weknow

Mogelijk te diep geplant ooit? Tja...het hoort bij het normale onderhoud van een fruitboom dat je opschot niet zover laat komen en geregeld even wegsnoeit. 🤐 Jammer dat er geen blad aan de onderstammen zit, anders had ik ze misschien herkend en kon ik mogelijk iets meer zeggen. Een verkeerde onderstam hoeft het helemaal niet te zijn. Andere eigenschappen zijn veel belangrijker dan of ze opschot kan maken. Zelf heb ik juist graag onderstammen die ik zelf kan vermeerderen uit stek of wortel-marcottering (in feite is marcotteren vanuit de wortel als vermeerderingsmethode van sommige onderstammen niet zo heel anders dan wat hier rond jouw boompje gebeurde.) Ik gok op dat het een soort kwee-onderstam is en dat is een type dat makkelijk stekt of wortelscheuten vormt Als je ze gaat verplanten is dat precies een goed moment om de worteluitlopers weg te snoeien. Als de boom uit de grond is gaat dit betrekkelijk makkelijk. Je kunt erbij en hebt goed overzicht waar vanuit de wortels nieuwe scheuten groeien. Zo heb je weer een schoon begin. En zet de boom dan meteen een decimetertje minder diep. En als je zelf kunt enten en een paar weken wacht, kun je meteen geschikt goed enthout knippen en op deze scheuten ermee 10 nieuwe kwee-boompjes maken. 😁

Eigenlijk is persimon enten toch al iets voor gevorderden, denk ik. Als je het nog nooit deed is appel of peer veel makkelijker om mee te beginnen en te oefenen. Ik heb in de loop der jaren al van alles geent, maar slaging bij persimon is zeker niet de beste. Bovendien is ook om-enten in een oudere boom toch al wat lastiger dan een plakent of een spleetent op een onderstam. Het probleem kan bijvoorbeeld zijn dat het hout al te ontwikkeld is om een verbinding te maken met een jonge twijg via de precies juiste laag op de goede plek. Het gaat om het oefenen van het maken van een snede, maar bovendien om de begeleiding en goede doorgroei van de gemaakte enting. Er komt toch wat meer bij kijken dan alleen het snijden van een verbinding. Ik vrees dat je dat met het filmpje van Roland echt niet gaat redden. Maar goed...alles is ook "trial and error" en je kunt beter vroeg dan laat beginnen om je noodzakelijke portie error hierin op te doen. Op zich kun je wat enthout krijgen van goede zaailingen Virginiana en Nikita´s gift en van enkele kaki-rassen...hoewel ik denk dat jouw Tipo niet onderdoet voor de Kaki-rassen die ik heb, Ik heb nog aan enkelen enthout beloofd en heb hier ook een 12-tal onderstammen klaarstaan om weer pogingen te doen. Beste via prive-contact verder afspreken. 😉

Daarmee bedoel ik dat er een aantal - vaak zeer bekende - appelrassen zijn die zo ziektegevoelig zijn dat je ze beter niet plant als liefhebber. In de grootschalige (gangbare) fruitteelt bestaat 90% van het werk van de teler uit het (zgn. preventief) bespuiten van zijn bomen met insecticiden,fungiciden, onkruidverdelgers, hormonen en meststoffen enz. om erg ziekelijke soorten als bijvoorbeeld een Jonagold of Cox Orange of Fuji-appel er toch fraai uit te laten zien. Ook wat dat betreft is het lijstje van Yuras een behoorlijk goede keuze. Ij de vele soorten die hij heeft verzameld is natuurlijke gezondheid van de rassen zeker ook een overweging. Nog afgezien van het enorme middelengebruik daar, wordt zowat alle fruit in winkels onrijp geplukt om het lang te kunnen bewaren. Een leuke verrassing kan ik je nu al beloven....zo veel meer smaak en smaak-variaties van appels ( enperen, pruimen,kersen,abrikozen enz) van je eigen bomen! Met weinig ruimte en graag wat meer rassen zou je voor boompjes met meerdere rassen kunnen kiezen, waarvan er meerdere in de lijst staan. Dat zou eventueel ook nog gunstig kunnen zijn voor de onderlinge bestuiving. Van die meer-rassen-bomen (ook wel familiebomen genoemd) is ook een manier om veel rassen op een beperkte ruimte te kunnen zetten. (Maar dat zul je vanzelf zien als je boompjes bij Yuras gaat ophalen).

