weknow

Misverstanden hier!!! Kroosjespruim of myrobalan is heel vaak NIET Prunus cerasifera, maar Prunus domestica spp. insititia. Uit de Latijnse naam blijkt al de nauwe verwantschap met de gewone Europese pruim ofwel Prunus domestica. De term `kerspruim` is enorm verwarrend en kan slaan op geheel verschillende Prunussen. Een Nederlandse plantkundig fantasiewoord als dit zal heel vaak onduidelijkheid en misverstanden geven. In de volksmond is kerspruim een verzamelwoord voor allerlei kleine pruimachtige soorten. De volgende soorten worden in ieder geval al soms kerspruim genoemd als je over Prunus leest en ik denk nog wel een paar. 1. Kroosjes, mirabellen (woord is afgeleid van myrobalan!) of andere kleine gewone pruimen...dus Prunus domestica (evt. een oorspronkelijkere subspecies institia als toevoeging) 2. Prunus ceracifera. Bij ons bijna altijd een roodbladige meest sierplant, verwant aan pruimen waarvan de kleine rode vruchtjes lijken op dieprode kersen. "Hollywood" is daarvan de meest gangbare. Myrobalan werd vaak gebruikt als onderstam voor pruimen. Andere soorten Prunus ceracifera zijn nauwelijks bekend. 3. Prunus augustifolia uit USA 4. Een roodbladige zandkers uit USA. 5 Prunus tomentosa. Dimitri van Kwekerij de Zoetewei is meestal heel zorgvuldig in zijn naamgeving en informatie. Toch om het nog wat ingewikkelder te maken, zie je dat op zijn website sommige mirabellen als Prunus insititia worden aangeduid, andere als Prunus ceracifera en zelfs een als Prunus domesticum spp syriaca. Wil de echte mirabel of kerspruim opstaan? http://www.kwekerijdezoetewei.be/Fruit_pruim.php Er staat (zie dezelfde link) ook een Mirabel de Zoetewei...een pruimenboom met kleine vruchten die is aangetroffen in de oorspronkelijke kwekerij die Dimitri overnam...dat is geen officiele rasnaam overigens......waarvan hij zegt dat dit ook de vrucht is die in Turkije onrijp als Can eric wordt gebruikt. Kortom: Hoe meer ik lees en te weten kom...hoe onduidelijker het allemaal wordt. Verwarring over de Nederlandse namen. Geen enkele duidelijkheid meer over de Latijnse namen. Enfin....Hollywood, diverse ras-kroosjes (ook 2 die de Batterijen verkoopt), Mirabel de Zoetewei, diverse lekkere in het wild aangetroffen kroosjes/mirabellen met lekkere vruchten en nog het een en ander staan in mijn tuin en ik zal zeker ook eens proberen te proeven wat in Turkije als delicatesse Can Eric wordt beschouwd. Hier nog een link naar een interessant artikel uit het blad van de Noordelijke Pomologische Vereniging over specifiek kroosjespruimen, voor wie zich nog verder wil verdiepen. Zo kwam ik bij de Batterijen uit, die de allerbeste rassen van deze liefhebber in de verkoop opnam. https://edepot.wur.nl/514499

Wikipedia biedt hulp. https://en.wiktionary.org/wiki/can_eriği Kroosjes/mirabellen/myrobalans zijn allemaal woorden voor hetzelfde en ze worden door elkaar gebruikt. Soms is dan de myrobalan de wildere vorm en meestal ook bekend als onderstam voor nauw verwante Europese pruimen, waarvan de meeste rassen o.a. uit kroosjes zijn gekweekt. Het is een verzamelnaam voor heel veel verschillende varieteiten. Kan zowel een wilde soort zijn als een hele goede gekweekte...er zijn zelfs officiele rassen. De smaak kan enorm verschillen per boom: zuur/zoet/bitter/wrang/mals/droog/sappig....het ligt er maar aan. De smaak kan zijn erg vies tot heerljk en alles ertussenin, Alle kleuren vruchten (rood, paars, groen, geel, oranje, wit) en mengvormen daarvan zijn mogelijk. Wat ik hiermee wil zeggen: a. Kroosjes vind ik pruimen die heel erg de moeite waard kunnen zijn. b. Er zijn heel veel verschillende kroosjes....als je ze om de vruchten wilt, kies dan een goede en zeker niet de eerste de beste. c. Als je specifieke die Turkse zoekt, ga dan bij Turkse mensen te rade en/of stek (gaat vaak goed!), zaai (meestal zelfbestuivend, een zaailing van een hele lekkere is vaak gelijkwaardig aan de ouder) of ent (voordeel is dat je veel sneller fruit hebt en 100% zeker hetzelfde hebt als de ouderboom) daarvan. d. Het gebruik om de vruchten onrijp te eten en dat ze dan al lekker zouden zijn, verwondert me. Ik zou daarvan meer willen weten. Maar onrijpe kroosjes, ook van goed smakende variteiten, zijn over het algemeen nog on-eetbaar. Dat deze Turkse "Can eric" wel lekker is, is zeker iets dat ik een ergens graag zou willen proeven en leren kennen.

