panieken in doodsnood, kom op zeg, dat hoeft toch niet?

Het is ook niet mijn favoriete methode hoor. Maar ik weet gewoon niet hoe ik het anders moet aanpakken.

Dat knippen klinkt niet echt geweldig. Als ik ze op zout gooi, kan ik weglopen en hoef ik het niet te zien. Met knippen moet je kijken wat je doet, anders knip ik dadelijk nog in mijn vinger. Dus dat lijkt me niet echt prettig.

En doodtrappen en over de stoep smeren weet ik ook niet zo echt. Dan heb ik de hele stoep vol met slakkensmurrie. Ik haal in een half uurtje zoeken achter in de tuin makkelijk 100 slakken weg. Die zouden dan allemaal op mijn stoep plakken...

Ik heb ook al geprobeerd met scherp zand te werken zodat ze niet op plaats van bestemming kunnen komen, maar dat lijkt niet alle slakken tegen te houden. Bovendien door alle regen is er bijna niks meer de zien van zeker 50 kg zand die ik gestrooid heb.

Het probleem is eigenlijk dat ze gewoon erg eigenwijs zijn. Want ik strooi slakkenkorrels het liefste. Als ze die nu gewoon aten. Ze kruipen er helaas overheen en gaan verder op hun rooftocht. Ik heb zelfs een keer een slak geheel omsingeld gehad met slakkenkorrels. Hij at er makkelijk een aantal op en ging daarna alsnog verder met de sla die in de buurt stond.

Ik heb ze al meerdere keren streng toegesproken, maar ook dat lijkt niks uit te maken. Ik heb geprobeerd afspraken met ze te maken. Zo van die voor jullie, deze voor ons. Maar ze zijn zo hebberig en hongerig dat ze mijn helft ook opeten als hun deel op is....

Misschien moet ik maar een bierbar openen...

Hallo Iebeltje, Pippi heeft wel een punt hoor, slakken op zout is pure marteling. Doorknippen is de methode. Het went vast wel.

De slakkenkorrels werken niet binnen een paar seconden. De slak die er wat opat, is al lang dood. Buiten jouw gezichtsveld.

Verdrinken in bier kun je ook nog overwegen. Zijn ze dood en zie je het bewijs.

De paarse aubergine kan wijzen op te plotse overgang van warm naar koud. Ik had het bij mijn aubergine en tomaten toen ze in april naar buiten gingen. Het trok vanzelf weg.

Ik weet niet of je hier iets aan hebt, maar ik heb gemerkt dat tuinieren leuker is als je het idee "hoe het moet worden" loslaat. Het wordt toch nooit zoals je denkt. Sommige planten slaan aan, anderen gaan dood, weer anderen worden opgevreten, ik accepteer nu dat het er allemaal bij hoort. Ik heb een luizenplaag, bijvoorbeeld. Als ik tijd heb, druk ik er eens honderd dood, en anders moeten de lieveheersbeestjes maar harder hun best doen. Ik zal er heus minder aardbeien om hebben, maar dan plant ik er volgend jaar gewoon meer uit - deel voor de beestjes, deel voor mij.

Naaktslakken zijn wel echt vraatzuchtig, dus dat kun je niet op zijn beloop laten, maar houd het leuk voor jezelf, het is wel een hobby he. We zijn geen beroepskwekers en fouten horen erbij, evenals dat je een deel van de oogst aan de natuur teruggeeft.

Ik begrijp jullie helemaal. Het is en blijft ook een hobby, maar zonder ingrijpen houdt ik niks over en dat vind ik wel erg zonde van al mijn moeite. Als het echt half om half ging vond ik het prima. Dan zou ik gewoon genoeg zaaien zodat ik wist daar toch wel de helft van over te houden. Maar op dit moment houd ik alleen mijn planten binnen vrij van ongedierte. En alles waar ik binnen geen plaats voor heb, en dus naar buiten móeten, overleven het gewoon niet. Alles wat ik voorzaai en uiteindelijk uit moet planten naar buiten vrees ik weer het ergste voor. Alles verdwijnt aan dit leger van naaktslakken als ik even mijn rug toekeer. Of als het weer eens regent. En dan is de hobby snel niet leuk meer.

Vorig jaar was het nog erger omdat ik toen alles in de volle grond had staan. Nu heb ik al een moestuinbak waar ik lang geen beestjes in heb gezien, maar uiteindelijk zijn ook daar de slakken bij gekomen. Ik wil proberen volgend jaar een aantal bakken erbij te plaatsen en daar de moestuin bij houden. Eromheen kan ik dan iets strooien wat slakken zou moeten weren (heb begrepen dat naast scherp zand ook boomschors en houtsnippers zouden helpen) zodat slechts een enkele slak door de barrière breekt. En dan is het ook niet zo erg als ik soms eens een slakje tegen kom. Maar dat verhaal is iets voor volgend jaar...