weknow

Wauw....interessant....ook voor een fruitfanaat als ik is dit een nogal onbekende specialisatie.....je maakt me best wel nieuwsgierig Henk. Kunnen we je collectie en bevindingen ergens bekijken toevallig? Zo niet.....misschien eens af en toe een Moestuin-seizoentje plaatsen met een kijkje in al dat moois!

Mee eens, maar....maar.... Inzet van kunstmest waar je bouwt aan en rekent op bodemleven is gelijk aan snel afbreken wat je snel opbouwt. Dus zeker niet doen! Je vernietigt a.h.w. de biologische waarde van je grond en gewassen al gauw daarmee. Echter: De grootste schade van kunstmest is de enorm vervuilende productie hiervan. Zo gezien is het dubbel jammer om de voedingswaarde niet ergens in te zetten, want die vervuiling is al lang gebeurd. Ik weet dat het tegenstrijdig is....maar in 90% van alle teelten en tuinen wordt nog kunstmest gebruikt......geen goede zaak, niets om te steunen....maar dumpen of naar milieustraat brengen als chemisch afval is ook geen bijdrage zo gezien..... Hoe en waar je jouw spul eventueel toch nog een functie kunt geven, is afhankelijk van het soort...zoals hierboven al terecht door enkelen gezegd. In ieder geval zo lang je het niet gebruikt, zeer goed verpakken (niet laten lekken e.d.) en in gesloten verpakking droog opslaan. Dan blijft het misschien nog ergens bruikbaar, ook na langere tijd....maar daarmee niet aan te bevelen.

Zoek even op internet. Staat ongetwijfeld op een verpakking. 😉 Bijvoorbeeld hier: https://biosolutions.bio/bentoclay?gclid=Cj0KCQiAip-PBhDVARIsAPP2xc13vPbvkB0BCzoBq8y3HdYO-VAdaZlJEXMko2-796WqhpJHCGjTZUwaAt0cEALw_wcB Oude paardenmest is min of meer vergelijkbaar in voedingswaarde met compost, mogelijk tot oneveer x2. https://www.eurolab.nl/meststof-compost-g.htm Diepgaander over mest en composteren (en de vorodelen daarvan!) en toegespitst op paardenmest: https://edepot.wur.nl/464226

Ik ga niet tegen je in Patrijs. Ik heb geen enkele zin in een soort concurrentie of een wie heeft er gelijk competitie!! Je weet dat ik je manier van werken herken als een zinvolle manier, zoals ik het ooit ook deed en je hebt mooie resultaten. Sinds 10 jaar heb ik echter heel veel bijgeleerd door het anders te doen. Onze uitgangspunten verschillen en we redeneren en adviseren vanuit een ander paradigma. Heel kort gezegd: Niet een zo groot mogelijke opbrengst, maar een zo gezond mogelijke opbrengst en zo ecologisch mogelijk tuinieren om dat te bereiken is wat mij voor ogen staat. Mijn ontdekking is dat dat kan en dat het resultaat in opbrengst dan bepaald nog niet tegenvalt. Ik denk adviseer dus ook vanuit een ander standpunt daarmee dan jij. Ik niet en jij niet, ookal zijn we beide zeker geen broekkies meer, zijn niet te oud om niets meer te kunnen leren. Ook van elkaar. Vanuit een ander paradigma (ik denk dat wat ik elders schreef over een meer chemische benadering van jou (die vanaf jaren 50 vorige eeuw vooral opgang maakte, ook wetenschappelijk, maar intussen toch steesd meer gaten en problemen begint te vertonen) en een meer biologische benadering van mij op grond van recentere wetenschappelijke kennis (waar nog heel veel te onderzoeken is ook) tuinieren we, kijken we, denken we en adviseren we dus ook verschillend. Laten we doorgaan met dit respectvol te bespreken waar dit zo uitkomt! Reagerend op jouw reactie hier. Dat er veel broodje-aap-praatjes zijn in moestuinwereldje hoor je mij hier ook geregeld zeggen. Als je voor de kwaliteit van je groenten alleen naar residuen van gif op je bord kijkt, dan is er geen probleem. Ook niet met bijna alle gangbare groenten en fruit in de winkels. Kun je ook allerlei andere giften spuiten, zolang ze maar niet meer te veel te vinden zijn op je bord of in doses die als "niet gevaarlijk"worden beschouwd. (Moet dan meteen denken aan 3M bij Zwijndrecht..."PFAS kan helemaal geen kwaad" zegt 3M...door vele onderzoeken aangetoond 🤑) Je merkt....jouw argumentatie met een onderzoek in de hand over dat wormmiddelen van paarden geen probleem zouden zijn, overtuigt me niet helemaal. Kijk je echter naar de kwaliteit van bodemleven als voorwaarde van een gezonde bodem, die je wenst om je voedsel op te verbouwen (ook omdat een schone en gezonde bodem en de milieuwaarde daarvan op zichzelf zeer waardevol is) dan is er wel een probleem. Er kunnen daar aanzienlijke effecten zijn, die ik onvoldoende ken en dus opgepast! Ik ben zelf zeer terughoudend met paardenmest dus....zou ze alleen willen gebruiken als ik vrij zeker ben over de manier waaropdat paard behandeld wordt. En ook antibiotica (een reden om geen menselijke uitwerpselen in landbouw te mogen gebruiken is overigens dat mensen vanwege voeding en medicatie vaak nog meer troep uit kunnne plassen en poepen dan paarden misschien?) wil ik niet bagataliseren in eenbodem. We weten niet alles. Welke "informatie" is betrouwbaar,volledig....echt uitgezocht tot de bodem...zonder een - meestal - commercieel belang, een lobby, een financiering die het beinvloedt? In een wereld waar ....ben geen fan van Marc Rutten, maar haal hem toch even aan in wat hij gisteren zei ergens, omdat ik hier dagelijks op stuiter.....wetenschap vaak wordt afgedaan als een soort mening....daar zo correct mogelijke informatie te vinden, waar je op kunt bouwen (bijvoorbeeld om je stukje grond een ministukje bijdrage aan een gezonde wereld te laten zijn) dat valt niet mee. Maar...ook vanwege mijn opleiding ooit en het werk dat ik vele jaren gedaan heb....iets dat ik zeer serieus probeer te nemen...kritische reacties op mij en van mij , op basis van ervaring en zo goed mogelijke informatie en duiding daarvan, horen daar bij.

