weknow

Om in de donkere maanden te kweken: Sla (in vele soorten en vormen, blad of kleine kropjes), andijvie, veldsla, mosterdsoorten en andere kleine (oosterse)bladgroenten uit koolfamilie, rucola, winterpostelein, wortels, snijbiet, uien e.d.voor loof..... Andere vroege voorjaarsgroenten kun je in je kasje vervroegen (een maand of zo eerder zaaien en opkweken): peulen, tuinbonen, radijzen, koolrabi, wortels, kropsla, ijsbergsla, zeer vroege aardappels.... Bovendien is het kasje ideaal om allerlei gewassen voor te kweken(zaaien, in potjes zetten en later in je tuin) prei, uien, tomaten, komkommer, vele koolsoorten en nog veel meer.

Is het begin van een aantasting. (Roest? Meeldauw?) Kan misschien wel kwaad voor je verdere oogst, die minder wordt. Voor de eetbaarheid maakt het niet uit. Ziet er niet mooi uit en zijn niet lang te bewaren. Maar je kunt ze gewoon eten, te meer omdat ze toch gekookt worden.

Daar dacht ik ook aan, Mijke. Dat groeiomstandigheden zoals vochtigheid en temperatuur ook invloed hebben op smaak. Lekkere radijs in de zomer is me nog nooit gelukt. Rucola is in mijn ervaring vooral een koele groente voor najaar en vroege voorjaar. Ik zaai die vroeg in maart en aan het einde van de zomer/begin herfst. Van herfstzaai kun je met wat geluk (geen extreme vorst) tot januari/februari ervan oogsten. Voorjaarszaai gaat ook goed en is lekker, maar heeft vaak de neiging om al snel in bloei te schieten. Bij de snijbonen zou ik wel denken aan slechtere smaak door te veel (stikstof)bemesting. Die kunnen goed tegen zomerwarmte en zijn best tolerant voor een wat drogere periode.

Waaslander schreef: Goed voor jou. Maar het is geen "nationale" zaak. Ook in Nederland zijn er adressen waar er geen problemen zijn. Er zijn ook Vlaamse adressen waarover ik bepaald minder tevreden was. Een bepaalde winkel in Nederland en een bepaalde in Vlaanderen is geen reden om te generaliseren. Maar met goede service zal elke winkel beter varen. Ongeacht of die in Vlaanderen of Nederland ligt.

Vermoedelijk is het niet zo moeilijk meer als je het een keer meegemaakt hebt, hoe een bepaald ras groene tomaten er rijp uitziet. Ik denk dat als je het enkele keren "gezien" hebt, je in een blik het verschil kent. Ook bij andere kleuren is er veel kans dat je tomaten niet echt rijp plukt, hoor. Een paar dagen extra laten hangen als je denkt dat ze al mooi rood zijn, kan in smaak een openbaring zijn. Ik probeer me altijd in te houden en een tomaat die al mooi gekleurd is, nog zeker een dag of 4 tot 6 te laten hangen.... dan wordt de kleur en glans vaak nog veel dieper, intenser en de smaak zo veel beter. Maar veel is ook afhankelijk van het ras. Er zijn er die net rijp ook al goed smaken en andere die nog enorm voor uit gaan. Ervaring dus. Je (ik althans) blijft iedere keer weer bijleren. @ Kiekenboerinneke. Ik dacht het door de witte glansvlekjes op de tomaten in de bovenste 2 foto's. Sorry!

Moeilijk te zeggen, omdat een foto vertekent in kleuren (nog extra omdat je de flits gebruikte). Is de glans veranderd? Proef de oudste van het trosje eens voorzichtig als je denkt "zou best kunnen", dan heb je houvast. Hier een foto van hoe ze er rijp uit zou zien: http://www.tomatenmitgeschmack.de/shpSR.php?A=432&p1=434

Hmmm....zeker niet allemaal. Zelfs als het je lukt om de compostbak/hoop goed heet te krijgen door een aanzienlijk deel groenafval te mengen. Reken er op dat paarden/koeienmest gebruiken altijd betekent dat je moet wieden. Als je dat bijhoudt, is dat geen groot probleem. Bepaalde zaden doen het juist erg goed na een (warme) compostering. Bij het groenafval dat je composteert kun je nog selecteren of er onkruidzaad inzit.

