weknow

Ja. Bovendien verloopt bij een papaw alles zeer onregelmatig!! Actief zichtbare groei, verschijnen van bladeren en bladval in najaar....tussen verschillende planten kan daar rustig een week of 6 verschil in zitten. Na intussen een jaar of 6 jaarlijks flink wat planten zaaien kan ik maar een ding concluderen: De groeiwijze en ontwikkeling van pawpaw's is vaak verassend en anders dan alle andere planten die ik ken.

Vermijd verplanten. Dus meteen in een diepere pot en daarin verder kweken tot uitplanten is het veiligste. Pawpaw-wortel is normaal een zeer kwetsbare "taproot"(penwortel) die vrij diep gaat. Er zijn mensen die zetten ze in potten of buizen van tot 50 cm. (Kijk maar eens rond op internet en wat daar zoal wordt geadviseerd). Toen ik begon met opkweken van zaden zocht ik ook zo diep mogelijke uitplantopties voor zaailingen om deze reden. Intussen ben ik wijzer en kies voor potten van een liter of 3 a 5 die wat dieper, zo 22 a 25 cm. diep zijn. Ik merk dat dit de penwortel stimuleert om toch wat zijwortels te gaan maken waardoor de overlevingskansen bij verdere opkweek en uitplanten aanzienlijk beter worden. Bij uitplanten kluit niet beschadigen en bodem wel voorbereiden tot een 60 a 70 cm. diepte met veel luchtig organisch materiaal (geen mest zozeer!) ingemengd.

Of begroeiing van de bodem gewenst is of juist niet is vooral afhankelijk van onderstam en vruchtbaarheid van de bodem. Hier de vuistregels. 1. Een zwakgroeiende onderstam verdraagt concurrentie van andere begroeiing vaak slecht. Dus wat (foutief!) "laagstam" genoemd wordt (beter en veel duidelijker is het een boom op een zwakgroeiende onderstam te noemen!) geef je best een weinig begroeide zone rondom. Bij fruitbomen op sterker groeiende onderstam mag de bodem rondom de stam wel begroeid zijn. 2. Iets soortgelijks geldt voor de voedzaamheid die een bodem van nature heeft. Een arme zanderige grond wordt - zelfs met veel compost niet en zeker niet met mest (dat is zo weg!) echt heel vruchtbaar. Hoe minder vruchtbaar een bodem, hoe moeilijker een fruitboom het heeft om goed te groeien en hoe meer last die heeft van conurrentie van andere begroeiing. Daarnaast maakt het uit waarmee je de bodem laat begroeiien eventueel: 3. Een gedekte bodem met organisch materiaal, bij fruitbomen liefst vooral koolstofrijk spul zoals herfstblad of gehakseld hout, is voor alle fruitbomen goed. Voeding mag heel matig zijn. Compost volstaat in principe en kan ook als mulch. Op van nature vruchtbare bodems dun laagje af en toe op kruincirkel. Op arme grond wat meer (grond zelf houdt weinig vast!!) Mulchen met veel gras of hooi en dergelijke is al veel meer voedselrijk bij vertering en op armere grond wel een aanvulling. 4. Er zijn wat plantensoorten die wel vrij goed gaan ook rondom vruchtbomen en weinig tot niet concurreren. Vaste alliums bijvoorbeeld. Klavers of niet te diep wortelende bodembedekkers als hondsdraf, bosaardbei e.d. kunnen ook een vaste mulchlaag zijn met eenzelfde werking. Je kunt ook denken aan bijvoorbeeld lieve vrouwenbedstro, daslook, laagblijvende smeerwortelsoorten, winterpostelein enz. Niet eetbaar, maar wel zeer aantrekkelijk om te zien (verdwijnt in zomer) en voor allerlei bijen heel aantrekkelijk vind ik ook bijvoorbeeld spiegeleitjes. Tips voor aanpak: In bovenstaand stukje op foto zou ik zeker af en toe eens schoffelen. Kleine moeite en wat je schoffelt is meteen een verzorging van de bodem. Laat je dit gaan, dan is er over een aantal weken tot 50 a 80 cm. een begroeiing die moeilijk meer in de hand is te houden. Even schoffelen en dan nu bodem bedekken met gehakseld hout of een paar zakken boomschors helpt je fruitbomen (die zo te zien dit jaar toch wat zorg gaan nodig hebben...groeien nu wel heel vol en stakerig en laten te weinig licht in vruchten komen.....) en daarmee voorkom je veel extra werk vanaf over enkele weken. Ik sluit me wat dat betreft aan bij de adviezen die ook anderen al gaven1

Je Issai heeft zelfs al bloemknopjes. plant je hem in een behoorlijke pot eof nog beter in de volle grond. Gaat flink aan de groei!

