weknow

Ik heb het niet allemaal tot in detail gelezen. Maar er zit een groot misverstand in je stuk (en dat wordt ook door verkopers fout in stand gehouden, let op Fruitbomennet is een verkoper en geen kweker!!!) Hoogstam en groeikracht wordt door elkaar gegooid. Groeikracht is een combinatie van hoe sterk groeit het ras, hoe veel wordt dit geremd door een onderstam en hoe zijn de groeiomstandigheden (bodem, grondsoort, verzorging, snoei enz.) Hoogstam/halfstam/laagstam is niets anders dan de hoogte waarop je de kroon laat splitsen. Het zegt eigenlijk bijna niets van hoe groot en breed die boom groeit. Een laagstam struik van een flinkgroeiend ras en een redelijke bodem die geent is op een zaailing als Bittenfeld zal een enorme kroon dicht bij de grond geven. Fruitbomennet zal je dit graag allemaal verkopen....maar beter zou je naar een echte kweker gaan en daar, binnenkort met blote wortel,aanschaffen wat je wenst en vooral je goed laten adviseren. Het scheelt je bovendien zo een bom geld, Want deze lijst gaat je erg tegenvallen, al is het maar omdat de peer geen bestuiver heeft en ook deze 2 appelsoorten elkaar niet ideaal aanvullen wat betreft bestuiving. Nog afgezien van de ruimte die je hebt en de bodem (kun je heel veel invloed op uitoefenen...en is maar deels een hard gegeven vanwege je zand) en de grootte/hoogte die bomen uiteindelijk gaan krijgen moet er ook nog gekeken worden naar geschikte bestuivers. Ja wel. Anders wordt je boom niet soort-echt meer en weet je echt niet of daar nog fruit aankomt dat iets van waarde heeft.

Beperkte ervaring, bijna 2 seizoenen. Aankoop januari 2018 bij de Zoetewei. Stond in pot van ca. 12 liter. Had dit voorjaar al een 25 gezette vruchten, maar deze zijn gedurende de zomer allemaal geleidelijk afgevallen. Verklaring? Mogelijk te kleine pot, waardoor te weinig voeding of onregelmatige waterhuishouding. Intussen verpot naar een 30-liter pot in augustus om dit in de toekomst hopelijk te voorkomen. Plant zal deze winter gewoon buitenblijven. (Kaki's gaan hier in koudste maanden naar koude kasje) In vergelijking met andere kaki's (deze is overigens een D. virginiana x kaki!!!, dus een interspecifieke) is de plant mooi van gestelvorm en groeit en splitst regelmatig. Heeft wat geschikt enthout, maar dat is al toegezegd.