Eigenlijk wel al laat. Maar proberen kun je altijd nog. Waarschijnlijk kleinere oogst, maar door iets dichter uit te planten dan geadviseerd zeker het proberen waard.

Misschien even wachten. Vaak verschijnen eerst mannelijke bloemen en pas wat later (ook) vrouwelijke, die vruchten kunnen worden.

Zeer zeker wel! Zeer veel zelfs! Kijk maar eens in deze tabel. http://www.eurolab.nl/meststof-organisch-v.htm Ter vergelijking: Tuincompost N 0,54; P ); 0,19; K 0,46 (Bron Velt Handboek) Dat is dus 10 a 15 keer zoveel! Nog afgezien van dat de chemische aard van die N-P-K ook nog heel anders is. (In het Velt Handboek staan inderdaad ook waarden voor paardenmest die veel lager liggen dan in de tabel in de link en enigermate in de buurt komen van compost (factor 1.5 a 3). Maar dat geldt voor verteerde, oude (minstens 1 jaar) paardenmest... en die kun je inderdaad beschouwen als wat vruchtbaardere compost. (Al dit soort waarden zijn richtgetallen...geven een idee van de richting....zijn in de praktijk van zo veel verschillende factoren en invloeden afhankelijk dat je ze niet als ijkwaarden mag beschouwen!) Bovendien, Itoero, is drogen niet hetzelfde als verteren. Drogen is vocht er uit. Komt er weer vocht bij, dan is het effect vergelijkbaar met verse mest! Verteren/composteren is dat micro-organismen het hebben chemisch veranderd en omgezet en geconserveerd naar andere, veel stabielere, chemische verbindingen met een heel ander effect (mild, langzaamwerkend) op je bodem en je planten. Die ik hier op een ander containerpark haal, ruikt soms ook. Ik denk dat dat komt omdat/als ze aan de lucht wordt blootgesteld. Gezien de (mogelijke) samenstelling (tuinafval, plantenafval, GFT) is je uitspraak dat het scherper is, echt onzin. Ik zou je ten zeerste afraden om je bonenveld echt te mesten met verse of gedroogde paardenpoep. De planten zullen wild groeien (misschien zelfs geel worden en afsterven door overbemesting), nauwelijks bloeien en vrucht zetten en zeer bevattelijk zijn voor ziektes en belagers. De bonen die je ervan oogst zullen in vriezer of inmaak snel gaan bederven.

Uien en knoflook kunnen slecht tegen natte voeten. Tip: plant ze in een "ruggetje" (heuveltje in rij) van 10 a 15 cm hoogte.

Reserveer maar vast weer 5 kilo, Jorieke. Maar zonder lever. (Misschien zit dat er niet eens in )

Alle fruit dat je niet direct kunt verwerken, kun je (schoongemaakt) invriezen en er dan later nog jam, saus, compote, smoothie e.d. van maken. Hier zo veel pruimen dat we het jam maken maar even uitstellen en eerst zo veel mogelijk invriezen, voordat het te rijp en rot gaat worden. De jam komt dan wel over een tijdje.

rucola, sla, allerlei oosterse bladgroenten, bieten, andijvie, radijs, herfstraapjes, mosterd, peterselie, winterui, kervel en nog best van alles

@ Chana...... Ik dacht dat sprouting brocolli net na de winter bloemknoppen gaat maken. Zeg tussen februari en april. Je eet de kleine bloemhoofdjes met een klein stukje van de stam, dat mals is.