Kan allebei. Als je een goede en rustige plek hebt (geen concurrentie van andere begroeiing) zou ik uitplanten....groeit niet snel maar in pot gaat het erg langzaam en verpotten naar grotere is voor pawpaw met zo kwetsbare wortel geen geweldig idee.

Buiten is op de meeste pawpaw hier en daar het begin van een uitlopend blaadje te zien. Dus er is nog hoop, Flup. Tot een -20 overleven ze goed, (als ze niet in pot staan en al een paar jaar oud zijn. IN pot met veel vorst krijgen de wortels een serieuze tik, in de grond wortelen ze vrij diep en kunnen zo meer hebben. Jonge planten zijn, zoals vele soorten, altijd wat gevoeliger....maar die kunnen toch ook wel een 12 tot 15 onder nul goed aan.)

Ik had al gerageerd op deze foto's van Yuras op Facebook. Dat ik ze allemaal redelijk tot goed vind erbij staan. Hier zijn de foto's wel flink wat groter dan in de posting op Facebook en dan zie ik dat de roodbladige misschien sterker aangetast LIJKEN dan ze daadwerkelijk zijn. Interessant om dit te delen. (Melred is bij mij ook gevoelig.)

Jouw pawpaw is al een stuk verder dan alle van mij! Hou hem wel uit de felle zon he, want daar kunnen ze - zeker als jonge plant - echt niet tegen. Je kasje ziet er trouwens wel picobello opgeruimd uit. Je hebt er zo te zien fanatiek veel zin in. 🤣

@Harry Zwolle Een verklaring kan zijn dat je planten een virus hebben. Dan kun je misschien met een aantal nieuwe en gezonde planten beginnen volgend jaar. Of alleen afleggers nemen van je beste en mooiste planten, want zo een virus geef je door bij vegetatieve vermeerdering. Lavameel is geen voeding! Het bevat vooral een aantal sporenelementen. Als echte voeding voor je planten of bodem is het dus minder geschikt, want daarvoor moet je toch vooral denken aan Kalium, Fosfor, Stikstof (in die volgorde) en evt. magnesium. In arme en/of uitgemergelde grond (waar jarenlang alleen werd ontrokken door te oogsten en de bodem nooit echt verzorgd en gevoed met vooral organische materialen) kan wat steenmeel of lavameel zeker wat helpen om mogelijke gebreken wat te minderen. Heb er bovendien erg in dat allerlei stofjes toevoegen aan de bodem vaak een slag in de lucht is....te veel van het ene element kan bijvoorbeeld het effect hebben dat een ander niet meer wordt opgenomen. Mijn advies is dus: Zorg voor een rustige en zo gevarieerd mogelijke bodemverzorging en daarmee voeding voor je planten. Compost maken is helemaal ideaal. Het internet en reclame staan vol met uit verband gerukte flauwekul adviezen over wondermiddeltjes en stofjes die de oplossing zouden zijn voor van alles. Zo wordt ook de noodzaak van gesteentemeel of lavameel (dat zeker nuttig kan zijn) nogal eens overdreven.... 😉

Vele soorten en varieteiten van die ooievaarsbek. Ook verschillend blad. Zoek bij Google afbeeldingen eens naar bijvoorbeeld Geranium Macrorrhizum. Of type in Ooievaarsbek en zoom eens op een aantal foto's in. Dan zie je dat de bladvorm van die jij noemt, Arja, de wilde inheemse die ook wel Robertskruid heet ( Geranium robertianum) nogal afwijkt van de meeste andere in bladvorm.

