Reifuan

Dat valt reuze mee, tenzij je het ideale microklimaat hebt. De jonge scheuten zijn bovendien nogal gevoelig voor slakkenvraat. In een pot kweken kan idd ook, maar ik betwijfel dat de wortels zich door worteldoek gaan laten tegenhouden. P. caerulea kan zich idd ook invasief gedragen.

Caerulea zou ik niet voor de vruchten kweken, zijn wel zoet, maar verder nogal flauw van smaak. Incarnata vruchten zijn veel lekkerder, zoetzuur en met veel aroma. Alleen zul je van een buiten geplante incarnata niet veel kunnen oogsten, bloei begint meestal pas in juli en vruchten die in augustus gevormd worden rijpen vaak al niet meer af.

'Passiflora edulis f. edulis' betekent de standaard vorm van Passiflora edulis, ter onderscheid van de geelvruchtige vorm: Passiflora edulis f. flavicarpa. Wat die minimumtemperaturen betreft; -5 tot -10°C is wel heel erg optimistisch, P. edulis raakt van zelfs de lichtste nachtvorst al beschadigd. En "Passiflora caerulea (edulis)" bestaat niet, het is gewoon Passiflora caerulea, zonder edulis

Er is één soort die officieel is goedgekeurd en gekweekt wordt als kruidengeneesmiddel: Passiflora incarnata. Andere soorten kun je beter niet gebruiken omdat die vanwege de giftige alkaloïden op lange termijn schadelijk kunnen zijn.

Snoei is geen probleem, zolang je de plant niet overdreven kort snoeit. De bloemen komen aan nieuwe groei. Als je bloemen hebt, maar geen vruchten, dan heeft dat niks met snoei te maken, maar met een gebrek aan bestuiving, of ongunstige omstandigheden voor vruchtzetting (te hoge temperaturen etc.)

De eerste rijpe vruchten beginnen hier te vallen. De vruchten van P. incarnata zijn bij rijpheid groen, alleen als je ze laat verschrompelen worden ze uiteindelijk gelig. Ik vind de smaak het beste als ze nog groen zijn.

Ik heb er ook een die al een paar jaar buiten tegen een warme zuidmuur staat, die groeit hard, breidt zich ook sterk uit met overal worteluitlopers, maar is goed in de hand te houden. Ik heb er daar alleen nog nooit vruchten aan gehad.. ik weet van mensen in NL die het wel lukt om er buiten vruchten aan te krijgen, dus het is gewoon mogelijk.. misschien verschilt het ook per kloon hoe makkelijk ze vrucht zetten. In de vorstvrije kas sterft P. incarnata ook bovengronds af in de winter, soms blijft het onderste deel van de stengel groen, maar sowieso komen de krachtige nieuwe scheuten in het voorjaar uit de grond, niet aan overgebleven stengeldelen.

P. incarnata doet het goed in de kas, voor een goede vruchtzetting bestuif ik handmatig met P. caerulea-stuifmeel.

'Lucky Berry' is een Vaccinium cylindraceum, een endemische soort van de Azoren. Over de winterhardheid kom ik nogal tegenstrijdige info tegen, sommigen beweren dat die goed winterhard is, maar ze hadden deze soort in het Von Gimborn arboretum, daar heeft die een strenge winter toch niet overleefd

Die maken ze ook niet. 'woekeren als bramen' is een betere beschrijving; net als bij bramen groeien de uiteinden van de stengels in de herfst naar de grond en wortelen daar, om zo nieuwe planten te vormen.

Dat is alleen zo als in de eerste instantie niet alle knoppen met bloemknoppen erin zijn uitgelopen. Het is mij opgevallen dat als deze alsnog uitlopen als eerder uitgelopen knoppen wegvallen, maar dat de bloemknoppen zich op deze latere scheuten minder goed ontwikkelen

Met hybriden is het soms lastig, maar gezien de groeivorm en de vorm van de stekels lijkt het me gewoon een framboos

Weet je zeker dat je een tayberry hebt? De mijne heeft nog nooit een ondergrondse uitloper geproduceerd. Bij anderen heb ik het ook nooit gezien

Deze vormen geen ondergrondse uitlopers zoals frambozen, maar de stengels groeien net als bij bramen in de herfst naar de grond, wortelen dan op de uiteinden en vormen zo nieuwe planten. Dit is makkelijk te voorkomen door ze in de herfst terug te snoeien tot de gewenste lengte.