Het ras Echo F1 ken ik niet. Ik heb nu 3x het ras Radar gehad als plantui. Poten in september/oktober. Ben zeer tevreden. Makkelijke teelt, grote oogst. Bemesting hier alleen met flinke portie compost en in april beetje extra kalium. Weinig ziekten/aantastingen. Oogst is ca. 4 weken vroeger dan van voorjaars-plantuien. Zie ook deze draad: https://www.moestuinforum.nl/ik-zoek-winter-ui-zaden-t10510.html

Zelf zou ik worteldoek eronder leggen, als het pad permanent is. Ik werk in mijn moestuin met losliggende trottoirtegels als stepping stones. Die heb ik juist gelegd op een flinke laag compost, zodat de planten in de bedden er wel en ook kunnen wortelen en voedsel vinden. (Daarnaast liggen ze op losse compost ook stabieler) Ik reageer nu even op je overweging dat je op mesten bespaart door paden te maken. Snap ik even niet goed.

Aha.....dan is het dus een gele herfstframboos die je hebt. Waarschijnlijk het ras "Fallgold". Dan vermoed ik dat het verhaal het volgende is (zie het hier zelf ook!) Door de zachte winter hebben de takken van verleden jaar in het voorjaar nog wat doorgedragen. Normaal zouden die in de winter zijn afgestorven en gesnoeid, Het zijn dus de oudere takken die nu wat bruin en geel worden en de nieuwe van dit jaar die alsnog gaan bloeien en vrucht gaan dragen. Al met al een volkomen normaal verhaal. Waarschijnlijk geen ziekte en geen gebrek dus!

@ Tim Geen duidelijk advies, wel enkele gedachten erbij. Ik hoop dat je er iets aan hebt! 1. Het konijnenstrooisel bevat verse poep en plas van konijnen. Ligt wat aan de verhouding met andere spullen erin hoe veel...maar ik zou dit als "mest" beschouwen. Kolen zijn op zich gewassen die wat meer voeding lusten, dus als je het ergens gebruikt bovenop je bed, is dat een meer geschikt bed. Of de hoeveelheid genoeg of misschien zelfs te veel is.....? Over het algemeen zou ik er eerder voor kiezen om deze mest te verwerken en laten mee-verteren in de compost (die je blijkbaar ook maakt!?). Daar heeft het een stimulerende werking en het resultaat is dan een wat voedzamere compost, waarmee je niet gauw een overdosis verse mest kunt geven. 2. Of in het onder het 8 jaar met plastic afgedekte grondje organisch materiaal aanwezig is, ligt aan of dat ooit is toegevoegd. Verteerd organisch materiaal blijft organisch materiaal. Het verdwijnt niet door verteren, maar verandert wel van (organische) structuur. Valt uiteen in elementen en vormt langdurige organische verbindingen (humus!) en is goed voor je bodem. 3. Een beetje uitleg. Als je mest, dus ook konijnenmest, direct op je grond legt zal een groot gedeelte van de voeding en dan vooral de stikstof er in verdwijnen: in de lucht vervliegen en in de bodem uitspoelen. Het klopt dat bij het composteren van met name houtachtige (zgn. "bruine") materialen er stikstof wordt gebruikt. Maar dan gaat het grotendeels niet echt verloren, maar wordt het omgezet naar stabielere chemische verbindingen die langzaam voeding (en dus ook stikstof) voor de planten afgeven. Als het verteren van houtachtige materialen in de bovenlaag (teeltlaag) van je moestuin gebeurt, kan dat het effect geven dat toegevoegde stikstof voor de groei van je planten eerst voor de vertering van dat bruine materiaal gebeurt en het niet direct naar je planten gaat. Daarom wordt er soms gewaarschuwd om bijv. geen houtsnippers onder te werken. Dan zou er een tijdelijk stikstof-tekort kunnen ontstaan. Persoonlijk vind ik dat vaak wat overdreven beklemtoond omdat het maar een tijdelijk effect is en in de praktijk van een hobby-tuin enkele maanden wat minder stikstof op een stukje meestal geen grote ramp is en het allemaal wel mee valt en na enkele maanden de voedingstoestand vanzelf weer beter zal worden. Beter dan voorheen. 4. Mulchen ( = een permanente afdekking van je grond) kan het effect hebben dat in het voorjaar je bodem ook wat geïsoleerd wordt voor de zonnewarmte en daardoor minder snel opwarmt. Daarom wordt mulch die in de herfst wordt opgebracht als bodembescherming voor de winter soms weer in februari/maart (tijdelijk) verwijderd. Als de zon op de bedden kan schijnen en de grond verwarmen, zal de voorjaarsgroei van veel gewassen beter zijn. Als mulch of compost al eerder is opgebracht en al in de bodem is opgenomen, zal dit isolerende effect er minder zijn. Ik denk zelf dat een niet-verstoorde bodem (gedekt met compost en niet spitten/frezen, zodat bodemleven voor de noodzakelijke structuur kan zorgen) juist een groeivoorsprong geeft in het voorjaar.