Hm.....hier toch heel andere ervaringen dan Brabantse Tuinprins blijkbaar heeft. - Inderdaad kan het vijf jaar of zelfs langer duren voordat een kiwibes gaat bloeien, na aanplant. (Dit is de belangrijkste verklaring voor dat weinig agrariers de stap naar commerciele kiwibessenteelt gezet hebben....grote investering en lang wachten op eerste oogst.....hoe dat economisch te overbruggen?) Issai is hierop een uitzondering, bloeit vaak al jaar na aanplant. - Ik heb intussen 12 planten staan en hoewel het aan de kust misschien ietsje milder is dan in Brabant, is dat geen enorm verschil. Als na een aantal jaren de planten inderdaad gaan bloeien en worden bestoven dan dragen ze hier ook zo goed als jaarlijks en ook ieder jaar beter. Dat bladeren bevriezen (of door koude uitdrogende wind) zwart worden herken ik......maar dan toch gewoon bloei ELK JAAR en vruchten vanaf dan. Zelfs de Issai die duidelijk een stuk gevoeliger lijkt voor vorst heeft mij sinds 6 jaar nog nooit geen fruit gegeven. Intussen ook 4 andere rassen die bestuiving nodig hebben van een mannetje die nooit gemankeerd hebben sinds de eerste bloei. Een struik heb ik afgelopen winter opgeruimd...die bloeide al 4 jaar op rij goed als vrouwtje maar gaf nooit vruchten.... De andere planten zijn nog jonger....staan 1, 2 of 3 jaar...dus daar is zeker geen bloei nog van te verwachten. Mijn conclusie is dus dat kiwibessen aanplanten geduld vraagt, maar ook dat late nachtvorst nooit een echt probleem is geweest. Bloei is pas eind mei en ook dit jaar ben ik volstrekt niet bang dat bloemen bevroren gaan zijn, hoewel hier afgelopen 2 weken toch zeker al 5 nachten onder de 0 graden kwamen. Dat je minstens 5 jaar moet wachten op eerste bloei en soms nog enkele jaren langer lijkt me de gewone verklaring. Overigens snoei ik gedurende het hele groeiseizoen bij en hou de twijgen die te lang worden een keer of 4 a 5 bij. In het late najaar of begin winter snoei ik alles terug en alle vruchthout op 2 a 3 knoppen hooguit. Ik heb nooit enig probleem gehad met bloeden van een kiwibes....hoewel ik niet bepaald terughoudend ben met ze in toom te houden. Je weet toch dat vruchthout vooral ontstaat aan liggende takken van het gestel die op enige hoogte groeien...dat zijn ook de twijgen die ik steeds terugzet op enkele knoppen en om de paar jaar verjong.

Foto van de knak en van het geheel zal mijn antwoord bepalen, wat ik denk dat je het beste kunt doen. 😉

Dat klopt, Robo. Maar met een stek ook niet. 😉 (En daarnaar vroeg je zelf....😁) Of dat okay is?......Ja...dat kan prima ......maar nadelen zullen zijn dat bloei langer duurt (kan soms 5 jaar schelen) en dat - afhankelijk van de groeiwijze en groeikracht van het ras dat je wilt enten - de boom vaak erg groot gaat worden. Als forse boom en wat langer wachten voor fruit niets uitmaken....is het perfect om een vegetatieve vermeerdering te maken. Groeiremming (en daarmee vroegere bloei) is een van de redenen om bepaalde onderstammen, zoals de kwee-onderstammen die Yuras noemt - te kiezen. Aanpassen aan kwaliteit en eigenschappen van de bodem en soms betere verdraagzaamheid voor ziektes en gebreken kunnen ook de reden zijn om voor een bepaalde onderstam te kiezen. Overigens is dat bij kwee allemaal niet zo kritisch als bijvoorbeeld bij sommige Prunus-soorten. Dit is de eenvoudigste oplossing meestal: Enten op onderstam kwee-adams of kwee-C (beide vrij sterke groeibeperking) is het makkelijkste rond maart van 1-jarig hout in rust dat rond dec.-jan. daarvoor is gesnoeid en koel bewaard. Die onderstammen zijn makkelijk te krijgen, niet duur of ook makkelijk zelf een jaar eerder daarvoor te stekken. Een verbeterde plakent of spleetenting pakken dan zeer makkelijk. Maar er zijn meer mogelijkheden als je wat ervring hebt en wat je nodig hebt kunt vinden, zoals Yuras terecht beschrijft.

Ja beukennootje

Een soort geranium. (Dus niet perlargonium, die onterecht ook geranium wordt genoemd, maar de ooievaarsbek)

Daaraan dacht ik ook meteen.

