oscardevos

Fieke, als het groeipunt nog intact is, is er nog hoop. Je turfpotjes lijken me veel te droog. Ik zou ze eens flink water laten opzuigen.

Je moet inderdaad wel weten voor welke plantensoort je mycorrhizaschimmels wil gaan toepassen. Er bestaan 2 typen mycorrhiza, de endo- en ectomyccorhiza. Daarnaast nog enkele bijzondere typen. Bij endomycorrhiza ontwikkelt de schimmel zich grotendeels in de wortel van vooral kruidachtige planten (veel moestuingewassen); bij de ectomycorrhiza maakt de schimmel een schede van verdichte hyfen rondom jonge worteltips van houtachtige gewassen (struiken/bomen). Door deze schede zijn de planten beter beschermd tegen aanvallen van ziekteverwekkers en worden ze toleranter tegen pH en zoutextremen, ook resistenter tegen droogte. Endomycorrhiza vind je veel bij planten, die een beperkt grof wortelstelsel hebben. Denk bv. aan Alliumsoorten en andere bolgewassen. Speenkruid was altijd een gewild object bij het vinden van endomycorrhiza in ons practicum. Door de mycorrhiza wordt het wortelstelsel enorm vergroot en dat is m.n. in arme gronden erg nuttig. M.n. fosfaten zijn door hun slechte beweeglijkheid in grondwater (films) vaak de beperkende factor voor de groei omdat ze snel worden gebonden tot onoplosbare zouten. De groei van de wortel gaat niet zo snel. In een fosfaatarme bodem is de zone rondom de wortel al snel uitgeput (bevat geen oplosbaar fosfaat meer). Omdat de mycorrhizaschimmel veel sneller groeit dan de wortel, kan deze veel sneller nieuwe zones vinden, waarin zich fosfaat bevindt. M.n. het voor de plant niet beschikbare onoplosbare fosfaat weet de mycorrhizaschimmel snel aan te spreken. De schimmeldraden zijn zo fijn dat ze makkelijk in de fijnste kiertjes van mineralen kunnen groeien en daar fosfaten kunnen vrijmaken (m.b.v. het enzym fosfatase) en opnemen voor de plant. Endomycorrhiza komen voor in heel veel kruidachtige gewassen bv. in wortel, pastinaak, komkommer, pompoen, familie van de bonen/erwten, lipbloemigen en grassen. Ook in varens, mossen en paardenstaarten. Maar weer niet in Ganzevoetachtigen als Chenopodium, Amaranthus en Beta (vaak wel in spinazie) en ook niet in koolachtigen. Koolachtigen (denk maar aan de scherpe substanties in kersachtigen) produceren in hun wortels allerlei organische zuren (ook het enzym fosfatase) die zelf ook mineralen kunnen oplossen. Eigenlijk hebben koolachtige geen mycorrhiza nodig om m.n. fosfaten te verkrijgen. Voor ons biologische moestuiniers (kunstmest en pesticiden natuurlijk mijdend), met ongetwijfeld veel mycorrhiza in onze grond van belang om het ploeg- en spitwerk te beperken (mycorrhizanetwerk wordt kapot gemaakt), maar ook het mycorrhiza inoculum (leg ik zo uit) in de grond te blijven opbouwen. Het braak laten liggen van je tuin zou je dus eigenlijk niet moeten doen. Maar groenbemesters als mosterd, koolzaad, raapzaad en boekweit zijn voor het opbouwen van je mycorrhiza inoculum minder goed. Zorg ervoor dat je je tuin in de winter bedekt houdt (bv. winterrogge). Winterrogge is een prima gewas voor het instand houden/ verhogen van je myccorhiza inoculum. Daarnaast natuurlijk gewasrotatie toepassen, omdat niet alle moestuingewassen endomycorrhiza vormen. Uit een onderzoek in 1991 naar de mycorrhizatie van winterrogge (traditioneel gangbaar vs. biologisch dynamisch) bleek een groot verschil tussen de mycorrhizatie in gangbare grond (11%) en biologisch dynamische grond (77%) te zijn. Inoculum in grond bestaat uit sporen van de endomycorrhiza, maar ook uit stukjes met endomycorrhiza gekoloniseerde wortel. Hiervan uit kan de schimmel groeien