Morgen haal ik mijn boompje op en dat is dan ook de laatste vruchtboom. Nu heb ik van alles opgezocht over de rest van wat ik heb, qua snoektechnieken en had mij voorgenomen om 1 haar gang te laten gaan en er juist niets mee te gaan doen. In mijn gedachte had dit een soort charme van de woeste vrouw (perzik). Het leek mij geweldig om haar gewoon lekker haar gang te laten gaan en een boompje te hebben die eigenzinnig is.

 

Helaas blijkt nu dat dit juist de boom is die extra aandacht vereist als het om vrucht en bloei gaat. Nu zit ik dus even in het dilemma of ik dit plan wel door wil gaan zetten. Had er al bewust niets over opgezocht omdat ik dacht ... ga er ook echt niets mee doen. hmmm het moest een beetje mijn praat boompje gaan worden die je begroet en waar je af en toe even tegen praat. Het moest iets nostalgisch gaan worden, dat je op je oude dag zegt... zij heeft heel wat meegemaakt en gehoord.

 

En toch denk ik dat ik de gok gewoon ga wagen het moest een beetje mijn meisje van de tuin worden.

Indien ik jou was zou ik haar zeker gaan halen, wellicht kun je er nog tegen praten... en krijg je zelfs nog antwoord terug ...

Het antwoord terug zal hem wel niet gaan worden, maar had de gedachte dat er iets in de tuin moest staan waar je een soort connectie mee hebt. Als ik aan een boom denk heb ik altijd het gevoel dat deze onverwoestbaar zijn en zie dat dan in beeld voor mij. Dat je thuis zit met een hele zware storm en dan in gedachte bij een x plant, boom, struik of wat dan ook bent. Soort pronkstuk in je tuintje

 

Het leek mij gewoon super tof dat je iets hebt waar amper vrucht aan komt en dat als je vruchten ervan krijgt dat het meer betekenis heeft. Of ben ik nu zo seniel Mensen hebben toch wel een specifiek exemplaar van iets in hun tuin wat een soort betekenis of band opbouwt? Dat je in het voorjaar weer blij bent dat ze het toch heeft overleeft?

 

Dat als ik oud ben en wellicht kleinkinderen heb dat ze een stek van de boom hebben en dan denken dat was opa zijn boom! Omdat het leeft? Beetje de gedachte van dit is van je oma of opa geweest en dan zit er een soort gevoel bij?

Ik zou het gewoon doen, lekker dat boompje eigenzinnig laten opgroeien zonder beperkingen. Als ze echt akelig gaat doen met rare overhangende takken kan je altijd nog een goed gesprek voeren en met de snoeischaar dreigen.

Mensen hebben toch wel een specifiek exemplaar van iets in hun tuin wat een soort betekenis of band opbouwt? Dat je in het voorjaar weer blij bent dat ze het toch heeft overleeft?

Ja hoor, dat heb ik ook. Ik heb bijvoorbeeld nog een roos die vroeger bij mijn ouders stond.

En ook van andere planten weet ik vaak nog van wie ik ze gekregen heb. Vinnik leuk

Morgen haal ik mijn boompje op en dat is dan ook de laatste vruchtboom. Nu heb ik van alles opgezocht over de rest van wat ik heb, qua snoektechnieken en had mij voorgenomen om 1 haar gang te laten gaan en er juist niets mee te gaan doen. In mijn gedachte had dit een soort charme van de woeste vrouw (perzik). Het leek mij geweldig om haar gewoon lekker haar gang te laten gaan en een boompje te hebben die eigenzinnig is.

 

Helaas blijkt nu dat dit juist de boom is die extra aandacht vereist als het om vrucht en bloei gaat. Nu zit ik dus even in het dilemma of ik dit plan wel door wil gaan zetten. Had er al bewust niets over opgezocht omdat ik dacht ... ga er ook echt niets mee doen. hmmm het moest een beetje mijn praat boompje gaan worden die je begroet en waar je af en toe even tegen praat. Het moest iets nostalgisch gaan worden, dat je op je oude dag zegt... zij heeft heel wat meegemaakt en gehoord.

 

En toch denk ik dat ik de gok gewoon ga wagen het moest een beetje mijn meisje van de tuin worden.

 

En heb je je boompje nog gehaald?