Je begrijpt me verkeerd, Roland. Ik ben zeker geen tegenstander van dingen verder te ontwikkelen, serieuze kennis opdoen en experimenteren! Integendeel, als je kijkt naar bijvoorbeeld mijn bijdragen in dit topic bijvoorbeeld. 😉 Maar je vraag was niet welke eigenschappen worden doorgegeven. Je vroeg aan mij over iemand in Portugal die ik niet verder ken dan enkele keren chatten op Facebook wat de verhouding pit-vruchtvlees is van zijn zaailingen. Een detailvraag....en in mijn ogen niet zo erg relevant voor liefhebbers. (Zal zo meteen uitleggen waarom ik dat denk!). Een vraag die ook heel moeilijk te beantwoorden is...uiteraard niet voor mij en ik denk ook niet dat die kweker in Portugal mij graag ziet aankomen met dit soort vragen.....welke soorten werden er door hem ooit van Peterson gekocht of gezaaid?...is er bijgehouden welke van welke de precieze nakomelingen zijn?...zijn er aan het begin en van zaailingen metingen gedaan en dat soort dingen? Eigenlijk zou ik aan hem vragen tussen de regels door tegen iemand van veel kennis van zaken: Je zegt we dat goede rassen ook goede nakomelingen geven, maar eigenlijk moet je me bewijs geven. Ik vrees dat zo iemand me dan meteen de deur wijst! Ik zou ook niet weten hoe je met enige semi-wetenschappelijke waarde zo een vruchtvlees-pit verhouding doet. Tuurlijk kun je het uit elkaar peuteren en wegen...maar dan "weet" je niks...heb je hooguit een indruk. Heb je al eens pawpaw geproefd? Het is een lekkere vrucht en ongetwijfeld zullen er wat smaak verschillen zijn tussen diverse rassen. Ik was blij dat die ik kreeg (een zak vol) een paar jaar geleden ongeveer rond een decimeter groot waren. Ze waren van 2 verschillende rassen (welke wist de eigenaar niet), maar afgezien van dat die van de ene boom wat geler en minder gekromd waren dan van de andere boom, was er weinig verschil te proeven en zien. Lekker, maar oh zo machtig. Als je er een op at, schil eraf, had je voor uren gegeten en gedronken. Ja, in elke vrucht zaten rond de 6 pitten (hoi, hoi....kon ik er veel zaaien! Alle mensen die ze mochten proeven moesten de pitten weer inleveren. 😋) Nog een eigenaardigheid van dit fruit is dat als je ze verhit (ik verwerkte er o.a. tot jam omdat ze snel opmoesten, niet lang bewaren) dan verliezen ze bijna alle smaak. Het gebruik is daarmee vrij beperkt: naast vers eten, kun je ze invriezen en evt. gebruiken voor ijs (moet heel lekker zijn!) en deserts of het maken van wijn of likeur.... Of er wat meer of minder (giftige!) grote pitten inzitten maakt heel weinig uit....die zijn zo groot als een tuinboon en haal je er heel makkelijk uit...en veel groter hoeven die vruchten voor liefhebbers ook niet te zijn. (Voor plantages waar het om opbrengst gaat....en dan zal dat zijn voor industriele verwerking tot sap, blikfruit, dranken e,.d. vooral...zijn dit natuurlijk wel factoren....want geldbesparing door minder werk en grotere opbrengst per hectare). Wat ik veel interessanter zou vinden is naast lekkere smaken ook het medische aspect, in de bast zitten o.a. werkzame stoffen tegen gevaarlijke schimmels en gisten. Prima 1216 zou zelfbestuivend zijn, maar mijn ervaring is dat dat makkelijk geroepen wordt van allerlei fruit en in de praktijk vaak niet of nauwelijks zo is. Het ontbreken van een externe bestuiver kan zeker ook een verklaring zijn. Ik plant ze zelf steeds met groepjes van 2 of 3 met zo mogelijk verschillende genetische achtegrond samen in een plantgat. Overigens weet ik van andere mensen met pawpaws dat het een aantal jaren kan duren voordat de planten daadwerkelijk vruchtbaar worden, ookal is er wel al wat bloei. Dus ook dat kan een rol spelen. Je mag van mij best wat zaailingen hebben om in de buurt te planten (ik hoop dat je ze niet in een pot hebt?!, want dan zou dat de verklaring wel eens kunnen zijn....) maar het kan nog een paar jaren duren voordat die ook gaan bloeien.

Weet ik niet. Zul je aan die Lucas moeten vragen. Vermoed niet dat hij dat gaat uitzoeken. Eerlijk gezegd, Roland, vind ik dat ook niet heel interessant. Leuk dat er ontwikkeling is en ik volg dat wat...maar verder? Misschien als je een kwekerij hebt met duizenden bomen voor de grote wereldmarkt? Dan kan dat in opbrengst e.d. iets uitmaken. Leuk als het beter kan....zelf vind ik gewoon lekkere vruchten prima al, en daar ben ik met mijn zaailingen (Tot hiertoe vooral waarschijnlijk van zaden van de eerste generatie pawpaw's in Europa, want dat is wat iedereen heeft) niet bang voor. Die ik proefde en meehad naar de Forumdag 3 jaar geleden kwamen van bomen die al een jaar of 20 stonden bij iemand en waren heerlijk. Die nieuwe Peterson rassen zijn hier pas enkele jaren te koop. Zou het werkelijk zo enorm veel lekkerder en beter zijn en al die oudere pawpaw's zoveel minder???? Het doet me allemaal wat denken aan toen ik beroepsfotograaf was en mijn eigen apperatuur moest kopen. Een goede telelens kostte een 1200 gulden en daar moest ik heel hard voor werken en andere dingen voor laten om die bij elkaar te verdienen. Maar de mensen die voor kranten werkten en die van de redaktie konden gebruiken naast wie ik stond om foto's te maken (of sommige macho's met meer middelen die liepen te pronken met wat ze allemaal hadden) hadden een lens die ietsje pietsje beter scoorde in de testen en 6000 gulden kostte. Waren hun foto's nou beter? (Ik denk het niet omdat vooral aandacht, bedachtzaamheid en kennis van je onderwerp en apperatuur voor een goede foto kunnen zorgen....). Overigens heb ik bij die Lucas een 60-tal zaden gekocht. Voor de lol. Heb hier nog veel zaailingen staan.....meeste geef ik weg of ruil ik weer met anderen. Zie over een aantal jaren wel wat dat oplevert. Tuinieren gaat voor mij niet om grootste, dikste of beste in de eerste plaats maar meer om lekker en leuk en gezellig. 😉

