sugarlevi

Google, geeft geen leuke resultaten voor wat het zou kunnen zijn. Wat die gele vlekken betreft, is het enkel de oudere bladeren zover je dat kunt zien in dit stadium? Vioedingsgebreken, zijn meestal wat algemener over de plant zichtbaar. En niet zozeer één specifiek blad.

Dit is de kleine versie zie ik? De pubescens... Wat dat betreft, hoeft deze niet zoveel ruimte in te nemen. Hier trouwens al voorgezaaid.

In de tuin alvast wat pastinaken. Zijn de meningen nogal verdeeld over trouwens, ene bron geeft aan dat het in februari al kan, anderen half april. Zit ik mooi in het midden. En alvast wat afrikaantjes voorgezaaid binnen. Nog wat extra cucamelons, aangezien er maar 6 van de 12 waren opgekomen. En ze zijn zo leuk, dus ik wil er dit jaar echt meer van. En nog cucumis anguria, een wild komkommertje.

Nou Pippi, dat vind ik wel heel makkelijk geoordeeld dat de zaden van de lidl en intratuin vol met pesticiden zitten. Dat weten wij helemaal niet, en het lijkt mij wel erg stug als dat zo is. Ik heb er namelijk een hard hoofd in, dat alle zaadbedrijven, even hun zaden door dure machines heengooien om er een dure coating met pesticiden op te doen. Dat is interessant om voor een meerprijs aan boeren te verkopen. Vooral voor bepaalde gewassen. Maar niet voor de gewone burger. Er zullen wel sporen inzitten, omdat pesticiden tijdens de teelt gebruikt worden. En die dan in het zaad terechtkomen, maar dat zullen geen enorm hoeveelheden zijn. In de sierteelt kan ik er trouwens alle begrip voor opbrengen dat het gebeurt, de regelgeving voor de handel met andere landen is enorm streng om verspreiding van plaagdieren te voorkomen. En dan kun je maar beter alles effectief doodspuiten, dan dat je hele handeltje de verbrandingsoven ingaat.

Is dat een heel ander gewas? Wat interessant. De meeste bronnen geven namelijk aan dat Frau Mieze Schindler, en Framberry dezelfde soort zijn.

Ja, wat zijn 't nou, mythes of inzichten met serieuze bronvermelding? Je kunt er echt oeverloos over discussiëren, kijk hier maar... Die Wikipagina is wel reuze interessant, dank voor de link. Maakt in elk geval duidelijk dat planten de meest uiteenlopende invloeden op hun omgeving kunnen hebben. Ik zie er overigens vrij weinig over wortelsecretie (behalve bij walnoten en afrikaantjes), maar daar wordt gelukkig aan gewerkt. ps: Erwten, bonen en tuinbonen zijn botanisch gezien verschillende planten... Wat het is, is afhankelijk van de planten waar het omgaat, en wat er beweerd wordt. Of het voor een hele lijst van verschillende beweringen geldt is niet aan de hand van één of twee voorbeelden te zeggen. En of het wel of niet beter werkt, is ook weer afhankelijk van wat je eigenlijk wilt.

Gisteren sjalotjes uitgeplant, en de eerste tuinbonen en capucijners in de grond gezet. Vandaag gaat de rest van de tuinbonen er in. En ik denk dat ik wat calendula en ander spul ga zaaien Als ik daar nog tijd voor heb naast de jacht op de konijnen.

De buurmannen hebben hun tuinen zo goed als konijnproof gemaakt. Ik had voor de zekerheid nog een laag hekje gefreubeld om de aardbeien heen. En dit is het antwoord van de konijnen: Mijn taak voor vandaag is dus duidelijk. Challenge accepted!

In aansluiting op weknow, mythes inderdaad. Ik heb dit jaar knoflook rond het tuinbonenstukje gezet. Schijnt niet te mogen... Het enige antwoord dat ik vond, op de vraag 'waarom niet?', is dat tuinbonen wel van een beetje bemesting houden. En knoflook en uien niet. En bonen erwten etc, vlinderbloemigen zijn die stikstof vastleggen. Knolgewassen als knoflook en ui hebben daar niet per se veel behoefte aan. Gaan dan vooral veel nitraat (stikstof vastleggen) wat dan weer in nitriet (giftige stikstofvorm) omgezet kan worden. En dat wil je liever niet. Maar zoveel knoflook eten wij niet, dus het zou mij echt aan mijn reet kunnen roesten, als die het wat minder doen, of veel nitraat bevatten. Zolang er dit jaar maar minder luizen op de tuinbonen zitten, ben ik blij. Dit is trouwens mijn favoriete bron over companion planting: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_companion_plants Vooral de bronvermeldingen zijn erg prettig.