1. Je verhaal klinkt goed en ik zie niet waarom in pricipe alle appel bij jou niet zouden lukken. De voorwaarden en wil voor een geschikte bodem daarvoor beschrijf je volgens mij. Als je wat geeft, dan beter geen mest die niet al echt rot = gecomposteerd is voor fruitbomen. Op een arme (en vaak - bij uitzondering niet - zurige zandgrond) is compost die voedzaamheid snel opbouwt en PH verbetert ideaal omdat het bodemleven opbouwt en zeer geleidelijk een breed scala aan voedingstoffen afgeeft. 2. Hoe kom je erbij dat ik kritiek heb???? Als ik zeg dat ik anders zou kiezen is dat toch geen kritiek!!! Dat heet: andere kennis, andere smaak, andere voorkeuren. Dialoog dus....gedachten van 2 samenbrengen om verder te komen. Als je er echt induikt en bepaalde boeken of specialistische sites raadpleegt kun je de bodemvoorkeur van veel appelrassen best wel ergens vinden. Ik ga dat echter niet voor je doen, kost me enkele avonden voor de hele lijst, en ben geen wandelende encyclopedie 😁 De kennis dat een M9 op minder vruchtbare grond niet hard groeit klopt. (Hoewel groeikracht ook nog sterk rasafhankelijk is...ook een factor om mee te wegen dan!) Zandgrond bevat van nature geen of nauwelijks voedingstoffen Maar dit ondervang je voor een groot deel door een gerichte bodemopbouw. Voor aanplant van een productieboomgaard ligt dit geheel anders, want daar is nauwelijks aandacht voor de bodem (weinig werk en veel opbrengst ten koste van heel veel is de gangbare werkwijze ) en op zo een grond zal niet snel een fruitteler appels gaan zetten om die reden. Voor een liefhebber is vaak veel meer mogelijk. Na al die overwegingen: Hier alvast een paar links naar webistes die me zo invallen en die je zelf verder kunnen helpen bij wat misschien het beste geschikt is voor jouw bodem: https://www.boomkwekerijdelinde.be/catalog/index.cfm?DATA_GROEP=1 https://www.louisbolk.nl/publicaties/biologische-appels-en-peren-teeltmaatregelen-voor-kwaliteitsfruit https://www.provincieantwerpen.be/aanbod/dlm/biodiversiteit/tips-voor-je-tuin0/fruit-wijzer.html https://www.npv-pomospost.nl/images/Lezenswaardig/oude_fruitrassen_2015.pdf

Zuivere zandgrond? Wat zandgrond wordt genoemd is vaak zandleem ofwel lichte zavelgrond. Je bent geen beroepsteler....enkele boompjes kun je makkelijk ook matige grond voor verbeteren. Compost....jaarlijks enkele centimeter op de boomcirkel rondom...en dat jaarlijks...doet wonderen en zorgt ook voor een betere zuurgraad. Wel is een groede doorlatendheid van de bodem en een niet te hoge (grond-)waterstand gedurende het hele jaar ESSENTIEEL om geen ziekelijke kwijnboompjes te krijgen. Is dat niet in orde dan adviseer ik je om er geen fruitbomen te zetten of eerst maatregelen te nemen. Er zijn een aantal appelrassen die juist op zandgrond goed willen! Er zijn er ook die liever zwaardere grond hebben. Daar zou ik dan eerst op kiezen. "Wat past goed op mijn grond"? Want je eerste keuze nu lijkt me vooral gemaakt op basis van wat internet beschrijvingen, terwijl Yuras alleen maar uitstekende rassen heeft. De meeste ken ik van het lijstje en ik zou zeker een andere smaak-gezondheidskeuze maken dan jij. Ga er maar van uit dat ze allemaal prima zijn op dit lijstje (en laat je misschien verrassen door de minder bekende waar info op internet nie of moeilijker van te vinden is. Ik weet dat Yuras zo kundig is dat hij alleen de allerbeste soorten al selecteerde...daar kun je blind op varen!)