Over welke onderstam best voor kaki's te gebruiken, citeer ik hieronder het zeer deskundige advies van Di Guillaume (Eigenaar van de Moerbeiboom in Geraardsbergen) in de groep hiervoor op Facebook. Vele goede redenen om D. virginiana te kiezen dus. Het laatste stukje zin over dat D. lotus meer oppervlakkige wortels maakt is m.i. ook de verklaring voor waarom ze veel meer opschot maakt dan D. virginiana. dat is ook mijn waarneming. Indeed lotus is more vigorous than virginiana and virginiana can stand lower temps but in zone 7 both will do OK. The most important differences are that virginiana will leaf out 7-10days later, it is compatible with all kaki varieties PCA or PCNA while lotus is not, it has a taproot which makes it more drought resistant compared to lotus that has a superficial horizontal root system.

Mijn ervaring is dat het veel belangrijker is hoe je je grond voorbereidt, dan wanneer je uitplant. Ik heb de afgelopen jaren heel veel zaailingen (vaak van allerlei gekende ouderplanten) proefondervindelijk opgekweekt en ermee geexperimenteerd. Ik zit op jonge zeeklei (die steenharde als ze droog is) en dat is voor pawpaw niet de ideale bodem. Veel adviezen e.d. op internet zijn eerder mythes dan harde gegevens....zoveel na-gepraat en overgeschrijf zonder daadwerkelijke eigen ervaring lijkt het. Daarom heb ik enkele bladzijden hiervoor in dit topic de informatie die er echt toe doet overgenomen (van een Belgische website). Zeer diepe grondvoorbereiding , goed doorlatend en vocht vasthoudend is prima. Mag gerust tot 70 a 80 cm. Natte grond, waar het water niet weg kan ( gedurende een deel van het jaar of er zijn ondoordringbare lagen) is voor alle fruitbomen en zeker voor pawpaw ongeschikt. Verder hoe dan ook de kluit met wortels intact laten en niet apart nog eens gaan verpotten!! Grotere planten zijn, ook in pot, wel winterhard...een of twee -jarige kun je beter in bijvoorbeeld een koude kas overhouden aangezien de zeer kwetsbare wortels dan nog kunnen bevriezen. Een voortdurende mulchlaag met bladeren, hakselhout e.d. (en ook compost kan, mits niet te veel.....fruitbomen mogen allemaal NIET te veel voeding!!) is ook zeer zinvol om grond luchtiger en vochtvasthoudend te houden. Eigenlijk zijn de rassen die hier in de lage landen sinds pakweg 20 jaar verkocht worden allemaal smakelijk. Als je ergens een zaailing kocht, zal die hoogstwaarschijnlijk ook best okay blijken. Zoals Neil Peterson het zelf zegt (zie mijn berichtje een klein stukje terug) staat de rasverbetering nog maar in de kinderschoenen en gaat dat zeer langzaam. Ik relativeer het allemaal wel wat dat alleen het nieuwste van het nieuwste het beste is. Ik denk dat je over een paar jaar sowieso verrast zult zijn. Lsjr33

