jasmin

Heb je ze ook als droogboon gegeten, Suus? Tasty?

Oooohhh... ik haal vanalles door de war... maar lijkt er op dat het toch goed zal komen... (die sticker had ze niet voor niks neem ik aan)

Jawel, in een zakje. Jij had zo'n sticker op dat je Salempie's spullen inzamelde.... (er is vast iets misgegaan)

Een beetje de DENO-methode met bonen? Dat doe ik met tomaten, pepers, aubergines etc. Met de pincet en nog net niet het vergrootglas. Maar voor bonen vind ik het teveel werk. Maar ik wil natuurlijk net als jij weten hoe ze het gaan doen, dus ik zaai ze in clusters van twee of drie bonen. De bonen op deze foto zijn allemaal tegelijk de grond in gegaan... en die cranberry bonen (van Jo vorig jaar, deze dus eigen oogst) zijn over de gehele linie traag. Ook straks met klimmen, bloem- en vruchtvorming. Maar als ze eenmaal op gang zijn... wohoooo echt heel veel bonen... Alleen al die cranberry wou ik vroeg starten, en toen ik bezig was, ook maar andere bonen erbij. De snij- en pronkbonen komen in de volgende ronde direct in de volle grond. De cranberry bonen komen als een engel met dikke vleugels uit de grond, in tegenstelling tot bv. De Westlandse stokboon, die vormt hoog in de lucht de bladeren.

thnx, dat wordt zes per stok

In het frans komen we verder. Volgende is schaamteloos gepikt van een franstalig forum: Synonymes : Echenans à Goût de Châtaigne Nom binomal : Phaseolus vulgaris Port : Grimpant Hauteur : Environ 250 cm Grains : Ronds~ovales, rebondis - Gris - mauves - bleuâtres Gousses : Vertes, 15 à 20 cm de long Usages : A écosser En savoir plus : Variété originaire de l'Est de la France. Utilisé en grains secs - se consomme aussi en demi-sec. Son goût évoque bien celui de la châtaigne. Jeunes les gousses font un excellent mange-tout. Jonge boontjes zijn dus ook te eten.. toppie... weer een puntje voor de kastanjeboon.

OW, ik houd half mei aan, normaal gesproken. Dus 10 dagen binnen, of nog wat langer, en dan er uit. Ik zaai binnen, hoor. Vorig jaar had ik alles relaxed aan de stok gezaaid in mei, maar ik wil er dit jaar meer vaart in hebben. Deel zaai ik voor, deel straks aan de stok. Mocht het fout gaan met het voorzaaien, heb ik nog genoeg voor een tweede ronde... Maar hoe groot worden de peulen, hoeveel bonen in een peul? Kan je ze dicht op elkaar zaaien, of hebben ze zoveel blad en praatjes, dat ze per persoon meer ruimer geplant moeten worden? (later vraag ik nog naar culinaire tips, anders dan serveren met gans ) Is het goed als ik oude foto's van jou hier zet? Of doe je zoiets liever zelf? Dan hebben we straks een volledige vraagbaak voor dit type bonen.

Ik heb een hoge verwachting van de kastanjebonen van Jet. De naam dat ze een beetje kastanjeachtig smaken, de vorm: lekker forse bonen. Ik weet dat SuusP en natuurlijk Jet die bonen al gezet hebben in het verleden. Via Google kom ik steeds op Jet uit, en de franse naam ervan ben ik kwijt, daar had ik eerder ooit wel een paar Google hits mee gevonden, maar echt veel heb ik nooit gevonden. Ik heb ze na de MTFdag een nachtje geweekt in water, en ik werd nog enthousiaster: ze zwollen fors op. Ik ben namelijk gewoon op zoek naar de perfecte droogboon. Lekker, hoge opbrengst, en ook een beetje volume. Teveel gepriegel met kleine bonensoortjes zie ik niet zitten, die nemen veel ruimte in beslag, en of ik ook echt een kilootje van het een of ander zal oogsten (totaal in droge vorm) vraag ik me dus af. Vandaar de kastanjebonen die dit jaar een kans krijgen. Wie heeft deze bonen ook in zijn/haar tuin gehad? Zijn het snelle of trage groeiers, is de groene peul te eten (niet taai of draderig), hoge opbrengst/lage opbrengst, hoeveel bonen aan een stok leggen? Dominante groeier of bescheiden? Hoeveel stokken moet ik zetten voor een kilo opbrengst?