Ben geen helderziende. Weet dat antibiotica (krijgen paarden soms heel veel) en wormenmiddelen niet (altijd) snel worden afgebroken. Is wel onderzoek naar gedaan en blijkt een probleem. Zeker als je ecologisch denkt en werkt: je bodemleven en wellicht ook andere dingen zijn vast niet zo blij met dit soort gif. Correctie. Jaar 1 : 5 centimeter. Jaar 2, 3 en 4: 3 cm gemiddeld. Daarna 1 centimeter gemiddeld. Dit advies is vooral om overbemesting te voorkomen. Het hoort bij de opbouw van een gezonde bodem, die niet te vast is en vocht vasthoudt, vol levende organismen die kunnen samenwerken met je planten, ook heplt om allerlei bodemziektes te voorkomen, Bovenop leggen en weinig tot geen (ingrijpende) bodembewerking is de beste manier en daardoor is het mulchen. Mulchen is geen doel op zich in mijn ogen. Bodembescherming tegen erosie en compactie door bijv. slagregens, ook daarvoor wordt een mulch-bodembedekking aangeraden, speelt in een kas niet. Mijn essentie is dus: opbouw van een gezonde bodem. Als het te droog is geef je toch water.

Lage voedingswaarde. Factor 2 a 3 x compost. Maar de kern van je vraag is niet zozeer voeding, maar bodemkwaliteit. Hoe zorg ik voor een betere waterhuishouding in de serrebodem. Dus vocht vasthouden en tegelijk voldoende luchtig. Antwoord is: 1. Bodemstructuur in dit op zicht verbeter je niet zo maar even. Het meest geschikte is hier om bentoniet toe te voegen. dat werkt doordat je bodem veel meer vocht kan vasthouden (het snelle aandeel van het spul) en 2. Het helpt om op den duur een veel wezenlijker aspect van de bodem wat op te bouwen, wat klei-humus-complex wordt genoemd. Heel kort: In de bodem ontwikkelen zich verbindingen tussen organsiche stof (dus vanuit compost) en de klei, die een elementair vermogen hebben in porien veel om vocht en ook voeding te binden. Antwoord 2: Dek je bodem af. Dus inderdaad met compost. Dat doet een aantal dingen: isoleert, vangt warmte op, verbeekt capulaire werking en houdt ondegrond vchtig. Ga je hier met grof materiaal werken als stro e.d. dan vraag je om o.a slakkenproblemen. Compost dot dat niet. Gaan deweg wordt de compost vanzelf in de teeltlaag opgenomen. Inwerken beter NIET. Dan mis je het beschermende effect en in de bodem breng je minder een bodemleven op gang. Nogmaals advies om bodemziekten te voorkomen (door steeds dezelfde soort planten te zetten!): tomaten en pepers in potten...kan ook zonder bodem. Dan kun je aanvankelijk in de pot wat koemestkorrels doen. Later rond de potten (tomaten maken veel wortels en zoeken zelf zeer actief naar vochtige bodem...ook buiten je serre als je fundering niet dieper gaat dan 30 a 40 cm!). Water alleen op bodem. Tomaten houden van een wat lagere relstieve vochtigheid. Na augustus geef ik ze in de serre nauwelijks tot geen water meer. Per palnt in mei en juni 2 handjes koemestkorrels of van die oude paardenmest. In juli nog klein beetje kali...en misschien nog 1 handje, die orde van grootte. dan begint de compost ook al bij te dragen. Lavameel mag best, maar is niet echt voeding. Je zandgrond bevat namelijk weinig. Spitten eerste keer kan of niet. Moet je zelf weten. Kun je best nu doen en wat van die oude paardenmest mag je dan inbrengen. (Pas op: kan veel onkruid en antiwormmiddelen bevatten!) Gergeled watergeven is en blijft nodig. Beter 1x per week 5 a 10 liter per plant dan vaak een beetje. Planten moeten zelf veel wortels make het het benodigde zoeken. Altijd op bodem rondom en nooit op bladeren! Bloedmeel en kieseriet zijn niet echt nodig. Voegen weinig toe, tenzij magnesiumgebrek te zien in groei. Niet erg waarschijnlijk vanwege compost en koemestkorrels en lavameel.

