Eind oktober vorig jaar heb ik iedereen uitgezwaaid. Onder andere omdat ik in m’n nieuwe karretje moest rijden en echt geen tijd meer had om hier elke dag rond te hangen. Jasmin twijfelde nog aan mijn argumentatie, maar ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik heel druk ben geweest de afgelopen maanden. Weliswaar niet met vele honderden kilometers in de Piaggio rijden - die heeft wegens extreme koude voornamelijk in de winterstalling gestaan - maar wel met allerlei andere noodzakelijke dingen.

 

Zoals bijvoorbeeld houten vloeren leggen, behangen, verhuisdozen na 5 jaar eindelijk eens uitpakken, schuren kierdicht maken, het houtfornuis ophalen en de oogst van vorig jaar opeten. Kerststollen maken, overjarige wijn opdrinken, kaasbroodjes erbij bakken, ellenlange wandelingen maken en vroege sneeuw begroeten. Affijn teveel om op te noemen eigenlijk.

 

 

En toen kwam de jaarwisseling en het nieuwe jaar. Begin Januari leek alles hier nog koek en ei.

 

Maar ik had natuurlijk beter moeten weten. Heldere nachten, lekkere frisse wind rond het gelaat en stralende zonneschijn, iedereen weet dat dat maar 1 ding kan betekenen: vorst en veel ook. Affijn, heel europa heeft z’n portie gehad. Met het huis in de winterstand hebben wij een paar weken geheel volgens de lokale gewoonte winterslaap gehouden; niets anders doen dan lang onder de wollen dekens of opgekruld bij de kachel zitten. Sinds een week zijn de temperaturen echter boven nul en dus komen wij weer langzaam in beweging.

 

Een rondje door de tuin levert nog weinig inspirerende foto's op. Knoflook en uien staan nog in de grond maar voor de rest zijn de bedden overvol met stro en afgestorven phacelia. De aardbeien en hun uitlopers zien er uit alsof ze de heftige koude maar nauwelijks hebben overleefd. Maar goed, we wachten gewoon rustig af wat we er straks van terug zien.

 

Heel voorzichtig begint het nieuwe tuinseizoen ook hier. Heel voorzichtig want het is tenslotte pas begin Maart. En in tegenstelling tot veel anderen doe ik niet aan voorzaaien in huis of andere kunstmatig verwarmde ruimtes. Niet uit ruimtegebrek - plek zat - maar mijn huis is voor mij om in te wonen. Mijn groenten en overige planten wonen in de tuin, en daar hebben ze het vooralsnog prima naar hun zin. Hier bij mij zit er dus nog geen zaadje in de grond. Maar dat betekent helemaal niet dat de tuin ons de afgelopen maanden geen werk heeft verschaft.

 

Achter het huis hebben we de pruimen, vlieren en bramen ruchsichtlos geruimd. De druif is gespaard en is afgelopen weekend voor het tweede jaar gesnoeid. Straks eens zien wat er na twee jaar snijden nog uitloopt. Op diverse plaatsen zijn nieuwe composthopen spontaan ontstaan. Je keukenafval moet je toch ergens kwijt en als je er een dot stro bij gooit, af en toe de honden overheen laat plassen, wat oude paardemest erbij, een paar vermolde boomstronken en de restanten aarde uit de potjes van vorig jaar dan kweek je vanzelf een prachtig bed voor meloen, courgette, rabarber of oostindische kers.

 

 

Verder heb ik een heuse Piet-Hein-Eek tuinwerktafel in elkaar getimmerd, een paar stellingen voor de slakratjes gebouwd en een kruidencirkel bij elkaar gesprokkeld. Ik ben de ‘oude’ houtstapel nog eens doorgegaan en heb alle mogelijke kistjes en kastjes eruit gesleept. Eén emmer voor wortelen bleek vorig jaar toch wat weinig.