Bij de big bazar is inmiddels ook tuinspul binnen gekomen. Bloembollen, zaden, en plantuitjes/rabarber/asperges/aardbeien. Ook kwart vierkante meter moestuinbakken en potgrond/zaaistekgrond.

Mijn 10-16 jarige ik zegt dat je enorm gemeen bent. Ik vond mijn ouders namelijk vrij barbaars, dat ze zo'n schuttig kuuken, wat tot zo'n mooi prachtig haantje uitgroeide, en vervolgens zwaar geterroriseerd werd door onze zeer dominante haan, durften af te slachten en dan nog opeten ook! Ik geloof dat ik standaard het huis uitstormde wanneer er haan op tafel stond. Nu zeg, ik doen!

Bij de Lidl, zaten er trouwens nog beste leuke bloembollen tussen. Ik ben in ieder geval weer voorzien van genoeg freesia's voor dit jaar. En niet echt een aanbieding, maar ze hebben Ratte en Vitelotte aardappeltjes, voor de eet, 1,80 voor 750 gram. Daar gaan er dus een paar van de tuin in binnenkort.

Eco-oplossing, bakjes met bier dan wel water/suiker/gist mengsel. Ook de ferrifosfaat korrels, zogenaamde eco-korrels zijn toegestaan in de biologische landbouw.

Het brandnetelbier seizoen breekt weer aan. Werd trouwens een vraag gesteld in dit topic, over het wijnsteenzuur. Ik weet niet of die inmiddels beantwoord was, ik kon het zo snel niet vinden. Maar wijnsteenzuur, breekt bepaalde suikers af in simpelere suikers. En maakt ze daardoor beschikbaar en beter afbreekbaar voor de beestjes die het fermentatieproces in gang zetten. Die kunnen dat ook zelf. Maar met behulp van wijnsteenzuur geef je dat een proces een enorme boost, en gaat het verdere proces sneller. Daarnaast zie ik bij verscheidene fermentatie-culturen, het advies voorbij komen om de zuurgraad naar beneden te halen. Dit omdat veel niet zulke leuke bacteriën en gisten, niet in erg zuur milieu kunnen overleven. Die krijgen daardoor dus geen kans. Maar in principe wordt dat ook al bewerkstelligd door het toevoegen van citroen/limoen. Maar ik kan mij voorstellen dat ook wijnsteenzuur als zuur zijnde, een steentje bijdraagt aan het creëren van dat zure milieu.

Die skin foods, heb ik recent al meer over gehoord. Ben net sinds gisteren op zoek naar iets voor mijn moeder. Die mag ook de hele dag door haar handen wassen en ontsmetten. Dus die kan ook wel wat extra's gebruiken. Ik had eerder voor bij het klimmen, ook een hele lekkere van Lush. Wat harder in de vorm van een handje, die dan wegsmolt. Maar die hebben ze niet meer. Misschien dat ik dan maar eens voor de Helping Hands moet gaan. Maar naar aanleiding van dat artikel, ik maakte zelf ook altijd mijn eigen smeersels, en nog genoeg in huis. Misschien dat ik weer eens een flinke pot moet maken. Was het helemaal vergeten. Ik kan dat ook iedereen aanraden. Kokosolie alleen vind ik zelf wat summier, maar als je het mengt met wat cacaoboter (die dankzij de raw superfoods hype bijna overal te verkrijgen is) en eventueel wat avocado en of amandelolie dan ben je een heel eind. Voor de extra verzorging kun je er dan wat shea boter of wolvet (lanoline) doorheen doen, maar dat is wat moeilijker te verkrijgen. Of eventueel nog wat glycerine. Bijenwas geeft een steviger resultaat, en vaseline geven ook beiden een beschermend laagje waardoor er minder vocht aan de huid kan ontsnappen. Dan zit je ook zonder de alcoholen, propyleenglycolen en parfums die ze vaak door gewone handcrème's doen, en op zich een uitdrogend effect hebben. En als echte moestuinder, kun je zelf ook goed aan kruiden zoals goudsbloem of kamille komen voor een 'infusie'. Had ik eigenlijk dit jaar willen doen. Maar dat is er ook echt helemaal bij ingeschoten.