Eerlijk? Ik vind het overbodig. Veel te duur voor weinig extra. Gaat allemaal even goed, zonder. 🤐😁 ratten hebben daar niks te zoeken. Wat dolletjes = woelmuizen misschien heel soms........maar zie dat niet als een enorm probleem in een meer natuurlijke moestuin. Als er wat hoge uiykijkpunten zijn en in een meer natuurlijke omgeving, zullen predatoren (valken, wezeltjes e.d.) ook snel komen. Dat was althans mijn ervring in mijn vorige tuin. Ik ben wel twee appelboompjes verloren daar ooit (2 van de heel veel fruitbomen...all in the game) omdat wortels weggevreten waren, maar een echt probleem was het nooit...na 1 of 2 jaar waren ze weg. Zag de laatste jaren af en toe een holletje....horen ook in een natuurlijke tuin....net als zovele andere dieren. Wat ook goed hielp was de gangen met een kleine drietand openmaken/wat verstoren met je handen...blijkbaar hielden ze niet van menselijke geur.

Natuurlijk is het altijd een afweging, Simon. En ik kan en wil niet voor een ander beslissen wat het beste is in zijn/haar situatie. Ik had tot voor kort een stuk van 2 ha (20.000m2) dat ik met weinig middelen moest proberen te behappen. Alleen al de afstanden die ik met een kruiwagen moest lopen als ik alle maaisel eerst zou willen composteren maakten het onmogelijk. Gelukkig kon ik er ook over veel hakselhout beschikken (zelf maken, maar ook een hovenier wilde het af en toe kwijt) en die combinatie van hakselhout, gevallen bladeren en gras en bloemweide-maaise ltussen fruit- en andere bomen was wel werkbaar. Dit was in die omstandigheid het beste dat ik er van kon maken, want als het aan de eigenaar van dat stuk lag, werd er steeds en met veel te zware machines gemaaid als het gras en plantenveld langer dan 10 a15 cm werd, een klepelmaaier die alle leven kapotsloeg zonder op natuur te letten en werd elk plantje uit de rij meteen met zwaar gif kapot gespoten. (En ook hij dacht dat hij heel goed voor de natuur bezig was 😬) Maar als er zaken beweerd worden die pertinent onjuist zijn of begrippen volkomen anders worden ingevuld of veranderd, zoals nu gebeurde, vind ik het nodig om te proberen wel de correcte informatie hier te geven. Met onderbouwde en beproefde kennis en informatie kunnen we als tuiniers echt verder komen. Met onjuistheden of verandering van begrippen houden we onszelf en mogelijk ook anderen voor de gek, bijvoorbeeld door te denken dat we heel groen bezig zijn, maar in feite dus helemaal niet zo.

