niet nu, want nu is ie verkouden en is alles "beeeeuuhhh", en "grrrrrmmmbllll" Dus ik kies liever een zonnig momentje...

 

Getuigt van groot inzicht Charly! Groot gelijk [emoji38]

 

En oooo die Nugget. Cute hoor!

Nou. Een nieuw jaar. Een nieuw begin.

Maar niet voor het duiveltje. Hij heeft het ergens rond middernacht van oudjaar af laten weten.

Zoals je altijd zult zien, net terwijl wij even weg waren.

Zaterdag 30 dec werden we in de avond opgepikt door vrienden om in alle rust (= fijn voor zenuwpeeshond) en gezelligheid het nieuwe jaar in te kunnen gaan in het mooie Friese land. Vlak voor we vertrokken ben ik nog gaan voeren, toen wilde het manneke weer niets eten. Flesje gegeven. Wilde hij graag. Gaf wel iets melk op daarna. Oudjaarsavond heb ik onze buurtjes, die de varkentjes eten gaven in onze afwezigheid, nog even gebeld (middle of nowhere = geen internet) en hoorde dat hij in een paar uur enorm achteruit gegaan was. Blauw neusje en reutelend ademhalen: zij dachten niet dat het de goede kant op ging. Dat klopte: nieuwjaarsochtend was hij er niet meer.

En dat is toch even anders dan een big verliezen bij de geboorte, of een varken dat een goed leven gehad heeft naar de slager brengen. Zo'n klein manneke dat al geknokt had, en bovengekomen leek te zijn (want hij was echt goed geweest de dagen ervoor: eten, spelen, poeren) dat hij dan toch ineens de strijd verliest. Heb me suf gegoogled naar wat het geweest kan zijn. Anemie? Daar past het braken niet bij. Longonsteking? Maar hij hoestte niet. Iets rondom de stress van de castratie, of de castratie zelf: maar waarom is hij dan tussendoor weer opgeknapt? Voedselallergie voor het een of ander? Maar wat dan? Virus? De rest is echter zo happy en eetlustig als wat. Afwijking die zich later pas openbaarde? Daar lees je wel vaker over, in het bijzonder bij kune's.... Enfin. Ik vrees dat ik het niet ga weten.

Gisteren echt even een k-dag gehad ervan allebei. Vandaag moet je echter toch gewoon weer verder, al is het nog niet een en al shiny happiness in je bovenkamer. De overige bigjes hebben honger en willen geknuffeld. Dikkie wil eten, en nou ja, eten

Wat toch al voor deze week op de planning stond is ontwormen. Dus dat ga ik vanmiddag meteen doen. Het kan allemaal maar netjes zijn.

We proberen het echt naar beste kunnen, maar niet alles gaat in een keer goed helaas. Volgende keer blijven we in de buurt als er eentje ziekig is, hoe onschuldig het ook lijkt. En hebben we de dierenarts op speeddial.

Hè wat rot

 

Maar maak jezelf geen verwijten. Je kunt niet veel doen voor een ziek bigje, hooguit antibiotica geven.

Maar die had hij al gehad bij de castratie. Dus ik denk dat hij het sowieso niet gered had, ook al waren jullie thuis gebleven.

 

Zal toch wel met de castratie te maken hebben gehad.

 

Sterkte!

[emoji20]

Snuf

 

Maar maak jezelf geen verwijten. Het is verdrietig, maar meer dan je best kun je niet doen.

We hadden al contact de afgelopen dagen, maar via hier ook nog even:

 

Erg jammer inderdaad Zeker na zoveel goeie zorgen en geduld. Mooi dat Ukkepuk wel goed mee gaat, positief denken!

Ze krijgen allemaal veel extra lekkers vandaag. Hen een beetje vertroetelen helpt mij.

Lieve woorden allemaal. Erg fijn. Dank jullie wel.

aah net nu het beter ging. Balen sterkte.

Vergeet hem niet af te melden.

Dank ook Nas.

Ik plaats nog even een update nav de bezigheden van vandaag. Anders is het allemaal zo gloomy zo aan het einde van de dag. En er zijn ook nog heel veel mooie, positieve dingen inderdaad. Zoals zes hele lieve biggen.

 

Ik kom net onder de douche vandaan. En ja, dat is helaas gerelateerd aan dit topic. Ik heb namelijk biggen ontwormingspoeder toegediend, en dat was een kliederig karweitje. Hoewel erg leuk ook.

Eerst heb ik ze allemaal gewogen. Hoe je een big weegt? Een goede vraag.