Hier een tante Tut met haar handen. Vooral omdat ik vroeger altijd nagelbeet, en superdunne zwakke nagels heb (en haar en huid). En ik doe ook altijd dingen waarmee ik het er niet beter op maak. Barwerk, zwembad, klimmen, moestuin. Mooie handen en nagels zijn echt een obsessie. Gelukkig geen last van moestuinhanden, alhoewel lange nagels met een mooi lakje, voor de verandering wéér niet aan mij besteed is. Maar goede handcrèmes. Eigenlijk alles wat er te smeren valt helpt veel. Eigenlijk heb ik altijd wel een tube bij mij. En een potje Lemony Flutter. Ik was mijn handen altijd zo snel mogelijk schoon, en smeer ze zo snel mogelijk in. Desnoods met de Lemony Flutter. En als het echt erg met mijn handen gesteld is. Dan gaat er 's avonds een dikke vette crème op, katoenen handschoentjes aan. Nachtje slapen. Volgende ochtend, fluweelzachte handen. Tegen eelt werkt een crème met urea trouwens erg goed. Mocht je erg avontuurlijk zijn ingesteld, en niet vies zijn van jezelf, regelmatig even over je handen heen plassen, schijnt ook goed te werken (klimmerstruuk). Voor schone nagels, werkt bij mij mijn haar flinke in de shampoo zetten meestal erg goed. Je hebt ook heerlijke producten voor 'handenbadjes', die weken geod schoon en verzorgen, maar daar heb ik dan zelf meestal het geduld weer niet voor.

Volgens mij ook wilgenroosjes. Staat het bij ons ook vol mee. Heeft even en seizoen geduurd, voordat het mij lukte van de veldsla te onderscheiden, waar het elke keer lustig tussen groeit. Kameleon plant!

Ja, ik ben aan het wachten op bericht van nasuada. Of in ieder geval het lezen van haar PB. Ik ben bang dat ze misschien net op vakantie is. Ik zal wel even een bericht naar Berijl sturen, dan wisselen we die twee eventueel even om., want ik ben dit weekend weg. En zou handig zijn de envelop dan alvast verstuurd te hebben.

Jeetje, Erny wat handig zo'n enorme compostbult. Ik heb wel van het zonnetje gebruik gemaakt om alvast, en dat mag inmiddels ook wel, aan de bouwwerken voor de capucijners en andere peultjes te beginnen: Ik wilde eigenlijk laag, hoog, laag, hoog doen. Maar ik kon het niet laten op Reclaim the Seeds, van de Oranje Lijst Vroege Veense Capucijners mee te nemen. Ook een rijzer. Ik hoop dat ze nu allemaal genoeg ruimte en licht gaan krijgen. Want ik merk dat ik alles weer lekker aan het volproppen ben. En ja, ik houd wel van een beetje scheef, staat zo lekker 'authentiek'. En Marijke, ik ga eens radijsjes ertussen zaaien. Eens kijken of dat helpt om de aardvlooien van de peulen af te houden, Ik ben vooralsnog erg blij, met die Vroege Veense capucijner. Wat nou te koud? Gewoon vol uitlopen. En je tong uitsteken naar de blauw/paars aangelopen en bibberende blauwschokkers op de achtergrond. Vind ik dan wel weer typisch, vooral omdat ze in tegenstelling tot de blauwschokkers even op zich lieten wachten wat kieming betreft. Maar sindsdien gaan ze als een speer.

Als je al ongeveer weet hoe je het eruit wilt laten zien, lekker alvast beginnen? Anders zit je deze zomer waarschijnlijk sowieso met enorme jeukende handen. Je kunt planten altijd nog een keer verplanten. En dan heb je gelijk alvast een beetje beeld en oefening. En dan kun je ook rustig, stekjes verzamelen, of van de aanbiedingen gebruik maken het komende jaar. En zelf kun je natuurlijk ook heel veel gaan zaaien.