Het kan goed gaan omdat de boom als het goed is al nieuwe knoppen heeft aangemaakt en door de verplanting vervroegd in een soort winterrust kan gaan. Zo ruim mogelijk rondom uitsteken met liefst een lange steekschop of spa. Wortels zullen beschadigen, maar als je ze in wat losse grond zet ook snel weer gaan bijgroeien de komende weken. Geen voeding geven!!! Tijdens de wintermaanden kun je een boom maanden overhouden door te zorgen dat de kluit in licht vochtige (niet natte!!) en wat losse grond of onder een dikke laag natte herfstbladeren te houden. Essentieel is dat de wortels niet uit kunnen drogen....die ontwikkelen zich nog wat als de bodem nog wat warm is....zo kun je hem toch zeker tot begin april veilig overhouden Persoonlijk vind ik dat veel gemakkelijker dan ze in een kuip persen. Toen ik afgelopen winter een 250 bomen en struiken ineens moest verhuizen, heb ik ze schuin met de wortels in lange voren gezet, kort op elkaar, en de wortels toegedekt met zand, losse kleigrond gemengd met compost en/of een dik pak herfstblad. Water geven was niet nodig en ik heb er op gelet dat er geen water in de geul bleef staan. Dat is uitstekend gelukt en zo kon ik geleidelijk mijn nieuwe fruittuinen weer inplanten.

Nee. Zeker niet. Die heeft andere vorm, andere kleur en is hier al zeker 6 weken geleden geplukt. Kun je iets meer zeggen over de smaak, textuur en wanneer die rijp is, Jorieke? Dat zou helpen. Er zijn 1000en rassen. Die determineren is vakwerk...ben ik niet geschikt voor! Maar op het eerste gezicht, gokkie, zou het een Gloster kunnen zijn. Ook vanwege de hele grote ruimte in het klokhuis. Dan begint ze nu op smaak te komen. Gloster is knapperig, sappig en ziet soms wat glazig in het vruchtvlees. Er kan ook een beetje roze tint inzitten....zo een streepje bij de schil. In de smaak zit iets van aardbei of framboos.

Ik denk dat bederf niet zo gauw kan. Door hoge suikergehalte. Stroop wordt soms ook verkocht in blikken potjes of kartonnen potjes die niet luchtdicht afsluiten....en zover ik weet kun je het heel veel jaar bewaren.

Als ik het goed heb, Waaslander, wordt (althans de Limburgse, zoals ik die van jongs af aan ken) stroop niet gemaakt van het sap maar van de hele vrucht, dus inclusief het vruchtvlees en de schil. Ik vermoed dat door het ontbreken van het deel vaste stof en de vezels uit het fruit er geen echte massa kan ontstaan. Perenstroop zou zelfs behoorlijk stevig en dik moeten worden...meer nog dan zuiver appel of appel met suikerbiet. Stroop, en voor mij als Limburger is dat altijd appel en/of perenstroop, eet ik zo goed als dagelijks op het brood (meestal met kaas). Verleden jaar kocht ik in de Betuwe bij een groot fruitbedrijf ("Gruun") een potje met goede verwachtingen en daarmee gebeurde precies hetgeen jij beschrijft. De binding was weg en het werd waterig met wat zachte klodders die er in dreven. Later las ik het etiket en zag dat ze het van sap met toegevoegde pectine hadden gemaakt en blijkbaar om van hun overschotten appel en peer af te komen. Of het lag aan de verkeerde rassen of het verkeerde procede, ik vermoed het laatste, ook de smaak vond ik maar een slap aftrekseltje van hoe echte stroop zou moeten smaken. Aan stroop werd geen kunstmatig gewonnen pectine toegevoegd, die zat namelijk rijkelijk in het fruit dat werd gebruikt (vooral rond de schil)...in sap zal daar weinig van over zijn. Zelf heb ik nooit stroop gemaakt, maar een neef van me had - ik spreek van een jaar of 55 geleden - als partner de eigenaresse van een toen beroemde Limburgse stroopfabriek. Daar kwam ik af en toe en zag hoe het er aan toe ging. Ik heb haar stroop zelf nooit geproefd, maar als ik me niet vergis heeft Appelvrouw van dit forum wel behoorlijk wat ervaring met het kleinschalig maken van stroop!? Ik ben wel benieuwd naar haar gedachten en ervaringen. (Er zou zelfs een topic daarover van een aantal jaren geleden moeten zijn....)

