@ Bassie76

 

Shannon heet die Engelse kruisbes. Dus met 2x n in het midden.

 

http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/acc/search.pl?accid=%20PI+555870

Bedankt voor de update!

Zou het hier echt om dit oude Engelse ras gaan, of is het een nieuwe variëteit die ze de oude naam hebben gegeven?

Ik heb biologische knoflook geplant. Ook omdat deze lekker is en zeer sterk geurend is. Me like that

Zou het hier echt om dit oude Engelse ras gaan, of is het een nieuwe variëteit die ze de oude naam hebben gegeven?

schreef Bassie 76

 

Er is inderdaad niet veel te vinden over de "Shannon" kruisbes ofwel 'Weisse voltragende' (Mag ik dat vertalen als "witte die veel vrucht draagt"?)

 

Als ik af ga op de link die ik er bij zette (een beschrijvende fiche van - vermoedelijk - botanische tuinen/verzamelingen) is het hetzelfde oude ras, omdat beide namen ("Shannon" en 'Weisse voltragende') er in gebruikt worden. De plant kwam blijkbaar in ieder geval in een collectie voor, als ik de fiche goed begrijp, maar wel aangetast door een virusinfectie. Gezien de 2-talige naamgeving werd ze in Engeland en Duitstalige gebieden aangeplant. Ik vermoed dus dat iemand (wellicht de mensen van de Batterijen, die in oude rassen zijn geïnteresseerd?) het de moeite waard heeft gevonden om dit oudere ras te herintroduceren en weer te vermeerderen. Er zijn hele specialistische verenigingen van mensen die zich bezig houden met het opsporen, in stand houden en opnieuw onder de aandacht brengen van oude fruitrassen..... Niet uit nostalgie, maar vooral omdat die vaak eigenschappen hebben die echt de moeite waard zijn (maar commercieel niet interessant) en ook om een breed scala aan genetisch materiaal voor de toekomst te bewaren.

 

Meeldauw werd in kruisbessen (denk in de eerste plaats aan de commerciële teelt en niet aan liefhebbers) als een groot probleem gezien en sinds een 20 a 30 jaar zijn alle oude rassen vervangen door een hele nieuwe generatie meeldauw-resistente. De - enkele - bedrijfsmatige kruisbessen telers zullen daaruit de smakelijkste en best houdbare rassen kiezen. Ook voor liefhebbers is het aanbod vooral afgeleid van wat voor de beroepsmarkt beschikbaar is en beperkt tot een handjevol rassen dat je in tuincentra e.d. steeds tegenkomt: De Hinnonmaki's (geel, groen en rood), Captivator, Mucurines en de "stekelloze" (lees: minder gestekelde) Invicta, waarvan ik denk dat vanwege de matige smaak geen beroepsteler ze zal zetten. Er zijn intussen ongetwijfeld al weer nieuwe/geschiktere rassen voor de beroepsteelt...dan duurt het altijd een jaar of 10 voordat die ook voor liefhebbers evt. door een ondernemer gekweekt en gepromoot gaan worden en breed verkrijgbaar voor liefhebbers.

Voor een beroepsteler moet een kruisbes goed bewaarbaar zijn, makkelijk te oogsten en vooral van een soort (smaak, textuur, onopvallende pitten, zachte schil enz.) waar via een veiling vraag naar is.

 

Meeldauw is voor een liefhebber minder een probleem dan voor een ondernemer. De plant gaat er niet meteen dood aan en als het wat binnen de perken blijft blijven de wat aangetaste vruchten zelfs gewoon eetbaar. (Maar een kleine aantasting maakt alles voor de verkoop al geheel ongeschikt). In mijn eerste kruisbessenstruiken van 30 a 40 jaar geleden was wat meeldauw eigenlijk heel gewoon. Het ene jaar had je er weinig of geen last van, een ander jaar meer en soms had je ook een jaar bijna geen oogst. De nieuwere rassen smaken vaak ook heel anders dan wat ik me herinner. Niet vies...maar niet zoals ik me de "echte" kruisbes herinner. Captivator komt nog het dichtste in de buurt bij de smaak van toen, voor zover ik de diverse rassen ken.

 

Misschien kunnen de mensen van De Batterijen er wat meer over vertellen? Ik zal dit stukje topic eens naar hun doormailen en hen uitnodigen om - als ze dit toevallig weten - wat meer over deze Shannon, kweekwijze, sterke en zwakke kanten en de afkomst te vertellen.