Je moet die compost niet zien als "mest". Maar als een manier om je bodem gezonder en vol leven te maken en om zo geleidelijk te bouwen aan bodemvruchtbaarheid. Die bouw je geleidelijk op en onstaat mede doordat in compost de stoffen die planten nodig hebben als voeding langdurig gebonden zijn aan de organische koolstof en geleidelijk over vele jaren vrijkomen. M.a.w. dat compost als bemesting werkt is iets dat zich geleidelijk opbouwt en vooral in de teeltlaag (ca. 25 a 40 ccm. bovenaan) waarin je moestuinplanten wortelen. Het beschikbaar komen van die voedingsstoffen gebeurt vooral onder invloed van vele levende organismen in de bodem en gaat ook bij bijna alle planten door de uitwisseling (samenwerking) van bodemorganismen en planten(wortels). Dit combineren met directe bemesting (kunstmest zeker, maar ook verse dierlijke en direct werkende/sterke organische mest) werkt eigenlijk niet meer, aangezien door die directe bemesting het bodemleven weggewerkt wordt en zich niet kan ontplooien om langdurige samenwerking op te bouwen. Kerende grondbewerking zoals spitten bovendien, verbreekt de ontstane samenwerking bodemleven/plant en dit zal pas na maanden ongestoorde rust herstellen. Deze werking van compost en deze zeer ecologische manier van (moes-)tuinieren is pas de laatste decennia echt ontwikkeld en uitgediept en hangt samen met dat sinds een jaar of 30 a 40 pas echt kennis is opgedaan over de biologie van de bodem. Tot die tijd werd de bodem vooral gezien als gesteente (fysisch) en vooral na de uitvinding van de kunstmestbemesting als iets chemisch en dat maakt heel veel uit. In de vooral fysische benadering van tuingrond (denk aan zaken als grootte van deeltjes waaruit bodem bestaat en de gevolgen voor structuur e.d.) werd compost gezien als een manier om de bodem luchtiger te maken en de waterhuishouding (wegzakken van te veel, vasthouden als te weinig) gezien en ingezet. In de chemische redeneringen, die ik bij Patrijs ook vaak terugherken en die dus tot voor een decennia of zo geleden de algemeen gangbare was, werd er gekeken naar welke stoffen er in het gesteente van de bodem moesten zitten en ingebracht worden zodat planten optimaal groeien en welke planten vooral welke stoffen en in welke hoeveelheid nodig hebben. Bemesting (met kunstmest...die niks aan de bodem bijdraagt...en organische mest die ook nog wat organische stof voor de fysische verbetering van de bodem ingaf en daarmee de meer ecologische). Als je naar compost kijkt in dit chemische verhaal, heeft het een zo lage waarde van voedingstoffen die direct bij de planten komen, dat het niet eens mest genoemd mag worden, maar bodemverbeteraar. Voor gedroogde koemestkorrels geldt hetzelfde, maar is de nog steeds heel lage directe voedingswaarde in vergelijking met compost iets in de orde van 2 of 3 x. Toch was voor biologisch/ecologisch tuinieren compost en rotte mest en (liefst verteerde) dierlijke mest met veel organische stof de beste omdat er geen verbranding van de planten kon optreden en de voedingstoffen veel geleidelijker dan met kunstmest of verse mest (die grotendeels weer wegspeoelden of uitdampten en maar weinig echt door planten werden gebruikt) voor de plante ter beschikking kwamen...bijvoorbeeld niet gedurende een of 2 weken (zoals kunstmest) maar een paar maanden. Intussen is binnen kringen van echt ecologisch/biologisch tuinieren de biologische benadering gemeengoed aan het worden (zij het dat er ook veel onjuistheden of nieuwe mythes de wereld in worden gestuurd zoals in de modes van voedselbossen en permacultuur...gevolg van onvoldoende kennis van nieuwe goeroes of naief napraten van wat ergens wordt beweerd). Het is geen of/of-verhaal. Je kunt het fysische, chemische en biologische niet los van elkaar maken, zonder de tuinwerkelijkheid geweld aan te doen (dat was precies het probleem waardoor de chemische benadering tot steeds groetere problemen in de voedselverbouwing leidde en nog leidt, hoewel ook daar grote veranderingen te zien zijn). In een ander topic, waar zeer onjuist werd beweerd dat je nooit teveel compost kunt geven aangezien het zeer grote milieuschade kan geven, heb ik nog eens een schema van bodemverbetering door te mulchen (niet inbrengen, bovenop je bodem is het veel nuttiger en een optimale mulch en meteen voedingstof voor je bodem) dat ook ecologisch veilig is geschreven. Zie link onderaan. Met deze werkwijze zullen de eerste paar jaar groenten die graag wat meer voeding hebben (ik denk aan sluitkolen, prei en sommige vruchtgroenetn) niet direct nog de beste oogsten geven aan niet-plof-groenten (Je kunt dan een paar handjes gedroogde koemestkorrels of een andere gedroogde organische mest als aanvulling voor die), maar de meeste groenten zullen al behoorlijk goed gaan en binnen enkele jaren prima en gezonde oogsten geven aangezien de bodemvruchtbaarheid jaarlijks zal toenemen.