 

 

Officieel had ik de koude bak dit jaar opgezegd. De bak van vorig jaar is heeft alweer een andere functie. Maar toen ik van de buren hun oude dubbelwandige houten ramen kreeg, kon ik het toch niet laten deze te combineren met een gevonden bedframe. Wat erin komt weet ik nog niet want ik ga veel minder zelf zaaien dit jaar. Liever lui dan moe laat ik het gedoe met het zaad over aan de leerlingen van de agrarische school en ga ik pas half mei in hun kweekvijver op zoek naar mooi en rustig opgekweekt plantgoed.

 

Ik heb wat oude perken moeten repareren en ze ook meteen ontdaan van hun wintervacht. De grond kan nu opwarmen en de onkruiden mogen kiemen. Die kan ik er dan voor het planten nog uittrekken.

 

 

***********************************

 

En dan natuurlijk ons akkertje, oftewel: de grote jongens! Hahaha, geintje natuurlijk want de gemiddelde agriculteur hier in de Haute-Marne heeft 175 ha tot zijn beschikking. Wij hebben voorlopig slechts 1400 m2 gebruiksklaar.

 

 

Maar wat moet je met 1400 m2 gebruiksklare grond als je er eigenlijk nog niet echt klaar voor bent? Omdat je een tuin of stuk grond niet in een seizoen naar je hand kunt zetten hebben we het brandnetelveld vorig jaar later keren en frezen. Maar we hebben (zeker voorlopig) eigenlijk helemaal geen tijd om er dagelijks mee bezig te zijn. Het plan om er aardappelen en pompoenen op te zetten de eerste jaren leek leuk, totdat ik dacht aan het rooien van zo’n 700 m2 aardappels! Ik heb jarenlang mijn oom geholpen zijn aardappels te rooien en noch ik noch mijn rug kijken daar met plezier op terug! En hoe kom ik erbij dat ik 700 m2 met pompoenen kan beplanten als ik geen zin heb om zelf voor te zaaien? Een paar plantjes kopen dat lukt nog wel met een bescheiden budget, maar voor een paar honderd vierkante meter heb je toch algauw een professionele begroting nodig.

 

En dus gingen wij terug naar de tekentafel om een praktischer plan te bedenken.

 

 

Het uitpakken van die verhuisdozen hielp daarbij enorm. Ik kwam namelijk het boekje van Ruth Stout weer tegen: Gardening without work. Wie wil tuinieren volgens de methode van Ruth moet niet al zijn tijd in de tuin willen doorbrengen en daarbij een onuitputtelijke bron aan hooi of stro ter beschikking hebben. Wat ons betreft succes verzekerd.

 

Dankzij Ruth is het probleem met de aardappelen van de baan. We gaan niet poten en ook niet rooien. We strooien de aardappeltjes gewoon op de koude grond, storten er een flink pak stro overheen en na een tijdje kunnen we de aardappels zo van de grond rapen! De buurvrouw lacht me nu vast uit, die gelooft niet dat het zo werkt. Maar ik (en mijn rug) zijn vol vertrouwen.

 

Op het hoogst gelegen deel van de akker (dat wat niet minimaal eens per jaar onderloopt) zetten we fruit en de overige groenten. Voorlopig nog eenjarige groenten maar uiteindelijk moet dit voornamelijk ‘vast voedsel’ worden: eeuwige prei, vierhoeksmoes, rabarber, topinambour, asperges en meer van dat soort dingen. Spul waar je niet elk jaar weer handenvol werk aan hebt.

 

Het wachten is nu nog op de boer die voor het einde van de maand de boel nog een keer komt bewerken. Daarnaa gaan de peren, hazelnoten, bessen, aardbeien, sleedoorns en frambozen in de grond. De groenten volgen daarna. Om de kale vlakte wat overzichtelijker voor onszelf te maken heb ik met stro aangegeven waar we dit jaar de grond gaan beplanten. Daarmee hebben we nog niet de helft van de grond gebruikt maar op het stuk wat nog over is daar zaaien we gras en ongetwijfeld komen daar de veldbloemen weer terug. En anders helpen we een handje. Ik heb bergen zaad uit de velden van vorig jaar.

 

 

Of we uiteindelijk genoeg tijd hebben om alle plannen ook dit jaar weer te realiseren zullen we over een maand of 10 wel zien. Vooralsnog hebben we in ieder geval een hoop voorpret gehad!

