weknow

Eigenlijk was ik ook op een kenners-reactie op die vraag aan het wachten. Voor een oog-ent/oculatie op de stam weet ik het wel..... Maar voor een extra groeipunt in het gestel van de boom.....? Laat ik je vraag anders zeggen: Als je in de kroon van je boom meerdere soorten wilt enten/oculeren...waar doe je dat dan het beste? (Ik weet dat er op het forum mensen zijn, die dit al met succes gedaan hebben....) Als ik - zonder een advies - zelf zou moeten kiezen zou ik voor een al wat verhoute plek kiezen, dus een meerjarige tak. Gewoon omdat dat het meeste lijkt op een stammetje.

Denk het wel. Ook die met alleen vrouwelijke bloemen en sexloze vruchten zijn jong het lekkerste. Bitterheid is in moderne rassen wel weg-geselecteerd. Ben de laatste 10 a 15 jaar maar een keer een bitter soort witte komkommers tegengekomen. Heel klein waren ze nog okee, maar met een centimeter of 10 waren ze echt niet meer lekker. Bij oudere rassen van vroeger, die wel bitter konden worden, was bitterheid vaak het gevolg van beschadiging van de plant of ongelijkmatige groeiomstandigheden. Het was toen de kunst om ze zo te kweken, dat ze niet bitter werden. Maar dan heb ik het over een jaar of 30 a 40 geleden.

Komend weekeinde: de jaarlijkse Eco-tuindagen van Velt....op 165 plekken in Nederland en Vlaanderen. Dus vast ook bij jou in de buurt. Hier alle informatie: http://www.velt.be/ecotuindagen

Zouden ze het met paard en wagen echt bij de boertjes gaan verzamelen? Die koeienstront zal van enorme bedrijven komen...hormoonvrij?....misschien wel per schip uit China of Argentinië....waar ze het goedkoopste is...... Maar goed...er bestaan ook biologische soorten....misschien (? ) iets beter? Zou iemand dit onderzoeken en controleren allemaal? Zouden er eisen aan gesteld worden en zo ja, welke? P.s. soms zijn dure bedrijven geen haar beter, maar hebben ze meer over

Bij bloemkolen werkt dat pesten ook, zonder pesten geen kool. De meeste groenten kun je beter niet zo pesten, want die willen we niet laten bloeien. Bloei is soms een overlevingstrategie van een plant om toch nog te proberen te overleven, voordat ze uitvalt. (Geldt vooral voor 1 en 2 jarige planten) Maar heel vaak is het in de eerste plaats een vruchtbaar stukje van de groeicyclus van een plant. Alleen vraag ik me af of dit pesten bij nachtschaden wel bloei-bevorderend werkt. Is het niet beter om de plant niet te veel te pesten, zodat ie zo gezond en wel mogelijk in de natuurlijke bloeifase terecht komt en dan optimaal kan opleveren? Hoe beter ze het hebben, hoe vruchtbaarder ze worden....Temeer omdat tomaten en mogelijk ook physalis (niet zeker) in hun natuurlijke omstandigheden vaste planten zijn.

Leuke vraag, Balto. Ik moet je het zekere antwoord schuldig blijven. Toch even wat gissend "denkwerk" erbij. Als die mest alleen gedroogd zou zijn (alleen alle vocht er uit) dan zou ze super-geconcentreerd moeten worden. In vergelijking met bijvoorbeeld kunstmest of in water oplosbare organische mest zijn die korrels vrij "licht" in dosering...dat geeft aan, dat de mest eerst (natuurlijk of via een chemisch procedé) is behandeld en een soort rijping of reductie heeft ondergaan. Anderzijds weet ik niet welke industriële processen daarvoor gebruikt kunnen worden en door diverse leveranciers daadwerkelijk worden toegepast. Misschien is compostering bij sommige (ik denk dan vooral aan ecologische?) de manier waarop ze het doen. Maar of "compostering" een vast omschreven term is, voor een gegarandeerd procedé, betwijfel ik ook weer. Wat ik me erbij voorstel is zoiets als je mest eerst laat "rotten": de verse mest, liefst met stro, blijft eerst minstens een jaar afgedekt (vochtig en af en toe gekeerd of van zuurstof voorzien) liggen en er gebeurt iets soortgelijks mee als op een composthoop: ze verandert in een milde, langzaamwerkende en bodemverbeterende meststof, donkerbruin en met een aarde-achtige structuur en reuk, die door tuiniers erg op prijs wordt gesteld. Als je zoiets in een zak in gedroogde vorm kunt kopen....prima! Als het zo gemaakt wordt immers , zou het lang duren en veel opslagruimte (en milieuvoorzieningen) vragen en het spul heel duur maken, lijkt me.