en weer nieuwe wortels infecteren en koloniseren. Voor de beeldvorming: een spore van een mycorrhiza gaat pas kiemen als er een geschikte wortel in de buurt komt groeien. We hebben het dan over enkele tienden van een mm afstand tot een geschikt worteloppervlak. De spore wordt tot kiemen getriggerd door exudaten (suikers) die door m.n. de jonge worteltips worden uitgescheiden. Ectomyccorhiza komen o.a. voor bij de berken-, beuken-, zonneroosjes-, heide-, mirte-, wilgen- en dennenfamilie. Ook bij de lijsterbes (rozenfamilie). Over de vragen in dit topic: Het heeft geen zin om een commercieel mycorrhizaprodukt toe te dienen aan een grond met voldoende voeding. Omdat de plant dan al is voorzien van alle nutrienten is dat simpelweg overbodig. Omdat de kieming van sporen van endomycorrhiza wordt geremd al bij een lage oplosbare fosfaatconcentratie in de grond, zullen de sporen ook niet gaan kiemen. Ook – omdat de plant alle voedingsstoffen al heeft – zal de mycorrhiza hieraan niets kunnen bijdragen. Omdat de mycorrhizaschimmel dan wel suikers van de plant zal betrekken, zal dit geen symbiotische relatie maar een parasitaire relatie zijn. Als je commerciele produkten wil gebruiken, omdat je ziet dat het werkt, dan moet je dat vooral blijven doen. Toch, om de consument tot kopen aan te zetten, worden gespecialiseerde marketing bedrijven ingezet, die dit koopgedrag bij de consument via mooie claims proberen te bereiken. Mijn mening is dat je deze produkten niet snel nodig zult hebben. Zoals al eerder aangegeven: als je je grond goed managed, dan komen ze er vanzelf in. Voor ecto-mycorrhiza weet ik dat op mijnlocaties goede resultaten zijn/worden behaald met het transplanteren van bomen. Deze bomen hebben dan al een symbiotische relatie met een of meerdere ectomycorrhizaschimmels. Na het plaatsen daarvan, groeit de schimmel vanuit de schedes weer de grond in. Dat is dus anders dan een volledige nieuwe relatie opbouwen vanuit een commercieel produkt. Er is ook onderzoek geweest naar produkten. Ik zal er eentje bespreken: T.J. Barbell & R.E Koske (2007), Evaluation of commercial arbuscular mycorrhizal inocula in a sand/peat medium, Mycorrhiza, 18: 51-56. Toetsen van 8 commerciele produkten; Gebruik van een standaard toets waarbij mais in potten (met toevoeging van het produkt) gedurende 6 weken wordt gegroeid. Dosis: 1x, 5x en 10x de aanbevolen dosering volgens producent. Ter controle op de juiste condities voor infectie werd ook een inheems bodeminoculum meegenomen in de toets. Resultaten: Bij 3 van de 8 commerciele produkten werden bij de dosis 1x mycorrhiza gevormd, en de mate van kolonisatie varieerde van 0.4% tot 8%. Verhoging van de dosering leverde kolonisatie op van 8.6% tot 73% bij de hoogste dosering. De gemiddelde kolonisatie bij het inheemse inoculum was 60%. 1 produkt werkte pas bij een dosering van 10x (kolonisatie 8.6%). Een ander produkt produceerde geen mycorrhiza, ook bij dosis 10x. Vijf van de acht produkten werkten dus niet bij de aanbevolen dosering. Achtergrond: Mais wordt als plant voor de vermeerdering van endomycorrhiza t.b.v. latere experimenten veel gebruikt. In potten betekent het, dat de kans op infectie van de mycorrhizaschimmel groot wordt. Als de mycorrhizaschimmel infecteert, dan gaat de groei in de lengte van de wortel verder. In de schorscellen van de wortel worden dan arbuscules (dat zijn de blauwe bolletjes in onderstaande foto) gevormd. Dit zijn boomvormig vertakte structuren waar de uitwisseling van stoffen met de wortel plaatsvindt. Het onderste deel bevat jonge arbuscules, het bovenste deel zijn wat volwassener.