Absoluut wel. Enkele jaren geleden had VELT een voorlichting over hoe te veel compostgebruik ook bij veel mensen die denken dat ze biologisch en ecologisch bezig zijn,leidt tot een toestand van serieuze overbemesting en uitspoelen/vervliegen van nitraten en uitspoelen van fosfaten. Als er een controle zou komen in bioltuinen die te lang en te veel met compost (en soms nog extra daarbovenop met flink wat koemest of paardenmest, die niet is verteerd of verrot) "gevoed" worden, zouden er vele zeker niet meer aan de normen van mestdecreten (Belgie) of o.a de nitraat (=stikstof) richtlijn (Nederland) die voor agrariers gelden voldoen. Als ecologisch tuinieren je lief is, dan is de maat ongeveer: 1 jaar 5 cm, 1 a 2 jaar daarna 3 cm, en daarna maximaal 1 centimeter gemiddeld.

Die vruchtbaarheid bouwt zich door compost in een reeks jaren op. Compost geeft heel geleidelijk de voeding die er in zit opgeslagen weer af. De stikstof bijvoorbeeld ieder jaar een beetje gedurende 20 jaar en meer. In vergelijking met mest, die direct en snel werkt (maar weinig tot niets wezenlijks aan de bodem toevoegt!) lijkt compost niks te doen. Maar door er steeds een beetje, in de mate dat je bodemleven er ook iets mee kan, op te brengen bouw je aan een echte ecologische bodemvruchtbaarheid en gezondheid. Door er zo veel op te gooien als jij nu zegt te doen, telkens weer, krijg je na een paar jaar een echte overbemesting. Los van dat dat een harde aanslag is op het milieu (voor boeren is er een strenge mestwetsgeving hierom met strikte regels voor stikstof en fosfaatuitstoot!!) is het ook niet goed voor je planten. Het gaat er om dat je kennis hebt van wat je gebruikt en wat dat precies doet met een bodem. De 2 links die ik hierboven gaf kunnen je daarbij al heel veel helpen en zijn heel toegankelijk en niet wetenschappelijk of moeilijk geschreven.

Voor eenjarigen of planten die je als eenjarige kweekt "groencompost" als je ze koopt (GFT-compost heeft te hoge grenswaarden voor diverse giften die er als rest in mogen zitten, mag in bio-landbouw niet gebruit daarom). Het allerbeste is zelfgemaakte compost, die rustig is opgebouwd uit ongeveer gelijke delen "groen"en "bruin"als ingredienten, met voldoende zuurstof en vochtigheid en na ongeveer 3/4 jaar nog goed is afgerijpt. Dus eigenlijk de gewone en enige goede manier om compost te maken...... Verantwoorde en correcte handleidingen vind je bijvoorbeeld https://www.vlaco.be/thuiskringlopen/thuiscomposteren#:~:text=In de bodem gaat de,aangezien je ze zelf máákt. of https://www.velt.nu/ecologisch-leven-je-tuin/groenten-de-tuin/composteren-hoe-doe-je-dat

Compost voor bodemgezondheid niet In de grond werken maar bovenop gebruiken als meteen mulch. Als nieuwe bodem waarop niet al eerder ecologisch is geteeld. Jaar 1 5 cm. laagje, jaar 2 3 cm. en jaren daarna 0,5 a 1 cm. Kun je wat aanpassen aan de behoefte van verschillende gewassen....veelvragende 1, 5 cm en weinigvragende even niets. In kas heeft deze compost nog een belangrijke functie naast opbouw van een vruchtbare bodem en belangrijke hulp bij vochtigheidsbeheer, namelijk de kans op allerlei bodemgebonden ziektes en problemen sterk te verminderen. Dat is zeer nodig als je steeds vooral vruchtgewassen zet. Doe je dat jaar na jaar in dezelfde grond zonder compost dan kun je na 2 a 3 jaar de eerste problemen verwachten en zal het steeds moeilijker worden. Met compost kun je dat wat uitstellen. Mijn advies is echter om dan je gewassen in een kas in grote potten te kweken en die jaarlijks een mengeling van tuingrond en nieuwe compost te geven als basis. Dat is dus een plaatselijke bodemwisseling, waarmee je elk jaar een nieuwe schone bodem maakt. Jane Doe....in een zo dikke laag goede compost alleen zal weinig echt goed groeien. Bovendien zijn zulke grote hoeveelheden toch een weg naar extreme overbemesting na enkele jaren. Dat zal ten koste gaan van de gezondheid van je groenten en de gezondheid van die groenten voor jou.

Kan wel ongeveer...geen vaste waarde. Ook de vraag hoe de boom zelf zal groeien.....bijsturen en begeleiden is beter dan in een dwangbuis dwingen. Ik zou ongeveer 1 a 1,5 meter, liever 1,5 dan 1, laten tussen een eerste en tweede laag zijtakken in je gestel.