@ Cees, Ik denk dat je het antwoord op al je vragen in dit recente draadje vindt. https://www.moestuinforum.nl/kaskomkommers-t17797.html

Uit het midden van een gezonde eenjarige tak zonder bloemen neem je het oogje dat je wilt gebruiken. Je neemt dat oogje dus direct als je de oculatie uitvoert van de boom die je wilt vermeerderen.

Klinkt mooi! Maar...lees ik het goed?....25 a 30 m2?...en daarin een voedselbos?....om ook nog zelfvoorzienend te leven? Ik snap er niet zo veel van....of begrijp ik iets helemaal verkeerd?? Met een goede aanpak, een groente + fruittuin van die grootte, die je zeer intensief ( = anders dan permacultuur!) gebruikt voor teelten en een goede planning, kun je voor een gezin van 2 misschien een deel van je groenten en fruit daar (vers) uit halen. Ik schat een kwart hooguit. Tuurlijk kun je dan op een natuurlijke/ekologische manier te werk gaan....maar met permacultuur heeft het dan weinig of niets te maken en een - klein - voedselbosje van die grootte heeft al makkelijk een jaar of 5 a 10 nodig om af en toe ietsjepietsje eetbaars te gaan opleveren. Kortom.....ook met een stukje van die grootte kun je zeker iets leuks en ecologisch doen.....enkele fruitbomen, of wat struiken en wat soorten groenten in wat kleinere hoeveelheid...dat kan allemaal best.....maar ik ben bang dat je verwachtingen veel te hoog zijn. Wat ik ook erg vreemd vind is dat je alles van buiten snel wilt aanschaffen om snel al een hapklaar begin te hebben. Dat kan ik helemaal niet rijmen met alle ideeën achter "permacultuur", waar het juist gaat om hergebruik en een rustige en natuurlijke opbouw.

Veel ligt aan de grootte van je pot. Voor 1 apart zou ik minstens 10 liter nemen (en dan na 6 a 8 weken wat gaan bijvoeden.) Zelf plant ik ze vaak per 2 - want zo komen ze meestal op in een potje bij voorzaai en hoef ik wortels zo weinig mogelijk te beschadigen - en leid ze dan elk een andere kant op. Maar 4 lijkt me wat veel, tenzij je echt een bak hebt van 30 liter of zo. Kun je ze per 2 splitsen...even kijken hoe de wortels lopen, beetje beschadiging daarvan groeit wel weer bij - en dan planten?...dan hebben planten de ruimte....reken toch op een 75 cm rondom-ruimte per plant en takken van 1 a 1,5 meter als ze goed gaan. In tegenstelling tot de wortels is de hoofdstam zeer kwetsbaar, knakt heel gemakkelijk...dus voorzichtig bij handelen met de pol en bij planten, en de plant vastzetten met enkele stokjes of zo, zodat de wind ze niet alle kanten op werpt, want dat zal ze niet overleven.