Bij de Lidl vanaf de 17de weer fruitstruikjes voor 2,99. http://www.lidl.nl/nl/10353.htm?action=showDetail&id=21575

De courgettes, komkommers en pompoenen waren het allemaal net niet. Misschien deels te maken, met de ruime hoeveelheden calendula. Meeste zaden waren over de tht datum heen, en en ik wist niet dat slakken niet van calendula. Waardoor ik wat zakjes leeg had gegooid. En daar heeft het vol mee gestaan. Zo was er tenminste wel nog lange tijd iets fleurigs te zien, De eerste courgetteplanten, waren in twee dagen tijd weggegeten. En de eerste komkommers, hielden er na kennismaking met onze tuin, subiet mee op. De pompoenen sloegen gelukkig wel aan: De teveel gezaaide komkommers, kwamen in juni op gang: De emmers in de achtergrond, staan er om de nieuwe aangeplante courgettes te beschermen tegen vraat en te laten wennen aan de zonnekracht. En dat is gelukt. Deze hebben het wel overleefd. In juli, begon het dan eindelijk lekker in de groei te komen: De komkommers met frisse tegenzin, maar echt gelukkig zijn ze nooit geworden: Maar niet alle courgettes, waren even blij. Alhoewel deze twee al kneusjes waren net na de kieming. Ook de cucamelon, tussen de sla en aardappelen in, is inmiddels aan de klim omhoog begonnen. En de weer opnieuw en extra gezaaide lemon cucumbers slaan ditmaal wel aan: Iets later zijn de eerste Solor pompoenen in aantocht: En dan... dan is het begin augustus. En heeft het geregend veel, veel geregend. De cucamelons zijn er blij mee, en beginnen lekker op gang te komen: Een deel van de pompoenen zegt mweh, en stierf uieindelijk af: Rondom de lathyrus, die het inmiddels ook zat is, doen de courgettes in ieder geval nog hun best: In oktober, houden de laatste bonuspompoenplanten uit de compostbak er ook mee op: En in november, is het alweer bijna klaar voor de winterrust: Dit jaar, ga ik wat minder uitgebreid met calendula zaad strooien. Krijgen alle plantjes gelijk de eerste dagen in de tuin zo'n mooie emmer over hun kop, tegen vraat en zonnestraling. En in het najaar is het pad uitgegraven, naast het veldje. En die mix van klei en halfverteerde houtsnippers, is samen met een laag compost, gekomen waar de pompoenen dit jaar komen te staan. Om het nog wat extra op te hogen, en hopelijk krijgen de pompoenen dit jaar wat minder te leiden van eventuele wateroverlast. Op de komkommers ben ik mij nog aan het bezinnen. Dat de eerste lichting is verdwenen, zal vooral een combinatie van kou, en een nog niet optimale bodem zijn geweest. Ik zit erover te twijfelen, wat ringen uit emmers te snijden, deze in de grond te zetten, op te vullen met potgrond, en daar de komkommers in te zetten. Ik moet nog even aankijken, of ik daar a. zin in heb, en b. of dat zinnig is om te doen. Sowieso komen er komend jaar meer cucamelons te staan. Die dingen overleven alles. Een aantal wortelstokken ben ik binnen gaan proberen te overwinteren, hopelijk gaan die ook wat sneller van start dan een nieuwe zaai.

Mooi hoor, lekker ruim ook. Daar kun je heel wat inzaaien. Ik moet die vriend van mij eens achter de reet gaan aanzitten. Ik kwam er van de winter achter dat ik nog een heel wat glas in mijn berging heb liggen. Die prima gebruikt kunnen worden voor een grotere, mooiere, betere koude bak. Hopelijk, staat die er dan in het najaar.

