T0M

Hoe het zit met wetgeving, kan ik je niet helpen. Naar voer en voorziening toe. Veel hangt af van wat je wil. Net zoals bij varkens en schapen heeft ieder rund zo zijn behoeftes en kenmerken. Een Jersey koetje (wat in sé een melkkoe is) eet maar de helft van een flinke Limousin. Kijk, als je een goed rijk grasland hebt, met een mooie variatie aan kruiden (voor de mineralen en spoorelementen) tussen je gras, dan kom je al een heel eind, maar 7500 m² voor twee runderen is te weinig. Je moet toch rekening houden met minstens 1 hectare voor twee beesten (graas- en maailand). Koop je echt jonge dieren aan en ga je ze na bijvoorbeeld één jaar slachten, dan moet het wel kunnen. Eén rund houden is sowieso een slecht idee (kuddedieren). Daarnaast moet je in de winter, wanneer ze op stal staan (tenzij je voor bijvoorbeeld galloway's kiest, want die kunnen jaarrond buiten blijven) naast het hooi, voorzien in extra voer. Hooi is een beetje gelijk een boterham voor ons, dat is ook het lekkerste met wat beleg erop hé. Je moet je hooi aanvullen met wat gerst-erwten, gras-klaver en ook wat granen. Voederbieten en mais kunnen natuurlijk ook, en als je wat resten uit de moestuin hebt, lusten ze dat ook wel hoor. Hooi zorgt voor de vezels, de rest is voor de voorziening van eiwitten, die noodzakelijk zijn voor het aanmaken van vlees. Het beste kan je jonge stiertjes aankopen. In de eerste twee levensjaren van een rund wordt het meeste vlees aangemaakt en de aankoopprijs valt dan nog mee. Een stiertje van een jaar levert toch al snel 300 à 400 kg vlees op. Hou je de beesten langer dan kunnen ze aangroeien tot stieren van 1.5 tot zelfs 2 ton, maar ja, wat moet je met een ton aan vlees hé.

Het is vooral belangrijk om genoeg grond te hebben, liefst zo vruchtbaar mogelijk. Hoe intensief wil je deze grond bewerken (door met voor- en nateelten te werken kan je namelijk heel wat m² besparen), en wil je ook rustperiodes inlassen (braak liggen, vanggewassen, enz.). Volledig op je eentje alles zelf voorzienend doen is zwaar en het zijn lange dagen. Door te ruilen kun ja al heel wat meer bereiken. Wat steeds opvalt is hoe weinig oppervlakte wordt voorzien voor de vlees- en visvoorziening. Enkel leven op kip en vis zal inderdaad een inlevering zijn van comfort. Een lekkere steak of stukje spek weten de meeste mensen ook wel te apprecieren. Maar dan beginnen de vierkante meters op te lopen natuurlijk. Voor één rund een jaar rond te voorzien van voer ben je toch al snel een halve hectare kwijt en dan kan je best nog wat extra tarwe en gerst telen om wat krachtvoer voor zo een beest te voorzien. Anderzijds kan je vis ook ergens anders gaan vangen en moet je het niet speciaal voorzien in je oppervlakte. Op die ruimte kan je dan weer een flinke fruitboom kwijt. Wanneer je denkt aan fruit, gaat het dan enkel om fruit om zo te eten, of wil je ook nog confituur, stroop of sap maken. Wat met verwerken gaan er heel veel kilo's verloren (als ik zie dat we met 50 kg appels en peren slechts 3 kg stroop maken ...). StevenW, of het groot genoeg is om zelfvoorzienend te zijn, persoonlijk denk ik niet, zeker niet je geitenweide, maar laat het je niet tegen houden om ermee te beginnen. Je kan beter kleiner beginnen en het laten groeien en over een paar jaar zie je wel wat voor jou het beste gaat en hoe jij je indeling het beste verdeeld. Durf open te staan voor aanpassingen in je plannen en kijk waar je over drie jaar staat. Dan ga je ook goed kunnen opmaken welke tijdsverdeling en -besteding nodig is. Is het een inboeting comfort zoals Scout aangeeft. Persoonlijk vind ik van niet. Het klopt dat er dingen zijn die je niet zelf kan maken, maar een goede pint met tijd en stond kan je ook wel eens kopen. Voor het harde werk dat je er aan besteed krijg je lekkere producten van je eigen land die bovendien heerlijk vers zijn. Noeste arbeid onder de heerlijk zonnestralen zonder stress. Dat is comfort wat onbetaalbaar is en dat is waar je het voor doet.