https://www.antigifcentrum.be/voeding/groene-aardappelen-en-onrijpe-groene-tomaten

"Buikziek" wordt dat genoemd. Veel peren hebben er last van, zeker als ze te rijp worden, maar soms ook nog eerder. Inderdaad kun je de meeste zogenaamde handperen ook goed stoven. Een goede bewaarmanier als je oogst te groot is. Ze zijn veel sneller gaar en best wacht je dan niet totdat ze van de boom vallen en op het randje van overrijp zijn. Maar je hebt natuurlijk gelijk dat je op iets wat je vindt of krijgt niet al te kritisch moet zijn. 😉

Mijn ervaring is dat deze boom (echt een boom, die niet geent is op een zwakgroeiende onderstam waardoor ze klein zou blijven) in een pot kwijnt. Heeft na enkele jaren echt veel meer nodig dan pakweg een pot van 100 liter. Dus je zet hem echt het beste in de volle grond, waar de boom snel een meter of 5 a 6 zal worden. Omdat je alleen blad oogst, zou het kunnen dat je ze door snoeien in de vollegrond wat kleiner kunt blijven houden. Maar ook dan heb ik twijfels, aangezien snoeien in de regel juist als gevolg heeft dat een boom veel meer en harder gaat groeien. (Maw door de groeireactie van het snoeien bereik je juist dat de boom sneller gaat groeien en veel groter wordt!...het werkt een paar maanden, maar daarna is het gevolg precies wat je niet wil) Dus zeker geen boompje voor in een beperkte achtertuin of groententuin erbij deze Toona! Maar misschien is het volgende een idee: Je gebruikt de bladeren ervan maar met mate...hebt nooit heel veel nodig. Dan hoeft een boom misschien niet in je eigen tuin te staan, maar mag ze ergens waar meer ruimte is en waarvandaan je af en toe wat jong blad kunt meenemen. Drogen heb ik nog niet geprobeerd...dus ik durf niet te zeggen wat dit voor de smaak en houdbaarheid zou betekenen...maar zou wel een idee kunnen zijn. Ik zal dit volgend jaar eens proberen met fris jong blad van mijn boompje.

Hier 3 grotere planten van het witvruchtige ras Clara F1 in een pot van ca. 50 liter. Wel gevuld met een vruchtbaar bodemmengsel. Deze werkwijze voldoet al enkele jaren prima in buitenteelt. Zelfs in natte zomer van verleden jaar buiten op een warme plek succesvol. In een glazen kas heb ik slechte ervaringen...wordt te heet en wordt snel ziekelijk. Langwerpige Hansel - zie mijn reactie hiervoor - heb ik dit jaar voor het eerst. Vruchten zijn kleiner, maar - gewoon buiten in volle grond - tel ik er zeker 20 a 30 per plant. Plant wordt niet groter dan 40 a 50 cm. Kleinere formaat (tot ca. 15 cm) is praktischer dan de grotere ronde rassen.

