Gisteren liepen afspraken uit, dus ik kwam helaas op de tuin toen het al heet was. Gauw even water geven en groente oogsten en dan weer naar huis. Althans, dat was het plan. Ik vroeg een tuinbuurman of hij toevallig een courgette over had in ruil voor iets uit mijn tuin, omdat de paar planten die het overleefd hebben, nog steeds aan het worstelen zijn het hoofd boven water te krijgen. Toen ik namelijk half mei alle opgekweekte planten had uitgepoot, was het daarna een week lang droog en warm weer en ik werd te ziek om naar de tuin te kunnen. Dus veel planten hebben het loodje gelegd. Maar omdat ik juist courgette heel goed verdraag en het een belangrijk ingredient voor mij is, wilde ik dus ruilen, zodat ik twee dagen courgette zou kunnen eten.

Hij hoefde niets in ruil zei hij, hij had wel wat over voor me. Hij zou het dadelijk een courgette brengen. En toen kwam hij niet met een eetbare courgette aan, maar met 6 van de 12 plantjes die hij heeft, vers uit de grond getrokken. Drie planten bolcourgette ronde de nice en 3 gewone groene. Ontzettend lief van hem! Binnen een paar minuten hingen ze al slap. Dus hebben ze een kraamkamer gekregen: een schaduwplek van stenen, goed natte grond, een fles water die langzaam leegloopt en een bak met water die sneller water aan de bodem afgeeft (toevallig niet bij de plant op de foto), elk een amputatie van het grootste blad ivm minder verdamping en heel veel liefde en zweetdruppels. Want het was behoorlijk enerverend om ongepland in die hitte met tegels en water te gaan sjouwen.

Vandaag ben ik weer naar de tuin geweest. Was aanvankelijk evenmin de bedoeling gezien de warme dag vandaag, maar ik wilde niet weer courgetteplanten verliezen. En hoera, ze stonden er allemaal heel florasant bij! Veel beter dan hoe ik ze gisteren achter gelaten had. Ik heb ze vandaag nog extra water gegeven.