Maandag naar huis/tuin gereden, want dinsdag zouden asperges en aardbeien worden geleverd. Helaas wist ik nog altijd niet waar de asperges moesten komen. Ze vormen optisch een soort muurtje, en dat moet ik me dan kunnen voorstellen in de tuin. Maandag lekker de hele dag de beslissing voor me uit lopen schuiven. Beetje naar schuivende knoppen gekeken, willekeurig onkruid uittrekken enz. om de ingewikkelde beslissing te vermijden ☺️

Eindelijk wist ik dan waar: precies op de plek waar nu 5 hardhouten planken liggen opgeslagen (20 kilo per stuk!). Met daarnaast de winterslapende egel. Ik ben gaan opzoeken wanneer de winterslaap eindigt, en dat zou maart/april moeten zijn. Maar, toen ik het zeil voorzichtig optilde, lag hij/zij nog te slapen. Ah, schattig.

Uiteindelijk wist ik pas ná de levering een nieuwe plek te verzinnen voor de asperges. Daarmee is wel min of meer de toegang naar de composthoop onmogelijk gemaakt. En er staat een rijtje coniferenstompen naast, die kan ik nu ook de komende 10 jaar niet uitgraven. Niet over nadenken.

De artisjok die ik had opgekweekt, heb ik in de vollegrond gezet. De kardoen heeft inmiddels zoveel zaailingen, het is de tijd voor dit soort groente om verder buiten op te groeien, denk ik dan.

De sla-plugjes had ik vorige keer polyester cirkels gegeven met een baksteen erop tegen het wegwaaien. Opwaaien kon wel nog, en dat was blijkbaar gebeurd, met als gevolg dat de meeste blaadjes onder de cirkel waren geplet. Dat moest dus serieuzer aangepakt worden. Gelukkig heb ik heeeull veel afgegraven kiezel liggen. Daarom bewaar ik altijd alles 😊

De dagpauwoog die in de schuur had geslapen, was uit zijn winterslaap. Hij kon zich meteen gaan laven aan de Prunus Tomentosa, die prachtig in bloei stond. Jammer dat het maar zo kort duurt, maar hopelijk straks mooie rode vruchtjes.

Ook de nieuwe abrikoos had al bloesem. Idem de prunus cerasifera, die ik afgelopen najaar naar de voortuin heb verhuisd waar hij vol in de zon staat. De honingbessen bloeien allemaal, ik had vier nieuwe aangeplant en twee verhuisd afgelopen najaar. Ook de nieuw aangeplante en de verplante siberische kiwibes loopt allemaal uit, en één 4 jaar oud exemplaar heeft zelfs een aanzet voor bloesem. Als enige, dus ze kan niet bevrucht worden, maar ik ben wel blij dat ze volwassen beginnen te worden.

Er is wel het een en ander dood gegaan. Twee nieuwe Kyoho druivelaars lijken kapot te zijn gegaan. De knoppen zijn eraf gevreten of gerot. Het is nog even afwachten, maar ik ben somber. Ook de myoga gember lijkt niet meer op te komen.

Vrijwel alle klimhulp is nu ook geïnstalleerd. De laatste koperdraden getrokken langs schutting en pergola. Ik kon vorige keer niet verder omdat ik blijkbaar een ander merk draad had gekocht en de ommanteling was nét een andere kleur bruin. Dat kan ik gewoon mezelf niet aandoen. Dus nog eens 100 m koperdraad gekocht in de juiste kleur bruin en ik kon het nu afmaken.

En een mooi rek gemaakt voor de japanse kwee, chaenomeles japonica. Ik wist eerst niet of ik deze ‘openbaar-plantsoenplant’ wel een uitgelezen plek op een zuidmuur moest geven. Maar nu ik het blad tegen de muur zie, sta ik wel achter mijn keuze. Het rek is afgeleid van wat de hortus Leiden voor zijn chaenomeles heeft. Toen ik de plaatjes zag (op de website van Esveld), wilde ik dat ook. Ik heb afgekorte piketpaaltjes van 4x4 cm azobé gebruikt tegen de muur. Meranti schaaflatten van 0,9x2,7 cm als verticale aanbindhulp. Paar uurtjes werk. Tot mijn vreugde verbindt het - optisch - de voorgevel met de achtertuin. Daarmee was ik erg in mijn nopjes. De chaenomelis moet er wel nog een beetje in groeien 😉

Toen nog wat planken van de schutting losgehaald rond het zitje, rechts op de achtergrond. Vorig najaar had ik ze dik in de lijnolie gezet. In de zomer was dat mooi, maar in de winter geeft dat lelijke zwarte schimmel. Dus de planken ga ik zwartbranden, ik heb er twee gedaan nu, volgende keer nog vier te doen. Allemaal dubbel werk, maar het is niet anders.

Verder een fpto van een wild viooltje. Er groeien altijd al wilde viooltjes in de tuin, maar nu voor het eerst een bleeklila exemplaar. Ik liep een keer te brommen over het onkruid, en een Duitse vriendin was helemaal verontwaardigd "Das ist ein Stiefmutterchen' (Duits voor viooltje). Ze heeft wel gelijk, er bestaat erger onkruid. Dan stiefmoeders 😉

Ook wild: er zit een mussennestje onder het dak van de schuur. Ik kom er niet vaak , maar als ik er nu langsloop, hoor ik een hoop gefladder en schiet er een mus weg. De komende dagen hebben ze in ieder geval geen last van me, ik blijf even weg met de kou.