Bit schreef: We hebben het hier al vaker over gehad, Bit, maar ben het in het geheel niet met je eens en aan ander bemesten dan met compost doe ik niet echt*. Mest (van kippen en paarden) zal ik niet meer direct op de tuin gebruiken, maar eerst altijd mee composteren. Intussen ook een belangrijke medestander, namelijk het nieuwe Handboek Moestuinieren van Velt, die compost niet alleen wel als mest beschouwen, maar bovendien als de belangrijkste en na een aantal jaren zelfs als enige mestvorm (en niet zoals vroeger gedacht werd, als een soort bodem-structuur-verbeteraar). Laat ik het nog scherper zeggen: In recente artikeltjes in het tijdschrift Seizoenen van Velt wordt er zelfs dringend gewaarschuwd tegen overbemesting met compost, als je vele jaren en dan te hoge doses toedient. Ik ga nu deze discussie niet met jou voeren, met blijkbaar als centrale vraag: "Moet je naast compost nog extra bemesten?"(Dat doen we wel eens op een gezellige manier als we elkaar ontmoeten ), maar vanuit wat andere uitgangspunten dan jij, proberen om Els een zinvolle reactie te geven op haar vraag. @ Els. Wat ik niet weet is hoe (veel) en hoe lang je al compost in je moestuin gebruikt. In een tuin nog weinig of geen organisch materiaal bevat of waarin je nog maar vrij kort met compost werkt kun je als globaal uitgangspunt nemen dat een (op klei) najaarsmulch (op zand: late wintermulch) van 4 a 5 cm. compost een goed begin is. In jaren erna breng je dit geleidelijk terug tot - gemiddeld - 1 a 2 cm, maar dat geef je vooral of zelfs alleen aan op de bedden waar gewassen komen die meer voedsel vragen (vruchtgewassen, kolen en bladgewassen). In wisselteelt worden die afgewisseld met bijvoorbeeld peulvruchten en wortelgewassen, die je een jaar niets of veel minder geeft. (Dit is een algemeen uitgangspunt, in de praktijk pas je dit wat aan...bijvoorbeeld nog iets geven voor een 2e teelt, afstemmen op specifieke groenten) Voor een tuin van 200 m2 heb je dus bij benadering aanvankelijk een 6 a 8 m3 klare compost nodig (beginfase) en in de loop der jaren - als er voldoende voorraad is opgebouwd - rond de 2,5 m3 per jaar om een opgebouwde voorraad - die uit compost geleidelijk beschikbaar komt voor planten - aan te vullen. Je kunt volstaan om de compost steeds bovenop je landje te brengen (inwerken geeft geen voordeel, grond ermee bedekken wel). Verder maakt het wat voedingswaarde en werking betreft ook nog wel uit hoe je je compost maakt en waarvan. Bovenstaand verhaal gaat uit van gemiddelde waarden en het kan dat voor specifieke situaties of fine-tuning van een teelt, waarbij ik het - vrij moeilijke - rekenmodel van Velt wat heb proberen te vertalen naar een soort gemiddelde tuin. In die zin ben ik het met Bit zeker wel eens: Tuinieren is ook waarnemen en zien/leren en op grond daarvan bijsturen, bijvoorbeeld voor de voeding van je gewassen...hoe gaan ze...wat hebben ze nodig...en dan kan soms iets extra (of juist niet) het verschil maken. * Mijn huidige moestuin is nu in zijn 4e jaar en dus nog in opbouw. Zeker de eerste jaren, had ik nog niet genoeg compost van goede kwaliteit en hadden planten iets extra nodig. Soms wijk ik wat af van de regel: Ik heb een zak patentkali, waaruit ik soms (nog) iets extra geef aan aardappels en fruit en mijn pompoenen en courgettes hebben wat extra halfrijpe compost in extra grote plantgaten gekregen en ook bij de opkweek en in een kasje geef ik soms wat aanvullende sneller-werkende organische mest.

Hoe mooi en apart ook...maar gaat het bij aardbeien uiteindelijk niet om de smaak?

Juli is de tijd voor occuleren of oog-eten (= chip-budden) van zoete kersen. Gewoon enten kan eigenlijk alleen goed aan einde van de winter.

Een foto kan de werkelijkheid wat veranderen (de potgrond donkerder laten lijken).....maar het eerste wat ik me afvroeg bij die foto's is: "Is die grond niet erg nat?" Als ze voortdurend erg nat is, krijgen wortels weinig zuurstof en gaat de plant kwijnen (en dan vaak ook nog schimmels vormen). Ook dat kan een oorzaak zijn waarom ze het niet goed doen.