Muurleeuwebek, oeps te laat zie ik nu

Aan het antwoord van Patrijs valt niet veel meer toe te voegen. Misschien nog wel dat je je zaaitechniek kunt verbeteren Neem voor het zaaien in de vollegrond op regels, een klein deel van het inhoud van het zakje in de palm van je linker hand (als je rechtshandig bent) en neem tussen duim en wijsvinger van je rechterhand wat van de ronde zaadjes. Draai de zaadjes tussen duim en wijsvinger rond, waarbij je vlak boven de regel de regel volgt. Door het draaien verlies je geleidelijk de zaadjes. Je kunt ook speciale zaaihulpjes kopen, maar zelf doen is veel spannender

Die zeskantige boutjes op je 2e foto, passen bij mij prima in de kasprofielen. Ze rollen dan makkelijk weg, maar als je er een oog met schroefdraad in draait, draai je het setje moervast en heb je een stevige verbinding. Het boutje kan nl. niet ronddraaien in het profiel. Ik heb zo tussen de kopse kanten van mijn kas meerdere ijzerdraden gespannen, waar vanaf de touwdraden naar beneden vallen. Beetje als onderstaan schema: Kasprofiel in doorsnede is blauw, boutje oranje.

Zie site, helemaal naar onder scrollen. Behandeling lijkt niet zinvol, de aantasting zit over een flinke lengte van de stam. Wordt veroorzaakt door een schimmel t.g.v. zwakte van de boom lees ik.

Ik heb ook Carolus en Alouette, daarnaast nog Solist. Ik heb - zoals elk jaar- de vensterbank van mijn zoon gekaapt. Lekker licht en koel. Maar ik laat ze nog even wat langer kiemen

Poten van deze Frieslanders in de Swifterbant klei lijkt me een uitdaging . Een ondiepe geul maken van zo'n 5 cm en vanaf beide zijden van de poter grond opwerpen tot een rug is vast geen optie met de natte klei?

Vredespalm (Cycas revoluta)

Dat zijn springstaarten zie ook draadje Leven o.a. va schimmeldraden dus vandaar de compostbak.

Toch een te te lichte constructie met die polycarbonaat platen

Mijn collega heeft een polycarbonaatkas aangeschaft van Tectake. Zien er fraai uit, voor een prima prijs. De grootste (3.75 * 1.85 m) kost 293 euro incl BTW. Zie site

Doet me denken aan daslook (vorm en glans van de bladeren) , die komen bij mij nu ook zo op. Maar voor nu natuurlijk erg moeilijk inschatten

Overdaad schaadt. Vorming van stikstofbindende wortelknolletjes bij Vlinderbloemigen wordt geremd door nitraat. Doe het een beetje rustig aan met de voeding

De wortels haal je in grof zand makkelijk uiteen. Ik zit zelf op zandgrond, dus ken de praktische beperkingen van het uitplanten in klei niet goed. Maar ook in zand breng je één lange sliert van wortels de grond in.