2 maart 201213 j aangepast door Gast

... het tuinieren onder stro à la Ruth Stout..ik vond het erg leuk en praktisch..voor een jaar..daarna had ik drie keer zoveel slakken als voorheen. Het kan wel, maar eerst slakken jagen of eenden erbij nemen..

Voorlopig gaat het stro alleen over de aardappels en de onbewerkte grond. Maar desalniettemin: die slakken heb ik toch wel - stro of geen stro En ik heb besloten me daar maar bij neer te leggen. Er is niet echt een oplossing voor een tuin van dit formaat op deze plek, vrees ik.

 

Over eenden heb ik heel lang getwijfeld, maarrrrr..... in de rotswand langs ons akkertje woont een vos(senfamilie). De hond kijkt altijd even of ie toevallig thuis is.

 

En op steenworp afstand zijn zeker nog drie of vier holen. Maar ook vossen zijn - net als de limace - sinds ik in Frankrijk woon, onderdeel van mijn leven. Ze zijn nooit ver weg. Wandelend met de honden volgen we hun paadjes, ik zie ze dagelijks in de velden en in de paartijd staan ze regelmatig in onze achtertuin te schreeuwen (http://www.vulpesvulpes.nl/index.php/audio/geluiden-van-de-vos). En met een beetje mazzel kan ik straks in mei weer jonge vosjes met elkaar zien spelen.

 

Met de renards als buren is een stel eenden houden op het akkertje vragen om moeilijkheden, vrees ik.

 

Dus wat slakken betreft vestig ik mijn hoop op het koppeltje wilde eenden dat in het riviertje langs het akkertje woont. Of misschien open ik een aantal MacDrives in de tuin, wie weet kan ik het vraatzuchtige volk met speciale Limace Happy Meals bij mijn andere groenten weghouden.

Als je dat lukt gaat iedereen om de zaden vragen

 

Jammer dat je zelf geen eenden kunt houden vanwege de vossen. Al zijn dat ook wel mooie beestjes om naar te kijken. Hier moeten we er toch voor naar t bos, als we ze al zien. Maar de hond houdt t zo te zien prima in de gaten

Aan de hemel een flink pak wolken om de alreeds brandende voorjaarszon wat te temperen. Prima weer om weer wat te klussen in de tuin.

 

Twee perken zijn gebruiksklaar: één voor de dop- en sluimererwten en één voor de warmoes en spinazie. In het perk van de erwten staat nog de artisjok, maar het lijkt alsof die ondanks zijn winterverpakking toch de geest heeft gegeven. Ik laat ‘em voorlopig gewoon nog even staan. Als het echt dringen wordt in het perk dan moet ie het veld ruimen. Kopen we half mei weer een nieuwe.

 

 

Ik heb wat kervel en peterselie gezaaid. Ze staan in de mandjes op de handkar. Vandeweek komt daar de eerste ronde sla bij. Die wordt ook opgekweekt in een mandje en als ze een beetje formaat hebben gaan ze in het perk. De eerste slaplanten zullen op eigen kracht moeten overleven. Met een beetje mazzel gaan de eerste plantjes begin april de grond in, en de phasmarhabditis hermaphrodita gaan pas in mei aan het werk! De 12 miljoen kleine helpers doen hun werk namelijk maar zo’n week of 6 en aangezien ik het meeste plantgoed pas half mei in de grond zet, heb ik ze dan het hardste nodig!

 

 

De compost voor op de bedden ziet er fantastisch uit! De hoop is van binnen nog licht bevroren maar volgende week kan het op de bedden. Ondanks de koude temperatuur zit er nog wel leven in de hoop.

 

Elders in de tuin kom ik gelukkig ook (nieuw) leven tegen. De belachelijke koude heeft de meeste planten toch niet klein gekregen. De aardbeien in de volle grond hebben alweer uitlopers, de (wilde) bieslook staat er fier bij en langs mijn perken groeit prachtig ongewild kruid.

