T0M

Bij deze een foto van de bloemkool. Om een indicatie te geven van de grootte. De plant heeft een doorsnede van circa 45 à 50 cm, de bloemkool zelf is circa 8 cm in doorsnede.

Ik zal morgen een foto plaatsen van Romanesco bloemkolen die dankzij de zachte winter momenteel goed is. Ik had ze vrij laat gezaaid (augustus) in een P9 potje in de serre (samenstelling van zaaigrond bestond uit 70% standaard potgrond en 30% groencompost) heb ze nadien verplant in volle grond (zon) langs het gazon. Met andere woorden ik had dit najaar een border van bloemkolen staan. De ondergrond hier is zware leem. Tot drie jaar geleden was de achtertuin, en dit gedurende voor zover ik de historische kaarten heb kunnen bekijken en de oudste is uit eind 18e eeuw, een hoogstam boomgaard waarin koeien, en de laatste jaren ezels stonden. In 2012, toen onze nieuwbouw is opgetrokken heeft deze zone braak gelegen en in het late voorjaar van 2013 heb ik alles omgeploegd, het geheel voorzien van compost (1.5m³ voor 150 m²) en vervolgens onder gefreesd om mijn grasmatten te leggen. De broccoli's (type de cicco) waar ik het over heb, bleven klein, zowel hier in de moestuin achter het huis als in het veld op 5 minuten rijden hier vandaan waar we nog een extra stuk moestuin hadden. In het veld bestaat de ondergrond uit zandleem en is de ondergrond goed doorlaatbaar. Het veld was tot enkele jaren geleden in gebruik als boomkwekerij voor coniferen en het stukje heb ik gelijktijdig met m'n achtertuin geploegd en voorzien van compost (2 m³ voor 300 m²). Van de broccoli kan ik jammer genoeg geen foto maken, de zielige stammen broccoli die we hadden zijn reeds lang opgegeten en verteerd . Het gekke is, in 2012, het eerste jaar dat we de moestuin hadden hadden we mooi ontwikkelde bloemkolen en broccoli's, maar dat was toen telkens plantgoed dat ik bij de boerenbond aankocht. Ik post morgen een foto ter verduidelijking.

Sedert vorig jaar heb ik problemen met broccoli (soort De Cicco) en bloemkool (Romanesco). Het lukt maar niet om ze groot te krijgen. De plant is mooi groot, normaal van postuur maar de oogstbare elementen hebben vaak maar een diameter van 5 cm. Laat je ze dan even staan, hopende dat ze wat bijgroeien, schieten ze gelijk in de bloemen. Zou dit te maken kunnen hebben met bepaalde tekorten aan voedingsstoffen?

5 soorten pepers en paprika's gezaaid

Ik vrees dat de foto's verdwenen zijn in de nevelen der cyberspace...

Heb je wel voldoende geofferd ten gunste van de groentengoden?

Gewone potgrond bezit meestal maar voldoende meststoffen voor een korte periode (enkele maanden). Best kan je je potgrond verrijken met compost, mest (al dan niet gedroogd) of kunstmeststof. Het hangt er een beetje van af wat je zelf verkiest (pro of contra kunstmeststoffen). Op die manier kunnen je groenten langer teren op de aanwezige groeistoffen. Gedurende het seizoen kan je nog altijd wat bijmesten indien nodig.

Van alle 14 zaden die op 30 januari de grond zijn ingegaan komen er momenteel al 9 boven, de rest is nog komende. Nu maar hopen dat er een topper tussen zit...

Op de website van het leven van het land http://www.levenvanhetland.nl kan je vanalles vinden hierover.

Ik kan je alleen maar gelijk geven dat we niet alles kunnen behouden, dat is ook niet houdbaar. We mogen ook niet vergeten dat dit in de middeleeuwen en eerder waarschijnlijk ook al gebeurde. Als iets niet lekker is, en ik heb hier in de tuin ook al hele perceeltjes vol met rijpe gewassen op de composthoop gegooid simpelweg omdat het niet te eten is, dan ga je geen tijd en moeite meer in de voortplanting van dat gewas steken. Survivel of the fittest. Persoonlijk zou ik het wel jammer vinden als een lekkere bloemkool, eentje die wel de moeite waard is om te behouden zou verdwijnen. Ik kan het dan ook alleen maar toejuichen dat hier zoveel forumleden komen die zich hiervoor inzetten. Het is dankzij jullie en honderdduizenden andere tuiniers dat dit verval wordt getemperd. Daar heb ik maar één woord voor RESPECT!!! Persoonlijk denk ik wel dat we de ergste terugval gehad hebben. In tijden dat oude vergeten groenten terug hip en trendy zijn, wat stilaan aan het gebeuren is ga je automatisch terug een groter maatschappelijk draagvlak creëren wat alleen maar meer mensen aanzet om oude rassen te behouden.

