Marinus Ros

Hoi, Aarde mag uiteraard maar liever geen potgrond voor de salie, die houdt van kalkrijke grond. Als de overige aarde in de bak universele potgrond is dan kan je gerust rond de voet van de salie flink wat kalkkorrels (eventueel verrijkt met magnesium) strooien en lichtjes onderwerken. Dit kan je om de drie a vier maanden herhalen. In de winter hoeft het uiteraard niet. Ik heb ook de gewoonte om zo'n 40 cm rondom de voet kalkhoudende kiezels als mulchlaag aan te brengen. Weert onkruid, vertraagt verdamping van vocht en houdt de bodem op een constantere temperatuur. Ciao,

Hoi, Uit het rijtje is de enige die graag eens flink wordt bemest (in de herfst) de munt. En die heeft ook niet eens zoveel zonlicht nodig. Bieslook is erg makkelijk en houdt wel van een wat rijkere bodem, voorts niet te droog maar ook niet te nat. Koriander en basilicum zijn bij ons als eenjarig te beschouwen en hebben graag veel warmte maar niet al te felle zon. Koriander kan er al beter tegen dan de meeste basilicumsoorten. Rozemarijn groeit als kool als ie af en toe een flinke lentebui over zich heen krijgt en er geen natte voetjes aan overhoudt. Goed doorlatbare, kalkrijke grond dus. Verder dien je in gedachten te houden, zoals Bit al aangaf, dat het ene kruid het andere niet is, sommigen hebben gelijkaardige behoeften als vele groentensoorten, andere, mediterraanse kruiden bv, stellen het met veel minder maar hebben toch hun eigen behoeften die wel vaak diametraal tegenover andere kruidensoorten kunnen staan. Van te zure en te sterk stikstofhoudende grond houden de meesten niet. Maar om nu te stellen dat kruiden geen mineralen nodig hebben? Net wel dus, alleen liggen de verhoudingen helemaal anders als bij je reguliere groente zeg maar. Ciao,

Hoi greetje, Als de plant niet in een pot staat zou me dat verbazen. Staat hij wel in pot dan kan dit voorkomen door een gebrek aan wortelruimte. Verkassen naar een grotere pot of, en dat is altijd te verkiezen, in volle grond planten. Ciao,

Hoi, Dat is een luchtige, grove zandsoort met een percentage aan fijne kleideeltjes. Bij groter het kleigehalte wordt zavel minder ideaal voor vele mediterraanse kruiden omdat het dan te veel vocht gaat vasthouden. Tenmnste, dat is de definitie. Bij ons in Vlaanderen is zavel een donkergele grondsoort die voor niet veel deugt. Je ziet het vaak in de bouw gebruikt worden. Het is in tegenstelling tot de bovenstaande definitie juist heel fijn zand en zodoende slecht afwaterend. Overigens ben ik het met een aantal aangehaalde zaken uit dat boek niet echt eens. Ciao,

Hoi, Als het voornamelijk jong blad is kan dat door te felle weerschommelingen. Zon, kou enz. Ciao,

Hoi, Ja, dat kan je later nog steeds. De tak is zo te zien nog in leven, als je hem zo laat liggen speelt de wind er verder mee en wellicht breekt ie dan vroeg of laat helemaal af en is het einde verhaal. Dat zou ik hoe dan ook toch doen. Het spul sluit de wonde af en vervangt de schors zeg maar.

Weet ik. Het is ook niet de bedoeling om tak en stam terug aan elkaar te laten groeien want dat lukt wellicht niet meer. Of in het beste geval slechts aan de voet van de scheur. Maar zolang de tak leeft is er wel een goede kans dat ie zo zal blijven leven. Hij zal wel blijvend ondersteuning nodig hebben dus of aan de beugel binden of aan een paaltje/stok of iets van die aard vast maken. Overigiens is zo'n beugel ook je dat niet als je rozemarijn heet want door de wind wordt ie daar flink door kaal geschuurd. Nu ja, het is maar een suggestie, hoor. Wellicht te sterk door mijn rozemarijnbril gelezen, je weet best dat ik een zwak heb voor dat spul, toch?

Hoi, Dat kan ook. Je doet dat wel best met z'n tweetjes zodat een van beide de tak terug kan verbinden met de stam. Het moet wel flink strak zitten zodat er geen verrotting kan ontstaan. Dus moet je voor zorgen dat ie op meerdere plaatsen wordt gebonden. Je kan bv gegalvaniseerde draad gebruiken, het moet in elk geval ettelijke jaren kunnen meegaan. De tak moet dan over de gehele wonde worden ingestreken met (hoe noemt ook alweer?) van dat spul waar men gekwetste/gesnoeide bomen mee instrijkt. Succes kan niemand je garanderen maar als je de tak nu weghaalt is ie hoedanook verloren (denk ook niet dat stekken nu zal lukken, da's normalerwijs iets voor in de maand augustus) en die wonde is sowieso een extra vorstgevoelige plek. Naar mijn gevoel heb je geluk dat het deze winter nauwelijks gevroren heeft. Hopelijk blijft het ook zo. Proberen maar zou ik zeggen,

Hoi, Laat ons hopen dat het niet zo is want heel vele hybride soorten stammen af van kruisingen met watermunt. Niet giftig dus.

