Een update over wat ik twee weken geleden heb gedaan: heel veel zaailingen van bloemen, kruiden en bodembedekkers in de grond gezet, 13 druivelaars aangeplant, de schutting zwartgebrand, stukken grond grasvrij gemaakt, tomaten in de vollegrond gezet, paardemest gehaald, gras/mesthopen voor de pompoenen gemaakt, maïs gezaaid, touwtjes gespannen voor de doperwten, sperzieboontjes gezaaid, en zo veel mogelijk onkruid verwijderd.

Zo ging ik op weg.

Het lijkt een rommeltje, maar alle zaailingen waren zo gepositioneerd dat ze niet gingen schuiven. Gelukkig hoefde ik geen noodstop te maken onderweg, want dan was het spul me om de oren gevlogen (heb dat een keer meegemaakt, voor me ging iemand vol in de rem vanwege een file, om uiteindelijk 20 meter van haar voorganger compleet tot stilstand te komen (!), en de aarde zat echt overal)

Alles is de grond in gegaan, omdat er een vochtige periode aankomt en omdat ik merk dat de Jiffy potjes niet zo goed werken, zelfs niet bij bodembedekkers. De wortels willen dieper, en de potjes drogen snel uit en de rouwvarenmug leek er ook dol op. De Jiffy's heb ik trouwens hergebruikt, ik heb de kluitjes er meestal uitgeschud. Ik had ook merkloze potjes van heel dunne houtvezel, die vielen al bijna uit elkaar dus die konden zo de grond in.

De druiven waren op kale wortel geleverd. 13 stuks, waarvan 2 niet waren wat ik besteld had. Verder ontbraken twee bestelde stokken helemaal. Dat wist ik allemaal pas nadat ze op de post waren gedaan. Ik vind dat niet OK, maar ik heb niet zo veel te kiezen als ik wil weten wat voor onderstammen ik koop, dus ik accepteerde het maar. Hier staan ze voor te weken voor de aanplant, gelukkig waren de plantgaten al klaar en kon het in rap tempo. De tempranillo heeft heel lange stokken, die heb niet helemaal in de grond gestoken omdat ik gewoon niet zo diep kon graven. De Frühburgunder begon een week later al uit te lopen. Frühburgunder hè, die is früh.

De tempranillo staat tegen deze muur, en je ziet wel waarom: mooi avondzonnetje, de muur is een goede warmte-opslag. Het boompje dat ervoor staat is een kweepeer.

Ik moet wel drie jaar wachten om iets te kunnen oogsten. Daarom heb ik de Regent en Solaris ertussen laten staan, die kunnen de komende twee jaar druiven geven tot de Tempranillo enz. volwassen zijn.

Van de druif Solaris, heb ik per ongeluk een tak gebroken in december, ik had hem weer omhooggebonden, maar hij is niet vergroeid met de aanzet, dus ik heb hem nu weer uitgebogen zodat het niet gaat rotten.  Vooralsnog gaat de sapstroom er nog goed doorheen, even afwachten of dat bij de vruchtzetting ook zo blijft.  

En dan...(tromgeroffel)....de Siberische kiwibes heeft bladverkleuring! Ik was sprakeloos. Het is pas het tweede jaar. Het is de Anniki, een zelfbevruchter. Ik heb nog een Anniki, die heeft geen bladverkleuring, maar wel roze bladranden. Helaas is de nieuwe geplaatste Dr. Szymanowski niet zo mooi (foto eronder), ik vind hem heel erg op de gewone kiwibes lijken. Ik heb er ook nog eens vijf van staan, helaas. Ik laat ze nog even staan, maar dat ze op termijn eruit gaan is vrijwel zeker. 

En het stukje waar ik het meest tevreden over ben: ik heb het kleine schuttinkje 'afgebrand'. Shou sugi ban, ook wel zwarthout genoemd. Ik heb het wel anders aangepakt dan gebruikelijk. Uit noodzaak. Ik had dit stukje schutting afgelopen zomer gebouwd van douglas planken, die ik eerst dik in de lijnolie had gezet. In de zomer nog prima, maar in herfst/winter werd het schimmelig/vlekkerig. De lange planken heb ik eraf geschroefd en liggend op een paar bakstenen alsnog met de gasbrander behandeld. Omdat ze zo met lijnolie verzadigd waren, was het wel anders dan hoe het normaal gaat. De lijnolie ging soms bubbelen aan de oppervlakte, en dan moest ik met een lagere vlam nabranden om de bubbels te breken. Het rechtse deel van de schutting heb ik niet gedemonteerd, ik heb het gewoon zo zwartgebrand. Alleen aan de zichtzijde.

Het was een pittige klus. Ik heb urenlang de greep van de gasbrander ingedrukt, ik kon hem op een gegeven moment nauwelijks meer vasthouden. Ik heb het middageten overgeslagen omdat ik klaar wilde zijn voordat buren gingen klagen over stank of gevaar, of voordat er regen kwam. Maar je moet wel je aandacht en coördinatie op peil houden met zo'n gasbrander in je hand. Bovendien moest ik een deel van de klimroosters losschroeven en met één hand planten uit de vuurlinie houden. Het was ook omdat de planten nu nog klein zijn, dat ik het per sé nu wilde doen. Alleen de ruit (=plantje) heeft wat schroeischade aan één kant, maar daardoor ging het heel lekker ruiken. 

En door alle gedoe viel het marmeren tafelblad om (het onderstel gaat winters altijd naar binnen). Het viel bovenop een bloempot,  die gelukkig van plastic was en waarin een onbelangrijke stek van de appelbes zat. Hier de foto's. Voor: 

En dit is na:

Het woord dat bij me opkwam: statig. Het hoeft van mij niet statig, maar in dit geval bevalt het me best. Links op het pad wel schroeivlekken, ik weet niet hoe dat er straks uitziet. Als er olie op is gelekt dan zal ik misschien wat stenen moeten omwisselen. Never a dull moment!

De stenen van het informele pad, rechts, liggen nog los op de grond, ik heb het even snel neergelegd zodat ik wist waar de zaailingen mochten komen. Het zijn allemaal zwerfkeien uit de ondergrond. Iedere keer als ik een gat graaf, en op iets hard stuit, hoop ik heel hard dat het een zwerfkei is en geen blindganger uit WOII. Toevallig werd er een paar dagen later nog een blindganger onklaar gemaakt in de binnenstad, de hele stad was afgezet en ik heb een uur vastgezeten in de file, op iedere toegangsweg stond het vast. 

Nog even een fotootje van de tomaten die ook in de grond staan. Ik hoop dat engerlingen geen tomaten lusten, want ik heb wel 60 engerlingen uit de grond gehaald en ik denk dat er nog wel 60 in zitten. Ik trok met de grondboor op een gegeven moment ook een volwassen meikever naar boven. Het is mei, dus ik hoop dat hij blij was met de lift naar boven.

Links staat nog de groenbemester, ik haal die pas neer als de droogte komt of als er plantjes in de schaduw komen. Verder moet er nog het nodige gebeuren, maar ik had geen tijd meer.