Leuk, zeept ook prima, wel goed droog houden tussen de buien (douche) door, anders gaat ie erg snel op. Dit was een oefengeitenmelk zeep, voordat ik aan die van Berijl begon, heb ik een paar keer geoefend, op samenstelling van recept natuurlijk, dat zeeproeren weet ik nou wel. En gelijk wat andere experimentjes gedaan. en toen kreeg ik de Lentekriebels...

Nee, not us. Klinkt als een tweeling familie... hi, hi....

Jaaa, zegt ie, gewoon GEZELLIG! PS: Jullie moeten hem gewoon zaaiopdrachten geven. Niet van het lullige: 2 van die en 4 van die, maar in de orde van véél van hetzelfde. Er staan hier honderden, honderden afrikanen, zinnia's etc. Vorig jaar waren het de duizendschoon. Geeft ie allemaal weg, want we hebben al, of kunnen maar een klein beetje kwijt. Maar hij vind het zo leuk om te doen. En het zaad wat we kregen wil hij állemaal zaaien... kunnen we echt niet kwijt....

recept van de Japanse duizenknoop quiche helaas geen hoeveelheden, ik kook altijd op zicht en op smaak, en met wat er voor handen is - 5 blaadjes kant-en-klare diepvriesdeeg voor hartige taart - uien - knoflook - paneermeel - groen netelzaad - lijnzaad heel - parmazaanse strooikaas - jong belegen Goudse kaas - eieren - volle yoghurt - zout - peper - verse dille - kerriepoeder - klein beetje meel om te binden - bovenste knoppen van de Japanse duizendknoop (geen steel) Uien in grove snippers snijden, en alvast zoetig laten worden op het vuur. Knoflook erbij. De bakvorm invetten en dan de plakjes aanbrengen. Dikke laag paneermeel, met droge parmazaanse strooikaas (rode bus uit het koelvak van AH), lijnzaad en groen netelzaad erbij. Daar bovenop dikke repen jong belegen Goudse kaas in stervorm draperen (ik had een ronde bakvorm, vandaar) Eieren in een kom doen, kloppen met de garde, dan volle schenkyoghurt, en een klein beetje meel er bij doen, totdat je een homogene dikke massa krijgt die je een tikje met je garde omhoog kan krijgen. Zout en peper erbij, verse dille erbij. Bij de glazige uien doe je nu pas de kerrie, want kerrie mag niet aanbranden, wel smaakversterken met wat opbakken. De gewassen topjes van de Japanse duizendknoop erbij. Blijven roeren, het idee van de wok, maar dan in je koekenpan. Als de topjes wat van kleur veranderen, alles in de bakvorm storten. Daar overheen de eiermassa. Even schudden om luchtbellen te laten ontsnappen. Dan de voorverwarmde oven in. Ik had hem op stand 8 (per oven verschillend vermoed ik), en later heb ik hem wat lager in temperatuur gezet toen de bovenkant dreigde te verbranden. Ik gok dat hij er drie kwartier in heeft gestaan, ik hield de korstkleur in de gaten van de glazen bakvorm. Daar heb ik meer aan dan aan standaardtijden. Die groene topjes zoals meest links moet je hebben, anders gaat het zurige overheersen, ipv verrassen. Gewoon met je duim er af knijpen. Mocht je van je Japanse duizendknoop af willen, dan is opeten een heel goede troost tegen de overlast van deze invasieve exoot. Ik heb er al moes mee gemaakt met appels: goddelijk lekker, helaas oneetbaar omdat ik toch te dikke stelen had gebruikt, en die vezels zijn keihard. Ik heb er al eerder een dikke omelet mee gemaakt, van diezelfde knoppen, maar dan ook met andere wildplukvangsten: look-zonder-look, brandnetel, kleefkruid etc. Toppie lekker. Op mijn to-do-list staat nog limonadesiroop ermee maken, wortels drogen voor thee, diezelfde moes overnieuw maken, met jongere scheuten, een recept verzinnen voor de bladeren. Je kan er ook nog gelei van maken. Dat ga ik mooi doen met de ingevroren steeltjes, want die bevatten ook hardere vezels. Ik vermoed dat siroop maken enzo de hele zomer door kan gaan, ook als de stelen al te taai zijn. Het is echt zo lekker dat ik de moeite wel ga doen voor een plant die niet in mijn tuin staat. Zo dik moet je je stelen niet nemen, heb ik geleerd. De taaie vezels zullen niet zachter worden na het koken van de compote (met appel). Vreselijk vervelend in de mond.