http://www.tuinadvies.nl/echte_meeldauw_valse_meeldauw.htm

Stokbonen kunnen 3 meter halen. Erwten en capucijners zijn meestal wat kleiner. Toch is zo een ruiter of wigwam van stokken niet geschikt. Bonen draaien zich rond de stokken. Erwten willen zich met ranken kunnen vasthechten, die hebben met hier een daar een stok te weinig klimmogelijkheid. Twee stokken met gaas ertussen, waartegen een rij erwten kan opgroeien, kan wel. Evt een rij snoeihout met zijtakken van 1 m of wat langer(rijshout) neerleggen werkt ook goed.

Hoi Mw Vogel, Die verrotte mest is dus gecomposteerd. Prima. Je hebt nu een milde, langzaamwerkende, compostmest die ook organisch materiaal bevat. Dat is sowieso goed voor je bodem en plantengroei. Door dat jaar in, jaar uit toe te voegen en evt. in te werken in je bodem wordt deze inderdaad humusrijker en zal op den duur minder dicht gaan slaan. Zo heb ik het lang ook aangepakt. Heb in het verleden op vele plaatsen gewoond en daar al meerdere moestuinen, voor kortere en langere duur, gehad. Eigenlijk altijd op klei of Limburgse loss. In de gewone tuin bij ons huis ben ik 10 jaar geleden of zo een klein moestuintje begonnen. (10 m2) Daar heb ik consequent gewerkt met compost en (zonder er meer van te weten) nooit gespit, alleen de grond bovenop losgemaakt. Door ervaring gemerkt dat na een aantal jaren dit kleine tuintje erg goed werd en steeds meer ging opbrengen. Intussen van het geld van een erfenis een stukje grond van een 180 m2 kunnen kopen vlak bij ons huis en daar in 2012 een moestuin in begonnen. Door contacten met mensen van Velt en ook eigen belangstelling en lezen en ook adviezen van Jorg van dit forum, kwamen eigen ervaring en zoals ik graag wilde werken samen en dat pas ik nu toe in mijn moestuin. De aanpak van Charles Dowding sloot daar heel sterk bij aan. Hij heeft een wat andere, ook biologische, benadering dan gangbaar, maar zijn experimenten en vergelijkingen van verschillende werkwijzen naast elkaar hebben mij overtuigd van een aanpak die sterke troeven heeft en die ik sindsdien - op mijn eigen manier- ook probeer toe te passen. Het eerste jaar heb ik 1x alles gespit om een nieuw en schoon begin te hebben en ik ben toen ook begonnen met compost(eerde mest) toe te voegen. Alleen maar als een deklaag, omdat het toch geleidelijk in de bodem wordt opgenomen. De bedoeling is dat de organismen in de bodem zo weinig mogelijk verstoord worden en gaan zorgen voor vruchtbaarheid en voeding van de planten. Intussen (het 3e jaar!) heb ik helemaal geen last meer op mijn (zware!) klei van dichtslaan en harde bodem, houdt de bodem goed vocht vast zonder drassig te worden en merk ik dat ze voedzamer wordt in zichzelf. (Ieder jaar betere oogsten, ook met moeilijker gewassen die meer vragen). Zelfs het losmaken op diepte (bijvoorbeeld met een grelinette, waarmee je grond losmaakt zonder spitten) is nu al niet meer nodig, de toplaag van 5 a 10 cm. is erg los, zeker bij droogte en de teeltlaag tot ca. 30 a 35 cm diepte is stevig maar niet keihard...plantenwortels kunnen er zonder problemen in en voedsel in vinden. Het organisch materiaal en de voedingsstoffen uit de steeds aanwezige laag compost worden geleidelijk en in hooguit enkel maanden tijd vanzelf (door organismen) in die teeltlaag gebracht. In mijn ogen/benadering is spitten en "inwerken in de bodem" van mest niet nodig en zelfs niet gewenst. Ook frezen is echt niet nodig om een losse grond te krijgen, het bederft de structuur juist. Het opnemen van voedingstoffen gebeurt vanzelf (humusvorming!) en voeding van gewassen is niet minder effectief. Het belangrijkste is dat ik het bodemleven niet wil verstoren omdat een gezond en ongestoord rijk bodemleven en de gezondheid en de voedzaamheid sterk bevordert. Bijkomende voordelen zijn dat je bodem altijd gedekt is (elementen als regen en hagel hebben veel minder invloed) en de bodemstructuur (bij nat en droog weer) vanzelf goed wordt/blijft en je ook niet steeds opnieuw onkruidzaden aan de oppervlakte brengt. Jorg werkt al wat langer op deze manier en merkt dat ook slakken en onkruid (ik wied goed en meestal met de hand...om de 10 a 14 dagen toch een rondje overal) steeds minder een probleem worden. Om dit te bereiken heb ik wel een voortdurende grote behoefte aan compost (van groenafval, bladeren en ook paardenmest en kippenmest....7 compostvaten vol zijn altijd aan het werk, vol wormen, en krijgen van mij veel aandacht!). Als ik het wezenlijk andere van hoe ik nu werk (en denk) bij moestuinieren in tegenstelling tot vroeger (ik heb altijd biologisch gewerkt!) dan is het dat waar vroeger de tuin een stuk grond was dat bewerkt en gevoed (bemest) en tegen ziekten beschermd moest worden ten gunste van mijn planten; ik nu vooral werk aan een gezonde, levende, zelfvoorzienende bodem die zelf en beter dan ik het kan ervoor zorgt dat mijn gewassen goed en gezond kunnen groeien.