Incarnata maakt elk jaar stengels die makkelijk meer dan 4m lang worden en breidt zich bovendien uit met worteluitlopers, dus eigenlijk wordt ie zo hoog en breed als je toelaat. Als je uit zaad opkweekt heb je meteen genetisch verschillende planten die elkaar kunnen bestuiven, zaailingen groeien bij hoge temperaturen erg snel en kunnen in hun eerste jaar al rijpe vruchten geven

Er zijn eigenlijk geen Passiflora die in ons klimaat buiten vruchten geven die de moeite waard zijn. P. caerulea is de enige die redelijk winterhard is en ook rijpe vruchten geeft, de smaak is alleen nogal flauw en de hoeveelheid vruchtvlees is ook magertjes. In een onverwarmde kas kun je P. incarnata kweken, een vaste plant die bovengronds afsterft in de winter. Deze is goed winterhard en geeft ook lekkere vruchten, maar gaat pas aan de groei bij temperaturen boven de 25°C en daarom groeit ie in ons klimaat buiten vaak slecht. P.incarnata heeft kruisbestuiving nodig, kan ook door bv P. caerulea. De gewone paarse passievrucht P. edulis is als een van de weinige zelfbestuivend, totaal niet winterhard, maar hier wel goed als kuipplant te houden. Met een beetje hulp bij de bestuiving kun je aan een vrij kleine plant al behoorlijk wat vruchten krijgen.

Kolomikta heeft idd ook wel rode bladstelen, alleen vaak wat minder uitgesproken dan arguta, het varieert nogal, niet alleen per variëteit, maar ook per blad op dezelfde plant. Op de foto's van @Anna3 is dat duidelijk te zien. Het verschil met arguta zit hem meer in de bladvorm, dat van kolomikta is duidelijk breder, meer hartvormig aan de basis en met meer reliëf. Dit jaar heb ik ook een aantal kolomikta's aangeschaft en ook mijn 'Adam' bleek geen 'Adam', maar een vrouwtje, waarschijnlijk ook een Sentyabraskaya. Ik had in ieder geval het 'geluk' dat deze wat bloemetjes had, zodat de verwisseling al meteen het eerste jaar duidelijk was.

Ja, die zou in principe goed moeten zijn

Ik weet niet waar je die Issai gekocht hebt, maar ik vind eigenlijk dat je recht hebt op een vervangend, mannelijk exemplaar. Je hebt deze tenslotte voor de bestuiving van de andere gekocht en ze hebben je verkeerd geïnformeerd.

Ik heb er zelf geen foto's van gemaakt, maar ik kan wel uit eigen ervaring bevestigen dat Issai zonder bestuiver zaadloze vruchten geeft. Een google image search levert inderdaad niet veel resultaten op, ik kan in ieder geval deze vinden

Ja, het is een hardnekkig misverstand dat Issai zelfbestuivend zou zijn (en dus ook andere kiwibessen kan bestuiven). Ik zie inderdaad ook weleens dat Issai in combinatiepakketten wordt geleverd als bestuiver voor de andere rassen. In werkelijkheid is Issai niet zelfbestuivend, maar parthenocarp; zonder mannelijke bestuiver kan Issai nog steeds een beperkte hoeveelheid vruchten dragen, die zijn dan zaadloos. Als je aan je andere andere kiwibesrassen ook vruchten wilt, zul je toch een mannelijke bij moeten bestellen.

Dat ligt eraan, heb je ook een mannetje staan? Aan Issai heb je niks als bestuiver van andere kiwibessen

Issai is niet echt zelfbestuivend, maar 'stimulatief parthenocarp'. Dat wil zeggen: bij gebrek aan en mannelijke bestuiver kan er, wanneer het eigen (onvruchtbare) stuifmeel op de stampers komt alsnog vruchtzetting plaatsvinden, deze vruchten zijn vervolgens zaadloos. De vruchtzetting bij Issai is in dat geval maar iets van 30%, met een mannelijke bestuiver is dat minstens het dubbele. Het schudden aan de plant zou in principe genoeg moeten zijn om het eigen stuifmeel op de stampers te doen belanden. Overigens is mijn ervaring dat onder invloed van lage luchtvochtigheid/hittestress alsnog veel vruchtjes afvallen.

Ik zou hem niet stekken, gewoon flink terugsnoeien en uitgraven. Met een goede nazorg zijn ze vrij makkelijk te verplanten. Wel vreemd dat je Issai na 3 jaar nog niet bloeit, dan gaat er denk ik toch wel iets mis. Vaak hebben de plantjes in het tuincentrum al hun eerste bloemknopjes, anders bij een goede verzorging toch altijd wel na 1 jaar.

Samantha05, Issai is gevoelig voor spint, zeker op een hete droge plek, zoals jouw hoekje zo te zien is. Als de temperaturen oplopen is het wellicht beter om hem meer in de schaduw te zetten.