Ik kan je ook niet weggen welke paddenstoel dit is, maar ik ben zojuist aan het lezen over bodem, compost en dergelijke, en heb inmiddels begrepen dat bij bomen en fruitstruiken een bodem met overwegend meer schimmels belangrijk zijn hiervoor. Wat ik wel weet van paddenstoelen is dat als je de paddenstoelen verwijdert, je in principe geen schade toebrengt aan het organisme op zich. De paddenstoelen moet je beschouwen als de bloemen van de plant. Pluk je een bloem, dan pluk je de potentie van reproductie, maar de plant zelf blijft doorleven. In dit geval zit de echte plant/organisme als een schimmelnetwerk in de grond. Als je zou gaan spitten, dan maak je het wel kapot.

Aaah... die had inderdaad een lupine, klopt. Nou, dat is mooi gedaan Helemaal goed. Maar je hebt toch óók met mijn man gesproken, want hij vertelde dat hij met iemand uit Frankrijk had gesproken.

Hi, hi, ... als je de stille wou 'vangen' had je de mijne op het oog. Zijn vriend is een grage babbelaar. Maar misschien heb je de dahlia aan de andere Magid gegeven, want tussen onze spullen kwam ik geen dahliaknol tegen.

Mooi, Salamander, maar die stelen kunnen roder hoor!! (of zijn ze van een andere rabarberplant?)

Vreemd genoeg zijn er spontaan uitgezaaide Oost-Indischekers zaailingen bevroren tijdens die gemene nachtvorst van vorige week. Je zou denken dat een plant weet wat ze doet, en pas start als de omstandigheden juist en optimaal zijn.

Ja, nu weet je zelfs hoe wij leven. Berijl weet al hoe ik leef, die is al eens bij me langs geweest. We leven nou lekker met stoelen en banken hoor, ook al een dagje ouder... (mijn schoonmoeder heb ik nog nooit op een stoel zien zitten, btw, dus dat ouder worden van mezelf is aanstelleritis natuurlijk.... )

Die voorspellingen worden steeds bijgesteld, heel irritant... lol. Je kan er dus niet echt op vertrouwen. Laatst had ik juist mais buiten gezet, toen er die nachtvorst kwam. was niet exact correct voorspeld, wel koud, maar niet vriezen. Mais gewoon afgedekt met potten, leeft nog, maar met veel planten buiten is het moeilijk alles individueel af te dekken, mocht er toch ineens een koude verrassing komen...