Erwten bevatten meer dan voldoende voedingsstoffen om tot een gezonde plant van ca. 10 cm hoogte uit te groeien. Hiervoor heb je echt geen potgrond nodig, maar wel een medium dat luchtig is. Vorig jaar heb ik één grote bak met brekerszand genomen om capucijners op te laten groeien. Eerst boven laten komen en dan de koude kas in. Metselzand moet je echt niet gebruiken, dat verdicht teveel. Ik ben afgestapt van het voorkweken in kleine cellen. De kiemplanten komen mooi boven, dat wel, maar de strategie van elke plant is om z.s.m. diepte met de wortels te vinden. In kleine cellen gaan de wortels rondgroeien onder in de cel. Een beste wortelkluit denk je dan. Als je deze vervolgens in de volle grond zet, dan gaat de plant eerst alle energie investeren om alsnog worteldiepte te bereiken. Alle vroegheid van het zaaien ten spijt, het levert dan geen enkele voorsprong op met de buren die gewoon de erwten direct in de vg leggen. Het voordeel van het zaaien van voorgeweekte erwten in grote bakken (5-8 cm (edit: zandlaag)hoogte is prima), is dat je planten met de wortels makkelijk en onbeschadigd uit de bak kan halen met gespreide vingers en die wortels vervolgens diep in de volle grond kan laten verdwijnen. Het voordeel van kweken in zand is ook dat je voor de volgende moestuin generatie doperwten/ capucijners dezelfde bak kan gebruiken. Probeer maar

Voor de liefhebbers: cursus geneeskrachtige kruiden, Hortus Alkmaar, start 7 april op zaterdagochtenden. Ook een flinke collectie met kruidenzaden.

15 cm lijkt me ook een mooie afstand. Maar goed om aan te geven dat Lumen of Lux niet zoveel zegt. Wat voor de plant van belang is, is dat deel van het licht waar de plant ook daadwekelijk mee iets doet en dat is voor de fotosynthese rood en blauw licht. Dit licht wordt gemeten in PAR. Dat staat voor Photosynthetic Active Radiation. Je kunt een lamp hebben met veel Lumen, waar weinig PAR in zit. Of een lamp met weinig Lumen waar relatief veel PAR in zit. De golflengte samenstelling van het licht (spectrum) hangt weer af van het type lamp. Zie een leuk stukje hierover in deze link Je hebt dus eigenlijk eeen PAR meter nodig. Maar je kunt niet alles hebben

bio-fee, ik las ook dat de meest ammonium gevoelige gewassen/planten gerst, aubergine, viooltje paprika, salvia, tomaat en zinnia zijn. Dat zijn dus ook goede indicatoren voor jouw grond. Kweek eens wat Zinnia's en kijk hoe ze het doen. Of misschien deden vorig jaar al enkele van bovenstaande planten het slecht bij jou? V.w.b. jouw vraag “kan ik mijn grondwater nu gebruiken voor mijn moestuin?”: Grenswaarde is volgens jouw opgave 0.5 mg/L grondwater Concentratie ammonium in jouw grondwater is 5.67 mg/L grondwater Ik lees in een wetenschappelijke publicatie in Journal of Plant Physiology met titel “NH4+ toxicity in higher plants: a critical review”, dat symptomen bij het ammonium gevoelige gerst in de range van 0.1 – 0.5 mmol per liter grond ontstaan. Deze symptomen zijn chlorose (vergeling) van de bladeren en groei onderdrukking. Omgerekend naar mg/L is deze range 1.8 – 9.0 mg/L. Als we aan de veilige kant gaan zitten en aannemen dat de concentratie ammonium in het grondwater ook aanwezig is in jouw grond (hangt natuurlijk samen met het grondwaterpeil), dan zit je toch in de toxische range. De grond is koud, dus de omzetting van ammonium naar nitraat staat stil. Ik zou dit grondwater pas gematigd durven gebruiken als de grond is opgewarmd (temperatuur boven 15 graden). Ik zou het niet gebruiken voor irrigatie.