Meestal eind oktober tot half november. Ze worden geel tot goudgeel van kleur en ruiken dan heel aromatisch. Als niet aangetaste beginnen te vallen, is dat vaak een aanwijzing dat je ergens de komende weken kunt gaan oogsten. Min of meer gave exemplaren kun je koel, donker en luchtig en ongestapeld ook nog wel wat bewaren. Tip 1: Maak er nu eens geen gelei van zoals algemeen gepromoot wordt, maar kook ze met alle vezels en vruchtvlees mee in bijvoorbeeld jam. In gelei heb je wat van het goede aroma met veel suiker, maar gooi je alle voedingswaarde weg. Tip 2: Wil je lang beschikken over kwee dan kun je ze schillen en schoonmaken en in een keukenmachine of met een mes kleine stukjes hakselen. Zonder verdere bewerking kun je deze invriezen en zo zeker een jaar bewaren. Wil je voor een gerecht (ja...koken met peren, ook hartig, kan verrassend zijn...de Noordelijke Pomologische Vereniging heeft recepten met stoofperen, waarvoor je zonder meer kwee kunt gebruiken en in bijvoorbeeld de Spaanse en Mediterrane keuken komen allerlei recepten van kwee/peer in bijvoorbeeld soepen en schotels voor ), een jam-creatie, een chutney o.i.d. kwee gebruiken, dan haal je er een doosje of zakje uit.

Ik kan niet vergelijken binnen lange smalle. Maar deze van Fruitlent voldoet dit jaar bij mij uitstekend. Veel vruchten van 8 tot 15 cm lang. https://www.fruitlent.nl/hansel/

Zeker, dat kan. Ligt aan de soort/het ras. Koel en zeer licht overwinterenen je hebt alle kans dat er (kleine?) mandarijnen aankomen die nog rijpen (maar vaak wel zuur blijven, ook dat is dan eigen aan de soort). Vaak kun je dan wel prima gebruiken in jam, gebak e.d. omdanks dat het een zure soort is.

Niet snoeien nu, denk ik. Maar wat voor een soort citroen je hebt, kan ook wat uitmaken. (Specifiek per soort kennis heb ik overigens niet...maar ik zie duidelijke verschillen bij de paar die ik heb) 1. Waarom zou dat boompje zo nodig gesnoeid moeten worden? Ik denk dat het heel natuurlijk groeit...zoals het bij de soort hoort. Als je het te vol of wild vind kun je hier en daar wat uitdunnen. In de meeste gevallen - tenzij het een fruitsoort is, waarbij je door gerichte inkorting van takken vruchthout wilt stimuleren - is snoeien GEEN inknippen of korter maken van takjes. Meestal heeft die slechte snoeiwijze een ongewenst harder groei en veel bossiger worden effect! Bij het meeste fruit snoei je best door hele takken weg te nemen en zo - indien nodig alleen - meer licht en lucht in de kroon te brengen. Snoeien van citrus doe ik - alleen op boven beschreven manier - in het voorjaar en maar soms....en dan als ik de plant een maatje grotere pot geef. 2. Nu bloeien is niet zo abnormaal. In citruslanden valt de citroenoogst veel later en is ze veel gespreider dan van mandarijnen bijvoorbeeld enook dan van de meeste sinaasappelen. Vanaf december tot mei...bloei van nu zou daarin passen en een oogst in het vroege voorjaar moeten geven. Daarna weer in vorm brengen door te lange en ongewenste (zij-) takken weg te nemen vooral, lijkt me het beste moment en een slimme manier.