Ik ben erg benieuwd naar je ervaring met de nematodes..ik heb er zelf erg over getwijfeld, uiteindelijk niet gedaan. De temperatuur van de grond luistert erg nauw heb ik begrepen. Mooie bieslook..is dat de wilde knoflookbieslook die vanaf januari groeit?

Wat een geweldige foto's

Behalve die van die spin

als ik zo'n beest zou tegen komen hier in mijn tuin zou ik acuut stoppen met moestuinieren

Ik geniet altijd van je foto's! Je tuin ziet er zo mooi uit! Typisch Frans!

 

Vanochtend hebben we in ons bos gewerkt, met onze laatste krachten hebben we een mooi graf gegraven voor onze grote vriend T. Hij is afgelopen nacht overleden. Zonder zijn gezelschap is de tuin een vreemde plek, ik had dan ook helemaal geen zin om er in te werken.

 

Van vrienden uit de Picardie had ik echter een mooi pakketje met bessenstekken gekregen en ergens vond ik het ook wel weer symbolisch om deze meteen in de grond te zetten. Het is een mooie collectie rood, wit, zwart en kruis door elkaar. Oude rassen als de Rose de Champagne, lokale bessen als de Noir de Bourgogne en populaire productie bessen als de Josta bes. En ook een hoop voor mij onbekende rassen. Maar ik zet ze met liefde alle 40 op onze akker straks in de herfst. Tot die tijd staan ze in het kweekbed achter ons huis. Kan ik ze mooi in de gaten houden terwijl ze opgroeien.

 

 

Ik heb mijn eigen Jonkheer van Tets stekken er ook maar bijgezet. Deze hebben de afgelopen winter onder de grond door gebracht en uit pure verveling hebben ze daar wortels gemaakt. Met zijn allen zullen ze over een jaar of drie hopelijk voor een flinke bessenoogst zorgen.

 

22 maart 201213 j aangepast door Gast

Wat naar om te lezen.

Heel veel sterkte.....

Bijzondere honden sterven niet.

Zij gaan wel......

Maar blijven voor altijd

 

Sterkte

Sterkte met het verlies!

Ach wat sneu, was die al heel oud? Bij mijn dochter vorige week ook, nu staat er een mooie foto van de hond met een roos er voor.

Sterkte met het verlies van je hond

Ach wat sneu, was die al heel oud?

 

Tjibbe was bijna tien. Dat is niet echt oud maar hij is bezweken aan epilepsie. Een hele nare ziekte, met een voor onze Tjibbe verschrikkelijk einde. Maar wat had ie een prachtig leven.

Heel veel sterkte.. Het doet altijd pijn om iets dierbaars te verliezen..

Ik dacht vanochtend een lekker kopje thee te zetten, mn ontbijt te eten en es rustig de tijd te nemen om je verslagjes van je tuin te lezen en dan lees ik op het laatst dat je een dierbare bent verloren. Dat vind ik echt heel rot voor je. Sterkte ermee. Enne Rantje heeft gelijk.

Bijzondere honden sterven niet.

Zij gaan wel......

Maar blijven voor altijd

 

Ik vind je verhalen en je foto's prachtig verder. Ik krijg er helemaal de kriebels van. Kan niet wachten tot ik mn eigen plekje heb. Leuk te zien ook dat we soms de zelfde technieken gebruiken ook mbt het recylen van (afgedankte) spullen. Wat je doet klinkt iig erg herkenbaar. Ik zal je met een nieuwsgierig oog blijven volgen dit jaar, ben benieuwd naar je verdere tuin ontwikkelingen!

Sterkte met het verlies!

 

Tjibbe was bijna tien. Dat is niet echt oud maar hij is bezweken aan epilepsie. Een hele nare ziekte, met een voor onze Tjibbe verschrikkelijk einde.

 

Had onze hond ook, is inderdaad best naar

Had Tjibbe al lang last van epilepsie, of is het allemaal erg snel gegaan?

Sterkte ermee. Kan me voorstellen dat de tuin anders aanvoelt...

Had Tjibbe al lang last van epilepsie, of is het allemaal erg snel gegaan?