Dit is de enige die ik weet in Zuid Holland met een redelijk assortiment. https://www.fruitbomen.net/ Online Aatree...voor een zeer breed aanbod: https://www.aatreeshop.nl/ In Zuid Holland weet ik verder geen. Deze in Zeeland is misschien niet te ver? https://defruittuin.com/

Voor wie toch een boomgaard zou willen beginnen is dit een lijst van toprassen waar je je vingers bij kunt aflikken!!

Ik ben er eerlijk gezegd niet zo intensief mee bezig als met allerlei andere planten. De citrus staat in de zomer op een zonnig terras en in de winter die zonder vruchten in een klein koud kasje en die met fruit in een aanbouw serre aan het huis. (Onverwarmd, maar woonruimte en vorstvrij). Wat ik heb geleerd tot hier is dat ze 1. Veel beter groeien in een terracotta pot 2. Die gevuld is met een luchtig grondmengsel met niet te veel organische stof dat voor de helft bestaat uit zand en de rest uit potgrond en wat perliet. 3 Ze vragen in de zomer relatief veel voeding, waarin liefst ook wat ijzer moet zitten. Voor de rest vragen ze niet veel aandacht. Water geven af en toe...bij lange droogte volstaat 1 a 2x per week goed en bij voorkeur regenwater. (Potgrond is meestal licht zuur en regenwater ook wat...dat geeft dus een licht zure bodem). Toch is citrus niet heel makkelijk....boenstaande punten zijn nodig om bloei te krijgen. Citroenachtige zijn de makkelijkste. Mandarijnen wat kwetsbaarder en Kumquat zal niet bloeien als ze niet goed gevoed en onder ideale omstandigheden groeit.

Even wat foto´s gemaakt van hoe mijn min-of-meer-winterharde citrusboompjes er nu bijstaan. De bovenste is Hana Fuyu die draagt voor het tweede jaar. Mooie vruchten die grotendeels een dikke schil zijn en een heel klein bolletje vruchtvlees. Dat smaakt zuur en niet slecht, maar is een muizenhapje. Foto 2 is de grootste Kunquat die nu voor het eerst draagt. Het lijkt er op de de bloei in 2 rondes verliep en dat er een 15-tal vroege vruchtjes zijn en er enkele maanden daarna nog een keer wat komen? Foto 3 is Satsuma variegata. Nog klein, maar groeit voorspoedig. Foto 4 is Keraji mandarin. In bericht hierna staan: Foto 5 is de gevonden zaailing...hoogstwaarschijnlijk citroen en minder winterhard. Foto 6 is de kleinere Kumquat zonder bloei nog. Foto 7 is Nippon, een mandarijn. Draagt voor 2e jaar een handvol vruchten zo groot als dikke kers. Zijn zurig, maar lekker. Foto 8 heeft geen leesbaar kaartje meer, maar ik denk dat dit een Yuzu is. Moet nodig verpot in het voorjaar naar een terracottapot.