Ik heb mijn nashi's nooit gewogen. Per ras verschilt de grootte nogal. Heb dit jaar ook geen vruchten omdat ik al mijn bomen heb moeten achterlaten. (Niet getreurd: intussen ruim 15 verschillende varieteiten verplant, aangeplant of klaarstaan om weer uit te planten van entingen...dus hoop er over enkele jaren weer rijkelijk veel te kunnen oogsten). Vele rassen zijn inderdaad niet zo heel groot. Vergelijk ik het met een tomaat van ca. 100 gram dan zou ik zeggen dat ca. 150 gram een goede maat is voor bijvoorbeeld jouw Nijesseiki. Ik hoop dat je me niet vervelend vind als ik eerlijk zeg dat ik je vraag over wat "genoeg dunnen" is, wat vreemd vind. Mijn antwoord zou zijn, dat als je vruchtformaat voor jou prettig is, goed hanteerbaar, goed behapbaar...dat je het goed gedaan hebt. Wij zijn liefhebbers en hoeven niet de optimaal mogelijke productie van een boom te manipuleren om precies de maat te kunnne leveren die er op veilingen voor dat ras wordt vereist (en alles wat daarvan afwijkt is op zijn best 2e keus of anders veevoer). Tuurlijk beinvloed je met dunnen de grootte van je fruit ook wat...maar eigenlijk denk ik voor mijn eigen peren en appels enzovoort dat ik daarin aan geen enkele norm hoef te voldoen, wat anderen ook zeggen. Als ik voldoende lekker fruit heb, is mijn resultaat helemaal toppie! En ik eet liever wat meer kleinere appeltjes of peertjes op een dag dan minder van die grote joekels die als normaal worden verkocht. Als iemand anders liever hele grote heeft, kan wat meer dunnen voor die persoon daarbij wat helpen ja....moet hij zelf weten. Wat ik dus wil zeggen: Er is hier geen regel. Goed is wat voor jou voldoet! Toch zijn er een aantal andere redenen waarom dunnen wel slim en nodig kan zijn. Niet zo zeer voor de vruchtgrootte maar voor de regelmaat van productie en groei van je boom en om problemen te voorkomen. Een boom die te vol hangt kan niet meer of alleen met heel veel interen op haar ontwikkeling al die vruchten laten rijpen. Dunnen helpt dan om betere kwaliteit fruit te krijgen en om de boom te sparen en te helpen om volgend jaar weer te kunnen bloeien en dragen. (Beurtjaren voorkomen bij daarvoor gevoelige rassen). Ook voorkom je takbreuk of scheuren en help je een boom om open en luchtig en daarmee gezond te blijven door een zeker evenwicht te zoeken tussen bloeien en dragen aan de ene kant en geoznd groeien en verder onmntwikkelen aan de andere kant. Dat is geen exacte wetenschap trouwens...per soort en ras ook verschillend...maar met wat algemene kennis, aandacht en goed kijken en aldoende door ervaring kun je dit gaandeweg toch wat beter leren sturen. Met nshi's is dit soort ervring nog weinig opgedaan hier overigens. Dus experimenteer er eens mee en kijk wat voor een effect het heeft. En vooral: geniet van je mooie oogst heerlijke peertjes!

Ja. Afhankelijk van de hoeveelheden die je hebt, kun je verder gaan met een nieuw opgezette hoop. Als je een jaar prettig vindt, kan dat. Maar je zou ook na een half jaar of 8 maanden oid verder kunnen gaan. Persoonlijk zou ik het 100% plantaardige (en natuurlijk ongekookte en onbereide) keukenafval dat je nu apart composteert gewoon erbij mengen. Variatie is gunstig. Als je het nog niet kende, vind je hier een goed onderbouwde informatie over allerlei vragen die zich bij het zelf composteren voor kunnen doen. 😉 https://www.vlaco.be/thuiskringlopen/thuiscomposteren

Wordt o.a. gebruikt om ruimte tussen tegels te vullen en met een bezem in te harken. Is zeer fijn zand. Bouwmarkt als Gamma verkoopt het niet. Ik denk dat je bij een (tuin-)aannemer of stratenmaker o.i.d moet zijn. Ook Praxis en Hornbach hebben het in grote zakken in assortiment. Keramische winkels verkopen het in kleinere hoeveelheden dan 20 of 25 kilo. https://www.google.com/search?q=zilverzand+kopen+praxis&oq=zilverzand+kopen&aqs=chrome.1.69i57j0i22i30l5j0i15i22i30.8001j0j15&sourceid=chrome&ie=UTF-8

