weknow

Invriezen is nog een zekere optie. Neemt heel weinig plek in en behoudt intensieve smaak. In luchtige zak kun je er telkens wat uitnemen.

Mijn indruk is dat dat redelijk meevalt w.b. de aak genoemde UV-gevoeligheid met de exemplaren, zaailingen, die ik heb uitgeplant in het open veld van het parkbos. Daar staan er nu een 12 tal plantgaten met meestal 2 of 3 verschillende zaailingen sinds 3 jaar (telkens bijgeplant). In ieder geval hoef je daar niet echt bang meer voor te zijn vanaf ze pakweg 1 meter groot zijn....zo groot zijn mijn grootste gezaaide exemplaren nu zo wat. Aan de zonnekant heb ik - tijdelijk - wat boomstronken gestapeld half rondom tot een hoogte van ca. 70 cm en ook als tijdelijke beplanting bij een aantal stekken van zwarte bessen op voorhand. Eventueel kunnen die weer wijken als de pawpaws groter worden. Ook in de moestuin staan ze niet speciaal uit de zon, daar staan nu 3 groepjes van elk 3 planten op ca. 1,50 meter afstand. Wel wat achteraan aan de noordzijde zodat ze tzt geen licht gaan wegnemen van de groenten. De reden waarom ik ze dichter bij elkaar zette, pakweg 1,25 a 1,50 is dat het een soort fruithagen moeten worden. De groeivorm en groeigrootte laat zich naar mijn indruk redelijk sturen. In Zomergem bij de Kruisbessenproeftuin staan er enkele exemplaren van toch al wat langer en die al een heel aantal jaren dragen. Ze zijn echt struikvorm en zeker niet hoger dan een meter of 2 daar. Maar ik heb ook solitaire bomen gezien die na een 15 jaar een meter of 4 hoog zijn geworden en echt een boomvorm hebben met een kruin waar je onderdoor kunt lopen. Veel essentieler is het om de pawpaw's goed aan de gan te krijgen (ik heb zeker in het parkbos aan zee) jonge, steenachtige, kleigrond) om plantgaten goed voor te bereiden en diep te maken 60 a 70 cm. Door er vrij losse, humusrijke en goed vochtvasthoudende grond in te doen en de voet van de pawpaw's steeds goed vrij te houden van begroeiing. Concurreren met andere planten kunnen ze heel slecht.

Typisch zwammetje op houtachtige grond. Leuk! Laat maar gaan die paddenstoeltjes, mits niet steeds te nat in je bakken!

