Vanwege de kou was ik al een tijdje niet bij het huis, maar gisteren was ik er eindelijk weer een dagje. Onderweg gestopt bij twee Duitse tuincentra, maar er was weinig dat me kon verleiden, gelukkig. De tuin is namelijk best vol. Het geeft ook wel een rijk gevoel dat ik het meeste van wat ik zou willen, al heb staan. Wel kocht ik zo'n kweekkastje om de plantjes buiten in af te harden.

Op de tuin even snel lathyrus uitgeplant. Ik heb ze in wc-rolletjes opgekweekt, ideaal. De wortel kwam er net uitpiepen aan de onderkant. Omdat ik geen rolletjes meer had, had ik er een paar noodgedwongen in koffiebekers laten groeien, maar dat ging dus niet goed. De aarde viel uit elkaar en de wortel brak dan af. Gelukkig staan er nog zes in wc-rolletjes binnen, die kunnen straks de gaten opvullen.

Bij het uitplanten stond ik ook op op het laagste punt van de tuin, ik heb daar normaal niet veel te zoeken, maar het is een leuk plekje omdat je echt 'in' de tuin zit (net als een zitkuil uit de jaren '70). Ik werd zo blij van hoe de tuin er uitzag, en dat ik dat allemaal zelf had gedaan. Het was een volledig nieuw gezichtspunt, ik zag overal takken van bomen en struiken. Toen ik het perceel kocht, was het gras, een grindpad en een moestuin, zonder ook maar één boom.

Verder sla geplant. Dit wordt mijn eerste jaar sla. Ik had onderweg 6 plantjes rode kropsla gekocht (voor wel 1,50 euro 🤑) , en heb nog wat pluksla gezaaid. Ik kan beter geen sla planten op mijn vuile grond, dus ik heb gaten gegraven en gevuld met compost en daar de plantjes in gezet. Daarbij wist ik meteen een handvol glasscherven te delven, weer een herinnering aan de vervuiling. De kropsla is tussen de jonge bessenstruiken gezet. Daar zit in dit stadium toch te veel ruimte tussen, dat kan ik zo mooi gebruiken. Ik had nog wat polyester cirkels liggen, die heb ik om de kropjes gelegd tegen onkruid en uitdrogen. Baksteen erop tegen wegwaaien. Volgende keer nog koperringen tegen de slakken, en dan binnenkort hopelijk de eerste sla uit eigen tuin.

De kroosjespruim stond vol in bloei, een genot voor het oog en de bijen. Niet voor de oogst, maar ach, het is een mooi gevormd boompje. Hij is zo mooi van vorm doordat hij in de groei wordt belemmerd door het gras rondom en de arme grond. Daar heb ik niets voor hoeven doen behalve 1 keer toppen. Ik heb deze in het wild uitgegraven, als worteluitloper, 4 jaar geleden en vanwege die toch wat illegale actie, heb ik ook veel liefde voor hem. .

Verder staat ook de honingbes in bloei. De nieuwe geplante prunus tomentosa zit ook barstensvol knoppen (volgende keer foto van de bloei), en daar ben ik blij mee want die was gekocht in de uitverkoop en zag er toen vrij dood uit. Maar van de goedkope perzikboompjes, zure kers en abrikoos is het meeste dood. De abrikoos heeft twee knoppen net boven de ent, dus die leeft nog, de anderen zijn waarschijnlijk dood. Het is niet heel erg, het was een impulsaankoop en ze stonden op plekken waar ik niet zo van overtuigd was. 

Ik ben heel benieuwd wat ik aan fruit ga oogsten dit jaar, de meeste planten zijn nog vrij jong en van sommige weet ik niet of ze bestuivers hebben. 

In de koude bak met geel/groene raampjes, staat de raapsteel nog maar 1 cm boven de grond, dat gaat helemaal niet zo snel als ik had gehoopt. Maar het groeit tenminste. Wat ook groeit, en veel beter, zijn doperwt & peul. Het waren van die zakjes van 50 cent uit de lokale supermarkt, dus een impulsaankoop, maar vooralsnog heb ik geen spijt.

De winterpostelein is ook ontkiemd, maar die maakt geen grote stappen. Mijn verschrikkelijke buurman heeft zijn hele moestuin, en composthoop vol staan met dat spul. Dus ik heb eens achter mijn schutting gekeken, en daar bleken ook plantjes te groeien, dus die heb ik uitgegraven en onder de pergola ingegraven zodat het in ieder geval wat lijkt. 

Nu ga ik even een tijdschakelaar op mijn warmtematje monteren, en dan is het weer even klaar met plantjes en zo.