Ja, ongeveer. Maar laat de twijgen dan naar links en ook naar rechts groeien van elke plant en ook schin naar voren. Ik heb een dergelijke constructie rondom mijn moestuin van dikkere bamboestokken gebouwd. Voor de kiwibessen op inderdaad 2 meter ruim per plant, maar dan vlak. Jij hebt nog een 65 cm. diepte die je best kunt gebruiken. Als je de gestel-zijtakken op steeds een centimeter of 10 van elkaar houdt, bijvoorbeeld een van plant 1 en een van plant 2 om en om, profiteer je van veel ruimte waar fruit aan kan komen. Commerciele kweek gebeurt vaak aan een soort pergola van pakweg 2 x 2 meter waar een 15 a 20 twijgen overheen geleid worden alle kanten op (een parasolvorm) Als de struik gaat groeien, kan 1 of 2 jaar duren om zich te zetten, dan gaat dat steeds harder. In principe laat je 3 x 70 cm bijkomen. Rest inkorten. Maar de groei zal kronkelend zijn.....plant wil zich winden. Geleidelijk snoei je inderdaad, zoals bij het vormen van een boom met kroon, ook alle lagere zijtakken weg. Maar geleidelijk...plant moet blad houden om te kunnen groeien. In jouw geval kun je kiezen voor een dubbele stam....links en rechts van de achterste stok die wat van de muur af moet staan. (Dus ertegen is niet zo erg slim voor leifruit!) wat als voordeel heeft dat je - mocht een het lootje leggen - je nog een stam over hebt. Zo werk je ook wat overzichtelijker. Want ik beloof je dat je nog verstelt zult staan van de vele meters die al die scheuten elk jaar kunnen groeien als de planten ziijn aangeslagen en aan de groei slaan.

Dat is ideaal. In de pergola van 65 cm erboven kun je een soort parasolvorm maken van een 6 a 8 takken vanuit de stam en daaraan komen je vruchten die je zonder hulpmiddelen kunt plukken. Reken op 3 jaar voordat je op 2 meter bent en de zijtakken kunt laten gaan. Op 5 a 6 jaar voordat je kiwibessen echt gaan dragen. (alleen het ras Issai is een geval apart en een uitzondering op dit hele verhaal maar die kun je ook beter op een andere plek zetten) Zorg wel dat het fruit eronder voldoende zon krijgt!! Ik zou hier voor 3 planten kiezen. Allemaal verschillende vrouwtjes! Een mannetje zou ik in een pot van pakweg een 50 liter zetten met een geraamte van bamboestokken. Die mag veel kleiner blijven. Als ze bloeien zet je die pot enkele weken in de buurt van de vrouwtjes. Voor de rest zet je hem eventueel ergens anders....heeft zijn werk gedaan. Zelf heb ik het opgelost met een 10-tal vrouwtjes dat er een klein gehouden mannetje bijstaat en een andere plant is alleen tot ca. 1,20 meter hoogte nog man en erboven is er een vrouwelijke plant geoculeerd voor vruchten.

