De afgelopen weken is het gelukkig nog een beetje zomer.

We plukten de laatste wilde pruimen. Een deel gooiden we weg, daar zat de larve van de pruimenmot in. Een ander deel ging mee naar huis voor verwerking in… ja wat? Ik heb de pruimen voor de zekerheid toch maar gehalveerd, omdat ik niet zeker was van de afwezigheid van larven + poep. Een hele klus met die kleine pruimpjes, zeker omdat ze nogal vast aan de pit zitten.

We hebben nog wel wat tomaten kunnen inmaken als saus na dit dramajaar, maar veel is het niet. 
 

Ook ben ik begonnen met het opschonen van de Lambada aardbeien. Ze gingen niet heel lekker dit jaar; kleine en weinig vruchten, ondanks dat ze nog maar 2 jaar stonden. Waarschijnlijk toch te droog geweest op essentiële momenten. Nu is het de kunst om de mooiste/jongste uit te zoeken en de rest weg te doen. Eeuwig tuindersdilemma… 

Ik ben officieel uit de race voor de knolvenkelwedstrijd. De enige kanshebber begon door te schieten. Er zijn nog poedelprijzen, maar ik ben ook weer niet de laatste geloof ik. Bij sommigen zijn de zaailingen allemaal door de slakken vermorzeld. 

Hoewel ik weinig last van slakken heb, zijn ze ook hier in de tuin actief geworden. Nieuwe, uitgeplantte Lollo Rosso sla was een dag later al tot de grond toe afgeknabbeld. 

Deze ‘vrienden’ heb ik op tijd gespot en mogen in het algemeen plantsoen hun buik rond eten. 

De bloemen in de tuin doen het nog steeds fantastisch. Ik probeer wekelijks een bosje mee naar huis te nemen.

Sommige bloemen doen het een beetje té goed, zoals deze Ipomea. Volgend jaar maar wat minder zaaien en/of een ander plekje geven.

Ook de verschillende rozen geven weer een toegift.

En we oogsten nog. De pattisons komen nu op gang. De courgettes geven nog steeds en we oogsten de laatste sperziebonen.

Ook oogsten we wat onbedoelde ‘microgroenten’, zoals deze spitskool en mais. Spitskool doe ik volgend jaar niet mee (note to self). Staat te lang voor de opbrengst, en mijn ruimte is te schaars. Mais krijgt nog een herkansing.