Bovenstaand is het antwoord. Waarom zitten er luizen op je plant? Dat is een goede vraag om vanuit te gaan. En wil je dan de symptomen bestrijden of de oorzaak aanpakken? Alles heeft een oorzaak, het is soms alleen lastig die te achterhalen. Maar in het geval van planten is het in essentie niet zo moeilijk. Als er geen rare giftige dingen of dergelijks in jou bodem aanwezig zijn, dan geldt voor elke plant hetzelfde: kwalitatief goede planten halen het voedsel dat ze vanuit de bodem binnenkrijgen binnen via tussenkomst van bacterien en schimmels. Dan zijn er dus maar 2 mogelijkheden: of je hebt een gebrek aan de juiste mineralen (denk niet alleen aan NPK, maar vooral ook aan Ca en al het andere), of je hebt een gebrek aan bacterien en schimmels die het beschikbaar maken voor de plant. Het is in 'normale' omstandigheden altijd een combinatie van die 2 aspecten in meer of mindere mate. Pak de oorzaak aan en laat de luizen je vertellen of je het goed doet of niet. Zodra zij vanzelf verdwijnen ben je op het goede pad, en je kan relatief snel resultaat boeken mocht je dat willen. P.s. ik vergeet misschien wel 1 aspect: het zaadje zelf. Zeker nu met alle genetisch gemanipuleerde rotzooi, moet je er rekening mee houden dat de Natuur er alles aan doet om dat soort afwijkingen op te ruimen. Ik weet niet of wij al GMO zaden kunnen kopen als particulier, daar heb ik me niet in verdiept, maar mocht dit zo zijn, dan kan je nog zo je best doen met je bodem, maar dat zal in het geval van genetisch gemuteerde plantjes niet al te veel helpen wat betreft hun weerstand tegen ziekte en plagen. En dat moeten we ook niet willen ook. Ik ben verbaast dat er op drie bladzijden aan tips (die allemaal met de beste bedoeling geschreven zijn en ook kloppen) er maar enkele posts staan die verwijzen naar de oorzaak. Als je als mens aanhoudende buikpijn hebt ga je toch ook naar een dokter om de oorzaak te achterhalen. Pijnstillers zijn dan ook niet de oplossing. Check zoals Castaneda al aangaf eens je bodem. Hoe zit het met je watergift? Geef je genoeg en op regelmatige tijdstippen water? Hoe zit het met de kas zelf, gebruik je verduistering tijdens de groei? Hoe zit het met je bemesting? Tonen je planten nog andere gebreken? Hoe zit het met het verspenen en verplanten, gebeurt dit op de juist momenten en krijgen ze meteen genoeg voedingstoffen en vocht binnen na het verplanten of verspenen. Hoe zit het met je grondwatertafel in je tuin. Er zijn dus honderden oorzaken die deze plaag kunnen veroorzaken. Ga na wat ervoor zorgt dat je plant zwak is. Een sterke plant heeft geen of slechts weinig last van bladluis!!! En gebruik zoals Castaneda al aangaf je plaag als indicator. Hou ons zeker op de hoogte.

Dag Allemaal, Een veel te late reactie Hier slechts een preitje van circa 5 cm. Appelvrouw en Bit, een dikke proficiat met jullie preistammen. Geef me zeker eens de adressen van de boeren door waar jullie je mest halen.

Niks, en dat al bijna drie dagen . Ik ben eergisteren nog wat gaan oogsten in het veld maar hier is de laatste dagen meer dan 80 liter uitgevallen en iedere stap die je zet zak je 20 cm diep weg. Dat is dan in de zandleem, als ik hier in de achtertuin in de moestuin durf te komen, waar het echt lemig is, heb ik structuurschade waar ik nog lang op ga vloeken. Nog even alles laten rusten dus...