Ik denk dat het slim is om op een gegeven moment een streep te zetten onder het toevoegen en dan inderdaad met een nieuwe hoop te beginnen. Anders krijg je altijd iets dat nooit geheel of overal rijp is. Er zit altijd spul tussen dat nog lang niet klaar is. Wanneer je dat doet, voor of na de winter, maakt zo veel niet uit...als het voor jou uitkomt! Het makkelijkste werkt het dus als je voldoende hoeveelheid materiaal hebt en dat allemaal samen laat composteren. wat er nieuw komt aan materiaal spaar je op om er een volgende hoop mee te maken. Essentieel is dat je de compost geheel rijp laat worden. Anders is het namelijk ook wel wat nuttig, maar GEEN compost met alle voordelen van dien! Hoe weet je dat compost rijp is? 1. Alle stikstofrijke ingredienten als gras, groene plantenresten, niet gedroogde bladeren e.d. moeten onherkenbaar zijn (verteerd). Wat grovere koolstofrijke elementen zoals houtsnippers, herfstbladeren, stro e.d. moet duidelijk aan het afbreken zijn, maar nog wel wat herkenbaar. 2. De compostwormen die als het goed is vanzelf in je composthoop komen, moeten bijna geheel verdwenen zijn. 3. De hoop ruikt aangenaam naar aarde. Neem dan nog enkele maanden om het proces zeker rond te laten zijn en je hebt compost van hoge kwaliteit die een enorme boost geeft aan je tuin en je bodemleven als je de bodem ermee afdekt. Hoe lang dit duurt is van allerlei factoren afhankelijk. Maar reken toch op minimaal 3/4 jaar (en geloof de bakerpraatjes niet van mensen die roepen dat ze goede compost maken in 2 maanden...die is of nog lang niet klaar en daarmee voor de meeste planten ongeschikt of verbrand en levert nauwelijks winst voor je tuin). Om rijp te worden moet de inhoud van de composthoop geleidelijk worden omgezet naar nieuwe chemische verbindingen met de rijkelijk aanwezige koolstof in je hoop. Er is dus tegelijk een ont-binding en een heropbouw van voedingstoffen zoals stikstof die zich aan die koolstof binden (dat werd lang humus genoemd). Wat daarvoor nodig is: - een behoorlijk volume aan materialen die je composteert. - een behoorlijk deel daarvan moet zogenaamd "bruin" materiaal zijn, d.w.z. veel koolstof bevatten zoals houtsnippers, gevallen herfstblad, stro e.d. - zuurstof (omzetten. luchtig opbouwen, materialen mengen, niet kletsnat in de hoop) - vochtigheid (droog gebeurt er niets, kletsnat gaat het stinken en gebeuren er niet de goede processen met risico op ongewenste chemische reacties.) - geduld - bij hogere buitentemperaturen zal het wat sneller gaan dan in de winter bij vorst. Kortom: Dat je 3 of 4 jaar moet wachten op je compost lijkt me heel erg lang. Ik weet natuurlijk niet hoeveel composteerbaar materiaal je hebt en hoe je precieze omstandigheden zijn?

Even kort wat voorlopige conclusies over dit jaar. Ik zaaide 7 zaadvaste rassen tomaat die weerbaar zijn tegen phytophtera-aardappelziekte en 7 rassen F1 die weerbaarheid beloven. Het grote voordeel van zaadvaste rassen is dat bijna altijd uit zelfgewonnen zaden weer dezelfde tomaat terug kunt zaaien. Bij F1 soorten is dat zeker niet zo...daar kunnen en zullen de zaailingen (F2) behoorlijk verschillend zijn. Daarvoor moet je 8 generaties lang goed selecteren om nakomelingen te krijgen die zaadvast zijn en waarvan je dus weet wat er aan nieuwe plantjes uit de zaden komt. De gezaaide zaadvaste rassen zijn: Sunviva (Lekker geel kers-tomaatje, maar moet direct opgegeten want scheurt en bederft snel) Resibella (Middelgrote rode tomaat met behoorlijke smaak) Vivagrande (Gaat in de richting van een vleestomaat, maar smaak is niet echt van de beste heirlooms) Mounteneer pride en Mounteneer delight (Niet heel anders van elkaar. Smaak is behoorlijk goed. Maar bewaarbaarheid is erg matig. Wat grotere tomaat richting vleestomaat) Rondobella (Stevig rood tomaatje van ca. 90 gram aan een gezonde plant. Niet de allervroegste, maar wat een heerlijke fruitige smaak en vrij stevige tomaten, zonder een echt storend vel. Primabella. Groeit lang door, hoge productie. Tomaten bewaren goed, maar de schil is storend hard en smaak springt er niet uit. Al deze soorten hebben hun sterkere en mindere kanten, maar zijn voor liefhebbers zeker het proberen waard. Met stip mijn favoriete zaadvaste robuste tomaat is Rondobella. In mijn ogen absoluut de moeite waard om in elke buitenteelt op te nemen. De gezaaide F1's zijn: Purple zebra F1 (Goede aparte smaak. Fraaie gestreepte donker-roze/rode vrucht. Goed bewaarbaar, maar zeer dikke storende schil. Erg laat en niet zo een hoge opbrengst) Celano F1 (Kleine rode tomaatjes in trossen van ca. 15 stuks, die als trosje zijn te oogsten omdat de stevige tomaatjes zeer lang bewaren. Smaak is niet super, maar doet zeker niet onder voor de snoeptomaatjes die zomer en winter in de supermarkt worden verkocht. Hoge opbrengst en vrij vroeg.) Rubylicious F1 (Kleine rode tomaatjes in trossen , maar niet geschikt als trostomaat vanwege te lange rijping in tros. Zeer lekker en zoet tomaatje met intes aroma van ca 15 gram/stuk dat redelijk goed bewaart. Rijpt vrij vroeg en hoge opbrengst) Mountain merit F1 (Middelgrote stevige bewaarbare tomaat met redelijke smaak van klassieke standaardtomaat. Daarmee goed geschikt als vultomaat of voor opmaak van schotels e.d.) Mountain magic F1. (Een stevige en zeer lang bewaarbare tomaat van ca. 100 gram met behoorlijke opbrengst. Smaak is echter duidelijk de minste van alle 14 hier beschreven soorten, Twaalf in een dozijn, als de onrijp geplukte netjes die voor bodemprijzen bij de supermarkt liggen te rijpen. Eigenlijk alleen interessant voor commerciele productie vanwege zeer lange "schapleven" Voor liefhebbers is dit een tegenvaller.) Crimson crush F1. (Lekkere vleestomaat die redelijk vroeg rijpt en mooie redelijk stevige en mooie rode vruchten levert.) Damsel F1 (Ook een vleestomaat met grote vruchten...die steun vragen soms. Rozerood. Smaak is top, wat zoet en kruidig. maar uiterlijk door wat grillige en soms harde groenkraag wat minder soms. ) 6 van de 7 kan ik aanbevelen voor de liefhebber, hoewel sommige soorten (o.a. Damsel F1, Purple zebra F1) niet meer verkrijgbaar zullen zijn in Nederland vrees ik . De grote verrassing is in mijn ogen Rubylicious F1, welke vermoedelijk (Brexit??) wel hier en daar verkrijgbaar zal zijn want van Europese afkomst. Hou er wel rekening mee dat nakomelingen van deze F1 bijna nooit dezelfde kwaliteit zullen hebben en dat F1 zaden voor tomaten gemakkelijk 0,50 tot 1,00 per stuk kosten. Daarom dat er initiatieven lopen om vanuit de beste F1's minstens gelijkwaardige zaadvaste soorten te ontwikkelen...waardoor iedereen in principe gratis of zeer goedkoop over toptomaten kan blijven beschikken en deze ook kan vermeerderen. (Reclaim the seeds!!! 👍)