 

Zo'n tien maanden geleden werd bij Tjibbe epilepsie geconstateerd. Sommige honden hebben het jarenlang en worden er heel oud mee. De vorm die Tjibbe had werd heel snel alleen maar erger en erger - zelfs met medicatie. Behalve een nare ziekte is epilepsie ook een complexe ziekte, zowel voor/bij mensen als bij dieren. Er is geen pasklare oplossing voor, helaas.

 

Alhoewel Tjibbe een groot deel uitmaakte van mijn (tuin)leven is dit het laatste berichtje wat ik over hem schrijf hier.

 

Wel wil ik jullie ontzettend bedanken voor de lieve en troostende woorden. Van mezelf ben ik vrij nuchter en ik had nooit verwacht dat Tjibbes afwezigheid zo ontzettend zou inhakken op mijn gemoed. Iedereen zegt dat het verdriet minder zal worden en wellicht zelfs helemaal overgaat. Dat het 'beter is zo' en dat we prachtige herinneringen hebben. Ik wil het allemaal graag geloven, maar voorlopig gaat dat nog even niet. Het is onbeschrijflijk hoe verdrietig ik ben.

ik wou dat ik een arm om je heen kon slaan, denk die er maar even bij....voel je hem ?

heel veel sterkte en verder ;

welkom terug mooie foto's en verhalen weer, een lust om te bekijken en te lezen.

ik ga het weer volgen succes

Bij het Topic van Jorieke stelde je deze vraag:

 

Ik heb ook respect Jorieke, bomen verplanten

Ik vraag me wel af - met alle respect overigens - hoe je dat voor je ziet: dat je je eigen jonge aanplant gaat verbranden. Ik heb niet heel veel verstand van bomen - alhoewel ik ze al heel wat jaren verbrand - maar zelfs een populier (niet het beste brandhout) doet er zo'n 30 jaar over voor ie het kap-formaat heeft. En dat is volgens mij een van de snelst groeiende bomen. Ik weet dat je jong bent maar je hebt het over 'snel de houtstapel kunnen vullen'. Ik neem niet aan dat je daarmee bedoelt zo rond je 60ste? Hoe oud zijn die bomen uit jullie bosje als je ze wilt kappen?

 

Ik zit zelf met een stuk land in N-Frankrijk , maar voor velen met een grotere lap grond gaat dit wel op:

Het creeeren van hakhoutbosjes is niet zo tijdrovend als het lijkt. Een boom hoeft geen volwassen maat te hebben , wil je m rooien voor de haard. Vele bomen kun je bij de grond afzagen , en zullen meerstammig weer terugkomen , en heel snel. Bijvoorbeeld Es. Bij mij op het land in N-Fr heb ik hele stukken met Es. Ik zaag dat voor een deel af , wanneer dat vuistdik is ( 2-3 jaar ) andere delen laat ik 2 jaar langer staan , en weer een deel 2 jaar langer. Dan zit je al gauw aan de maat die mijn cuisiniere maximaal kan hebben. Nu is Es niet het beste stookhout, wel kort en felbrandend. Lekker heet.

Met hazelaar werkt dat ook zo. Meer aanmaakhout dan , want dunner.

Als je gemengde bosjes aanpoot heb je gaandeweg de jaren heel wat uit te dunnen en te kappen, en kan je binnen korte tijd heel wat van je eigen hout produceren !

Een eik is natuurlijk een heel ander verhaal ja. Maar neem nu die Es ! Dat gaat vlot hoor !

Een boom hoeft geen volwassen maat te hebben , wil je m rooien voor de haard.

Dat een boom geen volwassen maat hoeft te hebben om 'em te verbranden begrijp ik. Onze opschotpruimpjes van 1 jaar branden tenslotte ook goed, maar ik zou nooit jong hout verbranden in mijn kachel. Goed en economisch stoken heeft veel te maken heeft met het soort hout, wanneer het gekapt is, de vorm van de stukken en de 'droogte' ervan. Gekliefd hout gaat beter dan rondhout bijvoorbeeld en 1 sterre halve stammen gaat echt langer mee dan 1 sterre losse takken.

