Marinus Ros

Ik sluit me volledig aan bij Bit. Zelf heb ik een forse pot (circa 50 cm doormeter) staan in de tuin met pepermunt en die heeft het altijd al overleeft. Die ziet meer af in de zomer als baasje vergeet te bewateren bij felle zon dan over de hele winter, lijkt me. Heb je kleinere potten en geen lust om ze in de koude kas te zetten kan je als voorzorg nog altijd ingraven voor de winter inzet. De meest gangbare munten zijn best wel sterk. Een voorbeeld van eentje die wel vrij makkelijk wegvriest is de Mentha Requinii of corsicaanse munt maar die vind je dan geheid later weer terug. Soms zelfs tot op ettelijke tientallen meters van waar die oorspronkelijk was geplant en soms ook waar je hem liever niet had staan gehad....

En andere mogelijkheid is iets als dit: http://www.tuinadvies.be/shop/product.php?id=541 Ook van wijnruit en zijn cultivars houden katten niet en zo zijn er wellicht nog planten. Hoedanook, katten in buurtwijken planten zich blijkbaar naar hartelust voort. Elk jaar zijn er meer en meer....

Bedoeld wordt Thymus Vulgaris, denk ik. M.a.w. de gewone keuken-, tuintijm.

Tja, sorry voor het sarcasme maar als we nog niet eens onze lokale (en dat bedoel ik in de brede europees contintale betekenis) tijmpjes en bonenkruid en joost mag weten wat nog meer de juiste botanische naam kunnen geven in god betert 2013.... ?? Hoedanook, Satureja (en hoed je voor de fout benoemde zoals Micromeria e.d.) komt voor, net als tijm overigens, van het mediterraans bekken tot de Balkan, Turkije en Iran. Die verschillen niet zoveel van mekaar behoudens bloeikleur en dies meer en zijn allemaal steevast winterhard. Je hebt ook Satureja uit Zuid-Amerika (Douglasii o.a.) die niet winterhard is net zoals je uitheemse Salvia soorten hebt enz. Wat mij interesseert, vanuit horticultureel standpunt dan ,zijn de europese bonenkruid soorten met een bloeikleur die afwijkt van wat we gewoonlijk zien. Met name wat anders dan de wit bloeiende Montana of de roze/lila Spicigera. Ze bestaan, zijn winterhard en best makkelijk, maar waarom zitten ze niet in het aanbod ? Dat wil ik graag weten. Bit en Marinus Ros in Madagaskar.... Kuifje op en top.

LOL. Madagaskar is zowat het paradijs van allerlei unieke dieren- en plantensoorten. M.a.w. er is nog heel veel werk aan de winkel.....

Het leuke is dat ie, tenminste wat onze tuin betreft, weer opduikt daar waar je het net niet hebben wil. M.a.w. ook al overleeft de moeder plant de winter niet dan is toch de kans groot dat ie ergens opduikt. De geur is uniek en de bloempjes zijn gewoon schattig mooi. Dat en corsikaanse bieslook. Schitterend gewoon.

Net andersom. Ik denk door waar de naamgevers zich verstrikken. In alle bescheidenheid wel te verstaan. Tja, hoe weet ik dat? Eigenlijk gewoon logische deductie. In en rondom het mediterraans bekken en de Balkan kan je niet anders als varianten aantreffen, toch? Precies. Net als bij tijm, verwarring alom. Eerder beschamend voor iemand die zich de titel van wetenschappelijk expert toeeigend, toch.... Al bij al is er nog veel werk aan de winkel. Zullen we Madagaskar nog even buiten beschouwing laten?

Satureja Montana is wel degelijk winterhard (ongeveer tot -20 graden C). Bestaat ook met roze bloemen en purperen bloemen blijkbaar en....er is ook een dwergvorm; Satureja Montana ssp. Montana met roze bloemen.Van die laatste is er dan nog eens een variant met citroensmaak en fel roze bloei. Ook de Spicigera (aka Repanda of Reptans wat "kruipend" betekent) zou in een witte bloeivorm bestaan...

