Toen we hier 9 jaar geleden kwamen wonen waren we erg blij met de lange strook met bramen tussen ons en de buren. We hebben er al heel wat siroop en jam en bier en weetikwat van gemaakt. Maar als je even niet oplet dan nemen die dingen vele vele meters land in beslag, met hun lange uitlopers die overal en nergens weer wortel schieten en vanaf daar weer verder groeien.

We hebben afgelopen winter al een heel stuk gemaaid met de bosmaaier omdat onze hond er een doorgang had gevonden waar net even geen hek tussen ons en de buren zit (omdat er bramen groeien konden we precies op die grens geen hek zetten. Verder wel overal). En ze kroop er dan onderdoor en liep via de tuin van de buurman een beetje te snuffelen en liep dan om ons weiland heen om bij het hek bij de voordeur te gaan zitten piepen dat ze naar binnen wou. En dat elke dag... zucht... voordat je er dan achterkomt waar ze toch doorheen/over/onderdoor komt?!

Goed, daar hebben we dus al een hek gemaakt, een meter of 2 van de daadwerkelijk grens. Zodat de bramen nog wat ruimte hebben (voor als de buren ze ineens zat zijn en alles weghalen en wij dan niets meer zouden kunnen plukken ) en ons hele terrein toch honddicht is.

En daar groeiden de bramen alweer overheen en doorheen en er stonden er al heel wat aan de verkeerde kant toen we dan hek plaatsen.

Lange inleiding... vandaag hebben we even goed gemaaid en alle lange slierten met doorns uit de bomen gehaald die daar ook groeien. In die populier groeiden op bijna 2 meter hoogte nog bramentakken. Ze nemen alles over.

Na veel geprik (van de braam in ons) en geknip (van ons in de braam) was dan alles plat en vlak en weg. Nu nog even goed bijhouden, alles maaien wat weer de kop opsteekt, en we kunnen er tenminste weer een beetje langs. Om te plukken!!