 

Het juiste hout branden in de juiste kachel is volgens mij op de lange termijn beter voor je schoorsteen en je portemonnee dan het vullen van je kachel met 'al dat brandt'. En daarbij vind ik het veel praktischer om stukken hout van 60 cm te verbranden dan dat kleine grut, ik heb wel wat anders te doen dan de hele dag naast mijn kachel zitten om 'em te vullen.

 

Goed, via een korte omweg door het bos, zijn we nu weer terug in de tuin.

 

De bessenstekken staan dus in de grond. Vijftig stuks op 2 vierkante meter. Is wat krap misschien maar ze blijven maar tot de herfst, daarna mogen ze helemaal losgaan op de akker. De collectie bessen is dus - dankzij vriendelijke vrienden - in een klap behoorlijk uitgebreid. Onderstaande soorten zijn stekken:

- Jonkheer van Tets (Ribes rubrum) rode bessen

- Rose de Champagne (Ribes rubrum) roze bessen

- Andega (Ribes nigrum) zwarte bessen

- Rosetta (Ribes rubrum) rode bessen

- Blanka (Ribes rubrum) witte bessen

- Cassis blanc (Ribes nigrum) wite bessen

- Noir de Bourgogne (Ribes nigrum) zwart

- Casseiller Josta (kruising Ribes nigrum & Ribes uva-crispa) (bruin) zwarte bessen

- Heros (Ribes rubrum) (ik denk) rode bessen

 

Zelf heb ik nog een paar Jonkheer van Tets struiken (Ribes rubrum) en wat Noir de Bourgogne (Ribes nigrum) en Black Down (Ribes nigrum). Wat nog ontbreekt zijn de echte kruisbessen, maar ik heb begrepen dat de verjaarsvisite die volgende week meebrengt

 

Nou vind ik een paar verse bessen op z'n tijd best lekker, maar het merendeel zal toch verdwijnen in de jam en de drank! De knoppen, bessen en jonge blaadjes van de Andega zijn zelfs erg geschikt om essentiele olie van te maken. Nu alleen nog die techniek onder de knie krijgen en de bessen kunnen ook in de zeep Om het helemaal af te maken moet ik mezelf ook nog een Ribes sanguineum kado doen. Een heerlijk geurende, vroegbloeiende bes met prachtige bloemtrossen, die als decorum niet zal misstaan in het fruitbosje.

 

Wat verder nog? Doperwten (geen idee hoeveel) en suikererwten (25 stuks) zijn in de volle grond gezaaid. Doperwten zijn dezelfde soort als vorig jaar (Kelvedon), ik reken dus weer op prachtige bloemen.

 

In het peulenperk staat ook nog de artisjok van vorig jaar. Had ik afgelopen winter zeer goed ingepakt, misschien iets te goed. Hij ziet er vooralsnog niet al te best uit.

 

In hetzelfde perk kwam ik ook nog een Origanum vulgare tegen van vorig jaar. Deze heeft het overduidelijk wel gered, maar dat is niet zo gek denk ik. Deze oregano groeit hier overal in grote bossen. Voelt zich hier in de streek zeker thuis.

22 maart 201213 j aangepast door Gast

Mooie foto's van die bloeiende erwt en oregano.

Ik ben erg benieuwd naar je ervaring met de nematodes..ik heb er zelf erg over getwijfeld, uiteindelijk niet gedaan. De temperatuur van de grond luistert erg nauw heb ik begrepen. Mooie bieslook..is dat de wilde knoflookbieslook die vanaf januari groeit?

 

Volgens mijn info leven de nematodes graag in een grond die tussen de 5 en 20 graden is. Gister gaf de thermometer 7 aan, theoretisch zou het dus kunnen maar de schommelingen zijn hier nog zodanig dat het ook best nog onder de 5 kan zakken. En belangrijker, er zit nog zo weinig in mijn grond waar de slakken van kunnen eten dat ik de nematodes nog niet nodig heb.

 

De bieslook, ik weet niet of het de wilde knoflookbieslook is die vanaf januari groeit. Ik zie het hier - in tuin en omgeving - zoveel en zovaak dat het voor mijn gevoel het eeuwige leven heeft. Maar ik denk wel dat het de Allium schoenoprasum is ja.