Jeugdsentiment.

Een kleine vijftig jaar geleden had ik op mijn studentenkamer (BE: kot) diverse planten staan.

Een papyrus (toendertijd “hot”), vanaf de vloer tot aan het plafond.

Tomaat Moneymaker in de vensterbank (deden het geweldig goed: een mini oerwoud, mét een leuke opbrengst).

Zo ook een Venus vliegenval (Dionaea muscipula), en een Chinees lantaarnplantje (Ceropegia woodii).

De Venus vliegenval ging al snel dood, omdat ik in mijn onwetendheid bijgemest had met Pokon.

Kennis was toen lastiger verkrijgbaar. Eerste betaalbare IBM personal computer: ca. 1985. Internet, Wikipedia, en forums: nog veel later.

Het lantaarnplantje echter, dat deed het perfect. Vele uitlopers, de meeste tot drie meter lang. Geleid over een vlak onder het plafond gespannen waslijn. Plantje ging -na twee jaar?- toch dood. Daarvóór had ik al wat stekjes gemaakt en weggegeven. Een stekje daarvan kreeg ik later weer terug. Ook die deed het prima, maar heeft een latere verhuizing niet overleefd.

Jeugdsentiment dus.

2023, ongeveer twee maanden terug. Bij Intratuin aangeschaft:

^ Venus vliegenval, lantaarnplantje, en een Kaapse zonnedauw (Drosera capensis).

De Venus vliegval en de Kaapse zonnedauw heb ik inmiddels gesplitst:

^ Hopelijk gaan beide dit jaar al bloeien, en zaad leveren. Zelf vermeerderen is leuker dan een mini-plantje bij Intratuin aanschaffen, a € 5,- per stuk.