Reifuan

Astrid13, het zou kunnen dat het feit dat jouw kiwibessen niet bloeien meer te maken heeft met hoe ze geleid en gesnoeid zijn, dan met nachtvorst. Bij mij in de buurt staat er ook een die al zeker meer dan zes jaar oud is en nooit bloeit. Deze is verticaal geleid en wordt rigoreus kort gehouden, met als gevolg elk jaar krachtige nieuwe scheuten en nooit bloei.

Helemaal onvruchtbaar zijn deze in ieder geval niet

Ik heb begrepen dat ze iig deels zelfincompatibel zijn, dus slecht zelfbestuivend. Maar het kan ook zijn dat het bij de planten die ik gezien heb ging om een hybride met roodbloeiende framboos, Rubus odoratus. Van Rubus odoratus bestaat een witbloeiende vorm die nauwelijks van Rubus parviflorus is te onderscheiden, en volgens sommigen is dat dus eigenlijk een hybride tussen de twee, zulke hybriden zijn vaak onvruchtbaar.

Ik weet er wel een aantal te staan (verwilderd), maar om een of andere reden ontwikkelen de bloemen zich nooit tot vruchten. De plant groeit net als een framboos met ondergrondse uitlopers, die je kunt afsteken.

Ja, dat zijn bosaardbeien, dat ze er niet hetzelfde uitzien als je andere bosaardbeien is omdat deze een gecultiveerde variëteit met grotere vruchten zijn.

Bosaardbeien kruisen niet met de 'gewone' aardbeien. Heb je misschien een foto van de hele plant?

Dat is een bosaardbei (Fragaria vesca), die zijn altijd wit van binnen.

Beide zijn gewoon Pisum sativum, de eetbare erwt.

'Ostara' is de cultivarnaam, of het nu vermeld staat als Fragaria 'Ostara' of Fragaria x ananassa 'Ostara' maakt niet uit, die zouden precies dezelfde moeten zijn. Dat ze zich zo verschillend ontwikkelen heeft waarrschijnlijk te maken met de leeftijd van de individuele planten en hoe ze verder behandeld zijn, als de planten ook daadwerkelijk correct gelabeld zijn, tenminste.

De paarse Passiflora edulis is gewoon zelfbestuivend, al laat bestuiving door insecten soms te wensen over. Als ik de bloemen handmatig bestoof (niet te laat op de dag), was de vruchtzetting 100%.

Perma, heb je wellicht foto's van je Issai? Ik heb inderdaad ook weleens horen beweren dat er verschillende klonen onder de naam 'Issai' de ronde zouden doen. Wat de zaden betreft; wellicht is ie bestoven door een gewone kiwi? Overigens zie ik in de tekst helemaal niet staan dat Issai ook mannelijke bloemen heeft, er wordt enkel gesproken van 'morphologically hermaphroditic flowers'.

Ik heb zelf een issai, waar ik nog nooit een mannelijke bloem aan heb gezien. De vruchten bevatten bij mij geen zaden. De issai die ik zie in tuincentra hebben vaak al bloemen, daar heb ik ook nog nooit een mannelijke bloem in kunnen ontdekken. Verder kan ik ook op het internet nergens een foto vinden van een issai met mannelijke bloemen. De parthenocarpie van Issai is overigens ook wetenschappelijk onderzocht: http://www.actahort.org/books/753/753_22.htm

Issai produceert geen mannelijke bloemen, enkel hermafrodiete bloemen waarvan het stuifmeel onvruchtbaar is, net zoals alle 'vrouwelijke' rassen. Issai is echter parthenocarp, wat in dit geval wil zeggen dat wanneer de bloemen zichzelf bestuiven er nog steeds een (beperkte) mate van vruchtzetting optreedt, de vruchten bevatten dan alleen geen zaden.

In navolging van Teun heb ik besloten mijn ervaringen met de Bubbleberry ook te delen. Ik heb 2 F. moschata-varieteiten, Bubbleberry en een onbekende vrouwelijke (uit de Botanische Tuin Utrecht). Beide heb ik laten verwilderen op een stukje grond in halfschaduw. En de verschillen tussen de twee zijn opvallend. Bubbleberry is van de twee de grootste en hardstgroeiende en lijkt zn energie vooral te steken in het maken van héél veel uitlopers, waarbij hooguit een kwart van de nieuwe planten bloemstengels produceert het volgende jaar. Bij de vrouwelijke variëteit produceert bijna elke nieuwe plant het volgende jaar bloemen. De opbrengst is inderdaad heel laag van Bubbleberry, temeer omdat ze zich razendsnel ontwikkelen tot een dicht groen tapijt waarin de bloemstengels lijken te verstikken, maar mijn ervaring is dat de planten prima in staat zijn zichzelf en ook de vrouwelijke variëteit te bestuiven. Wat de vruchten zelf betreft is Bubbleberry van de twee de zoetste en meest aromatische, met een smaak die totaal niet lijkt op die van de gangbare aardbeien, het doet me meer denken aan frisdrank. De vrouwelijke is iets zuurder en met een ander aroma, ronder van vorm en donkerder rood van kleur. Volgend voorjaar ga ik bij de Bubbleberry proberen alle niet bloeiende planten weg te wieden en de uitlopers zoveel mogelijk te verwijderen, ik vermoed dat dat de productie wel ten goede zal komen. Bubbleberry: Een oogst van Bubbleberry en de vrouwelijke variëteit: F. moschata heeft een ander aantal chromosomen (hexaploïde) dan gewone aardbeien (octoploïde) of bosaardbeien (diploïde) en kan alleen bestoven worden door andere F. moschata