Blijkbaar gunstige omstandigheden en veel luizen als voedsel Wat dat betreft is de natuur vrij eenvoudig....voortplanting + eten = gunstige omstandigheden voor een soort om voort te bestaan

@ Erny Als je nog frisse groene stelen bovenop de bollen wilt mee kunnen eten, moet je nu ongeveer gaan oogsten. Ik zie aan mijn veldje al dat ze achteruitgaan en beginnen af te sterven (en een enkele gaat bloeien). Zo een 2 weken terug waren ze op het mooist (alleen fris groen), maar nu komen er al gele punten die naar bruin gaan verkleuren. Ik hou ongeveer een kwart aan voor nieuwe bolletjes (bewaar er zelf een 25 a 30 om te planten, rest om weg te geven) en een 3/4 deel wordt nu opgegeten. Vanaf juli heb ik weer gewone zomerprei, die nu flink groeit en fris staat. Eigenlijk is de gebruikswaarde van oerprei maar beperkt, als je een behoorlijke oogst wilt. Tussen zeg mei en begin juni. Dat is wel de tijd in de tuin dat de winterprei van verleden jaar al doorgeschoten is en de nieuwe nog niet groot genoeg...en een periode dat gewone prei in de winkels ook erg duur. Als je alleen de grote witte bollen wil gebruiken, is bijvoorbeeld winteruien een veel betere keuze wat betreft de opbrengst (en veel minder werk om schoon te maken).

Mijn vrouw/lief maakt zuurkool errug lekker. De basis is heel gewoon. Aardappels, zuurkool, appelcompote en gekruimeld rundergehakt (met wat kruiden, eitje erdoor gekneed en een verkruimelde beschuit). Maar de "finishing touch" is dat er een stuk of drie halfgaar gefruite uien doorheen gestampt worden. Is mijn - want dan mag ik kiezen - lievelings-verjaardags-eten. Voorgerecht: Linzensoep (gekookte en gepureerde linzen met een bouillonblokje......verder niets.) En als toetje zou ik kiezen voor Vienetta ijs in de smaak "biskwie" of havermoutpap met enkele speculaasjes erdoor.

@ Raquette. Nu denk ik niet dat een deel hedera-blad mengen met andere bladeren afbreuk doet aan bladcompost. Alleen klim-op lijkt me wel wat eenzijdig. (maar dat is meer een "aanvoelen" dan dat ik het zeker weet!) Een vuilniszak blad wordt uiteindelijk maar een klein beetje bladcompost. Maar je reden...kringloop en het zelf zien/laten gebeuren....herken ik zeker wel.

Het groen en de stengels verteert niet snel, kan best enkele jaren duren. Misschien gaat het ook wortels maken en weer groeien in een vochtige omgeving? Zelf laat ik het eerst verdrogen, voordat ik hedera in het compostvat doe bij ander tuinafval. Dat gaat goed om dat het verdroogde blad verkruimelt en daarna redelijk goed mee-verteert met de rest. Of het resultaat "bladaarde" gaat zijn, durf ik niet te zeggen. Blijkbaar wil je die ter beschikking hebben als alternatief voor potgrond (?) maar of alleen verteerd klim-op-blad een soortgelijk resultaat geeft....weet ik echt niet. Twee alternatieve ideeën om aan bladaarde te komen: In het najaar willen mensen graag van hun blad af....je zou dan links of rechts een flinke portie kunnen krijgen misschien. Misschien is er een tuincentrum of (ekologisch werkende) kweker die zelf bladaarde maakt en waar je het kunt kopen aan een schappelijke prijs? Je woont in de buurt van Utrecht.....moet daar toch ergens te vinden zijn...?! (Misschien zijn er mensen die een adresje weten in je buurt?

Ik heb er zo een van intussen een jaar of 5 a 6. Is al snel kapot gewaaid en totaal uit zijn lood, maar er staat nu weer een komkommer in. Hou het restje keurig bij elkaar met een touw dat ik er met 2 dubbelgevouwen betonijzers als grondanker strak over span. Is zo toch al 4 jaar mijn (gehandicapte) verplaatsbare veldsla (van oktober tot maart), sla (van maart tot mei) en vanaf half mei komkommerbakje. Zal nog wel enkele jaartjes meegaan zo.