Bedankt. Het probleem is dat nagenoeg elke bron Satureja als najaarsbloeier afschildert. Deze ondersoort die ik gemakkelijkheidshalve maar Satureja Spicigera noem, bloeit echter vrij vroeg in het voorjaar. Dit in tegenstelling tot alle andere Saturejas die najaarsbloeiers zijn. Ik heb Montana staan en die bloeit wit. Uitzonderlijk dit jaar is dat ie nu al in bloei staat, net als de bergsteentijm overigens. Normaal is dat september, oktober. Een beschrijving van de tijm specialist die o.a. de oorzaak is van de verwarring: http://www.thymus.co.uk/satureja1.html Dit is volgens mij wel correct: http://www.abies.be/plantengids/plant/satureja/satureja-spicigera Overigens heb ik mijn Spicigera van verschillende leveranciers en allemaal bloeien ze licht roze, geen enkele bloeit wit. Nog meer verwarring. Bloeitijd van augustus tot September en wit ? Klopt voor de gewone Montana, niet voor de onze: http://www.pfaf.org/user/Plant.aspx?LatinName=Satureja+spicigera Hoedanook, het is een fantastische plant, sterk, mooi en inderdaad, heel makkelijk. Het enige wat ie niet verdraagt is te veel schaduw. Onder overhangende takken sterft dat deel van de plant af.

Nogmaals, graag gedaan. Overigens zijn er ettelijke siertijmpjes die, mits een tikkie onderhoud, het schitterend doen in onze tuinen.

Sinds enkele jaren wordt er een soort bonenkruid aangeboden als sierplant wat me een beetje raadselachtig lijkt. Het is een doorlevende plant, die roze, lila bloeit in het voorjaar (bonenkruid bloeit typisch in het najaar), bodembedekkend uitgroeit en wel degelijk naar bonenkruid smaakt. Het is beslist geen bonenkruid tijm, die is namelijk nauwelijks vorstbestendig, maar wat is het dan wel?

@Piroska: de middelste photo is wat men in het Engels "Spearmint" noemt, kauwgom munt Die heb ik ook staan, Bit ook denk ik. De onderste photo lijkt helemaal niet op munt Geen idee wat dat wel mag wezen. Overigens, heeft er nog iemand corsikaanse munt staan ? (Mentha Requenii)

Graag gedaan. Wat weinigen weten is dat veel tijm soorten phenotypes zijn. Dat betekent dat dezelfde tijm in andere leefomstandigheden zich anders gedraagt en er ook anders kan uit zien. Zo duiden de benamingen franse zomertijm of duitse wintertijm op de winterhardheid (lees meerjarig) en in het geval van de franse zomertijm, het eenjarige aspect. In hun natuurlijke habitat zijn beide meerjarig en jawel, allebei zijn de gewone Thymus Vulgaris. Genetisch is er geen verschil vast te stellen, beiden vallen onder het geslacht thymus vulgaris. Dat is wat er wordt verstaan onder de benoeming phenotype.

@HuubvG: De bovenste photo is Thymus Praecox Minor, de onderste is woltijm : Thymus Praecox Pseudolanuginosus. @Appelvrouw: je wit bloeiende tijm is wellicht wat men duitse wintertijm noemt. Die is heel goed winterhard, de licht roze is wat franse zomertijm wordt genoemd en die is duidelijk minder winterhard en dient te worden afgedekt net als de citroentijm overigens.

Dat kan aan de zuurtegraad van de bodem te wijten zijn. Rozemarijn en tijm (en alle andere kalkminnnende planten) krijgen in de lente in flinke portie gedroogde koe en kippenmest. Als langdurige voeding (enkele jaren lang) raad ik lavakorrel aan Dat verbetert ook merkbaar de bodemstructuur. Pas een drietal weken later strooi ik dan kalkkorrels op basis van zeeschelpen + magnesium. Nu overkomt het ook wel eens dat er een rozemarijn tussen staat die maar niet wil. Die spit ik dan uit en meestal blijkt dan de wortels veel te nat zijn.