Dat kan allemaal min of meer waar zijn. (Is dit kennis uit eigen ervaring...of komt het toch vooral uit boekjes en websites?) Hier mijn ervaringsverhaal en advies na 9 jaar op rij pawpaws - sommige jaren 200 zaden of meer - uit zaden opkweken. Het is overigens een trial-and-error-gebeuren want9 jaar geleden waren goede zaden nauwelijks te vinden en duur en ook weinig goede informatie. (Nog steeds veel onzin en kletskoek helaas over pawpaws...er zijn wel 2 goede Amerikaans georienteerde Facebook-groepen waar enkele echt deskundige grensverleggers ook goede adviezen geven) - Het allerbelangrijkste is het om te zorgen dat je zaden verkrijgt die NIET zijn uitgedroogd. In tegenstelling tot bijna alle andere planten waarvan de zaden rustig of zelfs beter eerst gedroogd mogen worden zijn droge pawpaw-zaden dood en kunnen niet meer kiemen. - Stratificeren van 4 maanden is te lang....2 a 3 maanden is de goede tijd. Langer zorgt voor minder kiem, sommige zaden zijn al dood. - Pawpaw zaden zijn in bouw ook weer heel anders dan de meeste zaden, ze hebben namelijk geen kiembladen. Het lijkt er wel op, maar het is een hulsje met een eenbladige groeipunt. De wortels zullen zich bij de meeste zaden al flink ontwikklen voordat het embryo een stam begint te vormen. - Binnenhuis bij 20 graden kiemen kan nog net, maar dan moeten ze snel als er iets van groei begint uit de veel te droge lucht en het gebrek aan licht in de meeste woningen en toch in wat hogere luchtvochtigheid staan. Daarom beter niet voor eind maart gestratificeerde zaden zaaien en zorgen voor bodemwarmte in een wat koelere omgeving. De zaaibak mag behoorlijk diep zijn en ik adviseer een zeer los bodemmengsel zodat wortels kunnen ontwikklen en planten zonder wortelbeschadiging kunnen worden verspeend. (Liefst gebruik ik wat diepere piepschuimbakken).Groeilengte in eerste seizoen hier max. 30 cm...ca 20 a 30 cm is normaal. Groei is de eerste paar jaar heel langzaam...zoals Martijn beschrijft!...pas na 3 a 4 jaar en uitgeplant komt er een versnelling in. Dat geldt ook voor kleinere geente planten. Gekochte geente planten van 3 a 4 jaar oud zijn groter, slaan makkelijker aan leveren sneller vrucht. - Pawpaw maakt niet alleen een penwortel, maar ook nog een heel kwetsbare. Kunst is het om die wortel intact te laten en tegelijk uit te dagen om snel wat zijwortels te maken. Ik gebruik daarom smalle potten van ca. 25 cm hoogte waarin 2 of 3 planten - van verschillende ouders - samen uitgeplant worden. (Reden is dat ik ze later ook samen laat opgroeien en zeker goede bestuiving zal hebben). - Ik wacht tot najaar of voorjaar na opkomst met planten te verspenen daarin. Vooral om ruimte te sparen. De potten zet ik in bakken met een bodem van enkele centimeters losse aarde. De wortel wil er door groeien, maar om de paar weken til ik de potten even op waardoor de wortel heel licht beschadigt en gedwongen wordt te delen. Zo krijg ik sterkere planten die verplanten beter overleven. - Pawpaws zijn rare jongens. Er is een regelmaat in ontwikkeling, maar reken er op dat er altijd planten zijn die helemaal afwijken in groeigedrag van wat de andere doen. (Bijvoorbeeld later kiemen, eerst bald en dan wortel laten groeien, veel vroeger in winterrust of juist veel later enzovoort. - Je zult tijdens het opkweken zeker een deel van de planten verliezen...hoe goed je ook zorgt. Meeste overlevers krijg je in een koude kas op een lichte en beschaduwde plek en in de zomer naar buiten met alleen ochtend en of avondzon. Teveel zon kan jonge planten de kop kosten. Verplanten verdragen ze zeer slecht...dus vanuit pot waarin ze worden opgekweekt gaan ze zo samen de volle grond in. Dat is de meest kritische fase. Reken er op dat een deel het niet zal halen!! Boombeschermer helpt tegen te veel UV-licht waar ze niet tegen kunnen als jongere plant. Een zeer diep plantgat met een luchtige en vrij voedzame bodem (mesten wordt niet goed verdragen!) en veel organische stof en mulch geeft de beste kansen. Zorg voor veel ruimte en geen concurrentie in de naaste omgeving, dat verdragen ze slecht als jongereplant. - Reken op minimaal 7 jaar voordat een zaailing de eerste vruchten kan geven. Geente bomen zullen eerder vrucht geven. Dit zijn de belangrijkste tips die me nu invallen voor het opkweken van pawpaws uit zaad. Ben vast nog wel wat vergeten. 🤓

Oplosbaarheid is een doorslaggevend probleem. Zullen bodemstructuur zeker niet verbeteren. Over 30 jaar zijn het nog steeds dezelfde schelpen die je overal als scherpe stenen tegenkomt. Overweeg zachtwerkende kalk zoals zeewierkalk, als kalk echt nodig is. Dat is poeder. Het effect dat je wilt...rustig verbeteren van de structuur van je bodem bereik je met organische stof. Compost is ideaal, want zorgt bovendien op elke grond voor een betere PH (kalk is bouwstof van alle planten) en mineralen. Als je echt een uitgemergelde grond hebt, want dat is het effect van bemesten met zuurmakende stikstof in stalmest en vooral in kunstmest in combinatie met kalk om de sterke zuurwerking weer te neutraliseren, is gesteentemeel of lavameel (op klei Basaltmeel) eens een keertje gebruiken misschien zinvol. Dan denk ik aan een grond waar jarenlang op geboerd is door een gangbare agrarier. Als je agrarische vaktijdschriften leest (dus niet van milieumensen) dan is vooral op zand en leemgrond deze uitmergeling en steeds minder vruchtbare landbouwbodems een serieus probleem in de landbouw. Compostgebruik is ook daar een essentieel deel van de oplossing. Bodemstructuur, bodemgezondheid waterhuishouding en opbrengsten verbeteren er heel veel door. Kortom: Je voorstel lijkt leuk, maar werkt tegen je en is zeker niet het ei van Columbus.