Ja...is ideaal. Niet zozeer vanwege de proper, maar beschermt de grond, helpt tegen uitdroging en als het geleidelijk verteert wordt het humusrijke en levende bodem. Mag gerust een lekker dik laagje zijn. Marc Geens van de kruisbessenproeftuin in Zomergem, Vlaanderen, doet al meer dan 20 jaar niets anders dan zijn bodem bedekken met gehakseld hout (verteert wat sneller dan schros, hetgeen een voordeel is hier!) voor al zijn 100en fruitstruiken. Verder NIETS. Zit daar ook op zandgrond en leeft van de verkoop ervan..is een autoriteit op het gebied van kleinfruit! Dat dennennaalden of dennenschors de grond zuur zouden maken is een mythe die nog in oude tuinboeken staat, maar al lang wetenschappelijk achterhaald is. Mogelijk doen je blauwe bessen het minder goed doordat ze niet voldoende vocht hebben voortdurend...zandgrond houdt geen water en weinig voedsel vast. Daar helpt hakselhout of iets dergelijks veel..duurt wel een paar jaar voordat het ook deel uitgaat maken van de groeiactieve bodem. Meestal is zandgrond zuur, maar er bestaat ook op sommige plekken zandgrond die juist helemaal niet zuur is. Maar als ze zuur is is dat aanzuren met turf onzin. Weer zo een mythe dat hoe zuurder, blauwe bessen beter groeien. PH van 5 a 5,5 is mooi.....veel zuurder is dan geen vooruitgang meer. Verdragen zelfs minder zuur. Verder vraagt voeding van kleinfruit op zandgrond veel aandacht....geldt zeker ook voor blauwe bessen, die bovendien 1 a 2 seizoenen nodig hebben om zich te settelen. Niet veel voeding, maar voortdurend wat voedingstoffen. Met een centimeter compost rondom bovenop de bodem ben je al een heel eind...evt. aangevuld eens per jaar een minimaal beetje kalium of organische (= langzaamwerkende) meststof met een relatief hoge K in de aangegeven NPK (Bijvoorbeeld iets van 4-1-12 of zoiets) Gaandeweg als het verteert gaat het houtstrooisel (evt. schors...maar wel een dure oplossing!) de vochtregeling, maar ook de voeding van de bodem en zo van de struiken, overnemen en verzorgen. Compost opbrengen voor de boomschors. samen is geen groot probleem, maar dan gebruikt de verterende boomschors de stikstof eruit, hoewel na 1 a 2 jaar gewoon weer terug ter beschikking zal komen van de planten. Beter NIET inbrengen maar als mulch gebruiken. Dat geldt voor de compost. Geldt ook voor boomschors....met daar als bijkomende reden dat als je de boomschros IN de grodn brengt ze de groei van de struiken zal belemmeren. Nog een overweging. Veel mensen bedoelen met "proper"dat het kaal is en buiten de planten, bij jou fruitstruiken, er verder niets staat of groeit. Dat is een behoorlijk onnatuurlijke setting. Juist als deel van een overwogen gevarieerde begroeiing (overweeg wat vaste kruiden of meerjarige groenten bijvoorbeeld) zullen in een natuurlijke bodem je fruitstruiken veel meer genieten dan van een kale vlakte waar ze bijna steriel staan. Ook helpen de dingen die ik beschrijf veel bij het gezond houden van je planten.

Als het Saint-Remy is (Er zijn 1000en rassen peren, hoewel er maar ca. 5 in winkels worden verkocht) dan is ie veel te vroeg geplukt. Ik pluk die niet voor november en dan nog is ze enkele maanden goed te bewaren voor gebruik. Bruine pitten is bij appels goede indicatie voor rijping. Bij peren hand eronder leggen en optillen. Rijpe komen makkelijk los dan. Onrijpe nog zeker wat laten hangen.

Goed lezen!! Ik heb de link naar het tijdschrift van de NPV bijgevoegd. daar vind je van ca. een 5-tal goede kwekerijen in het noordoosten van Nederland advertenties. "Kalken" vind ik niet zo verantwoord. Als bijwerking tegen sterk verzurende kunstmest wordt er een kwak kalk tijdens de winter over het land gegooid. Liefst de goedkoopste. Veel te makkelijk en veel te veel. Je bodem is je grootste goed.....dat bouw je op, daar investeer je in en dat vraagt beter dan "kalken"....🙃 Ik schreef zeer zorgvuldig wat ik wel bedoel!!! Koop zachtwerkende/langzaamwerkende kalk (eventueel met extra mineralen) en dien die gericht en met mate toe. Probeer in de gaten te houden hoe je bodem zich daarmee ontwikkelt. (Geregeld meten is ook een indicatie daarbij en vooral waarnemen) Door compost van goede kwaliteit te gebruiken heb je al een soortgelijk effect, werkt echt opbouwend bovendien, maar kalk kan een gerichte aanvulling zijn. Naast bijsturen in de zuurgraad (doe dat alleen als het echt nodig is als je op een natuurlijke manier wilt werken!) heeft kalk een nog veel belangrijker effect, namelijk het zorgt ervoor dat andere voedingstoffen veel sneller uit de bodem getrokken worden....soms is dat even gunstig, mits niet te veel....maar door dat steeds te doen mergel je (letterlijk!!) de bodem uit...de kringloop flink mesten en veel kalk keer op keer maakt de beste landbouwgrond in een aantal jaren onvruchtbaar en kapot....een groot probleem waar de landbouw in de Westerse wereld tegenaanloopt...dreigende grootschalige onvruchtbaarheid door deze uitmergelpraktijk. Edit. Zojuist viel het nieuwe herfstnummer van PomosPost in de bus. Daarin advertenties van de volgende kwekers in Noordoost Nederland - Lubbert Dijk De Baggelhof Terheijl - De Vrolijke Noot (biologisch) Wapserveen - Biologische Hoogstamkwekerij De Sterappel te Varik - Ten Elsen - Neede - Auke Kleefstra in Sumar Fr. (en ook vestiging in Vlaardingen)

