Vorige week zat ik helemaal in de put omdat er weer zaailingen vermoord werden en ik dacht dat er maar heel weinig zaad opkwam. Wat blijkt: gewoon een weekje wachten lost soms al je problemen op. Nou okee, niet allemaal. Maar ik heb weer een iets meer realistische en hoopvolle blik op de zaken! De mtfd heeft daar erg bij geholpen trouwens. Ik vond het ontzettend gezellig om iedereen te ontmoeten - en ik ben ook nog eens verschrikkelijk verwend!

De 'keukenkas' is sowieso nu helemaal vol, onder andere met twee extra tomaten van Yuras, een Uchiki Kuri van Aardpeer en verder alle zaailingen die ik zelf heb opgepot. Gisteravond even uit zitten rekenen dat ik nu 22 peper-, paprika- en tomatenzaailingen heb, en realistisch gezien 12 plekken. Ik vind het nog erg moeilijk om zaailingen te decimeren. Misschien is een vriend(in) of buurvrouw nog blij met mijn overschot?

Mijn kruidenbakken, met een geweldige citroenmelisse van Nasuada, links bij de munt. In de middenbak staat een oregano'tje van de zaailingentafel, nu nog een beetje David en Goliath naast die salie. Rechts staat basilicum, ook van Nasuada. De kruidjes hebben het transport en het overpotten goed overleefd. Wonderbaarlijk vind ik dat wel, die enorme groeikracht en taaiheid van planten. Ik droom zelfs van planten de laatste tijd... Misschien is dat ook weer niet goed.

De sla-in-bloembakformule lijkt wonderwel te werken! Althans, de immer brutale spreeuwen en duiven - die onderhand als een soort permanent doodseskader boven de bollentuin van de buren hangen, heel sneu - hebben de sla nog niet ontdekt tussen de petunia's.

En vandaag zag ik dan eindelijk, na wel DRIE weken GEDULD hebben, de eerste sprietjes van de N-Z spinazie naast de petunia's in de hoogste bak opkomen! Ik heb het kiempje omcirkeld, zodat jullie er net zo euforisch van kunnen worden als ik.

De moestuinbak zelf begint er ook ietsje levendiger uit te zien. De flesjes en potjes zijn trouwens nog van het 'vind de mystery killer'-experiment. De mystery killer is in elk geval geen keverlarve, want de zaailingen onder de potjes blijven heel. Dus nu ben ik heel saai toch uitgekomen bij kleine naaktslakjes of pissebedden. Opvallend is trouwens wel dat het spul dat nu opgevreten wordt, niet meer 'afgeknipt' wordt maar echt aangevreten. Sinds ik die potjes eroverheen heb, ongeveer (en uitgeholde aardappels in elke hoek van de tuin om pissebedden te lokken). Zouden de slakjes het stokje van de pissebedden hebben overgenomen? Of waren het de hele tijd al slakjes en zijn ze gewoon van tactiek veranderd bij wijze van strategische reactie op mijn potjes-actie? Wie het weet mag het zeggen. Mijn conclusie is in elk geval dat ik voor de gewassen die nu het ergst worden aangevreten, een klein koud bakje bij ga bouwen:). NB. Ik zeg trouwens steeds 'slakjes' omdat ik godzijdank nog geen naaktslakken van meer dan drie cm heb gevonden. Ik maak ze tegenwoordig allemaal meteen dood, scherpe steen erop, elke vorm van mededogen voorbij. Tja...de verderfelijke invloed van het moestuinieren:). Soort primitieve 'kom je aan mijn groenten, dan kom je aan mij!'-impuls.

Mijn buurvrouw kwam aanzetten met deze twee koolrabi's in keihard uitgedroogde, veel te kleine kweekbakjes. Gelukkig kunnen ze in de bak hun tenen weer bewegen. Ik weet niet eens of ik wel van koolrabi houd trouwens.

De bietjes zijn het grootste slachtoffer, alleen de vier onder deze sneue potjes zijn nog over. Die ga ik dus opnieuw in het koude bakje zaaien. Ik ben namelijk heel erg dol op bietjes, dus uitgerekend dat gewas moet wel lukken!