Maandelijkse digitale nieuwsbrief van Guy De Kinder, waar je je op kunt abonneren, geeft naast veel informatie ook steeds een agenda met diit soort informatie voor Belgie en Nederland. Kan ik je zeer aanbevelen vanwege hoge kwaliteit van informatie. Hier is de link naar de informatieve website: https://www.fruitabc.be/ Hier is de link om je in te schrijven voor de nieuwsbrief in PDF: https://www.fruitabc.be/nieuws/fruitnieuwsbrief

Fruitmot binnenin, inderdaad. Meestal is dit het fruit dat eerste en te vroeg rijp wordt en afvalt. "Noodrijp"noem je dat....de vruchten waar - bijna altijd in het klokhuis - een larve zit reageren met extra snel suikers aanmaken. Als redelijk rijp (of nog wat onrijp ook geschikt voor voor compote, jam, stoven e.d. ---tussen haakjes, je weet toch dat bijna alle zogenaamde handperen ook uitstekend als heerlijke stoofpeer te gebruiken zijn en dan heel veel sneller gaar?!....) dan kun je bruine stukken wegsnijdenen de rest gewoon gebruiken. Waarschijnlijk komt de misvorming doordat een wants oid kort na de vruchtzetting even in de vrucht gebeten heeft. Ik hoor gezucht en gesteun, Amrutten. Mag ik dat wat proberen te relativeren?! Dit soort aantastinkjes, vreetjes en dat een deel van de oogst valt, wordt aangevreten, een schimmel krijgt, bruine bladeren door wind, zon, vorst e.d. is normaal en hoort bij het telen van fruit. Wie denkt dat een fruitboom het hele seizoen lang alleen maar zeer gaaf en fraai staat en alleen maar gave en fraaie vruchten draagt, heeft echt een verkeerd beeld! Het is natuur en geen plastic uit een etalage of reclame! Zelfs in de gangbare commerciele fruitteelt, waarin kweken voor 80% bestaat uit spuiten met met van alles en nog wat, lukt dat niet en koop je een uitgezochte selectie van de mooist ogende (maar helaas meestal onrijp geplukte en kunstmatig met gif en chemie fraai-gehouden) vruchten. Van je eigen bomen kun je vaak, niet altijden ofelk jaar misschien, met wat selectie en delen met de natuur wel rijpe en zonder vergif- en chemie fruit eten, onvergelijkbaar beter in smaak!!!, Door het wat anders naar te kijken en te accepteren dat je fruitboom deel uitmaakt van natuur, hoop ik dat je het niet als een probleem dossier hoeft te zien en beleven, maar vooral ook kunt zien en beleven als een waardevol kadootje en kans op iets heerlijks dat heel veel mensen niet hebben en niet kennen!