Hoi, En of. Einde winter vorig jaar (of was het toen al lente eigenlijk?) was het niet om aanzien. Ik was een inzinking nabij.... En toch, zoals Bit al aangaf, is het meerendeel er toch nog goed doorheen gekomen. Hopelijk passen ze zich niet al te snel aan, aan onze "tropische" winters.... Vorig jaar nooit zo'n winter meegemaakt als toen en nu net het tegenovergestelde. Het lijkt er meer en meer op dat we geen "opwarming" van de planeet hebben maar eerder een totale ontreddering, niet? En die verdomde rozemarijn blijft maar bloeien. Foei, foei, foei...

Toeval wil dat de onze ook uit een groot warenhuis komt. Stond daar tussen tijm en peterselie enz. Je kent dat wel. 't is wel geen makkelijke om te vrijwaren van winterschade maar wel een mooie bloeier en qua vorm is het weer eens iets anders dan de klassieke rozemarijnstruik, toch?

Hoi, Insgelijks, Bit. De ongewone groeiwijze van Erny's rozemarijn + de donkerder blauwe kleur van de bloesem waren me ook opgevallen. Of ie daarom genen van een kruipende soort heeft valt zo echt niet te zeggen. Hij doet me denken aan de Rosmarinus Off. Angustifolia maar ik denk niet dat het die is, tenminste die van mij groeit nog ettelijke malen warriger en veel minder bossig. Takken gaan eigenlijk alle kanten en uit en maken ook spontaan afleggers. Waardoor ie weer vorstgevoeliger wordt enz. Nog het meest doet ie me denken aan de Foxtail. Alleen vind je die maar uiterst zelden aangeboden precies omdat ie nog eens extra vorstgevoelig is... (Komt van de Ishti kwekerij in Israel) Blijft altijd giswerk natuurlijk maar als ik er later toch uitsluitsel kan over geven dan meld ik het wel. Wat het zaaien betreft, schimmelvorming is inderdaad de grote boosdoener. Zelf heb ik het ook een keertje gebropeerd, ik denk dat ik er een plantje of drie aan heb overgehouden. Overigens weet je eigenlijk nooit welke Rosmarinus Off. ondersoort je zaait, de benoeming op het pakje eindigt meestal daar en verder niks. De meeste kwekers van rozemarijn hier in de streek leveren aan marktkramers en restauranthouders en die kennen ook alleen maar de klassieke Officinalis. Tja, wat de boer niet kent, de boer niet vreet, he. Voor de tuin is dat in geen geval de mooiste. Eentje die het heel goed doet en schitterend bloeit hier is de "Mallorca". Is gewoon prachtig met zijn bijna magenta roze bloei. Vooral dan als die naast een donkerblauw bloeiende neef staat. Maar de allermooiste blijven de kruipende soorten. Als die in de bloei staan waan je je echt op een andere planeet.... Jammer dat ze zo vorstgevoelig zijn, je moet ze echt met de takken van de bodem af houden en goed omringen met andere bladhoudenden zodat ze behoorlijk beschut zijn zoniet ben je ze geheid kwijt na een "echte" winter. Ciao,

Hoi, Als je plantjes uit de supermarket eerst een weekje buiten zich laat aanpassen lukt het wellicht een stuk beter. Het grappige is dat als je ze hebt uitgeplant je ze dan na een maand of twee niet eens meer herkent... Ik ben zo'n zielepoot die liever niet zaait omdat ie het niet over zijn hart krijgt om het teveel aan opgekomen plantjes de nek om te draaien. Erg , he.... Ciao,

Hoi, Tja, en die zaadjes komen toch ook van een gekochte plant, toch? Hoedanook, rozemarijn uit zaad opkweken heeft een success ratio van zo'n 2 a 3 % denk ik zo. Loont echt niet en neemt enkele jaren in beslag alvorens je er wat aan hebt. Stekken, in de maand augustus, gaat wel echt goed. Gewoon de grond in of eerst laten wortelen in een glas water (binnenshuis of buiten) b.v. Wel enkel uitplanten als alles goed van wortelhaartjes is voorzien. Inderdaad, ik ben degene die zegt dat je rozemarijn, en dat geldt overiigens voor de meeste mediterrane planten, liefst niet verplant. Zoals Bit al terecht aangaf wortelen deze planten zowel heel diep als wijd. Bovendien zijn heel wat van die wortels haarfijn. Dus.... In pot doen ze het vaak prima. Wel veel zon, geen rijke bodem. Goed doorlatend en kalkrijk. Zonder kalk kunnen ze geen voedsel opnemen. Zure, rijke bodem verbrandt het wortelstel. Dus ook geen potgrond, zelfs niet als de plant in een pot gaat. Rozemarijn stoort zich niet zo erg aan wind, tijm wel. Voorts, zon, zon en nog eens zon. Overigens is het wel heel uitzonderlijk dat de rozemarijn volop bloeit in de winter, tenminste in ons klimaat. Van nature is het echter wel een winterbloeier. Bij ons bloeit ie meestal een keer in de lente en dan later weer eens in september/oktober. Uiteraard wordt een plant sowieso groter in volle grond. Als je rozemarijn in potten wil houden en je die in de winter koel in een garage zet kan je ook kruipende rozemarijn overwegen. Die bloeit vaak veel uitbundiger dan de rechtopgaande. O, en winterharde rozemarijn is ook een fabeltje tenzij je hem echt pal tegen een verwarmde huismuur zet vol op het zuiden. En zelfs dan. Afdekken in de winteris dus de boodschap en niet te vlug het vlies weghalen zoniet verbrandt (uitdrogen eigenlijk) de lentezon alsnog de hele plant en was alles "am sonst". Caio,