Op de weegschaal blijven zitten is in ieder geval geen optie, bleek al heel snel (niiiieeet!) Dus bedacht een emmer op de weegschaal te zetten en daar de big in te doen. Wat bij ukkepuk nog best aardig ging (3,9 kilo) maar Grote Zus met haar 7,4 kilo stond er op haar neus in vanwege plaatsgebrek en werd daar niet buitengewoon vrolijk van. Hoewel ze gelukkig een zeer rustig karaktertje lijkt te ontwikkelen.

Nas, Coco was 5,4. En daarmee keurig modaal.

Per 10kg varken 1 gram ontwormingspoeder, is het voorschrift. Het lepeltje is 1 gram dus we hebben een beetje gegokt met 'grote helft' en 'kleine helft' schepjes. Dan wat geitenmelk erdoor en wat brood erin weken en smullen maar.

De ene doet dat heel beheerst:

 

De andere kliedert erop los:

 

Dikkie heeft natuurlijk ook gehad. 'Op de gok' want die heb ik uiteraard niet kunnen wegen.

 

Naderhand heb ik voor de biggen een lekkere slobber gemaakt met fijngesneden blad van boerenkool (want veel ijzer) en pompoenstukjes en gemalen granen met wat stukjes brood en beetje geitenmelk en wat water. Heel zompig geheel. Ging er best in! (Alleen eten die ettertjes dus om de boerenkool heen he. )

Lekkere smekkerbekjes zijn het.

Tot slot nog even gaan zitten om buikjes te krabben en te knuffelen. Middenin een grote natte varkenspies helaas. Jammer dat je dat in stro zo slecht ziet, wat nat is en wat niet. Je voelt het echter bijzonder goed. Zo doorsiepelend in je broek en jas. Nah ja. Hoort er allemaal bij, hier op de boerderij.

Met je kont in pies. En wat een smeerboel met die biggen! Maar nu is iedereen goed ontwormt Je had dus ruim genoeg poeder want ik had de biggen op 10 kilo geschat tegen de tijd van ontwormen Beetje aan de hoge kant van mij, sloeg nergens op. Ik ben al een tijd geen echte Kune's meer gewend, dat merk je Nou beter teveel dan te weinig.

Zeeeer ruim genoeg. Fijn! Heb ik nog wat achter de hand voor een tweede rondje tzt.

Arme bigjes ondertussen worden vast knetter van me. Steeds even kijken of alles nog wel goed gaat. Ach. Slijt vanzelf wel. En ze vinden die aandacht ook wel weer leuk. Ik maak nu meer hindernissen voor ze met eten. Dus wat voer in de bak, maar ook wat granen in de modder. Prachtig om die volgekliederde stopcontactjes door het veld te zien peuren. Ze nemen hun taak zeer serieus! Dikkie trouwens ook. Eten bedoel ik. Ze is er als de kippen bij steeds.

Je kunt zien dat haar tietjes aan het slinken zijn. Een beetje een slap, verdroogd geheel lijkt het. Maar het maakt haar niet uit hoor. Of het zwabbert of niet. Ze is al lang blij dat de melkbar dicht gaat volgens mij.

Volgende week gaat ze bij haar kroost weg. We wilde haar bij de geitjes zetten. Maar dat kan alleen als ze besluit dat de biggen niet meer interessant zijn, en dus niet de ‘dolle zeug’ gaat uithangen, zoals ik Jorieke en Joep wel eens hoor beschrijven. Want Dikkie kan dus het begrenzende slootje in plonzen als ze daar haar zinnen op gezet heeft, en naar de biggen toe zwemmen. Als ze inderdaad raar gaat doen, dan moet ze even een poosje in een van de varkensveldjes. Die zijn alleen wel erg zwembad nog steeds, daar houtsnippers nog immer moeten arriveren. Enfin. Volgende week eerst maar es een dagdeeltje proberen....

Dat dolle-zeugen-gedrag valt hevig mee op dat gebied. Ze zal hooguit wat voor het hek langs ijsberen, ze zijn nou ook weer niet zo slim dat ze een omweg nemen door water. En Dikkie is redelijk onverschillig op dat vlak en ik denk dat het haar geen worst zal interesseren. Je ziet het wat meer bij de temperamentvolle rassen zoals Duroc en Wolvarken. Maar goed om haar in de gaten te houden, dat zeker! Een dag of 3 tot 5 na het 'afspenen'zal ze weer berig worden. En dan elke 3 weken weer. Misschien handig voor op de kalender.

Maar zou het niet andersom gaan? Dat die verwende biggetjes proberen om weer bij moeders te komen?

Die lusten denk ik nog wel een slokje op z'n tijd.