De afbeelding die Erny weergeeft in zijn post is zoals hij het zelf zegt schokkend om te zien. Waar het om gaat, is dat om bijvoorbeeld de koolsoorten te nemen, in 1903 544 soorten werden aangeboden, en dat 80 jaar later van die 544 soorten nog slechts 28 over zijn. 518 soorten zijn dus verdwenen, uitgestorven, weg... Iedereen weet dat er dier en planten soorten uitsterven, maar voor velen is dit een ver van hun bedshow, ik denk bijvoorbeeld aan Pandaberen of de Yangsédolfijn in china of Siberische tijgers in Rusland, maar vlak onder onze neus verdwijnen ieder jaar groentevariëteiten zonder dat er ook maar een haan om kraait. Toen ik in 2011 die afbeelding zag was ik geschokt. Hetgeen waar we hier op het forum beroepshalve, uit interesse of als hobby mee bezig zijn veranderd in een sneltempo en vele hebben het niet door. In het julinummer van 2011 van National Geographic is er een artikel geschreven die past in een serie van verhalen rondom de geboorte van de 7 miljardste inwoner op aarde. Dit specifieke artikel gaat over het belang van oude vergeten zaden en rassen om de steeds groeiende wereldbevolking te kunnen blijven voeden. Er is namelijk een studie die beweert dat als we de wereldbevolking willen blijven voeden er dubbel zoveel moet worden geproduceerd. Wie het hele artikel wil lezen verwijs ik door naar de mensen van National Geographic, maar zoals reeds eerder aangegeven wil ik even kort een samenvatting schetsen waar het hier om draait. Wie vandaag de supermarkt binnen wandelt zal meteen opvallen dat de er slechts enkele rassen worden verkocht. Het gaat veelal om moderne groente- en fruitrassen die speciaal zijn ontwikkeld om snel te worden getransporteerd (uniformiteit in vorm en grootte) en er goed uit te zien (langere houdbaarheid) in de schappen. De smaak heeft een ondergeschikt belang. Oude variëteiten zijn verdrongen naar boerenmarkten en gespecialiseerde groentenboeren. In de westerse wereld staan de mensen nauwelijks stil bij de vraag waar voedsel vandaan komt en hoe het wordt verbouwd. Veel mensen beseffen niet dat het supermarktaanbod een glanzende façade is die steunt op gevaarlijk zwakke fundamenten. Doordat er nog maar enkele variëteiten worden aangeboden zijn er te weinig genetische verschillen tussen de rassen waardoor één simpele schimmel, bacterie of plaag kan leiden tot het ineenstorten van een bepaald ras. Als voorbeeld wordt verwezen naar een oude vijand van de tarweplant de Puccinia graminis, ook wel bekend als zwarte roest. Deze schimmel is al sinds mensenheugenis bekend, maar de laatste variant, de Ug99 (ontdekt in Uganda in 1999) is een virulente en snel muterende stam. Vanuit Uganda verspreidde deze plaag zich naar Kenia, Ethiopie, Sudan, Jemen en Saudi-Arabië. In 2007 werd ze in Iran vast gesteld. Nu dat zijn landen waar er weinig banden zijn met het westen waardoor het vrij onbekend blijft en de kans eerder klein is dat deze schimmel middels een vliegtuigpassagier naar hier komt. Men voorspeld dat spoedig India en Pakistan ten "prooi" vallen waarna China en Rusland snel zullen volgen. In deze landen wordt een gigantisch landbouwareaal gebruikt om tarwe te produceren en de gevolgen gaan niet te overzien zijn. Het is dan kwestie van tijd voor aleer Europa en de VS besmet geraken. Dit klinkt natuurlijk doemdenkerij, maar als je weet dat 90 % van de tarweplanten machteloos is tegenover Ug99 dan betekent dit alleen al voor de VS een economische schade van 7 miljard euro. Tarwe is één van de voornaamste voedselbronnen voor de mens, zeker in arme landen gaan de gevolgen immens zijn. We mogen ook niet vergeten dat dit in het recente verleden nog al eens is voorgekomen en nog wel vaker zal voorkomen, ik