Bataten worden intussen ook en steeds meer agrarisch verbouwd in Belgie en Nederland. En onderzoek daarnaar, zeker ook uit bio-landbouwhoek, is ook in volle gang. Zoals door het Vlaamse CCBT (Coordinatiecentrum Praktijkgericht onderzoek en voorlichting Biologische Teelt) die onder andere keek naar de wijze van aanplanten (vertikaal of in een hoek van 45 graden op ruggen?) Gewoon vertikaal planten blijkt een mindere opbrengst van 15 tot 35% tot gevolg te hebben in vergelijking met schuin. Lees hier het hele artikel uit hun tijdschrift. (Je kunt je overigens gratis op hun berichten in "Biopraktijk" abonneren) https://www.ccbt.be/?q=node/4127&utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=BIOpraktijk%20-%20nov2020

Ja hoor. gewoon in tuingrond. Samen ingraven in een tijdelijke kuil kan ook best zo lang ze in winterrust zijn. Het gaat er eigenlijk alleen om dat de wortels niet uitdrogen en ook niet verdrinken.

Verplanten kan nu. Zullen hoogstwaarschijnlijk in rust zijn en die rust kan - wat afhankelijk van het ras - na de winter al snel over zijn. Zijn verder niet zo moeilijk: ruim uitsteken en met kluit zo snel mogelijk elders weer in de grond....tenzij het plaatselijk heel droog is, hoef je niet eens meer water te geven nu. Normaal zullen de planten al haarwortels en kleine witte worteltjes maken voor de eerste echte vorst, zeker nu het nog vrij zacht is en de aarde nog niet winterkoud.

Om het niet te technisch te maken heb ik gisteren het begrip homozygoot gebruikt als reden waarom pawpaws in vergelijking tot veel andere planten maar zeer langzaam op natuurlijke wijze genetisch evolueren. Voor de duidelijkheid hier een wat uitgebreidere uitleg, waarin ik het woord homozygoot wat correcter en preciezer gebruik: Dank voor je reactie. Ik heb homozygoot in dit verband opgevat als dat er vele eigenschappen zijn binnen het genoom van pawpaw die bepaald worden door dezelfde geerfde alellen, dus van beide ouders,. Ik wilde het niet te ingewikkeld/technisch maken voor andere lezers. Zie ik dat goed als verklaring voor de relatief langzame evolutie???Correcter was het geweest als ik had gezegd dat er in de genenoverdracht vele homozygote chromozoom-combinaties ontstaan bij pawpaws.

Een vervolg op mijn eigen verslag enkele posts hiervoor. Kwam deze tekst van de eerder genoemde bekende veredelaar van pawpaws, Neal Peterson, zojuist tegen in de Facebook groep `Pawpaw-fanclub`. Op het eerste gezicht lijkt wat hij zegt geheel tegengesteld aan waarover ik gisteren verslag deed, maar ook daar wordt uitgegaan van zaailingen van de betere beschikbare rassen die dan prima te gebruiken zouden zijn. Over een ding denken Peterson en genoemde Vlaming Lucas anders. Peterson beweert dat zaailingen pas na 7 a 8 jaar gaan bloeien, waar Lucas een snoeitechniek gebruikt waarmee zijn zaailingen al het 3e jaar gaan bloeien en vanaf het 4e jaar een echte oogst gaan geven. Hij en Peterson zijn hierover in gesprek en een aantal andere kwekers , niet alleen van pawpaw overigens, zijn momenteel die snoeitechniek (hij noemt het zelf een mishandeling, maar zegt erbij dat enten een nog sterkere mishandeling is) aan het testen. Pas daarna wil hij erover publiceren. Tekst van Peterson: R Neal Peterson In answer to Hansel de Sousa : There are good reasons to grow cultivars rather than seedlings. It hardly matters that the majority of current names cultivars are one or two generations removed from the wild. . . . . Here are the reasons: (1) Cultivars gives the grower a guarantee of the quality of the fruit (although environmental factors will influence quality). (2) Seedling trees require 7-8 years before flowering, whereas grafted trees require 4 years to flower usually. (3) Thousands of years of agriculture have shown the value of growing named fruit cultivars --- apples, cherries, strawberries, etc are propagated asexually. (4) In plant breeding, for the most part the new breeding starts by choosing the highest quality parents; the breeder does not go back to the wild population to start over. The exception is when the breeder needs some new trait that is missing in the best genotypes, in which case she may look at wild populations or even different but related species. (5) My own personal opinion: I undertook a breeding & selection program because I valued the pawpaw species Asimina triloba, but was & am convinced that pawpaw cannot compete in the market place against established fruits, because the wild pawpaws have too many seeds, and the fruit quality is not consistent --- off flavors, poor texture, etc. The traditional fruits which are our favorites in the market are the end product of 1000's of years of breeding already (formal & informal). So, likewise, pawpaw will benefit from 100's of years of future breeding. The best existing cultivars are the start on that project.