Vraag Bart646 eens. 😉

Niet waarschijnlijk. 1. Kroosje is een naam die aan verschillende pruimachtigen wordt gegeven. De ene soort kan opslag maken, de andere niet. Moeilijk te identificeren en verwarring al om, ook onder deskundigen. Beide en andere worden ook gebruikt als onderstam. 2. Plotselinge opslag of uitlopen van een onderstam laag bij de grond wordt gestimuleerd door bijvoorbeeld beschadiging van de wortels of door te diep planten van de onderstam. Ik zie dus geen reden waarom een onderstam die geen opslag maakte en dat misschien wel zou kunnen, daar nu mee zou gaan beginnen.

Op Facebook, voor wie dat heeft, toevallig vandaag een aantal prachtige foto's van Bart (welbekend ooit op dit forum) die blijkbaar aan het selecterend kweken is geweest met D. lotusboompjes in Groningen en zo beter smakende zelfbestuivende soorten heeft ontwikkeld? Ik ga zeker weer eens contact met hem opnemen om er het fijne van te weten te komen! Ik kan geen link plaatsen helaas , aangezien je lid moet zijn van de groep "voedselbossen" om dit bericht te lezen. Het bericht is gisteren geplaatst - voor wie het wil opzoeken - op 3 november 19.10 uur

Zoals hiervoor gezegd. Wrang en klein en dan nog met pitten. Die wrangheid gaat moeilijk over. De zomer speelt een rol, zoals hierboven al gezegd, maar niet zo absoluut dat je kunt zeggen: na een hete zomer zijn ze lekker en in een normale zomer rijpen ze niet.. Blijkbaar gaat het niet alleen om zon en warmte, maar ook om bijvoorbeeld voldoende en regelmatige vochtigheid en kunnen doorontwikkelen die nodig is om voldoende suikers te vormen en stoffen die samentrekkend werken af te breken. Hoewel op zich Diospyros soorten uitstekend kunnen dealen met droogte, denk ik dat een zomer die te droog is de ontwikkeling van fruit afremt. Ook de manier waarop die bitterstoffen worden afgebroken beschrijft Dithmar Guillaume in zijn uitmuntende bijdrage op dit forum....even scrollen op deze link-pagina om zijn bijdrage te vinden! Ik had een 10-tal boompjes hiervan in mijn oude fruittuin, waarvan er 3 meerdere jaren vruchten droegen. In vergelijking met het fruit van een goede kaki en zeker van de interspecifieke soorten D. virginana x kaki vond ik de vruchten te weinig de moeite waard om deze boompjes mee te nemen naar mijn nieuwe fruittuin en heb ik ze achtergelaten. Ook de veel sterkere groei in vergelijking tot D.virginia en het gemak waarmee de lotus opschot maakte, die zeer moeilijk te verwijderen of te stekken was, speelden mee in deze keuze.

Hoewel de struiken overvol hingen, had ik weinig goede oogst. Binnen korte tijd, minder dan 1 week, gingen de issai´s van onrijp naar overrijp (d.w.z. leeg, afvallen, medicinale smaak en kon ik niets meer oogsten). Gelukkig hadden de andere rassen dit jaar enkele weken geleden wel een goede oogst. verklaring: 1. Ik had wat beter moeten opletten. 2. Het veel te warme najaar, met misschien ook ineens toename van vocht door regen na de extreem droge zomer? Waar de andere rassen gedurende een aantal weken niet allemaal tegelijk rijpen, doet Issai dat wel. Dit jaar was dat dus een nadeel.