De Ballerina-oompjes ( ze heten kolom-appelbomen, Ballerina is een merk zoals Royco een merk soep is!) groeien per definitie weinig, zijn meestal geent op onderstam MM106 (tegenwoordig vaak nog een iets zwakker-groeiende onderstam nl. M26) en dat maakt dat ze toch vooral een wat vruchtbaardere grond nodig hebben. Echte zandgrond is van nature erg arm, houdt slecht vocht vast en al helemaal slecht voeding. Omdat kolomappels goede bodem nodig hebben zou ik in ieder geval de bodem rondom vrij houden van andere begroeiing en ze gergeled (mag best een keer of 3 per jaar) van een cm, goede compost voorzien. In dit geval dus voortdurend mulchen met compost. Eventueel zelfs aangevuld met een milde en langzaamwerkende organische meststof in kleine hoeveelheden. (Ik stel voor zoiets als moestuinmest of gedroogde koemest) Geef niet te veel, geef vooral geleidelijk en vooral in het gebied van 30 tot 50 cm. van de stam, aangezien kolomappels daar de meeste actieve wortels hebben. Als je voor andere appelbomen gaat, is de keuze van een onderstam essentieel op jouw grond. Dat moet er een zijn die flink groeit en behoorlijk veel wortels maakt. (Zwakke onderstammen zijn dus ongeschikt. Denk eerder aan M7 of zelfs M4 of iets vergelijkbaars). Ik weet dat vele rassen wel op zandgrond kunnen, hoewel er zeker soorten zijn die ook voorkeur hebben voor zwaardere grond. Ga naar een echte fruitboomkweker, in jouw buurt zitten er diverse (bofkont!!), en laat je voor jouw grond en omstandigheden door hem/haar adviseren. Ik zal hieronder een link plaatsen naar de website van de Noordelijke Pomologische Vereniging. Je kunt online oudere nummers van hun tijdschrift Pomopost lezen (interessant tijdschrift!!) en daar vind je ook de adressen van een handvol goede fruitboomkwekers in het Noordoosten van het land. Zandgrond is niet alleen minder vruchtbaar, maar meestal ook vrij zuur van nature. (Niet altijd! Er komt in enkele streken van NL ook kalkrijke zandgrond voor, maar ik vermoed niet rond Veenendaal). Met compost regel en verbeter je de zuurgraad voor je bodem al voor een groot stuk, maar het kan nuttig zijn om te kijken of je bodem niet heel erg aan de zurige kant is. Appels zijn wat toleranter dan andere fruitbomen voor zuurdere grond, maar het moet niet te extreem worden. Dan zou je nog zachtwerkende kalk kunnen gebruiken om dat wat bij te sturen, hetgeen ook sneller de mest doet opnemen (die dan wel ook eerder uitgewerkt zal zijn.) Doe alles vooral met mate en geleidelijk.....doses op verpakkingen zijn VEEL TE HOOG over het algemeen. Als je geleidelijk en met mate hulpstoffen gebruikt, dan kun je echt sturen en bijsturen op grond van wat je als effect waarneemt. Er zijn een aantal nieuwere rassen appels die behoorlijk bestand zijn tegen allerlei ziektes (schurft, maar dat is vooral een probleem in monoculturen van rassen, zoals Jonagold; maar ook andere) en daardoor erg geschikt voor bioteelt en dus ook voor liefhebbers die ecologisch willen tuinieren. Een goede kweker heeft er hier zeker een aantal van in huis. Daarnaast kun je ook denken aan goede oude rassen, die vaak heel robuust zijn. Ik ga nog zoeken naar een aanplantadvies voor oudere rassen. Ook daarvan kun je bij een goede kweker zeker een aantal soorten vinden. Link staat helemaal van onder. Met plusjes bij de diverse rassen worden aanbevelingen gedaan voor aanplant. https://www.npv-pomospost.nl/pomopost-archief https://www.npv-pomospost.nl/images/Lezenswaardig/oude_fruitrassen_2015.pdf