https://beweegt.velt.be/zadenwerkgroep/6422/tomatentest2020?fbclid=IwAR2J-Ao29xbzPHt2Is_n9bYHBi34QM-hfQse2mip8rFVtiSB6XprP1ToLE0#rassenlijst Al vooruit kijken naar tomaten 2021? Hier een link naar de zadenwerkgroep van Velt, waar je tegen vergoeding van de verzendkosten een aantal rassen tomatenzaden kunt aanvragen om uit te proberen en mee te beoordelen. Ik tel ongeveer 40 soorten. Daarbij zeker ook lezenswaardig wat achtergrondkennis over het telen van tomaten die erg nuttig kan zijn. In de lisjt ook enkele soorten die mogelijk weerbaar zijn tegen phytophtera.

Ik wil nog reageren op de lange reactie van Marcel van Fruitlent op wat ik zei. In ieder geval uitleggen wat ik bedoel met dat telers-kwaliteiten niet altijd goede liefhebbers-kwaliteiten zijn. De eigenschappen die voor grootschalige teelt voor de markt gunstig zijn, zijn lang niet altijd de meest gewenste voor een liefhebber. Dat geldt op 2 niveaus. Voor een tuinbouwer of fruitteler is het zogenaamde schapleven (hoe lang je het verkoopbaar in een winkel kunt houden) het allerbelangrijkste . Daarnaast uniformiteit, mogelijkheid om het met zo weinig mogelijk werk en liefst geheel machinaal te telen en oogsten (arbeidskosten besparen) en in het verlengde daarvan uniformiteit in oogstbaarheid. Ook het fraai uitzien is zo een punt. Niet alleen zijn al deze eigenschappen voor een liefhebber veel minder nodig, maar die zal in de eerste plaats smaak, natuurlijke weerbaarheid en robuustheid van een gewas willen en ook oogstspreiding. Wat ik hiermee wil zeggen is dat goede telereigenschappen niet identiek zijn aan goede liefhebberseigenschappen. Twee voorbeelden uit de praktijk: Zoek maar eens in een supermarkt naar lekkere rijpe Europese pruimen. Wel intussen bijna het hele jaar uit de hele wereld te verkrijgen: Japanse pruimen ( en interspecifieke soorten als Pluots die als pruim worden verkocht) omdat ze soms vele maanden te bewaren zijn. Kopen blijft een gok: zijn altijd onrijp geplukt...kan tot enkele weken fruitschaal duren voordat ze rijp worden en helaas vaak van onrijp naar rot. Liefhebbers kunnen vele soorten Europese pruimen oogsten, vers en rijp eten. Tweede voorbeeld: Waar vind je nog verse rode bietjes.....is al bijna een vergeten groente. De nieuwe rassen worden ontwikkeld voor de industrie. Er is nog een achterliggend niveau en daarin zie ik zelfs principielere ongewenstheden die soms in nieuwe rassen of variteiten worden getolereerd of zelfs nagestreefd. 1. In de gangbare land- en tuinbouw is de gezondheid van een teelt grotendeels afhankelijk van "hulpmiddelen"...bespuitingen. Natuurlijk zal men daar op willen besparen, maar dat kenmerk is niet het eerste waarnaar bij het ontwikkelen van nieuwe rassen/variteiten gekeken wordt, aangezien chemie steeds een vanzelfsprekende oplossing lijkt (helaas vaak niet blijft werken door resistenties e.d.). Ook in dat opzicht is een liefhebber vaak niet goed bediend met die rassen. Een voorbeeld is de bekendste