Ik zie ook de perenprachtkever ofwel perenringworm. Een of enkele exemplaren geven al dit beeld. Met een goede verzorging (vooral van bodem) zal een jong en vitaal boompje dat meestal wel doorstaan, maar het heeft wel weerslag op de groei. Bestijding is zeer moeilijk. Gif werkt niet (gelukkig!). Je kunt proberen met een ijzerdraad deze larve dood te prikken door de lange gangen te volgen...is bijna niet te doen. Of dit oude overbejaarde boompje die vitaliteit nog heeft, is sterk twijfelachtig. (Het spijt me om te zeggen....maar hoe mooi en geweldig het ook wordt voorgesteld....oude rustieke fruitbomen die worden verkocht zijn "op" en als je fruit wilt een slechte aanschaf. Ze worden gerooid en afgedankt uit de boomgaarden van fruittelers omdat ze niet meer productief zijn. Deze boompjes staan altijd op zwakke onderstam en hebben een levensduur van max 25 jaar...eerder 15 jaar. De teler zet dan weer nieuwe. Een opkoper haalt ze op en verkoopt ze voor veel te veel geld en met gweeldige beloftes via internet of hoveniers als iets bijzonders. Voor pakweg 15 Euro koop je van dezelfde rassen een gezond 2 jaar jong geent boompje, waar je met wat verzorging 20 jaar lang een behoorlijke oogst van kunt halen.

Dit zijn de waarden die een zeer kundig iemand noemt. Ik had een 6 tal D. Lotusplanten en deze maakten zeer veel wortelopslag. Veel meer dan virginiana. Ik heb zelfs vanuit dit opschot flink wat planten kunnen uitdelen. Als fruitsoort vond ik D. lotus echt niet de moeite waard. Daarom heb ik ze met verhuizing naar nieuwe tuinen niet meegenomen en me toegelegd D. virginiana, hybride planten en ook kaki's (onder andere een heel aantal soorten die hier niet gekend zijn, waarvan ik zaden kreeg van een vriend uit Japan). Hier met enige bevriezing van ca. 40 D. virginianaplanten permanent buiten in 4 verschillende tuinen nooit enig probleem met vorst gehad! Daarnaast nog een 60 jonge planten die ik buiten opkweek om als onderstammen te dienen. Natuurlijk is Zeeland aan de kust wat milder dan sommige andere delen van NL. Maar ik ken ook meerdere andere liefhebbers en hun ervaringen. Bijvoorbeeld Bart 464, die vroeger ook zeer veel op dit forum was, woont in Oost-Groningen, waar het echt nog kouder en meer landklimaat is dan waar jij woont en heeft de meeste jaren met zijn mooie collectie D. virginiana planten goede resultaten. (Van hem heb de liefde voor dit fruit opgedaan en ook de zaden voor mijn eerste planten gekregen). D. kaki is waar hij woont overigens wel problematischer, precies om de redenen die Dithmar Guillaume ook beschrijft.

Zo te zien (glanzend blad, harde groei en de vruchtjes) is dit geen Diospyros kaki maar een Diospyrus lotus. Uitdunnen gaat niet helpen. Dit is de normale maat van de vruchten. Er is - ook op het internet - weinig correcte informatie te vinden over de diverse soorten Diospyrus...namen worden totaal verkeerd gebruikt (ook door verkopers!!) en er doen allerlei mythes de ronde. Dithmar Guillaume is m.i. DE deskundige voor NL/BE hierover en hier op dit forum vind je een uitstekende uitleg over wat wat is en wat je wel en niet mag verwachten van de D. kaki, D. Lotus en D. virginiana ofwel persimmons.