Radijsjes vinden ze ook lekker, maar die groeien nu te hard en zijn met teveel. Het plantje rechtsonder heb ik meegenomen van de zaailingentafel. Ik dacht dat het zuring was - zo noemt mijn Turkse buurvrouw het, zij teelt het en het is ook zuur - maar iemand op de mtfd zei dat het 'eeuwige spinazie' of zoiets heette? Hoe dan ook, de slakjes zijn er dol op. Dat vind ik wel prima, als ze de rest dan met rust laten. Hoewel die zuring/eeuwige spinazie ook wel leuk zou zijn, ik vond die erg lekker (de buurvrouw heeft echt een heel veldje, die knipt dan even een salade voor me af:)).

Van links naar rechts: stokslabonen, sugarsnaps, stoksnijbonen en peul. Waarbij ik iets te laat las dat ik bonen eigenlijk nog helemaal niet had moeten planten, en er nu een paar halfslachtig bescherm met plastic. Maar volgens mij redden ze het eigenlijk best prima; ze staan alleen nog een beetje in de startblokken, te wachten op mooier weer.

De peulen daarentegen klimmen zo wild dat ze in het net zijn beland, het is hoog tijd om de rest van de ijzerdraadjes ook aan te brengen (alleen zat ik met dat net).

Deze kast vond ik vandaag in een bouwcontainer. Van eenderde ga ik een minikasje maken, met een oude koelkastruit als deksel. Misschien nog best charmant zo met dat groen. En als niet charmant, dan hopelijk toch functioneel!

Over charmant gesproken: dit zelfgemaakte tuinhek is mijn pride en joy. Let ook even op het speciale latje helemaal rechts, met 'inham' om de klimop erlangs te laten (en Alcatraz-gaas bovenop voor de poes ).

Peche de vigne-zaailing van Jet/appelvrouw, nu nog ietwat overschaduwd door de uitbundige paarse muurbloem (prachtig is die!).

En in de fruitborder tegen de keuken staat het allermeeste ruil- en krijggoed van de mtfd: doornloze braam van Angela, bieslook en kruisbes van Aardpeer, dille van ..?. Ik kan jullie echt niet genoeg bedanken, het geeft zo'n kick om de border ineens vol(ler) te zien staan! De aarbeien zijn ook lekker aan het bloeien.

Als je goed luistert kun je deze stamslabonen en courgette in het keukenraam horen roepen: 'Laat ons eruit!'. Ik moet ze alleen eerst nog afharden, al is het de vraag hoeveel GEDULD ik daarvoor heb. Oh enne...stambonen zijn toch degenen die geen steuntje nodig hebben?

Op de hoek van de fruitborder is de pronkboon al mooi opgekomen. Die mag straks, samen met een partner aan de overkant van het terras, de schutting gaan bekleden. Alleen heb ik op de mtfd van Erny hele gave paarse pronkbonen gehad...is vier pronkbonen teveel?

Even aandacht voor deze sering: geen groente, wel beeldschoon. Vorig jaar verplaatst naar deze hoek; dat was mijn aller-, allereerste tuinactie in een toen nog door 'bejaardensfeer' (grijs grint, groenblijvers en buxus op worteldoek, vooral geen onderhoud en niet bukken:)) gedomineerde tuin. Ik ben nu heel blij dat ik deze gered heb!

Oh ja en dit zat in dezelfde bouwcontainer: een kweekbakje! Alleen een barst in de bovenkant, verder nog helemaal goed. Deze ga ik zeker ook gebruiken. Voor dingen. Jeweetwel. NOG meer bonen, ofzo:).

Last but not least was ik door het kijken naar Alys Fowler - bedankt Erny, nu ben ik verslaafd:) - en door de topics hier zo geinspireerd geraakt, dat ik zelf ook een maaltijd bij elkaar wilde jutten! Het resultaat: zevenblad-spinazie-quiche met ricotta (die groeit helaas niet in de tuin van de buren). Super verrukkelijk. Wat word ik er toch gelukkig van, alles dat zo maar gratis groeit en bloeit om ons heen! Hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet... En op deze hippie-noot verlaat ik u, groetjes en tot de volgende update!