Precies. Vermoedlijk te weinig zon?

Zoals al gemeld heb ik de munt die Bit heeft ook wel staan en is die me versleten voor marokkaanse munt. Dat is die dus niet maar naar ik vermoed eerder mentha crispa. (maar welke precies) Marrokkaanse munt is feller, donkerder groen en dof van blad, net als de spaanse en marakkech munt die nauw verwant zijn (niet onlogisch) trouwens. Overigens is mijn spaanse munt al maanden aan het twijfelen. De piperita staat fier al zo'n flinke meter hoog maar die spanjool blijft steken bij nog geen cm....

Dat is precies wat voor marrokkaanse wordt verkocht op de markten enz. Zelf heb ik marokkaanse, spaanse en Marrakech staan die aangekocht is bij een hofleverancier die soortechtheid garandeert. De munt op de photo heb ik ook. en jawel ook die is me verkocht als zijnde marokkaanse munt. Prima muntsoort maar marokkaans is ze niet. Wel goed en duidelijk makkelijk te slijten als marokkaanse munt .

Beslist wel. Zoals een aantal andere factoren wellicht.Je hebt beslist gelijk hoor, wou enkel aangeven dat het allemaal niet zo dramatisch is, munt is beslist wel sterk. De munten zijn hier de paradox van de tuin. Zonzijde mediterrane tuin, schaduw munt. Rijk /arm enz. Het blijft goochelen maar da's best wel leuk

Em waarom zou je citroenmelisse willen stekken ? Ze laat zich gewillig scheuren en als je er per se honderden van wil snoei je laat na de bloei, schud even de gesnoeide takken en voila, volgend jaar heb je een melisse plaag voor de rest van je leven..... Tenminste, dat geldt voor wilde melisse . Horticultuur plant worden vaalk steriel gemaakt door genetische manipulatie om verwildering in de tuin te vemijden. Dat doet me denken aan de wilde oregano die ik in de het tuintje heb geintroduceerd en die nu echt wel overal opduikt. Daar speel ik zelf kweker mee in die zin dat ik die met de meest rode bloemen hou. Zo ontstaan cultivars en da's niet eens zo moeiljk. Munt vermeerderen is kinderspel. Toch kan munt een tikje onvoorspelbaar zijn en is de ene munt is zeker de andere niet. Algemeen kan je stellen: rijke bodem, zon tot halfschaduw. Bij te weinig licht komt ie niet meer op. Ook al wordt verwantschap toegeschreven aan spaanse en marokkaanse munt, weet wel dat spaanse munt meer zon nodifg heeft dan marrokaanse. Lijkt merkwaardig en zo is het ook. In het kader van de TDF kan ik eenieder de corsicaanse munt aanraden, culinair oninteressant maar wel een leuk hebbeding die Mentha Requeinii. Kleine roze bloemplies, een schatje kortom dat zich makkelijk uitzaait en da's maar goed ook want hij is niet echt winterhard. Minuscuul bodembedekkertje met geurende charme.

Bet wat stekjes van de polei gemaakt..culinair misschien waardeloos, maar een feest voor de neus( en het oog) ik ben er wel gek op. Is hij giftig dan? Ik dacht alleen dat je er weinig van moest gebruiken. Ze bevat veel pulegoon wat vooral voor zwangere dames is af te raden, het is namelijk vruchtafdrijvend. Zoals vrij veel kruiden eigenlijk. Tot vorig jaar had ik er nog tussen de andere munten in staan. Dit jaar blijkt ie verdwenen te zijn. Zelf heb ik er nooit tee van gemaakt maar het kan prima. Mijn lievelingsmunt om tee van te trekken is marokkaanse of spaanse munt. Ik heb nu ook citroen munt staan en die ga ik binnen kort ook eens proberen. (Als de naaktslakken me niet voor zijn.... ) @Dennis: in praktijk valt dat nog best mee. Ik heb er staan , weliswaar in een heel grote pot, die toch -18C heeft overleeft. Nadeel van potten is vooral dat je moet bij bewateren en ook dient te bemesten. Dat eerste is dit jaar nog niet nodig geweest.....