denk persoonlijk aan de banaan. We kennen maar één variëteit, namelijk Cavendish en ook deze soort wordt sterk bedreigt. Ook de invloed van de aardappelziekte op de aardappeloogst tussen 1845 en 1850 in Ierland heeft tienduizenden slachtoffers gemaakt. De mensheid heeft er 10000 jaar over gedaan om te komen tot de enorme diversiteit aan gewassen en dieren zoals we deze tot recent kenden. Door van wilde tarwe enkel de tarweplanten te selecteren die z'n rijpe aren niet uiteen laat vallen kennen we vandaag de dag de "vaste" tarwearen. Hetzelfde geldt voor de dieren. Met eindeloos geduld hebben landbouwers en veetelers ervoor gezorgd dat soorten zich aanpassen aan plaatselijke omstandigheden. Ieder gedomesticeerd zaaigoed of dierenras is een oplossing voor een héél specifiek probleem, zoals droogte of ziekte en dit voor een specifieke locatie. Doordat vroeger alles op kleine schaal werd geëxploiteerd kreeg je heel gebiedsspecifieke rassen. De gevaarlijke afname van diversiteit is het rechtstreekse en onbedoelde gevolg van de triomf van de moderne landbouw. Door op een gegeven ogenblik enkel nog hoogproductieve rassen te gebruiken werd in de jaren 50 een gigantische hongersnood vermeden in India en Pakistan doordat de tarweproductie er verdubbelde. Eén miljard mensen waren gered van de honger. Door deze "groene revolutie" werd de moderne geïndustrialiseerde landbouw naar de derde wereld gebracht. Het nadeel, en ik lees het vandaag de dag nog af en toe op het forum, is dat boeren steeds afhankelijker werden van hoogproductieve superrassen die waren ontwikkeld voor de wereldmarkt die doordat ze genetisch zwakker zijn dure kunstmeststoffen en giftige pesticide vragen. Lokale variëteiten worden verdrongen door monocultuur. Kortom, door het streven naar meer voedselproductie, lopen we de kans in de toekomst te maken te krijgen met voedseltekorten. Om een kort overzicht te geven van enkele voorbeelden hoe schrijnend de situatie is: - momenteel schat men dat in de VS 93 % van zijn historische groente- en fruitrassen is uitgestorven. Van de 7000 verschillende appelrassen zijn er vandaag de dag nog een kleine 100 over. - Van de duizenden rijstsoorten op de Filipijnen schieten er nog slechts iets meer dan honderd over. - Van alle tarwesoorten die een eeuw geleden in China werden geplant is 90 % verdwenen. - Van de 8000 veerassen zijn er 1600 uitgestorven of met uitsterven bedreigd. - Eén derde van de kippenrassen wordt met uitsterven bedreigt. In het artikel wordt niet alleen maar ingegaan op doemdenkerij en negativisme, er wordt ook gefocust op enkele positieve tendensen. Zo wordt onder meer ingegaan op het belang van de wereldzaadbank op Spitsbergen en wordt er een stukje geschreven over de Heritage Farm in Iowa waar op een areaal van 360 ha lokale variëteiten van over de hele VS worden geteeld. Dit met het oogpunt oude variëteiten te bewaren voor het nageslacht. Maar liefst 13000 leden zijn aangesloten bij deze instelling waardoor er in de vries- en koelcellen duizenden antieke plantenrassen bewaard liggen. Er wordt kortelings verwezen naar aardappeltelers in de Andes waar nog steeds honderden aardappelvariëteiten verspreid over verschillende akkers en locaties worden gepoot om alzo risico's in te perken. Tenslotte worden er boeren uit Ethiopië geïnterviewd die in de jaren '70 Teff, middels monocultuur, verbouwden, maar waar door de hongernood van 1984 terug is overgeschakeld op lokale variëteiten waardoor het Ethiopisch hoogland vandaag de dag een hotspot is inzake botanische diversiteit. Hierdoor is er vandaag de dag een productiecapaciteit is die tot 15 % hoger ligt dan bij monocultuur. Toch wel iets om over na te denken me dunkt.