Vraag het de kweker waar je het bestelde. 😉

Hallo Marcel, Toch een aantal gedachten, kanttekeningen en opmerkingen bij je verhaal en pogingen om resistente tomaten te vinden. 1. Laat ik beginnen met een tip voor je website. Die raadpleeg ik zeer geregeld als fruitliefhebber met waardering voor de vele gedegen informatie. Enerzijds is ze heel vernieuwend voor wie een aantal minder bekende fruitsoorten wil kweken. Soms ook is de informatie al weer wat gedateerd, zijn er al weer vele nieuwere varieteiten en ontwikkelingen. Logisch dat je als liefhebber niet overal in up-to-date kunt zijn. Maar het gebeurt ook dat ik pas heel veel later iets interessants dat nieuw is op de website zie. Wat daarbij echt zou helpen is ergens een lijstje waarin je updates en aanvullingen noteert, zodat iemand als ik niet op zoek moet of er misschien iets anders op staat (vaak zal dat er dan niet van komen) en meer getriggerd wordt om toch naar nieuwe kennis op zoek te gaan. Vaste bezoekers zien in een oogopslag wat er neiuw is om bij te lezen. 2. Onze invalshoek is wat verschillend...ik merk dat je wat sterker aansluit bij de grotere commerciele bedrijven en onderzoeksinstituten die voor hen werken en wat van daaruit op de markt wordt gebracht. Ik heb daarover wat meer reserves en orienteer me ook op wat liefhebbers doen en ontwikkelen en de meer ecologische ontwikkelingen. Ik denk dat we best zonder resistente tomaten kunnen. Niet zozeer omdat resistentie altijd nogal relatief blijft..nooit 100%....bovendien waarschijnlijk tijdelijk door ontwikkeling van ziekmakers daarin. De maatregelen die je ook noemt waarmee je veel problemen kunt voorkomen (https://www.fruitlent.nl/popups/phytophthora_resistentie_tomaat.html) maken het vaak overbodig om nog naar die paar speciale soorten die resistent zouden zijn te gaan zoeken. We hebben keuze uit 1000en rassen...en er komen voortdurend leuke, lekkere en erg goede nieuwe rassen bij...en voor mij is gebruikswaarde en smaak de grote reden om jaarlijks een heel aantal soorten te zetten...en ook steeds wat andere te proberen. En als ik zo rondkijk onder tuiniers hier in mijn - in ecologisch opzicht vaak zeer behoudende - omgeving, gebruiken de meesten gif tegen "de plaag".....de gifspuit is hun belangrijkste gereedschap lijkt het wel...die zal het koud laten of een tomaat resistent is, want ze spuiten hun Moneymakers en Bintjes wekelijks tegen phyto. Los van de paar wilde soorten op je lijst, zijn - misschien op 1 na - alle soorten die er nu op staan F-1 hybrides. En daar zie ik de grootste "maar" bij je inzet op deze soorten. Waar juist tomaten een groente zijn die erg makkelijk soort-echt zijn te vermeerderen zijn, aangezien ze van nature bijna altijd zelfbestuivend zijn en mits zaadvast dus dezelfde nakomelingen geven. F-1 tomaten hebben 8 generaties van zorgvuldige selectie nodig om tot een zaadvast ras te ontwikkelen. Resistentie moet worden ingekweekt gedurende een aantal generaties in een F-1 hybride, een zeer duur proces en vervolgens heb je een jaar bruikbare zaden en geen vervolg (je wijst me hier zelf op w.b. zaden die bij Velt verdeeld worden) en dus geen eigenaarschap over zaadwinning. Deze zaden willen gebruiken maakt je dus in hoge mate afhankelijk van bedrijven die de rechten commercieel willen benutten....hoewel ik geen principieel tegenstander van F-1 ben - wel vaak nogal wat praktische bezwaren voor liefhebbers - vind ik juist dit eigenaarschap van je zaden een essentieel punt ecologisch gezien. Erfelijke eigenschappen van planten zijn van iedereen, want voedsel en mogen niet geprivatiseerd om het geld. 3. Een meer persoonlijk bezwaar tegen in te zetten op resistentie is voor mij de grote beperktheid in keuze. In mijn oren klinkt het niet persee als reclame als je spreekt van een soort met "goede tuinbouwkundige eigenschappen"...wat ik als