in Nederland verkrijgbare appel: Jonagold. Een van de meest ziektegevoelige rassen die alleen met zeer veel chemie fraai in de winkel kan liggen. Maar het gaat soms nog enkele stappen verder: Om bepaalde chemie samen met het zaad te kunnen verkopen, worden variteiten ontwikkeld die alleen met de bijgeleverde chemie te kweken zijn. Telers die moeten leveren wat de veiling of verkopers vragen om te kunnen verkopen, worden geheel afhankelijk hiervan. rasontwikkeling staat ook in dienst hiervan. Bovendien gaat het niet meer puur om de botanische kwaliteiten of kenmerken van zo een product, maar om marktbeheersing, beeldvorming, consumentbeinvloeding en reclame. Niet de verkoop van kwaliteit maar van perceptie. Dat steeds meer soorten en rassen niet meer vrij verkrijgbaar zijn, vermeerderd moegen worden, beschermd met kwekersrechten en octrooien is in het verlengde hiervan niet toevallig. Toch zit daar in vooral al het onderzoek naar nieuwe dingen. Want de liefhebbersmarkt is marginaal en nauwelijks van economisch belang. Dat nieuwe vindingen voor liefhebbers niet te beschikbaar zijn is nog hjet kleinste probleem dan. Kijken naar ontwikkeling van tuinbouw, fruitteelt e.d. en nieuwe varieteiten die op de markt komen zonder deze kanten van het verhaal ook in ogenschouw te nemen lijkt me wat naief. Want zonder deze mechanismen was dat nieuwe ras of soort er vaak niet. Nog een kleine maar voor de F1-soorten,naast wat ik al noemde in mijn vorige bericht is de prijs. Ik denk dat een tomatenzaadje 1 a 2 cent kost, een F-1 zaadje zal 25 a 50 cent per stuk kosten. Voor iemand die enkele plantjes koopt is dit verwaarloosbaar. Voor wie veel of een breder assortiment wil zetten toch een aanzienlijk verschil, dat bovendien jaarlijks als uitgave terugkomt waar je van zaadvaste rassen ook eigen zaad kunt blijven gebruiken. Daarmee wordt een evt. markt en gebruik voor deze zaden ook beperkt. Het moge duidelijk zijn dat ik zeker niet negatief ben over je willen ontdekken van resistente soorten,. Nieuwe kennis is altijd zinvol. IK volg graag. Ik zal je in ieder geval ook wat zaden van tomaat Wil toesturen zodat je er zelf ervaring mee op kunt doen. Tot mijn verrassing zie ik die ook terugkomen op de list van de zadenwerkgroep van Velt voor een tomaten test, met een korte beschrijving van hoe deze best te kweken. (Ik kreeg van Wil ooit een veel uitgebreidere uitleg, maar kan die helaas niet meer vinden.....) Ik zal die link zo meteen hier ook plaatsen, temeer omdat er ook daar enkele soorten opstaan waarvan gezegd wordt dat ze goed bestand zouden zijn tegen phytophtera. Misschien kun je die zelf ook eens aanvragen. Ik zal dan 1 of 2 van je betere rassen ook nog eens proberen komend seizoen.

Ik had die ook aangevraagd...uit nieuwsgierigheid. Rasnamen bij tomatenhoeft niet alles te zeggen! Gergeld zijn er verschillende rassen met dezelfde naam... Of dat voor de Granny Smith ook zo kan zijn...? Jorieke kan er vast meer over zeggen?