Danny L schreef: Oei Danny. Maar goed dan dat jij geen natuurlijke tuin hebt. Al de beestjes en in zoveel soorten die daar in voorkomen. Kun je de hele dag aan het doodmaken blijven. Hier is het dus een gekriebel en gegons en gekruip van jewelste in de tuin en ik vind het prachtig. Maar eigenlijk is het een oorlog, hoor, waar ik me nauwelijks mee bemoei...want dat vreet mekaar allemaal op, zuigt elkaar leeg, wurgt, steekt en vergiftigt. Het houdt mekaar behoorlijk in de hand en de plantjes doen het meestal prima. Wel eens een paar die opgegeten worden of gaten hebben of vlekjes krijgen; maar al met al valt het erg mee...laat die beestjes maar oorlog voeren met elkaar. Ik kijk er naar en denk "Wat is die natuur toch mooi en boeiend". Maar eerlijk is eerlijk....zowaar dit jaar toch erg veel schade van een heel andere snuitkever (die van jou is een hele brave hoor....zou ik met rust laten) op de peulen....de bladrandkever. Andere jaren knabbelde die wat aan de randjes van de planten, maar dit jaar met het zo droge voorjaar heb ik toch een 60% van mijn peultjesplanten waarschijnlijk verloren. Gelukkig hebben ze 2 stukjes langs het gaas langs mijn tuin met rust gelaten en kunnen we toch wel peultjes eten. Volgend jaar ga ik toch ook voor de peulen maar insectengaas gebruiken tot ze een 30 a 40 cm. hoog staan...dan hoef ik die kleine kevertjes niet te "bestrijden" of dood te maken en heb ik meer tijd om van mijn moestuin te genieten. Je snapt het natuurlijk al: Ik ben een heel vreedzaam type

Wat een hoop reacties! Echt tof! En ik ga er gebruik van maken Zal jullie elk apart een PB sturen met adresgegevens en te overleggen over iets te ruilen. In ieder geval zijn er nu weer 3 gebieden voorbereid van elk tussen de 30 en 100 m2 waarin o.a. akelei mag komen. Deels zijn het schoongemaakte bos-stukken waar veel opschot van meer dan 15 jaar is verwijderd, lastige onkruiden zijn aangepakt en een teveel aan spontaan gegroeide bomen (vooral iepen, vlier e.d.) zijn teruggesnoeid of ruimte hebben gemaakt en nieuwe struiken en bomen zijn of worden aangeplant voor veel meer variatie. Dus ik ga de diverse soorten die jullie hebben (soms echt rassen of wilde soorten, soms toevallige soorten zonder naam) in verschillende deelstukken apart zaaien (gewoon over de grond strooien) en zien wat er opkomt en hoe dat dan groeit en bloeit. Wat je je moet voorstellen is een huis met grasveld er rond en daaromheen een kleine hectare (bos) tuin die heel lang nooit onderhouden is en waar enkele soorten en onkruid alles overheersten. Plus daarnaast nog een vrij kaal aansluitend stuk van nog eens een kleine hectare dat tot voor 4 jaar landbouwgrond was. Vanaf najaar 2012 ben ik er begonnen om het stukje voor stukje geleidelijk aan te pakken en er een onderhoudsarme fraaie bos/parktuin van te proberen maken. De basis is er zware en kalkrijke kleigrond en het is er erg droog, behalve in de winter als de grondwaterstand blijkbaar veel hoger wordt gehouden....dat is eigenlijk een heel tegennatuurlijke situatie, waar veel planten niet blij mee zijn en vraagt specifieke maatregelen en proberen om te vinden wat er past en goed kan. Bovendien is het maar enkele kilometers van zee en is zeewind een factor om serieus rekening mee te houden, onder andere bij keuze en plaatsing van bomen en struiken en het creëren van biotopen binnen het geheel. Lang niet alles doet het hier goed. Eigen ervaring levert uiteindelijk meer bruikbaars op dan boekjes en internetsites met allerlei adviezen vaak te bieden hebben. Als je bijvoorbeeld de omschrijvingen van akelei nazoekt, wordt er bijna steeds vermeld: zon of (lichte) halfschaduw. Maar ik weet intussen dat ook in echte schaduw akelei het uitstekend doet...mooi gedrongen groeit en rijk (en ook aanzienlijk langer) bloeit. Een leuk en leerzaam project om mee bezig te zijn. Zo een groot stuk kun je niet ineens beheren en nieuw leven inblazen. Daarom denk en werk ik in gebieden, deeltuinen die ook verschillend worden beplant, waarbij weeromstandigheden en jaargetijden meespelen bij wat je wanneer kunt doen. Een aantal stukken zijn nu ver klaar en opnieuw begroeid. In 2 stukken daarvan heb ik de akelei die ik had laten gaan. Een onder oude mirabellen, enkele grote esdoorns en vlier. Daar mag ze haar gang gaan met o.a. muskaataardbeien, lievevrouwenbedstro, siernetels, grote bossen persicaria, sleutelbloemen, hortensia's, schaduwkruid, helleborus, daslook, enkele doornloze bramen en clematissen en diverse narcissen. In een ander stuk staat ze langs een sloot die 's zomers droog valt tussen/met o.a. boshysacinten, geraniums (de ooievaarsbek), sedums, enkele soorten elfenbloem, herfst-anemonen en appelbessen onder populieren.