Zo zijn kippen toch op hun mooist hé.

De aardappels stonden in een donkere kelder daarom dus dat ze bleek blijven. Ik ga voor de zekerheid gewoon de scheuten op de comosthoop gooien en de rest aan de beestjes geven. Bedankt allemaal.

Ze krijgen dat hier ook nooit alleen als hoofdvoer. Gisterenavond hebben ze bijvoorbeeld een mengeling van brood met broccolistronken, witloof, appels en peren gekregen. Als dessert heb ik ze nog ieder een opgeschoten bloemkool gegeven. Vanochtend kregen ze aardappelen, brood, radijzen, appels, peren en havermoutpap. Tussendoor grazen ze natuurlijk nog. Ieder voermoment is het iets anders afhankelijk van wat ik kan missen uit de tuin of wat we overhebben aan groenteafval. Het is dan ook de bedoeling om het tussen het voer door te mengen als extra volume.

Zit de Solanine enkel in de scheuten? Stel dat ik de scheuten afsnij en deze composteeren de aardappels zelf zou koken, zou dat dan kunnen?

In de hoek van onze kelder ben ik blijkbaar 16 kisten vol met aardappels vergeten leeg te halen. Wat kan ik hier het beste mee doen? Ik veronderstel dat ik ze, aangezien ze meer giftige stoffen bevatten bij het doorschieten niet meer kan koken en aan de varkens kan geven?

Hier een erg wisselende opkomst zowel voor courgette als voor pompoen. Van sommige soorten komt alles boven, van anderen niks. 't zal waarschijnlijk ook wel wat met het zaad te maken hebben.

Gisteren het laatste stukje van de toekomstige kippenren omgespit en alles mooi fijn geharkt. Vandaag kan ik dan alles aantrappen, even de toplaag loswerken en kan er gras gezaaid worden. Tijdens een regenbui maar even de serre bemest met droge koemest en compost en vervolgens alles ingewerkt en begoten. Dan kunnen weldra de tomatenplanten erin.

Zoals eerder gezegd kan je best geen komkommer en tomaat bij elkaar zetten. Niet alleen omdat ze elkaar gaan overwoekeren, komkommers houden van vochtige warmte, tomaten hebben alleen warmte nodig, liefst niet te veel vochtige lucht want dat werkt schimmelvorming in de hand. Zet ook je tomaten niet te kort op elkaar, als ze te kort op elkaar staan werk je ook weer schimmelvorming in de hand. Plant ze breed uit elkaar. Vorig jaar had ik ze 50 x 60 cm gezet en eigenlijk is dat nog te kort, want ik heb vaak zitten bijsnoeien. Tevens ga je altijd over dezelfde stukjes lopen waardoor de grond erg aangetrappeld wordt nabij de wortelkluit. Het gevolg is dan dat de bodem minder gemakkelijk water opneemt, althans hier toch in de leemstreek (kan je wel oplossen door een PET-fles met gaatjes naast je wortelkluit in de grond te steken. Als ze breed staan kan je er makkelijk tussen om te oogsten, te dieven en om water te geven. Daarnaast krijgt de plant meer licht waardoor je tomaten beter afrijpen. Persoonlijk zou ik het kastje houden voor de komkommers. Voor de tomaten zou ik gewoon wat hout gaan halen en een goedkope constructie optrekken. Paprika's en pepers kan je telen onder een plastic tunneltje. Gewoon wat plastic en electriciteitsbuizen en je kan er wel wat plantjes onder kwijt. Conclusie: Je kan nooit een te grote serre kopen