http://www.kwekerijdezoetewei.be/Fruit_kweepeer.php

Onlangs de eerste paar vruchten geproefd van het ras Aromatnaya. Een jaar of 3 geleden bij een fruitvriend wat enthout meegenomen en geent op kwee MA onderstam. Verleden jaar het boompje nog moeten verplanten naar de nieuwe tuin, maar van de handvol vruchten hebben er toch nog 3 met en zonder te vallen de eindstreep, consumptierijp, gehaald. Dit Russische ras zou een van de weinige zijn die je ook zo uit de hand kunt eten volgens verkopers...maar even vaak wordt er door anderen gezegd dat dat toch wat zou tegenvallen. Ik kon dus zelf de proef op de som nemen en ik was positief verrast. De vrucht is duidelijk zuurzoet, je moet van wat zuur houden, maar niet wrang, en heeft een lekker fris aroma dat lichtjes aan ananas doet denken. De structuur is als een halfharde appel...wat kanpperig en wat zacht tegelijk, en wat droog. Na een weekje bewaren in de fruitschaal wordt het wat minder zuur...maar niet persee echt lekkerder om direct in te bijten...misschien wel geschikter als ingredient in een salade of zo? Een pluizige donzige schil, zoals veel kweevruchten hebben, ontbreekt...de huid is glad en wat glanzend en de vrucht heeft een appelvorm en is wat minder bonkig dan de andere kweesoorten die ik ken. Naast Aromatnaya heb ik nog 2 boompjes. De hier al besproken appelvormige Lescovacka, een appelvormige met niet de grootste vruchten en een gezonde wat kleinere boom waarvan ik al een aantal jaren plukte...die ik afgelopen jaar via enting heb meegenomen naar mijn nieuwe tuin (onderstam kwee A). De derde is een soort die Ayva wordt genoemd en ook uit Oost Europa afkomstig is. Dat boompje is nu 2 jaar geleden geent en groeit wat steiler dan de andere 2 eerder lage en brede struiken. Ik kreeg het enthout van Ayva met de mededeling dat ook dit een soort zou zijn die ook uit de hand eetbaar zou zijn. Omdat `Ayva` als ik me niet vergis gewoon ´kwee´ betekent is het nog een verrassing wat hiervan gaat komen. Is het een vrij willekeurige kwee of toch een bepaald ras? We gaan het over 2 a 3 jaar zien.

Leuk! Dat deed en doe ik ook vaker. Goede, lekkere kroosjes zaaien. Helaas duurt het veel langer voordat gezaaide bomen vrucht dragen, dan wanneer je ze kunt enten. De groeiremming van een zwakke onderstam levert nog sneller bloei en fruit. Daarnaast is opschot, dat kroosjes vaak maken, of stekken ook een manier waarop je succesvol kunt vermeerderen, maar ook daarvan kan het lang durenvoordat er bloei komt. De kroosjes die ik zie bij anderen of in plantsoenen e.d., vaak wilde of half-wilde (weinig onderhouden) bomen dragen ook - rijkelijk vaak - zonder dat er andere bestuivers in de buurt staan. Dus zeer waarschijnlijk toch zelfbestuivend in tegenstelling tot wat jij aangaf, denk ik. Heb je de FAQ's en achtergronden gelezen op Z-library? Dat lijkt me slimmer dan meteenuitgaan van dat het allemaal niet te vertrouwen zou zijn. 😉 Als ik het goed begrijp zijn de boeken en artikelen die hier op staan wetenschappelijke of populair wetenschappelijke uitgaven, bedoeld voor mensen die profesioneel, als student of als liefhebber kennis willen opdoen. Worden ze ook vaak door de uitgever of auteur hier geplaatst. Er is meldingsmogelijkheid als er sprake is van inbreuk op het auteursrecht. Ook is het aantal boeken dat je gratis mag downloaden beperkt en kun je - prijs op buitenlandse boeken is anders dan in Nederland geen vaste prijs! - een papieren boek kopen - of tegen betaling meer downloaden. Ik heb de afgelopen jaren een 20-tal boeken gedownload die me echt interesseerden....een daarna fysiek gekocht bij een boekhandel omdat ik het geregeld wil gebruiken - en ik denk nog nooit spam-mails of enige mail achteraf van Z-library ontvangen. Kortom voor zover ik het kan inschatten niks illegaals en niks vervelends.

