Ha,

Wat kan er in korte tijd toch veel gebeuren.

Vlak na mijn vorige bericht vroeg Jorieke of ik interesse had in Indische Loopeenden. Al vanaf 2012 wil ik ze en steeds kon ik het om medische redenen niet aan om ze te nemen. Maar Jorieke had onthouden dat ik ze wilde en vertelde dat ze bevruchte eieren in de broedmachine had liggen.

Zonder na te denken zei ik JA. Want dat was wat mijn hart mij ingaf.

Mensen vertelde ik erover en spontaan kreeg ik steun en hulp aangeboden zodat in mijn tuin een eendenverblijf kon worden gerealiseerd en andere projecten zoals de aardbeienstellages konden worden opgepakt.

Op het speelplaatsje bij mijn huis werden de rubberen valtegels vervangen en ik vroeg of ik een stel mocht hebben. De heren zagen dat ik moeilijk liep en zij laadden hun complete aanhanger leeg en brachten alles naar mijn tuin. Zij vonden dat een betere bestemming dan de vuilstort. Ik was ze intens dankbaar.

De tegels worden voor onder de aardbeistellages gebruikt en in de kas.

Er werden balken gehaald voor het eendenverblijf en stellages voor de aardbeien. Van oude schuttingplanken maakte ik poortjes. De palen van het eendenverblijf en de aardbeienstellages worden in een regenpijp met beton in de grond verankerd. Het staat als een huis en alles waterpas. Met volieregaas wordt de omheining voor de eenden gemaakt.

Een nieuwe kas heb ik nog niet. Er staat een klein stukje van de oude nog overeind en daar staan de kwetsbare planten in. Doordat ik niks voor kon zaaien had ik weinig te bieden aan het restaurant. Bij diverse adressen heb ik mooie kruiden gevonden en kan ik het restaurant zeldzame exemplaren bieden.

Tot mijn geluk heb ik een paar smakelijke en zeldzame aardbeirassen gevonden. Ook heb ik een braam die als de omschrijving klopt hele grote en zoete vuchten gaat geven gevonden.

Tussen alle tuindingen door die mij echt energie geven ben ik ook een paar keer naar het ziekenhuis geweest. Onder andere mag ik een middel extra tegen de pijn gaan nemen. Dat neem ik sinds 2 weken en voel mij wel wat beter. De mega erge zenuwpijn is wat op de achtergrond. Vrienden en familie die ik sprak zeiden dat ik vrolijker en meer ontspannen ben. Meer zoals de 'echte Gwen' is. Dat was fijn om te horen. Fijn is ook dat ik niet meer sta te huilen van de pijn tijdens het watergeven van de plantjes of het verpotten. Alles houd ik nu wat langer vol.

Van Goldfish kreeg ik wat spullen voor in de tuin waar ik heel blij mee ben. Onder andere broeiramen. Nu kan ik van schuttingplanken paddestoelenbakken gaan maken in het formaat van het raam zodat die er precies op past.

Echt superfijn dat ik met zoveel hulp en minder pijn nu eindelijk stappen kan zetten in mijn tuin, en uit kan voeren wat al zo lang in mijn hoofd zit.

Afgelopen zaterdag was de MTFD en mocht ik de jonge eendjes meenemen. Wat zijn ze leuk . Echt een mooi stel bij elkaar. Ze zitten in de hondenbench in huis onder de lamp tot ze groot en sterk genoeg zijn om naar buiten te mogen. Telkens als ze mijn stem horen gaan ze piepen. Echt heeeel schattig <3

Bedankt iedereen voor de mooie planten op de ruiltafel. Daardoor heb ik nog wat meer de achterstanden in kunnen lopen.

Nu nog een nieuwe kas en het feest kan echt beginnen.

Gwen