Augustus was nat, maar met voldoende droge momenten om lekker in de tuin te zijn. Het frustreerde me enorm om zo veel tijd en energie gestoken te hebben in het voorzaaien en de kweek,

om vervolgens niets te zien groeien. Ik bleef maar bonen bijzaaien, omdat de bonen die ik had, netjes bleven steken in hun groei. Ineens was het een jungle en kun je de bonen door het bos niet meer zien! Veeeeel te veeeel op en naast elkaar! Ach ja...

Het heeft me mateloos geërgerd, maar wat wel goed ging, waren de perziken. Wat heeft de platifor2 het goed gedaan! Jeetje, wat waren ze lekker! Ik hoop dat er uit de pitten mooie boompjes gaan groeien die net zo lekker zijn!

Dit waren de laatste 2... weer terug bij de perziken van de supermarkt..

De aardbeien in de nieuwe aardbeienbakken dragen weer vruchten en doen het ook weer lekker. Meer dan 4 aardbeien zijn er momenteel niet rijp, maar hoop doet leven. Nog even wat meer zon graag.

De tomaten deden het eindelijk ook goed. De moed zonk me in de schoenen als ik de foto's van tomaten voorbij zag komen en dacht 'wanneer gaat het nou eindelijk eens gebeuren!' Voila, ook hier vrucht en dagelijks een schaaltje vol tomaatjes en dan.. pats boem, over.

Afgelopen week heeft de pythopthora toegeslagen. Ik heb zo'n 30 tomatenplanten half huilend uit de grond getrokken, zo de kliko in. Nooit geweten dat dat zo heftig kon zijn. Mijn moestuin is niet groot, maar het merendeel bestond uit tomaat. Dat eten we in vele, vele kilo's en niets smaakt beter uit eigen tuin. Maar helaas, voor ons is het over.

Ik heb zo ongeveer sinds mijn 15e tomatenplantjes opgekweekt. Altijd buiten, zo der enige vorm van afdak, of in een pot of naarmate de plek groter werd, in een postzegeltuin. Sinds 2 jaar is de kweek in een grotere tuin. In die vele jaren heb ik nog nooit last gehad van enge tomatenziektes, maar binnen 1 week was hier alles vergane glorie. Het schijnt toch wel erg heftig te kunnen zijn. De kilo's tomaten die ik heb weggegooid, kunnen dat beamen. Maar daarover genoeg. Het moge duidelijk zijn dat het me flink heeft geraakt.

Gelukkig is het niet alleen kommer en kwel in de tuin! Het tuinieren en water geven brengt rust in mijn hoofd. Iets wat broodnodig is met een baby, dreumes en kleuter in huis. Al ben ik wel trots op mijn oudste telg die zo geclassificeerd mag worden als jongste botanicus ooit! 'Kijk mama, een citroenplantje groeit hier' en hoppaa, daar heeft mijn 3-jarige weer een citroenmelisse zaailing te pakken! Of van de week viel haar op terwijl we buiten liepen dat er een komkommerplant groeide ergens. Mooi vind ik dat!

Niet alleen zij glundert dan van oor tot oor; moeders doet ook mee! Broerlief van 2 kan in tegenstelling tot vorig jaar feilloos zien of een aardbei rijp is of niet, zónder er eerst een hap van te nemen. 'Dees is groen, niette lekker mama'. Klopt als een bus!

Ondertussen krijg ik foto's vanuit Turkije uit de Turkse tuin. Jaloersmakend! Prachtig vind ik dat om te zien. De abrikoos die bekend is in Capadocie is al enkele jaren vanwege late vorst niet opgekomen. Dit jaar geen last van en de bomen barsten haast uit hun voegen. Mijn ouders hebben honderden kilo's verwerkt tot gedroogde abrikozen en pestil (soort fruitleer). Vele kilo's weggegeven en zo uit het knuistje gegeten natuurlijk. Als je die abrikozen hebt gegeten, wil je nooit meer anders. Qua smaak ben ik behoorlijk verwend. Ik eet dus alleen die en geen andere. Alle abrikozen zijn daarna smaakloos en droog, terwijl abrikozen sappig en plakkerig zoet horen te zijn. Mijn Nederlandse lief kan goed over mijn diva smaak klagen!

Vandaag zijn mijn ouders en zus tomatenpuree aan het koken. Ze hebben bijna 300 kilo tomaten die ze moeten verwerken. Hard werken, maar het resultaat mag er zijn.

Die van vorig jaar is in mijn geheugen gegrift. Mijn kinderen aten dat gewoon rechtstreeks uit de pot.. toen 1 en 2 en al ware smulpaapjes!

Zelf eten we op bescheiden schaal uit de tuin. We hebben alle kruiden die we gebruiken in de tuin, wat fijn is. De bieten groeien aardig en daar hebben we al menige variatie van gegeten. Soep, salade, gepoft uit de oven. Ik vind het allemaal even heerlijk!

De artisjok staat prachtig in bloei en is een cadeautje om naar te kijken. Volgend jaar hoop ik op een beter moesseizoen, want zowaar het mogelijk was, is dit slechter dan vorig jaar. Toen viel alles ten prooi aan de slakken, maar dit jaar wat over bleef, groeide gewoon niet en toen die stomme pytho. Ach ja. Een diepe zucht en dan maar van voren af aan beginnen!