Jawel. Is er een munt die niet winterhard is? Nu ja, coricaanse loopmunt dan.... Zaait zich wel uit. Polei munt dacht ik. Verjaagt ratten en muizen maar is culinair waardeloos voor zover ik weet. Echt levensgevaarlijk ken ik geen enkele muntsoort.

LOL. Gosh, ik ben ook een beetje te fel aan het snoeien gegaan na de zo lang aanhoudende winter. De aanblik alleen was al genoeg om in een diepe depressie te verzinken. Maar o wonder, moeder natuur verdedigt zich prima ook al ziet het er niet altijd zo ordelijk uit als wij, tuiniers, dat zouden willen. Dat resulteert dan al wel eens met een weelderige groei naast de kern van de oorspronkelijke plant of lange stengels met groei en bloei aan het eind daar van. De kracht van moeder natuur blijft verbazen. Ik heb wel geleerd dat je beter afwacht dan er de heggeschaar in te zetten.... Uit scha en schande enz.... O ja, mocht iemand een adequaat en plantvriendelijk middel (ecologisch uiteraard) kennen om mieren uit de kruiptijmpjes te houden? Die beestjes zijn zo verzot op die tijmpjes dat ze er per se hun nestje willen in maken, grond opduwen en zodoende de tijm verstikken omdat ie geen licht meer krijgt. Verstoor je het nest dan verkassen ze de eitjes naar de naburige tijm enz... Wat de "Tabor" en soortgelijke cultivars betreft, heb ik de indruk dat je die beter met rust laat en niet te fel gaat snoeien. Het is net als zijn soortgenoten een echte wilde tijm (wild in de betekenis van onvoorspelbaar, moeilijk controleerbaar). Positief is wel dat meestal toch nog ergens een teken van leven is, ook al ziet het er vaak niet uit. Legt zich ook spontaan af en dat is zowel een plus als een minpunt. Horticultureel gesproken eerder een min punt maar het wordt graag vergeven. Overigens denken we waarschijnlijk met zijn allen dat alle tijm van kalkrijke bodem houdt maar dat is niet zo. Er zijn ettelijke soorten die liever gedijen op eerder neutrale bodem. Kritisch is het allemaal niet maar ik geef het toch graag even mee.

De bosjes tijm zoals we die kennen zijn niks meer dan een verzameling van individuele tijmpjes. Door die dan te scheuren als ze volwassen zijn krijg je n-aantal kleinere struikjes. Die groeien ook zelfs van een enkele stengel uit tot een bosje door de vorming van zijtakjes. Eigenlijk heb je liever niet dat de plant te snel verhout (net als bij lavendel o.a.) want dan gaat ze snel verouderen. Je kan tijm echt wel tientallen jaren in leven houden maar dan dien je wel regelmatig (minimum 2 x per jaar) te snoeien ( = oogsten).

Voor zover ik weet is dat ook gewone Thymus Vulgaris die in het wild voorkomt in Duitsland en omstreken. Met donkergrijs, vaal groen blad. Ik heb er die wit bloeit en ook die lichtjes roze bloeit. Wordt in de volksmond ook wel "wintertijm" genoemd en is in alle geval zeer winterhard. Nooit enige vriesschade aan gemerkt. Verdraagt ook beter schaduw dan andere tijm. Als je er eentje wil mail me maar dan spit ik er eentje uit of zo. @Dennis: die Tabor heb ik ook enkele van. Flinke groeier en bloeit ook rijkelijk. Die selectie is afkomstig van de Hishtill Nurseries in Israel. Heel bijzonder winterhard is hij niet naar mijn ervaring. Overigens werd die vorig jaar nog aangeboden als Thymus Serpyllum "Tabor".....