Eigenlijk vind ik de naamgeving maar beperkt interessant. Het ging er om dat Jack T. op zoek is naar die lekkere zure pruim en ons op het forum vroeg om mee te denken en zoeken waar die te vinden zou kunnen zijn. Er kwam een hele grote groep pruimachtigen naar voren waar de soort die JackT zoekt bij zou kunnen zitten. In die hele groep met van alles en nog wat zitten soorten die verschillend ingedeeld kunnen worden. Ik constateerde dat er dus verwarring en onduidelijkheid bestaat over wat precies wat is toen ik me er verder in verdiepte. Dat jij alles P.cerasifera wil noemen omdat een Duitse auteur dat ook zou doen....prima...dat is een heel specialistische wetenschappelijke discussie die ik niet aanga omdat ik daar echt niet de kennis voor heb en die hier ook niet zo terzake doet. Ook auteurs en kenners of deskundigen zijn het blijkbaar niet altijd met elkaar eens over indelingen ....meer heb ik nooit beweerd. Dat merk ik al gauw als ik me de pruimachtige fruitbomen die ik heb probeer te verdiepen. Jouw belangstelling is misschien iets anders...uit boeken citeren, deskundigen kunnen noemen...daar ben ik niet zo mee bezig...ik vreet alle mogelijke informatie die ik maar tegenkom om er zelf echt in te duiken, om dingen die ik heb of ken te begrijpen en kunnen doorzien. Ben eigenwijs ook en neem niet zo maar alles aan...wil het allemaal ook zelf onderzoeken. Maar als het om logisch redeneren gaat gebruik je een ongeldig argument door naar een deskundige te verwijzen die het allemaal zo goed zou weten...dat noemt een gezagsargument en telt niet in een goede redenering....de grootste deskundige heeft gelijk waar wat hij zegt klopt en niet omdat hij deskundig gevonden wordt! Want ook zeer deskundigen kunnen niet alles weten en kunnen zich vergissen. Twijfelen over wat we zeker denken te weten is ook een essentieel deel van meer kennis vergaren. Het gaat altijd om de onderbouwing die wordt gebruikt...als mijnheer Pirc met goede argumenten, die mij kunnen overtuigen, laat zien waarom er geen verwarring over dat alle kroosjes altijd P. cerasifera zijn mogelijk is, ben ik om...dan neem ik dat graag van hem aan of van jou als jij dezelfde goede argmenten zou gebruiken. Tot hier zie ik dat kroosjes en myrobalans verschillend worden ingedeeld in allerlei bronnen ....ik heb niet de deskundigheid (verre van) om dat te beslechten en blijf bij dus mijn constatering dat er onduidelijk is over de naamgeving en daarmee dus over de boom die JackT hoopt te vinden. Als ik dit topic zo overzie zie ik dat JackT al heel veel verder is met zijn vraag...ookal weten we niet precies welke Prunus het nu is en of dat een P cerasifera of P. domestica of....is. En ik heb zelf ook al van alles opgestoken over Turks zuur fruit dat ik niet wist. Leuk! Een interessant boek zal ik zeker op mijn - nog vrij hoge - leesstapel leggen en - uit interesse - graag eens nader bekijken. Bedankt voor die tip van de Duitstalige encyclopedie. Het leuke nieuws is dat iedereen dat boek zo kan downloaden en lezen. En wel gratis. Net als een heel aantal andere goede boeken over bijvoorbeeld fruit en talrijke andere onderwerpen op de site van Zlibrary. Je moet je er wel registeren. Hier is de link: https://b-ok.cc/s/Enzyklopädie der Wildobst- und seltenen Obstarten. Ik zal zeker eens met belangstelling bekijken wat Helmut Pirc te vertellen heeft!

Neen, niet echt. Ik heb een kleine verzameling gele/witte kersen en enkele zure kersen, rassen die weinig ziektegevoelig zouden zijn...daar wil ik er nog enkele van bijzetten. Ik ben in Limburg tussen de kersen opgegroeid...eet er graag wat....maar bomen worden me te groot en ik heb geen zin om alles met kooien of netten te moeten beschermen. Specifiek Zeeuwse rassen ken ik ook niet...zou niet weten of die echt bestaan.... En nu weer on topic 😉! Er is een krieken = zure kersen-ras dat ik heel graag zou te pakken krijgen...dat komt uit Vlaanderen en heet Pater Stefaan.

Ha,ha...wie weet ben ik je voor. Want ik heb het een en ander al staan, meestal als jonge bomen nog, aan soorten die het zouden kunnen zijn...zo gauw er fruit aankomt mogen anderen zeker meeproeven. Ik vergeet zoiets misschien....mag er hier gerust aan herinnerd worden!! (Maar lekkere kroosjes...rijpe en wellicht ook wat onrijpe als die zouden bevallen....en er meer kennis over opdoen zijn voor mij de belangrijkste reden om al die bomen te verzamelen en opkweken). Maar wie weet komt er hier nog meer ervaring met bomen en input op het forum. 🖐️😁👍