14 januari halen wij Coco op.

Wij zijn er klaar voor. De stal is uitgebreid en ze kunnen tocht en watervrij vertoeven.

Zin in.

@Speets: als je de zeug weg haalt bij de biggen, en die biggen dus op hun oude vertrouwde veld laat, dan is er niets aan de hand. Gaan ze niet op zoek. Andersom (dus biggen naar een nieuw veld en moeder op het oude veld) breken ze overal doorheen om weer terug te komen Tenminste... dat hebben wij in de eerdere jaren zo gemerkt. En nu gaat het al jaren goed met die verplaatsing van mams.

 

Ik denk dat de biggen verwachten dat mams elk moment terug kan komen met melk Uiteraard verwennen we ze die dagen met allerlei lekker voer, best vaak (3 of 4 keer?) per dag. Niet dat ze dat heel erg nodig hebben, want er liggen ook altijd aardappels en er valt veel te wroeten. Maar toch

 

(ik zou ze niet in aangrenzende veldjes zetten natuurlijk. Wij hebben wel makkelijk praten met onze 3 hectare... altijd wel meerdere velden tussen moeders en biggen.)

Sjonge. Dat zelfreinigende vermogen is wel verdwenen hoor. De biggemansen zijn heerlijk kliederig. En na het soppen in de melkwei de laatste dagen, is het odeurtje er ook niet beter op geworden. Phoeheeee.

Mams en de biggen krijgen voortaan hetzelfde voer. Ik pak een grote tobbe. Daarin gooi ik wat ik die dag heb weten te bemachtigen. Dat roer / hak ik met de steekschop aan stukjes en dat gaat dan eerst in Dikkie’s emmer. Die rustig laten zakken daarna. En dichtbij Dikkie. Als ze eenmaal haar bol erin heeft, kan geen big er meer bij. Maar als het andersom gebeurt, kiepert de emmer en gaat er een toom biggen aan de haal met het voer van mams.

Ik gaf trouwens altijd al drie keer per dag eten. En de eerste weken na het werpen 4x of meer. Omdat ik had bedacht: Dikkie mag tijdens het zogen zoveel eten als ze wil. Had niet bedacht dat de beperkende kaders ‘2x per dag’ waren. Anyway. Ik ga maar wat afbouwen dan.

Hm. Ik raak de draad van mijn stukje kwijt. Ja. Dus. De biggen krijgen daarna op stal eten uit de geitentrog. Daar gaan ze allemaal in staan. Wat best is bij droog brood met pompoen en een piepertje. Maar als je dus een flinke plens melkwei daarbij hebt, dan wordt het een smeerpeuken-boel. Dat kan ik je verzekeren. Na het voerfestijn komen ze graag een krabbeltje halen. Lekker zo’n natte, modderige big. Maar nee zeggen tegen die snoetjes zit er natuurlijk ook niet in. En dus

Dikkie was bij wijze van test eergisteren een paar uur op het veld geweest. Ze is idd geen dolle zeug. Maar er erg om lachen, kon ze toch ook niet. Ze bleef veel bij het hek. De biggen hadden er veel minder moeite mee. Voor hen had ik wat pompoenprut op het veld / in modder geponeerd en daar hebben ze zich kostelijk mee vermaakt.

Wat me wel opvalt is dat Dikkie ze nog echt wel zoogt. Ook voor het eerst gezien dat de biggen haar inderdaad ongeveer tegen de grond werkten: ze lag op haar melkmachine na eerder zogen. Maar big&co hadden nog dorst. Ze hebben eensgezind een aanval op haar linkerflank uitgevoerd tot ze het maar opgaf. Die Dikkie toch. Ik dacht dat ze strenger zou zijn eigenlijk.

Nou denk ik wel: zolang de biggen nog echt drinken, is het dan wel handig om Dikkie al apart te zetten? Misschien ben ik een weekje te vroeg? (Biggen morgen 7 weken)

 

Anyway. Komt vast goed. Hier nog even wat plaatjes enzo!

 

Met mams ver weg op het grote veld, neemt onze blaffer haar rol als pleegmoeder zeer serieus

 

En deze gewoon omdat het leuk is.

Overigens ontwikkelen zowel Wortel als Coco een beetje slag in hun haar. Super grappig!