liefhebber wil is lekkere, gezondgroeiende tomaten en dat is niet persee wat tuinbouwkundig gewenst is...daar gaat het normaal over massa-kwekerijen in immense kassen op steenwol en waarbij alle kweekprocessen en ook de voeding computergestuurd met kunstmeststoffen plaatsvinden. Ik denk dan nuchter: kan misschien iets zijn, misschien probeer ik het wel eens maar loop niet bij voorbaat warm ervoor. Juist als liefhebber kies ik misschien voor iets lekkerders en wat voor mij beter voldoet...keuze uit 1000en soorten tomaten alleen al.....afwachten of dit nieuwe met die tuinbouwkundige eigenschappen wel echt beter is in dat opzicht. 4. Puur wetenschappelijk is het genonderzoek zeker zinvol. En misschien zijn er wel toepassingen te bedenken voor resistente F-1 rassen. (Ik denk aan bioteelt in de open lucht). Voor de industriele tomatenteelt in NL en Belgie is phyto-resitentie van geen belang omdat die geheel in kassen plaatsvindt. Daar zijn geheel andere prioriteiten. Wellicht is werk zoals jij dat nu doet wel nodig om vanuit de F-1 zaadvaste rassen te kunnen gaan ontwikkelen met soortgelijke resistentie eigenschappen, waarmee belangrijke bezwaren over eigenaarschap kunnen vervallen. (Er zijn enkele nieuwere tomaten, waaronder de zogenaamde honingtomaat, al doorgekweekt (ieder is vrij om de zaden uit een gekochte tomaat te halen, ook als die kweekrechterlijk is beschermd) en omgezet naar een zaadvaste vorm met gelijke eigenschappen. Maar dit is een lang proces en niet iets dat snel gemeengoed zal worden. 5 De tomaat "Wil "waarover ik sprak als een soort die over aantasting heen groeit is geen F-1. Deze circuleert nu een jaar of 30 in kringen van Velt. Wil de Voogt kreeg deze toegezonden uit Spanje een jaar of 30 geleden en vanwege enorme opbrengst en aparte teeltwijze (vergelijkbaar met druiven) is ze her en der doorgegeven en blijven voortbestaan. Wil was een heel aantal jaren coordinator voor Velt in Nederland en is verleden jaar overleden. Wat deze een natuurlijke weerstand of afweer geeft tegen phyto zou nader onderzocht moeten worden. Ik kreeg ook ooit wat zaden van hem en heb deze tomaat daarom maar "tomaat Wil"genoemd, bij gebrek aan een naam. 6. Het klopt dat ik al een paar jaar niet meer naar het resistente tomatenverhaal op de Lent-website echt goed had gekeken. Zoals ik al zei was ik tot het oordeel gekomen dat het niet zo relevant was voor mij....dan ebt de belangstelling ook wat weg. Indertijd heb ik dat zeker met aandacht gelezen en nu heb ik het nog maals gelezen. Overigens zijn er goede vrienden van me, die net als ik lesgevers zijn bij Velt, wel nog jaarlijks met o.a. aardappelen en tomaten die resistent zijn tegen phyto bezig en zie ik bij hen ook wel iets van wat zij doen en hun bevindingen. Ook daar zijn meerdere van jouw tomaten voorbij gekomen, zaad bij jou besteld. Maar 2018 en 2019 lieten in mijn wijde regio eigenlijk nergens phyto optreden op geen enkele tomaat....waardoor niets over rersistentie te zeggen viel bij hun testen hiermee. De tomaten die ik daar proefde vond ik nooit echt speciaal of er uit springen als erg lekker of goed in andere opzichten. Deze subjectieve indruk zal best wat meespelen in mijn reserves. Als het zo uitkomt zal ik misschien nog wel eens enkele soorten die me wat lijken (op grond van jouw informatie) bestellen en uitproberen. Afwachten wat er dan komend jaar weer verandert in je aanbod...je zegt zelf dat er veel op de schop zal gaan. Maar ik denk dat ik dan ook de smaak en andere gebruikskenmerken als belangrijkste criterium zal zien. Daar gaat het me als liefhebber om: gezond, ecologisch en zeker ook erg lekker fruit en groente....een soort Bourgondier dus. Ik zal het dan zeker met belangstelling volgen Bij Edit: Tekst is gecorrigeerd op foutjes en op enkele plekken wat duidelijker gemaakt, inhoudelijk niet echt veranderd.

