Elke dag als ik uit mijn werk kom, doe ik even een rondje tuin. Dood bloemetje verwijderen, kapucijner of doperwt plukken, bloemen bewonderen, kijken welke groente binnenkort geoogst kan worden. 

De kapucijners en de doperwten lopen op hun eind. Binnenkort pluk ik de struiken leeg en kunnen ze op de composthoop. Eens nadenken over wat er dan komt te staan.

Vandaag viel me op dat de pompoenen bijzonder hard groeien.  Ik heb drie planten, onee vier, want m'n vader bracht er ook nog eentje mee. Daar was geen ruimte meer voor, dus die staat bij de wadi tussen het onkruid, dn daar redt hij zich prima.

Dan de snijbiet. The gift that keeps on giving. De gele courgette net zo, trouwens. En wat zijn die lekker als je ze heel jong en dun oogst! 

Ondertussen komen de eerste stamslabonen in bloei, en beginnen de stokslabonen lekker te klimmen. We hebben een dode beukenhaag, die wordt pas in het najaar vervangen, dus tot die tijd dient hij als klimrek voor de sperziebonen.

Bas (die kale) klimt nu lamgs een stokje, maar ik vrees dat ik hem een te kort stokje gegeven heb, hij is al bovenaan. Dan maar een grotere stok ernaast zetten. Ook is hij opnieuw een relatie aangegaan met zijn buurvrouw, de broccoli. Wanneer kun je broccoli trouwens oogsten? Ik vind het er al min of meer eetbaar uitzien. Weet niet of het door kan schieten als ik af zit te wachten of het stronkje nog groter gaat worden. 

Enorme aardbeien. Ze zijn niet super zoet, maar ze happen lekker weg.

En dan de tomaten. De vleestomaten gaan goed, er zijn al een aantal flinke vruchten gevormd, en ze worden steeds groter. Bij de cherry's zie ik ook al een enkeling verschijnen. Ik hoop toch zo dat die trossen bloemen straks ook daadwerkelijk trossen tomaatjes worden! Tot nu toe zien de planten er goed uit, geen schimmel of ander gedoe, en ze wapperen na de buien mooi droog in de wind.