1. Mijn aanpak zou zijn om een ring van 4 of 5 gelijkwaardige takken wat uit te buigen. Een hoek van rond de 60 graden is mooi en de boomvorm wordt het mooiste als je takken neemt die rondom verdeeld zitten (moet lukken bij deze mooie boom!) en op ongeveer dezelfde hoogte. Wil je de stam nog laten groeien dan houd je ook een hoofdtak aan en kan daaraan tzt nog een tweede molen van zijtakken komen desgewenst. 2. Gedurende de latere voorjaars en vooral de zomermaanden knip of zaag je geleidelijk (ik leg zo uit waarom geleidelijk) de overige takken geheel weg op een stompje na van pakweg 1 a 2 cm dat zal indrogen en een soort barriere wordt tegen rot en infecties. 3, Wat je absoluut moet vermijden bij deze pruim is om takken ergens door te knippen of in te korten. Dat geeft een ongewenste hergroeireactie en dwingt je om steeds meer in te grijpen waardoor er nog meer en sterkere groei komt. Een uitzichtloos en problematische situatie ontstaat. Sowieso geldt dat je pruimen beter niet dan wel kunt snoeien, los van wat bijhouden van verkeerd groeiende twijgen en evt. zieke plekken en dan altijd als ze heel actief groeien en droge omstandigheden en als de boom zelf heel snel de wonden kan sluiten. 4. Mocht er na een jaar of 4 nog geen vruchthout komen (herken je in de wintertijd aan korte knoptrosjes) dan kun je overwegen in de zomer eens een topje van de gesteltakken weg te knijpen zodat er wat meer twijgen aan het gestel komen, waarop na een of 2 jaar na de vorming bloemknoppen moeten verschijnen. Maar ik verwacht dat de boom zelf wel knoppen maakt na 4 a 5 jaar. Heb geduld want bij dit ras hoort een wat later intredende vruchtbaarheid dan van de meeste pruimen...een jaar of 4 a 5 is niet abnormaal. Met de bovenstaande opbouwbeschrijving zou je daarna een zeer vruchtbare boom moeten hebben die zeer veel, te veel sommige jaren, vruchten kan geven (gevaar van brekende takken en nodig op te dunnen). Maar de boom zal wel mooi open zijn en de vruchten zullen goed belicht worden en daardoor lekker smaken. Bij te weinig licht in de boom komt RC d Óullins niet op smaak. Vergeef me voor de volgende wat sombere bijgedachte, van iemand die zelf hoogtevrees heeft. Ik ben benieuwd naar de onderstam van je hoogstam boom. RC dÓuillins is een harde groeier en als je een boom wilt waar je onderdoor kunt lopen (dat betekent een hoogstam namelijk) kan die geent zijn op onderstammen met verschillende groeikracht. Ik hoop dat je vroeg om een onderstam met matige groei, en niet bijvoorbeeld een zaailing onderstam of een Brompton met hoge groeikracht kocht.....temeer omdat zo te zien aan de andere bomen in de buurt je op vruchtbare grond zit...de derse factor die de groei van je boom bepaalt. Anders vrees ik dat de boom gemakkelijk tot 6 a 8 meter of zelfs meer hoogte en omtrek gaat groeien en het fruit daarmee nagenoeg onplukbaar wordt...zelfs met een lange stok kun je het dan niet meer bereiken. Met een ladder, liefst een speciale voor dit doel met 3 poten, kan het dan wel misschien dan, maar is een zeer gevaarlijke klus, aangezien pruimen en zeker ook dit ras vrij breekbaar hout hebben en ook op dikkere takken weinig extra gewicht van mens die er steun zoekt verdragen.

Als je zorgvuldig goed compost maakt en de omzetting volledig laat gebeuren, dan is er geen enkel probleem om aardappelschillen te composteren. Ik doe dat al meer dan 45 jaar zonder problemen. Het werd en wordt beweerd dat aardappelziekte ofwel phytophtera infectans via de compost weer zou kunnen besmetten. Maar als je - eventueel besmette - aardappelresten volledig worden omgezet, kan dit niet. Probleem was en is soms wel dat boeren of tuiniers hun slechte aardappels ergens op een hoop in de tuin laten liggen rotten....dat spul wordt dan niet afgebroken en kan inderdaad een infectiebron zijn. Overigens zitten sporen van dat schimmel sowoeso in de lucht overal wel min of meer. En waarschijnlijk weet je ook dat er rassen bestaan die niet of nauwelijks besmet kunnen worden met die schimmel en dat in een biologische teelt die rassen bijna altijd gekozen zullen worden. Overigens zal ik aardappels uit mijn eigen tuin, waar 0 gif wordt toegepast, bijna altijd mee eten. En dat doe ik met zoete aardappels ook. Omdat het jammer is om zo veel weg te gooien en in vele gerechten is het schil, waar voedingstoffen vaak geconcentreerd zijn, Maar zoete aardappel is een totaal andere plant dan aardappel. Dat is helemaal geen familie en kan die ziekte nooit krijgen. Tomaat is wel familie van aardappel en kan wel weer ziek worden van die aardappelziekte. En om de informatie helemaal rond te maken. Ook zoete aardappel smaakt uitstekend met schil...dus wordt NIET geschild hier. Ik eet ze intussen meestal uit eigen tuin (Van Jorieke 123 kreeg ik een heel goed ras!) dus vrij van troep of ik koop biologisch geteelde,

Ik heb zo een flauw vermoeden dat die verkoper Alpine-plant was. Had zogenaamd alles wat je maar kon bedenken, maar leverde of niets als je had betaald of -na heel lang klagen en zeuren - een paar heel gewone soorten die je overal wel kunt kopen. Er is op dit forum een topic over zijn praktijken: Limoncello, die dit topic startte is al heel lang op dit forum. Maar de laatste jaren nog maar heel af en toe. Op zijn plantenlijst staat wel de Silvanberry genoemd......misschien dat je er via hem aan kunt geraken (braamachtigen zijn meestal makkelijk te stekken bijvoorbeeld). Nu hoop ik alleen dat zijn Silvanberry niet ook een andere is en van die oplichter vandaan komt? Mijn advies is: stuur een prive-berichtje naar Limoncello in de hoop dat hij het leest en misschien kan hij je verder helpen. Zeer grote kans dat hij deze oproep van jou hier nooit zal lezen anders. Zelf weet ik vrij aardig wat allerlei kwekerijen in en buiten NL zoal in hun assortiment hebben en ben ik jouw soortjes eigenlijk nog nooit tegengekomen..... Ik zal zeker eens verder voor je uitkijken naar de 4 soorten die je nog zoekt, maar dan zou je heel erg helpen door zeker ook de Latijnse namen nauwkeurig te geven van elke soort (Zo is de Silvanberry een Rubus...maar welke precies??). Vooral als ik in verre buitenlanden zoek, kan dat veel helpen. Want niets is zo verwarrend als de Nederlandse fantasienamen voor allerlei planten. 😉 Op die manier help je -zoals het forum ook bedoeld is - ook bij de uitwisseling van kennis en informatie met andere mensen die dit misschien ooit weer lezen. 👍