Ammonium wordt door bacteriën in de grond omgezet via nitriet in nitraat. Nitraat is mobieler in het grondwater dan ammonium. Voor planten heeft nitraat als stikstofbron de voorkeur boven ammonium. Nitraat wordt nl. pas in het blad omgezet in eiwitten en dat is een zongedreven proces. Ammonium kan zeker ook worden opgenomen door de wortels, maar moet al in de wortels worden omgezet in eiwitten en dat kost suikers. Energetisch dus ongunstiger voor de plant en vaak onhandig voor de moestuinier. N.b. Het verbruik van suikers in de wortels bij de opname van ammonium is er de oorzaak van dat we door ammoniak uitstoot van de intensieve veehouderij vanaf 1980 minder (mycorrhiza) paddenstoelen vonden in de bossen. Maar dat terzijde. Het eerste stapje, omzetting van ammonium naar nitriet, wordt volgens een wetenschappelijke publicatie in heidegrond bij een zuurgraad onder de 4.5 geremd en dat betekent dat je opeenhoping van ammonium krijgt. Op een andere site, vind ik dat ammonium ophoopt in de grond o.a. bij: • Lage pH (zuurgraad) van de grond • Gebrek aan zuurstof (dichtgeslagen grond, bodemlevenarm) • Gebrek aan organische stof (voeding van de bacteriën betrokken bij de omzetting van ammonium) Wat ik in dat stuk ook lees is dat nitraten de opname van positief geladen deeltjes, zoals de (voor de plant belangrijke) elementen K, Ca en Mg stimuleert; terwijl ammonium juist concurreert met deze deeltjes om de opname door de plant. Je hebt ook veel ijzer in de grond en natuurlijk ook een belangrijk element voor de plantengroei. Nadeel van een zure grond is weer, dat fosfaten worden gebonden aan deze flinke ijzervoorraad in jouw bodem. Bij een toenemende zuurgraad, neemt de oplosbaarheid van die ijzerfosfaten weer toe. Ik zou de pH van je grond op enkele plekken bepalen en overwegen of aanpassen daarvan nodig is. Door verhogen van de zuurgraad stimuleer je de omzetting van ammonium naar nitriet en zul je dus het proces van nitraatvorming stimuleren. Nitraat is beter dan ammonium voor de moestuinplanten, omdat we het vaak ook van opslag van koolhydraten moeten hebben. Ook zal de beschikbaarheid van fosfaten groter worden en wellicht de opname van belangrijke elementen als K, Ca en Mg ook beter gaan. Bodemscheikunde is niet eenvoudig! Misschien dat andere forumleden op dit voorstel kunnen inspringen.

Zoals Johmir al aangaf: bij de voorjaarsschoonmaak alles even goed omkeren. Je weet nooit wat je allemaal tegenkomt Dit is de onderzijde van een Keter opbergbox. In de box zat ook een nestje muizen met 2 kleintjes. Een complete dierentuin dus

Succes met de cursus, Charly en leuk dat je ons op de hoogte houdt. Cool dat de bijen ook in z'n achteruit kunnen vliegen

Noes, even zoeken via de zoekfunctie. Bv. Nieuwe kas aanschaffen

De eerste plek lijkt me te verkiezen. Toch wel handig om eerst met je buren te overleggen. Misschien vinden zij een kas wel niet zo mooi en gaan ze snel over tot het plaatsen van een hoge schutting. Hou er rekening mee: * Ook vanuit het noorden komt licht. Ik snoei elk jaar de haagbeuk dicht (50 cm) aan de noordzijde van mijn kas en dat levert toch altijd weer opvallend veel extra licht op. * Nee, een niet bekalkte of niet met schaduwdoek beklede kas levert geeft geen schaduw op. * Een kas is altijd weer te verplaatsen

Mooie Dahlia's jootje! Rechtsonder zijn waarschijnljk laagblijvende Dahlia's toch? Ze doen me in elk geval denken aan de topmix dahlia's die het bij mij erg goed doen. De Blue Boy werd bij mij (zandgrond) wel flink wat paarser, dan de naam en foto deed vermoeden. Die vond ik achteraf wel misleidend: Wordt ook een flink grote jongen en moet goed worden ondersteund. Ik vind de "kraagdahlia's' (jouw foto linksboven) ook altijd erg mooi bloeien. Veel plezier ermee!