Hier wordt en geen (verse) paardenmest gebruikt en die wordt al zeker niet ingespit! Oude, zeer rijpe, gecomposteerde paardenmest...dat wel. En een voortdurende laag compost en gecomposteerde mest ook. (Vgl. de werkwijze van Charles Dowding, http://www.charlesdowding.co.uk/) Die wordt niet ingespit, met spitten ben ik voorgoed gestopt. Gevaarlijk om te zeggen (Er hoeft geen verband te zijn en ook vanwege de uitdrukking: "De stomste boeren hebben de dikste aardappels" ) maar dit (3e) jaar een heel behoorlijke aardappeloogst en weinig ziekte. De zich opbouwende gezondheid en voedzaamheid van de bodem moeten het werk doen...dat doen de beestjes en andere organismen in de bodem voor me. Dat is een project van langere adem, maar ik zie ieder jaar vooruitgang. Betere vochthuishouding in de klei, geen last meer van keiharde grond, minder aantastingen en ziekte en gezondere/betere gewassen. Geen zwartwit plaatje, maar ik zie (opnieuw, want deed dit eerder) dat deze totaalbenadering werkt.

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/77294-de-weegbree-als-medicinale-groente.html Om je te troosten, Willy! Bekijk het eens anders. Als een stukje groentetuin. Maar serieus: Niets zo slopend als een heel groot gaaf groen gazon zonder onkruid. Ik heb dit voor eeuwig afgezworen als dwaas, geldverspilling (mesten, kalken, verticuteren, mos en onkruid bestrijden, om de 14 dagen maaien, randen knippen) en iets voor mensen die niets beters te doen hebben. En dan nog....een dagelijks gevecht, dat je uiteindelijk niet kunt winnen. Probeer een compromis te sluiten met de natuur....wat onkruid accepteren en af en toe (helaas) eens op je knieën met een voegenmes o.i.d. Weegbree verdwijnt niet door kalken. Heb je geen geit of kippen of konijn/cavia's om weegbree en gras kort te houden, bijvoorbeeld onder een verzetbare kooi?

Dat is al gauw een literje of 6 courgettesoep Jootje En over 3 dagen weer. Dat wordt uitdelen!