Je opmerking heeft me aan het denken gezet. Hoe is dat eigenlijk bij mij.....Ik heb als kind en puber altijd op de grond gezeten, ook in de woonkamer. Later op kamers en nog later in een eigen woonhuis, leefde ik ook op de grond. Voor gasten die niet op de grond konden zitten, had ik klapstoelen. Maar toen kreeg ik 3 heeeeeerlijk zittende rotan luie stoelen en toen leefde ik voor het eerst in hogere sferen, letterlijk. Nu heb ik al weer vele jaren gewoon een bankstel. Maar we slapen nog steeds op de grond, en willen ook niet anders. En, grappig om te realiseren, ik doe mijn werk voor een baas ook zittend op de grond en mijn klanten zitten ook op de grond Lachen. Wij hebben ook jaren en jaren op de grond geslapen, maar dan ook nog eens zonder matras, gewoon op de harde vloer. Ligt overigens heerlijk zacht als je weet dat je niet op je botten moet liggen. Toen de kiddies klein waren, sliepen we altijd allemaal samen. Sinds een aantal jaren wonen we in een ander huis, en daar wou ik 'Nederlands' leven.. een echte slaapkamer met bed enzo... Eten doen we nog steeds niet aan een tafel, maar aan een laag salontafeltje.

Jeetje, de hummus is gewoon de echte traditionele basis hummus. Ik maak hem altijd traditioneel, zonder postmoderne toevoegingen. Pond kikkererwten in water zetten, zo nu en dan water verversen. Vierentwintig uur later, aan de kook brengen met zout, tijdje laten koken, soms water toevoegen, gas uitdraaien, nachtje laten nagaren. Volgende ochtend je wekker op 6 uur zetten en om half zeven je kikkererwten pureren met tahini*, olijfolie, citroensap, kookvocht en evt. extra zout. Knoflook bij. Net zo lang pureren tot je je gewenste consistentie bereikt. Op gevoel 1 van de drie toevoegen: kookvocht, olijfolie of citroensap. Je let alleen er op of de juiste dikte/massa bereikt wordt. Als je tevreden bent: uitsmeren op platte schaal, olijfolie erover, paprikapoeder er over, evt. garneren met zwarte olijven. Bij dit recept was elk van de ingrediënten van biologische oorsprong, maar ik vond de smaak niet anders dan gemaakt met 'gewone' ingrediënten. * tahini = sesampasta

Zelfs de stekken hebben bloemen en vruchtvorming gekregen hier. Ik zou het ook niet weten. In de schaduw deden ze het bij mij minder dan in de zon vorig jaar. De plant die toen in de schaduw stond had maar een paar bessen, en dit jaar helemaal vol. Zit in een pot, dus ik kan hem verplaatsen. Moeilijk te zeggen of dat de enige reden is, maar vorig jaar was hij al 4/5 jaar oud, dus ook geen jonkie meer. Volgens mij had ik hem vorig jaar wel beendermeel gegeven, mogelijk dit jaar het effect, of toch de meer zonnige plaats.

Mijn extra dingen had ik ook nog zo lang mogelijk op mijn tafel gelaten, en daarvan ook al uitgedeeld bij belangstelling. Maar nu ik het vermoeden heb dat mijn mannen het wel een leuk uitstapje vonden, kan ik er mogelijk van uitgaan dat ik volgend jaar weer vervoer heb, en kan ik beter voorbereiden. Tweejarige planten bijvoorbeeld, en serieuze fruitstekken. Ik heb er dit jaar weer een serie in de grond gezet die tekenen vertonen van aanslaan. En nu ze het systeem hebben gezien, komen ze ongetwijfeld ook met een eigen collectie ruilmateriaal.

Welkom!

Ik schrijf onze vervolgafspraak even hier, jij krijgt nog een viltzeep. Ik hoop dat ik er een heb die door de brievenbus past, want pakketpost voor een klein ding dat net te dik is, vind ik wat overdreven. Ik kan vergeetachtig zijn, vandaar. Vandaag en morgen flink aan de slag om alle buitgemaakte materialen een plekje in tuin of huis te geven. Misschien vanavond al wat kaarsen gieten, want ik blijk hier perfecte kleine kommetje te hebben staan daarvoor.