Ik denk dat dat erg meevalt! De bloei is namelijk pas na half mei. Voor D. kaki kan het gelden dat jonge scheuten bij extreme kou in latere voorjaar - koude oostenwind en vorst - kunnen bevriezen. Voor D. virginiana weinig problemen hiermee. Bij mijn vele zaailingen D. virginiana van vruchtrassen maken er sommige nieuwe scheuten vanuit de grond. Maar niet erg agressief. Bij zaailingen van meer wilde soorten komt het meer voor, maar ook daar geen gewoeker. D. lotus echter maakt veel meer opslag. Daarom en zeker ook vanwege de veel mindere winterhardheid van D. lotus en de veel grotere groeikracht zou ik enten van D. virginiana op D. lotus zeer afraden. Ik denl dat wat je vertelt geldt voor D. kaki, die wat kan winnen aan winterhardheid als ze wordt geent op D. virginiana. Het verhaal van Dithmar Guillaume hierboven (3 reacties hiervoor) is zeer kundig. Ik zie hem als een van de internationale autoriteiten op dit gebied, zeker binnen Europa. Ben blij dat hij allerlei mythes onjuiste informatie (ook op internet kom je dat vaak tegen) duidelijk de wereld uit helpt!

Met een bosmaaier met een draaiend mes en zoals Inloggegevens al schrijft, herhalen totdat ze wegblijven, is deze klus goed te klaren. Een draadmaaier zal te zwak zijn meestal. Kort zatten en kort houden. Wil je echt oogst van bramen, wilde of doornloze tamme dat maakt zoveel niet uit, dan is cultiveren (aanbinden en jaarlijks afgedragen hout wegsnoeien) aan te bevelen. Zon hebben ze wel nodig om echt te dragen dan.

Ja dat kan. Goed gemaakte compost is w.b. voedingstoffen nogal stabiel...precies daarom is het compost. Stikstof en andere voedingstoffen zijn gebonden aan koolstof en hebben vocht en bodemleven nodig om zeer geleidelijk weer vrij te komen. (dat vrijgeven van voedingstoffen heet mineralisatie). Droog is ze zeer lang te bewaren in dezelfde toestand (d.w.z. er vinden geen biochemische processen in plaats, aangezien daar o.a. vocht voor nodig is). Met vocht erbij en in contact met de bodem zal er wel geleidelijk een mineralisatie zijn. Wat betreft de stikstof die is gebonden zal dat in de orde van rond de 5 a 10% per jaar zijn, afhankelijk van de omstandigheden. Toch een bedenking...ook in of (veel beter om optimaal effect te hebben) op je bodem zal compost heel geleidelijk zijn goede werk doen. Zelf probeer ik dus ruim vooruit te kijken en al een laag compost op te brengen en aan te vullen aan bodem waar ik later ga planten in de tuinen die ik verleden jaar erbij gestart ben. Het bodemstructuur- en bodemgezondheid verbeterende effect is dan al wat opgebouwd voordat ik ga planten/zaaien e.d. Mocht dat je bedoeling zijn, zou ik je adviseren om alvast met opbouw van bodemvruchtbaarheid te beginnen en je compost niet te bewaren.

Druiven stekken makkelijk. Zou mijn eerste keuze zijn. Planten die al enkele jaren staan wortelen zeer diep en zijn daardoor moeilijk goed te verplaatsen. Nadat ze verplaatst zijn en het is succesvol, hebben ze toch enkele jaren nodig om weer echt in vorm gebracht en echt vruchtbaar te worden. Het vormen vanuit een stek duurt niet veel langer is is veel gemakkelijker. Als je verplaatst, doe het dan in het late najaar en neem meteen een aantal stekken, is mijn advies. Daaarmee wordt je succeskans veel hoger om het ras over te houden.