De oplossing is deels om zaden niet meer te verkopen, maar deel te nemen aan initiatieven die zadenvermeerdering en verdeling zelf (gratis) in handen nemen. Dit soort gecontroleer is om de grote bedrijven te beschermen en de vrijheid en kansen van voedsel-verbouwen- is eigendom-van -iedereen te verkleinen. Daar zit enorme macht, geld en lobby.

Is heel moeilijk bij deze. Gebeurt normaal bij speciale warme bodems met waternevel. Zou ook wel eens erg lang kunnen duren om succes te kunnen hebben. Enten zou wel mogelijk moeten zijn. Ook zaaien van die lekkere soort, zou wel eens heel aardige resultaten kunnen geven omdat het niet gaat om zeer ver doorgekruiste planten zoals appel of peer (die geven zelden echt goede zaailingen). Vaak geeft Plaants for a Future (PFAF) een heel aardige voorzet voor het voortplanten van allerlei (eetbare) planten. Hier de link. Het loont ook zeker de moeite om wat verder te zoeken op bijvoorbeeld internet met de Latijnse plantnaam en het woord "propagation". Je komt dan ook op meer wetenschappelijke sites met informatie. Mijn ervring met zaaien van bomen en struiken is dat per portie zaad de vereisten wat kunnen verschillen...dus je zaden in kleinere porties verdelen en wat varieren met een voorbehandeling kan nogal schelen. Sommige soorten vragen ook jaren geduld. De link naar PFAF Amelanchier Alnifolia is: https://pfaf.org/user/plant.aspx?LatinName=Amelanchier+alnifolia De andere Amelanchiersoorten kun je er ook vinden, maar vermeerderen is niet echt anders. Propagation Seed - it is best harvested 'green', when the seed is fully formed but before the seed coat has hardened, and then sown immediately in pots outdoors or in a cold frame. If stored seed is obtained early enough in the autumn, it can be given 4 weeks warm stratification before being left out in the winter and it should then germinate in the spring. Otherwise seed can be very slow to germinate, perhaps taking 18 months or more. When large enough to handle, prick the seedlings out into individual pots and grow them on in a sheltered outdoor position, planting them out once they are 20cm or more tall. If there is sufficient seed it is best to sow it thinly in an outdoor seedbed[78, 80]. Grow the seedlings on for two years in the seedbed before planting them out into their permanent positions during the winter. Layering in spring - takes 18 months[78]. Division of suckers in late winter. The suckers need to have been growing for 2 years before you dig them up, otherwise they will not have formed roots. They can be planted out straight into their permanent positions if required.

Als er weer ruimt eiis, kun je een berichtje verwachten. 🙃👍

Ik denk dat het dit jaar steeds wel meevalt, Rorror. Het valt precies in de periode van lockdown...winkel moet dicht en dus tijd over voor het toch betaalde personeel om online bestellingen af te werken en voor Vreeken toch ook nog een behoorlijke omzet omdat de online-verkoop door kan gaan. In tegenstelling tot vele andere middenstanders heeft Vreeken een infrastructuur voor een soort webshop om op terug te vallen met als gelukkige bijkomstigheid dat klanten nu niet heeeeel lang moeten wachten. Ik kreeg mijn bestelling van wat planten ook binnen een week of 4. 😉

Hier wat inspiratie nog. https://www.haalmeeruitjetuin.be/haal-meer-uit-je-tuin/4-op-een-rij/4-speciale-broeihopen Op dezelfde site laten Alexander en Elena ook ergens zien hoe ze met broeihopen gebouwd van balen stro veel extra groei en oogstmogelijkheden in de kas tijdens de winter maken. Ook Charles Dowding past soortgelijke toe voor veel meer wintergroenten en vroege opkweek.

Och...tegen de tijd dat je meer dan 20 entingen per dag doet, kan dat wat uitmaken. Dat geldt ook meer bij het snijden van knoppen voor oculeren en chipbudden....hetgeen bijna altijd in de zomer gebeurt. Je kunt het zo duur maken als je wilt.