Het geeft niet dat ze nog drinken, ze hebben het echt niet meer nodig. Tuurlijk vinden ze het nog lekker, en als Dikkie ze nog melk biedt dan kan je ze er nog bij laten, ook niet echt een probleem. Wij kijken altijd naar in hoeverre de biggen al veel te groot zijn t.o.v. hun moeder (en ze haar dus tegen de vlakte kunnen werken met zijn allen ) en hoe vaak hun moeder al met ze gooit en op ze moppert. En dat is eigenlijk altijd op die 7 weken. Dus dat houden wij dan aan. Maar het kan korter en langer

 

Het aantal voermomenten maakt ook niet zoveel uit, Dikkie wil nog wel 8x vaker per dag eten, en jij kan wel wat minder voermomenten gebruiken qua werk.

 

Ze zien er goed uit hoor! Vies zullen ze toch wel worden, het zijn varkens Als ze maar weer op kunnen drogen en dan valt al dat vieze er zo weer af.

Dat geluidje dat dat bigje van Nas (?) maakt tegen de hond... prachtig

 

Ze zien er geweldig uit. Goed doorvoed en mooi in de vacht

He Speets, nee Nas heeft uiteindelijk voor een rood-zwart gestippeld dotje gekozen. Ukkepuk (die met de hond) gaat met een ander zusje naar een kinderboerderij. Dat gaat haar goed passen. Ze is door het flesvoeren erg aanhankelijk geworden.

 

Het spenen loopt trouwens nog niet erg best. En niet vanwege de biggen. Die vinden het niet erg als mams een middagje op een ander veld staat. Maar Dikkiedik zelf ziet het nog niet zitten. Ze heeft van de week al 2 middagen apart gestaan, dus ik wilde vandaag het spenen officieel maken en had haar al sinds vanochtend vroeg bij de geiten staan. Ze bleef echter maar onrustig. Ik dacht dat het te maken had met angst dat big&co meer eten zouden krijgen, en dat zij daar geen deel van uit zou maken. Maar ook lang na het voeren bleef ze wat onrustig. Tot ze tenslotte het hek heeft weten te mollen (of iig de ijzerdraad waarmee we eea hadden vastgezet). Ik vertrouwde het gelukkig al niet, dus had af en toe een blik naar buiten geworpen, en toen ik een geit voorbij zag hopsen in de moestuin ben ik op mijn sloffen naar buiten gestormd. En ja hoor. Madame stond zich naast de stal heerlijk te goed te doen aan twee bewaarde pompoenen (maar had mijn winterpenenveldje en boerenkool links laten liggen - opluchting!)

Toen ik Dikkie bij haar biggen deed (na haar flink te hebben uitgefoeterd trouwens), liet ze zich binnen 5 minuten op haar zij vallen om de knorremansjes te laten drinken. Ik denk dat we het spenen toch nog maar fjes uitstellen. Ze is verder ook niet meer naar tegen ze ofzo - blijkbaar hebben de biggen haar eerdere boodschappen mbt voorzichtigheid aan de melktap ter harte genomen.

 

Enige is dat Nas natuurlijk haar bigje graag wil komen halen zondag en Cocootje dan nog niet gespeend is. Hoop dat dat niet te stressvol is, anders ga ik Nas maar fjes heel voorzichtig vragen of het mss ook een weekje later kan, toch, nog, eventueel, misschien, als het niet erg is enzo...

Ging ze er voor liggen of werd ze tegen de vlakte gedwongen door die biggen?

 

Jammer dat Dikkie toch steeds weer door hekken breekt. Dat deed ze bij schrikdraad niet

Nee ze ging er (dit keer [emoji6] ) echt voor liggen en riep ze met van die korte knorretjes.

 

Mja. Schrikdraad. We komen er toch steeds weer op terug he.

Maar goed. Dit keer lag het ook aan mij. Ik had niet verwacht dat ze het zo erg zou proberen. Volgende keer zetten we het in ieder geval beter vast!

 

Edit: ik zie net dat ze zelfs geprobeerd heeft om over het hek (gemaakt van pallets) te klimmen. Aan de binnenkant zitten tot en met de bovenste plank van die mooie dubbele modderpootjesveegjes. Wat een vastberaden varkentje he!

Tja... vastberaden... maar toch eerst even langs de pompoenen.

 

Met uiterlijk standvastige vastberadenheid en innerlijk beven, begeven we ons zo direct stalwaarts...

Succes! Of zitten ze er ondertussen al in?

 

Nou dat viel alleszins mee!

Je hebt ze er alleen verkeerd om in gedaan Het gele gedeelte met het nummer hoort zeg maar bovenop het oor te zitten. En dat roze/blauwe gedeelte zonder nummer moet IN het oor zitten. Het zal weinig uitmaken, behalve dan dat je het nummer wat lastiger kunt lezen en het dikkere uitstekende stuk van het roze/blauwe gedeelte nu wat verder uitsteekt.