De keuze voor de dikke staaldraad heb ik gedaan op aanraden van Jorieke (nogmaals m'n complimenten voor de informatiewaarde van je website ) en heeft simpelweg te maken met het feit dat een wolvarken gemakkelijk tussen 120 en 160 kg zwaar kan worden. Wanneer ze door een schrikreactie tegen de draad oplopen moet deze sterk genoeg zijn om die kracht te kunnen weerstaan. Naar aanleiding daarvan hebben we er ook voor gekozen (ook weer dankzij Jorieke) dat we een dubbele draad (schrikdraad en tuindraad) geplaatst hebben, alleen al maar om ervoor te zorgen dat het varken als reactie op de schok niet vooruit, en dus buiten de weide, zou schieten. We hebben lange tijd nagedacht over een enkele draad voor het poortje, maar we hebben er momenteel (misschien dat we er in de toekomst ander over denken), van afgezien. Momenteel kom ik gemiddeld een 3 tot 4-tal keren per dag in het weiland. Tweemaal daags met een kom vol met voer. Om dan telkens alles te moeten afzetten of meerdere poortjes/draden te moeten passeren leek me persoonlijk nogal ongemakkelijk.

We hebben de nodige tijd en energie in het hekwerk gestoken. De achtergrondgedachte was, beter nu vijf minuten meer aandacht spenderen dan achteraf uren achter een varkentje te moeten vangen. Slechts een deel van het weiland was momenteel voorzien van een afscheiding. Andere delen waren met de jaren zo onderkomen dat de aanwezige draad volledig weggeroest was. In eerste instantie hebben we dan ook gekeken hoe de situatie per zone was. Afhankelijk daarvan hebben we ervoor gekozen om 2 draden te zetten (één schrikdraad en één groen tuindraad). Op die manier is het geheel toch afgesloten voor het geval de schrikdraad eens niet zou werken. We hebben de schrikdraad geplaatst op 20, 40, 60 en 80 cm boven het maaiveldniveau. Voor de start hebben we eerst alles kort gemaaid zodat we gemakkelijker konden werken. De draad is bevestigd op kastanjepalen van 10 cm dik. Voor het grootste deel, waar enkel de varkens komen gaat het om palen van 1m 80 die 80 cm diep zijn ingezet, ter hoogte van het kippenhok hebben we palen van 2 m 50 gebruikt die een meter diep zijn ingeslagen. In de hoeken hebben we overal gebruik gemaakt van afstandisolatoren (20 cm) zodat de draad (2.9 mm dik gegalvaniseerd staal) bij een stevige windvlaag niet tot tegen de palen zou zwiepen. Voor de reguliere delen hebben we enkel de onderste draad op een afstandsisolator geplaatst, de overige hebben we op korte isolatoren geplaatst. Ter hoogte van de kippenren hebben we alle draden met een afstandisolator bevestigd. Dit heeft te maken met de groene tuindraad die op dezelfde palen bevestigd werd. Alzo is er bij wind geen contact met de groene draad. Ter hoogte van onze achtertuin hebben we eerst alles afgemaakt met groene tuindraad en aan de andere zijde van de palen afstandsisolatoren geplaatst. Met drie kleine spelende kinderen zou ik me niet op m'n gemak voelen moesten ze zomaar tegen de draad kunnen lopen. Nu zit er circa 30 cm tussen de tuindraad en de schrikdraad. Het zwakste punt van de hele constructie is natuurlijk het toegangspoortje, simpelweg omdat hier geen schrikdraad op staat. Vorige week heb ik op een raamwerk bestaande uit vierkante balken van 8 cm dikte planken van 4 cm dik bevestigd. Omdat de zeugjes nog klein zijn heb ik voor de veiligheid onderaan nog een betonplexplaat bevestigd zodat ze niet door de openingen kunnen wringen. Aan de scharnierzijde hebben we de paal bevestigd aan een paal van 180 en 250 die met elkaar verbonden zijn. Deze drie balken vormen een solide blok die het toch circa 25 kg zware hek dragen. Boven de scharnieren hebben we L-vormige ijzertjes geplaatst zodat ze met hun snuit het hekje niet uit de scharnieren kunnen lichten. Aan de opengaande zijde zit in het hekje een gat. Wanneer het hekje toe is steekt er een schroefdraadstang vanuit de paal doorheen het hekje zodat ze ook aan deze zijde het hek niet kunnen lichten. Op de schroefdraad zit een rondel en een moer geschroefd die gemakkelijk los en vast te draaien is, maar die ervoor zorgt dat ze het poortje niet uit hun eigen open kunnen doen. Als ze nu hier nog uit kunnen ontsnappen dan ga ik met ze op een circustournee want dan zijn ze te slim om hier in het weiland te zitten.