Het bodemleven herstelt zich uiteindelijk wel weer, als je het niet jaarlijks helemaal over hoop gaat zitten halen. (Beetje zoals mensen, als je huis een keer afbrand/overstroomt/instort na een aardbeving dan bouw je het op, maar als dat jaarlijks gebeurt, dan ga je wel ergens anders wonen, als je inmiddels niet al bent omgekomen.) Hier ook erg te spreken, over een flinke laag compost, maar ook mulch van organisch materiaal. Twee jaar geleden stond onze tuin helemaal blank en dat al in de zomer. Toen dus flink aan het ophogen gegaan, onder andere met veel compost, en in het najaar blad eroverheen. En dit jaar, wow... Ik geloof dat wij een van de weinige tuinen waren waar het niet blank heeft gestaan, ik heb zelfs een schop in de grond gestoken, om te kijken of het dieper niet alsnog vol stroomde, en dat viel alleszins mee. Ik wijt het vooral aan de wormen. Daar zitten inmiddels enorme hoeveelheden van in de grond. En ook steeds meer Lumbricus terrestris, die graaft tot op 3 meter diepte gangen. Wat ook voor goede drainage zou zorgen. (Die worden trouwens steeds meer uitgezet, op onder andere golfbanen, voetbalvelden en parken, om wateroverlast tegen te gaan. Bij een Duitse voetbalclub is daar recent wel iets mee misgegaan, ik geloof dat de wormenpoepjes het veld onspeelbaar maakten) Wij hebben er wel voor gekozen, om twee bedden alsnog afgelopen najaar te spitten. En misschien dat we er dit (na)jaar nog twee doen, die er nog vrij slecht aan toe zijn (daar stond het toch nog bijna blank afgelopen week). En dat is vooral wegens ongeduld. In principe is het effect van frezen en spitten tijdelijk. Maar ik zie het zo, dat als je het daarna goed onderhoudt, en het bodemleven voedt, dat die dat effect dan wel in stand houden. In plaats van beetje bij beetje voor verbetering te zorgen. Dat laatste heb ik trouwens geen concrete aanwijzing of bewijsvoeringen voor, alleen mijn eigen logica en gevoel. En als de bodem al niets is, want dichtgeslagens/slibt/anaearoob dan verstoor je er ook niet zoveel aan door het te spitten. Vooral als het echt goed onder water heeft gestaan, kun je er vanuit gaan, dat er tijdelijk weinig zuurstof beschikbaar is geweest voor de bodem. Veel organismes die daar afhankelijk van zijn, zullen daar ook een flinke klap van krijgen. En veel beestjes houden ook wel van een beetje droge poten, dus die zijn ook mogelijk de nattigheid ontvlucht. Mijn logica zegt dus spitten, geef die bodem wat lucht, ook om alvast wat goed uitgerijpte compost erin te werken, zodat het niet zo makkelijk meer dichtslaat. En ook weer goed afdekken met compost en ander organisch materiaal. En vooral een organische bedekking vol proberen te blijven houden. Zodat het bodemleven het spitten/frezen van jou overneemt met hun padvinderij door de bodem heen. Mij lijkt frezen minder geweldig, dan spitten, of desnoods met een spitvork even loswoelen. Ik vrees voor alle wormen die dan ook verhakseld worden. En die wil je juist koesteren. Als je ook nog eigen compost hebt, verdeel die dan ook een beetje over de bodem, die zit ook boordevol beestjes, misschien/waarschijnlijk meer dan de compost van de gemeente, en dat is een prima manier om de bodem te ' enten' met bodemleven.

De wormen letterlijk dakloos gemaakt: Bladmulch eraf. Mestkorrel en kieseriet erop. En met de drietand de grond losgewoeld. Arme beestjes. Vorig jaar was alles een beetje bleek, waarschijnlijk magnesium gebrekje geweest, dus vandaar maar gelijk een lichte dosis kieseriet erdoor. Alhoewel die wormen volgens Darwin een Engels ton per acre aan grond door hun magische darmen zouden laten gaan. Als ik het goed heb is dat zo'n 2,5 kilo aan aarde per vierkante meter. Zullen de plantjes ook wel blij mee zijn. En we hebben de gemeente even geholpen met het fatsoeneren van hun gazonnetjes, door wat molshopen weg te scheppen. Een paar van onze bedjes,konden wel een emmertje of twee, of drie of eh... meer gebruiken om weer goed boven NAP te komen. Kan de grond weer een beetje opdrogen, opwarmen, de wormen weer hun huisjes bouwen en wij binnenkort met buiten zaaien beginnen.