Op grond van wat constateer je nu magnesium-gebrek? Dat lijkt me de kernvraag! Hoe weet je zo zeker dat precies dat mis is.....? Er kunnen allerlei andere factoren zijn die daarop lijken...hoeft niet eens een probleem te zijn. Als je met goed rijpe compost bemest, liefst niet onderwerken maar oppervlakkig toepassen, dan mag je ervan uitgaan dat magnesium geen echt probleem is. Niet in de eerste plaats door de grote hoeveelheden magnesium die er in zitten, maar omdat het bodemleven er voor zorgt dat het makkelijk beschikbaar is voor de plantenwortels. Dat planten het wel aanwezige magnesium niet goed opnemen kan ook als oorzaak hebben dat een ander evenwicht in de grond zoek is. Ik denk eerst aan de zuurwaarde. Zowel een vrij hoge als een vrij lage PH hebben effect. (Blokkering mogelijk of uitspoeleffect) Als ik met deze beperkte informatie iets zou adviseren: - Laat het op zijn beloop....gebruik alleen compost (max 1 a 2 cm. per jaar) en waarschijnlijk verbetert het vanzelf. - Overweeg een professionele bodem-analyse (niet van tuincentrum of een merk die je iets wil verkopen!). Kost iets en de resultaten zijn en blijven betrekkelijk....geven een momentopname en daarmee wat inzicht in hoe je bodem is. Herhaal over circa 2 jaar, want een ontwikkeling zegt 100x meer dan alleen een moment. Voor een kleine fruittuin is dit te duur, maar als je echt een groot stuk vaste fruittuin hebt verdien je je geld waarschijnlijk snel terug (al is het maar omdat je er niet van alles voor gaat kopen en op gaat gooien) - Koop een kleine verpakking kieseriet (magnesium-meststof) en geef wat hiervan volgens doseringsvoorschrift aan enkele planten, die duidelijk de verschijnselen laten zien die jij als Mg-gebrek uitlegt. Die zullen wel bijtrekken op korte termijn (want krijgen even een vrij grote dosis), maar let vooral op wat er in het komend najaar en volgend voorjaar ermee gebeurt.....zien ze er ook dan nog aanzienlijk beter uit, dan zou ik de rest van de tuin ook een halve dosis geven volgend jaar.

Die "Kristall" van Mari is wit.. Geen probleem om wat ik van haar krijg te delen, Angela. Zal zelf ook kijken of ik nog van een witte zaad voor je kan nemen. (Probleem is dat sommige al zijn uitgebloeid en ik dan niet meer zeker weet wat, wat is). Akelei kruist heel gemakkelijk....dus geen garantie dat van witte bloemen ook witte zaailingen komen. Maar mooi zijn ze dan toch

Beste Koolrabi en Mari. Graag neem ik jullie aanbod aan. Dank je wel alvast! Ik stuur jullie morgen een PB met mijn adres. Denk eens even na of er iets is wat jullie nog zoeken....als tegenprestatie. (Ik heb van alles, maar omdat er vrij moeilijk aan te komen is, is wat broedbolletjes van oerprei misschien leuk? Die ga ik eind juni of begin juli oogsten)) Och wie weet...misschien zijn er nog mensen met nog andere kleuren, vormen, variëteiten??