Hier begint het eindelijk ook goed te komen. Ik had mijn knoflook (zes soorten) eind oktober gepoot verspreid over twee percelen (één in de achtertuin (leemgrond) en één in het veld (zandleemgrond). Hier kwamen ze na twee weken al piepen, in het veld zijn ze vorige week pas boven gekomen. Ik dacht echt dat daar alles verloren was. Dank u moestuingoeden

Er is enkele jaren geleden een artikel in de National Geographic verschenen over de afname van de gewassoorten. Ik zal deze anders eens in de kast zoeken en de hele problematiek in het kort hier weergeven. Stan, het is ongelooflijk boeiend om eens verder in het verleden te kijken. Ik ben er dagdagelijks mee bezig voor mijn job. Ik kijk uit naar je topic.

Hier zijn ze gisteren alle 14 in de grond gegaan (1 viel naast mijn hand en ik kon 'm niet meer terugvinden op de grond )

Ook altijd een aanrader zijn zaadjes van courgettes. Een courgetteplant vraagt nagenoeg geen onderhoud en je kan er de hele zomer van smullen.

De eerste dagen zullen ze vatbaarder zijn, maar die kleine plantjes krijgen dan een groter wortelstelsel...dan worden ze toch juist sterker? Je kan de stengeltjes ook afknippen en stekken. Dat heb ik gedaan met mijn pepino's. Die groeiden te snel en gingen te snel te groot zijn voor binnen. Ik heb de plantjes afgeknipt vlak boven de grond , wat blaadjes verwijderd en gestekt. Jonge plantjes stekken heel gemakkelijk en snel. Ik heb al een paar keer aan de hand gehad dat m'n iele scheuten massaal aangevallen werden door bladluizen. Waar ze vandaan komen blijft me een raadsel, maar telkens kon ik de plantjes weg smijten. Ik denk wel, moesten ze de eerste periode doorkomen dat ze zich kunnen herstellen. Ik blijf verbaasd hoe stevig plantjes zijn.

Ga je door ze dieper in de grond te zetten er niet voor zorgen dat, doordat je ze laat leven, ze vatbaarder worden voor ziektes en ze daardoor alsnog te moeten weg smijten? Uiteindelijk heeft deze groei ervoor gezorgd dat de plant geen reserves meer heeft hé.

Wanneer je fundering maakt kan je best eerst even de funering op de grond uitleggen en op deze locatie de grond waterpas leggen. Ter hoogte van de hoeken maak je diepe gaten. Maak je fundering aan elkaar vast en bevestig de hoekverankeringen. Check nog even of alles waterpas ligt en vul dat de gaten op met beton (of snelbeton) Vul je gaten niet gelijk tot boven op met beton, maar zorg dat je nog 10 à 15 cm teelaarde erover kan leggen. Ik zou, maar dat is iets persoonlijks, er wel voor opteren om te wachten met de bovenbouw tot de fundering volledig uitgehard is. Bij de bouw van de kas hier, vorig jaar, heb ik met momenten aardig moeten trekken en sleuren.

Ik heb ze vorig jaar telkens voorgezaaid in P7 potjes en eerst langs een bamboestokje op laten groeien, zo kon ik ze mooi inrijgen in het draadwerk buiten en met het verplanten kregen ze geen groeistop te verwerken.

Ik zou gewoon wachten. Vorig jaar heb ik in januari Amsterdamse bak gezaaid onder een plastic kap. Hij kwam goed op en met dat weekje mooi weer in februari groeiden ze erg goed. De winter is toen opnieuw ingetreden en gedaan met de groei. Tot weken na de vorst die eindigde in april hebben ze een groeistop gekend en uiteindelijk hebben wortelen (ook Amsterdamse bak) die ik in april gezaaid heb, ze nog ingehaald. Daarom, ik heb vorig jaar mijn lesje geleerd. Geduld is een goede zaak, zeker in het tuinieren.

Tja, bij de één lukt het, bij de andere niet. De eerste zaai van dit jaar is ook niet gelukt, simpelweg omdat het te warm en te droog was deze zomer. Ze schieten dan gelijk in bloei. De planten die ik vanaf augustus/september gezaaid heb zijn allemaal uitgekomen en trotseren momenteel het stormachtige weer. Gewoon proberen zou ik zeggen, zolang ze niet te warm of te droog komen te staan. Of ze lukken of niet, een mislukking is ook een wijze levensles

Hoi Huub, Hier is het eergisteren binnen gekomen. Alvast bedankt voor de tijd en moeite.

Wanneer je vlierbessensap gloeiend heet in gesteriliseerde flessen giet en de flessen afvult tot aan de rand en meteen de dop erop draait dan blijft dat nog wel de rest van de winter goed. Het is pas als je echt lang wil bewaren dat bijkomend wecken aan te raden is.

Dat is inderdaad ook wat wij doen met die grote courgettes, soep maken. Dan maken we in één keer een of meerdere ketels voor 10 à 20 liter soep, afhankelijk van de hoeveelheid courgettes en vervolgens wecken we die. Die grote kan je ook voor niets anders meer gebruiken dan voor soep. De kleine courgettes gebruiken we inderdaad voor alles en nog wat (spaghetti, gevuld, in gehaktballen, enz.) maar de grote zijn daar niet bruikbaar voor. Het is bij ons ook altijd zo dat die grote eigenlijk een soort "ongelukje" zijn. Als we de tuin inwandelen voor een courgette te halen om te verwerken als spaghetti of andere doeleinden dan krijgen de kleine courgettes voorrang, als er dan al een iets grote aan de struik hangt dan blijft deze hangen tot we nog eens soep maken, in dit geval twee weken later en 7.1 kg aan plezier. Sorry appelvrouw voor de courgette, het is niet altijd de grootte wat telt hé, het gaat om het plezier van het moestuinieren . Flinke komkommer trouwens.

Ik heb naast deze van de twee andere struiken die we hebben staan telkens een courgette van 5 kg afgehaald. Dat gaan dus best wel wat litertjes soep zijn.