Al vooruit kijken naar tomaten 2021? Hier een link naar de zadenwerkgroep van Velt, waar je tegen vergoeding van de verzendkosten een aantal rassen tomatenzaden kunt aanvragen om uit te proberen en mee te beoordelen. Ik tel ongeveer 40 soorten. Daarbij zeker ook lezenswaardig wat achtergrondkennis over het telen van tomaten die erg nuttig kan zijn. https://beweegt.velt.be/zadenwerkgroep/6422/tomatentest2020?fbclid=IwAR2J-Ao29xbzPHt2Is_n9bYHBi34QM-hfQse2mip8rFVtiSB6XprP1ToLE0#rassenlijst

Een interessante nieuwe invalshoek. Samenvattend komt het verhaal er op neer, dat het enten van pawpaw´s mogelijk nauwelijks of geen toegevoegde waarde heeft boven aanplant van zaailingen. Laat ik het maar uitgebreid vertellen, zodat iemand met aanvullende kennis of informatie er gemakkelijk in kan springen. Ik kwam via Facebook in contact met een Vlaams echtpaar dat in Portugal woont en daar een plantage beheert waarop vrij grootschalig onder meer pawpaw's worden geteeld. Lucas is degene die zich vooral met het kweken van planten en varieteiten bezig houdt, denk ik. Zijn pawpaws op de plantage zijn geheel of grotendeels afkomstig uit gezaaide pitten van de (meest bekende) pawpaw-veredelaar Neill Peterson. Zijdelings kwam mijn plan ter sprake om dit jaar ook wat entingen te gaan maken. (Op Facebook zijn er 2 speciale liefhebbersgroepen voor pawpaw en ene James Dingus experimenteert veel met opkweek en enten van pawpaw en laat er helder en duidelijk zien hoe dat werkt, doet daarvan ook verslag in die groepen). De reactie van Lucas was dat hij nog nooit geente planten had gebruikt en dit ook een vrij nutteloze bezigheid is. Hoewel ik niet helemaal een groentje ben in fruit kweken en plantenkennis, maar op grond van wat hij in het chatgesprek schreef toch sterk het gevoel kreeg dat ik in een land van blinden in het beste geval een een-oog ben (anders gezegd: Hij een meer wetenschappelijke achtergrond heeft in botanische kennis) was de verklaring hiervoor dat het geslacht Asimina zaadvast is. Nu ken is dat begrip op het niveau van rassen van planten (dus niet van soorten) en daar betekent zaadvast dat goede rassen weinig verschiilen van elkaar per plant, maar wel voldoende brede populatie en genenpoel om nakomelingen met gelijke eigenschappen maar zonder inteelt te krijgen. Maar ten aanzien van pawpaw gaat het om een andere eigenschap, namelijk dat genetische variatie klein is en in vergelijking met de meeste andere planten zich langzamer ontwikkelt in de generaties. Met andere woorden: De genetische verschillen tussen moederplant en zaailingen daarvan zijn minimaal. Ik heb vanmiddag via internet wat nader onderzoek proberen te doen. Ik denk dat een juister, maar moeilijker, woord voor deze zaadvastheid is: homozygoot en als ik verder zoek in (uiteraard vooral Amerikaanse) wetenschappelijke studies dan lees ik inderdaad dat binnen gebieden waar de plant voorkomt de genetische verschillen klein zijn en tussen verschillende populaties in meerdere staten weliswaar verschillen ontwikkeld zijn in meerdere eeuwen, maar dat deze verschillen relatief klein zijn. Daarnaast zijn er studies die strikt genetisch technisch zijn, die ik onvoldoende snap om er conclusies uit te trekken, waarop het voorgaande stoelt. Onder het voorbehoud dat ik hoop alles goed begrepen te hebben, plaats ik dit in dit topic. Wordt vervolgd....?