Ik kan niet voor Roland antwoorden, natuurlijk. Maar waarschijnlijk eerder voor abrikoos. Perziksnoei is wezenlijk anders, vooral omdat ze overwegend vruchten maakt op nieuwe twijgen die het jaar ervoor zijn gevormd. Daarbij weet ik dat als die twijgen ontstaan op twijgen die ook droegen en werden bijgesnoeid, daar weer bloei op komt. Op twijgen die (nog) niet bloeiden zal moeilijk of geen nieuw jong vruchthout komen na hergroei door snoei bij perzik.

Ja....duidelijk. Tussen de 2 entplekken heeft de kwee onderstam dus nog een knop kunnen maken. Knip die middelste zo kort mogelijk weg en hou de entplekken net boven de grond. Een peer zal geen opschot maken, de kwee heeft maar weinig nodig om te stekken = spontaan te wortelen. Het kan dus zijn dat je nog vaker nieuw opschot even weg moet snijden of knippen. Ik denk dat een U-vorm ook terug met deze wel zal gaan lukken. Welk ras(sen) is of zijn de boompjes,trouwens?

Clematis.

Nicolas kan dat zelf aan het blad beoordelen. Als de rechtse uitloper aan de grond hetzelfde blad heeft als de middelste dan is het kwee. Dat is wat ik denk te zien. Maar heeft rechts ook een perenblad dan kan het inderdaad het gewenste ras zijn of het kan ook nog dat de tussenstam die is gebruikt daar uit loopt. Ik weet niet hoe hij deze heeft gekocht. Een tweestammige boom...tenzij het een speciale leivorm zou zijn, een dubbele spil.....lijkt me niet zo waarschijnlijk. Nogal wat rassen peer kunnen op een kwee onderstam afstoten na kortere of langere tijd en dat wordt dan opeglost door eerst op een kwee onderstam een stukje van een peer te enten die niet afstoot en daar nog eens de ent van het gewenste ras op te enten. (Kwee onderstammen worden gebruikt o.a. om de groei sterk te remmen...dat is op een andere manier bijna niet mogelijk bij peer, zelfs met de dure onderstam Pyrodwarf (verwarrende naam, want hiermee maak je geen dwergboom!) wordt een boom nog aanzienlijk groter dan bijvoorbeeld op kwee-C of kwee-E) Als het inderdaad deze tussenstam is die uitliep aan de rechterzijde, dus echt perenblad, dan is ook dat hoogstwaarschijnlijk een goed eetbare peer. Meestal wordt een van de rassen: Beurre Hardy of Pastoorspeer (= De cure) of Doyonnee de comice hiervoor gebruikt. Ik vermeld dit omdat de linkse tak natuurlijk al behoorlijk gegroeid is en in het patroon tegen die muur niet ideaal staat. Je kunt na wegsnoeien van de kwee: - Dit zo laten gaan, - ofwel proberen die stam wat meer naar rechts te buigen, - ofwel een stukje insnoeien en de hergroei leiden zodat ze goed staat - ofwel de stam rechts, ookal is het een tussenstam en dus een ander soort peer, hiertussen laten groeien.

Dat is een kwee....zo te zien de onderstam waar de peer op geent is die is uitgelopen. Als ik het zo goed zie, kun je hem helemaal van onder 2x wegsnoeien en hou je dan de peer over. Zal waarschijnlijk nodig zijn om 1 of 2 x per jaar voorlopig nieuwe uitlopers weg te blijven nemen.

Veel te sterk en het verkeerde voor je planten. Vruchtgewassen verdragen ( en dat is niet: hebben het echt nodig) best wat voeding, maar dan vooral met behoorlijk aandeel kalium. Totaal verkeerde verhouding dus. Maggiplant zeker niet mesten. Composteer het: dan leg je het grootste deel van de voeding vast in zachtwerkende en langzaam vrijkomende verbindingen die ongevaarlijk en geleidelijk voedend zijn voor al je planten en ook niet het milieu in vervliegen of wegspoelen als fosfaten en stikstof. Zaagsel en kippenmest (liefst veel zaagsel!!) is een ideale combi voor goede compost...dus goed gecomposteerd is dit rijkdom wat je kunt krijgen voor je bodem. De vruchtgewassen geef je dan een paar liter van die compost per plant en de maggiplant een klein beetje als ze in erg arme grond staat.