Bij deze nog enkele fotootjes van onze wolvarkenzeugjes. De hele dag zijn ze door het hoge gras aan het struinen op zoek naar eten. Vooral onder de notenboom zijn ze op zoek naar gevallen walnoten. Ze beginnen ook meer en meer gebruik te maken van de voederbakken. Ze hebben alleen niet door dat het nogal krap is zo met z'n tweeën. De tobbe lag dan ook al snel om z'n zijde zodat beide sneller konden schrokken

Voor de strafste moestuinier van het forum krijg je van mij alvast een stem.

Gisteren hebben we de artisjokken, rabarberstruiken en de paarse koolrabi's geplant in het veld. 's Avonds nog wat tomatenplanten verspeend en alvast een honderdtal p9-potjes klaar gemaakt voor vandaag bezaaid te worden met kolen en slasoorten.

Wel, ze staan bij ons niet in de achtertuin, ik ben vorig jaar lang genoeg bezig geweest om de tuin mooi vlak te krijgen voor grasmatten te leggen . Onze tuin zelf loopt maar net achter de serre. Achter ons huis ligt nog een weiland. Ondanks dat we in het centrum van een dorp zitten is het perceel (net zoals verschillende percelen hier in het dorp) aangegeven als landbouwgrond. Nu de keuze voor varkens is niet over één nacht ijs gegaan. De eigenaar van het stuk grond is ook eigenaar van de bebouwing net achter het weiland en we hebben meteen gezegd waarvoor het gebruikt zou worden, daarnaast zijn alle andere aangrenzende buren op de hoogte gebracht. Het perceel links van ons wordt gebruikt als weiland door de buurman en daar staat een ree en enkele kippen op. Voor de buren rechts van ons hebben we een buffer gegenereerd. Achter hun perceel (waar de witte werfwagen op staat) komt een zone voor de kippen. Op die manier waren ze superblij want dan werd de slakkenplaag tenminste ingedijkt. De buren daarnaast grenzen enkel met een graslandje er tegen aan waar ze buiten het wekelijkse maaien op komen. Dus om het kort samen te vatten hebben we alleen maar positieve reacties gehad, het weilandje, wat nu reeds grotendeels uit brandnetels bestaat wordt terug wat opgefrist, de buren en wijzelf hebben minder last van ongedierte wat in die ruigte zit en men kan ook nog eens gemakkelijk van z'n groenafval af. En op het einde van de rit heeft iedere buur zichzelf alvast uitgenodigd voor een barbeque

Gisterenavond hebben wij onze wolvarkens gehaald. Twee zeugen, genaamd Beer (blond buikje) en Truffel (ros buikje) van nu 13 weken oud. We hebben het weiland achter ons huis voorzien van weidepalen, gewone draad en schrikdraad voorzien en daar kunnen ze het komende jaar naar hartelust in ravotten.

Een houten paal die buitenstaat is meestal met de hamer ingeslagen. HIerdoor is de kop vaak beschadigd om vormt dit de aanzet voor barsten. Hoe groter de oppervlakte is die wordt blootgesteld aan de elementen des te sneller degenereert de paal want hoe je het ook draait of keert, een houten paal, zelfs behandeld, vergaat op termijn.

Probeer in ieder geval niet teveel te ordenen. Insecten herkennen hun ingang door het variërende karakter van het hotel. Als je alles gaat ordenen (alle dunne bamboestokjes bij elkaar en alle dikke) wordt het moeilijk voor de beestjes om een herkenningspunt te hebben.

Waaaauw.... Buitjes... Regen.... Water.... Waar blijft hier toch maar de regen *ZUCHT*

Ik zou al maar een klusjesman bellen om een gat in het plafond te maken. Je kan eventueel je plant ook al opbinden langs een bamboestok of zo.