Zoals Bit laat doorschemeren: beletten dat ie in de bloei gaat door te toppen (i.e. de nakende bloeiaar gewoon afknijpen). Zodoende gaat er meer energie naar bladvorming en kan je langer oogsten. Idem voor munt, enz.

Precies. Overigens heeft Melissa geen echte citroengeur maar een geur die eigen is aan deze plant. Citroenmunt ruikt en smaakt eerder flauw naar citroen. Overigens heeft citroenmunt een blad en bloei aar dat lijkt op die van marokaanse munt. Citroenmunt is echter grauwer van blad en eerder bescheiden qua groei.

@Carmen: volgens mij is dat marokkaanse munt. Mentha spicata 'Moroccan'

Gelukkig heb ik een kat die geen veertien dagen nodig heeft om onder de indruk van een of ander podrukt te raken.............. Sorry,

Bloemen verwijderen bevordert bladgroei. Aan jou de keuze.

Korrels strooi ik op de plaatsen waar ze het vaakst langs komen. Als het niet regent zijn die korrels lang actief. Regent het te vaak dan ontbinden de korrels en mindert het effect. Toch leren de katten wel dat het daar niet aangenaam langs komen is en blijven de "habitués" weg.

Inderdaad, daar gaat ie weer en dat ligt alweer aan de slechte nomenclatuur. Immers als je googled op spearmint (wat pepermunt is) dan geeft Wikipedia in het Engles dit als zijnde Mentha Spicata. Lees je wat verder dan blijkt ook de kruising Mentha x piperita onder de noemer "pepermunt" te vallen. Kruising van M. Spicata met M. Aquatica) Bekijk je de photos dan is dat toch niet hetzelfde als de munt in pot van photo # 2. En toch smaakt ie naar de klassieke munt kauwgom en neen, het is beslist ook geen marokkaanse munt en ook niet de zogenaamde (Ernest Hemingway's cocktail) "Mojito munt waar ie ook al wel eens wordt voor verkocht. http://en.wikipedia.org/wiki/Peppermint http://nl.wikipedia.org/wiki/Pepermunt_(plant) http://nl.wikipedia.org/wiki/Aarmunt http://en.wikipedia.org/wiki/Mentha_spicata Mentha Spic. Crispa daarentegen is kruizemunt en daar lijkt ie naar mijn mening helemaal niet op: Het domme is nu dat je die van photo 2 op zowat elke lokale markt of supermarkt te koop ziet (vaak als enige in het aanbod) maar dat geen kat er de juiste naam voor schijnt te kennen. Nog iemand een gokje?

Zelf neig ik eerder naar Mentha Spicata (aarmunt of wat men hier peperpmunt noemt, kauwgom smaak). In geen geval een Crispa want die heeft zo'n verfomfaaid blad. Ik denk dat ik precies dezelfde heb, het blad is iets lichter groen van kleur dan de meeste andere munten, blinkend en zacht.

Eerlijk gezegd kan ik me niet herinneren ooit een muntsoort te hebben ontmoet die niet winterhard was. Ook de Cervina is beslist winterhard.

@Bubbels: die basilicum van je lijkt verdomd sterk op pepermunt. Magic White ziet er eerder zo uit:

Heb ik al sinds enkele jaren hyssop staan. Zowel blauwe als witte. De roze is niet zo makkelijk te vinden maar niet onmogelijk. Ik zie maar twee nadelen aan hyssop: hij groeit soms erg grillig en slakkenvraat kan fataal zijn. Bij ons staat ie tussen de calamintha, brandkruid (Phlomis) en het bonenkruid (de klassieke witbloeiende Satureja Montana) te pronken. Extracten van het blad doen het prima als hoestwerend middeltje. Hyssop leent zich prima om kleine haagjes mee te maken, borders enz. Van op afstand lijkt ie op slangenkruid (Echium) maar hyssop is wel meerjarig en niet zo ruw van blad als slangenkruid. Bovendien kent ze geen natuurlijke vijanden. Terugsnoeien na de bloei en lekker veel zon. Heel makkelijk dus. Met witte of roze hyssop en de kleinere (blauwe) Aristatus kan je mooie mini-bordertjes aanleggen bv.