D. lotus is in mijn ervaring veel groeikrachtiger (in mijn ogen geen voordeel) dan D. virginiana en maakt, althans als zaailing, veel meer opschot. Misschien dat het uitmaakt dat mijn virginia's zaailingen zijn van niet de wildere vormen, maar van goede vruchtrassen, waardoor de groei meer beheerst is? Wil je een hanteerbare niet te grote boom, ok dan is virginiana de betere keuze. Winterhardheid is hier, aan de kust, de laatste 3 jaar geen enkel probleem geweest. Had overigens voor het eerst wat vruchtjes aan een van de D. lotus-zaailingen (zelfbestoven, want er was geen mannetje dat bloeide) en die verleden week geoogst. Smaak was okay, maar nog niet allemaal zonder astringentie...dus niet geheel rijp. Omdat er geen steeltje meekwam bij de pluk, bewaren ze heel kort en is narijpen geen echte optie. Aan de boom vallen ze bij volledige rijpheid snel op de grond. Dagelijks controleren en plukken is nodig voor een goede oogst, maar dat is zelfs op een onbeschutte plaats vol in de wind wel mogelijk in onze lage landen blijkbaar. Dat is dus gunstiger dan ik had verwacht en wat eerder in dit topic schreef. Twijfel of ik de pitjes nog ga zaaien, of toch alleen kaki verder ga enten op D. virginiana. Die ik op zichzelf ook een 25x heb uitgeplant voor het fruit en heb er hoge verwachtinegn van. De grootste struiken D. virginiana zijn nu rond de 1 meter hoog, dus ik hoop de komde 2 jaar voor het eerst bloei te zien en misschien zelfs wat fruit. Ben erg benieuwd of de zaailingen mannelijk, vrouwelijk of - hopelijk zoals meeste ouderplanten - zelfs parthenocarp (maken fruit zonder bestuiving) zijn

Absoluut en veel. Wel met waterpistool en losse flodders. 😉

Deze is heel ver weg. In Portugal. Maar toch wel leuk om eens naar te kijken. Nederlandse mensen....hebben een heel apart ras varkens (Mangalitsa's) die wel heel speciaal voer krijgen en honderden pawpaw-bomen en nog van alles. https://www.facebook.com/quinta1001patas/ https://www.royal-mangalitsa.com/europe

@ Mastert - Staan ze in de kas of buiten? Kun je wat zeggen over de omstandigheden? - Dat is wel heel snel dat die Kioto al zo veel fruit heeft in het jaar na aanplant. Kan natuurlijk dat WindindeWilgen je een mooie al grotere boom meegaf. Waarschijnlijk zit er nog wel wat blad aan. Zie je kans om een paar foto's te maken van opbouw en het gestel van de boom? Ik denk dat dat leerzaam is!

Altijd leuk en leerzaam om het vervolg ook te zien. Tuinieren is geen exacte wetenschap. 😉

Ben geen deskundige!!! Maar lijken toch echt wel op grijze oesterzwammen.......

Daar krijg je van Wim, de liefhebber en eigenaar van Windindewilgen, ook een zeer kundig advies op je vraag, Zelfs met wat verder lezen op de website kom je al heel veel te weten. Nergens anders in het Nederlandse taalgebied zo veel en zo up/to/date info als daar! Heel kort gezegd: Naast smaak e.d. moet je rassen hebben die zo laat mogelijk bloeien en vroeg rijpen. Daarnaast vind je ook nog heel veel in de vragen en informatie-uitwisseling op dit forum precies over jouw vraag. Gebruik de zoekfunctie rechtsboven en type in "abrikozen". De zoekfunctie zoekt alle draadjes waar het woord abrikoos in voorkomt, maar selecteer op de titel wat jij nodig hebt.

Goed advies van Yuras. Persoonlijk zou ik voor optie 2 kiezen. De stam staat van onder vrij recht en een mooi gevormde boom van daar uit zal zich, gezien de aanwezige zijtakken al, vrij makkelijk vormen. Dan heb je een fraaie boom die optimaal kan dragen. Ik vind het een mooie boom, die op een wel heel rare manier scheef is kunnen groeien in het bovenste deel. Heb je een idee van de oorzaak? (Gewicht van fruit? Misschien een tip om, als je daarmee nog niet bekend bent, even de groeiregels (vooral die van mijnheer Vochting) voor snoeien na te kijken...dan weet je door de standplaats en richting in de boom hoe snel verschillende delen ten opzichte van elkaar groeien...handig om mee rekening te houden en evenwicht in de boom te bewaren. https://fruitpluktuin.nl/fruit/Snoeien/snoeiregels Onderstuk stam meteen wat rechttrekken op de manier die Yuras in 1 beschreef, is daarnaast zeker te overwegen.

Dat gaat tegen alle goede adviezen in. Welke webwinkel zegt dat? Of tot eind april a begin mei wachten, best. Zal toch weinig mee gebeuren tot dan. Neen, ik denk dat je weinig kunt doen en het zo moet laten. Verzorg je boom goed....dan gaat het grote kans toch wel goed.