Omdat je je pas aangemeld hebt als lid op dit forum, Griet, hoop ik dat je mijn reactie niet opdringerig vindt! De perkels die een aantal mensen van dit forum hebben komen van mij. Ik heb de moederboom.....het verhaal daarvan staat ook ergens in deze draad...overigens zelf uitgedaan in onze tuin aan huis verleden jaar. Maar ik heb intussen in een soort parkbos dat ik beheer en waar veel plaats is wel een aantal andere perkels, naast allerlei ander fruit, uitgeplant. Ze komen van diverse vindplaatsen. Omdat je zo enthousiast bent over die bij jou, zou ik ook die graag aan mijn verzameling toevoegen. Mocht je in de buurt wonen (Ik woon in de - zeer grote - gemeente Sluis in Zeeuws-Vlaanderen) dan en zaailingen voldoende hebben, dan kunnen we misschien wel wat ruilen? En anders wil je misschien voor mij wat pitten van de aanstaande oogst apart houden en opsturen (ruilen of zeker tegen vergoeding van de verzendkosten) zodat ik er zelf een aantal kan opkweken. Als je op mijn vraag in wilt gaan, kunnen we het verder het makkelijkste via een Priveberichtje (PB) afspreken.Helemaal bovenaan rechts staat het kopje "berichten" en daar kun je PB's versturen en ontvangen. (Ik zal deze reactie ook als een PB daar naar toe sturen). Hopelijk hoor ik dan nog iets van je. 😉Bedankt alvast!

Ik ben normaal blij met paddenstoelen. Hoe meer en hoe meer soorten, hoe liever. Mijn tuinen beheer ik natuurlijk en het voorkomen, verschijnen en meer worden van paddenstoelen is een teken van een gezonde, natuurlijke tuin. Je lijkt er echter bang voor te zijn en het te zien als iets dat je moet voorkomen of kwijtraken..... Maar zet anders foto´s erbij, zou ik zeggen. Dan kunnen we misschien iets zeggen over welke soort het is en waar die misschien vandaan zou kunnen komen. Mijn `guess` is: uit de potgrond waarin tegenwoordig een deel van het veen, vaak en gelukkig, wordt vervangen door compost, waarin ook blad en hout is verwerkt...dat en een vochtige omgeving kan een prima voedingsbodem zijn voor paddenstoelen. Maar het kan ook wel een teken zijn dat het klimaat in je potten erg vochtig is, misschien zelfs te vakk of te veel water geven, want dat er bijvoorbeeld in najaar of winter bepaalde paddenstoelen verschijnen is normaal....dat ze er het hele jaar zijn vind ik wel opmerkelijk. Waar ze vandaan komen? Kan door sporen in de lucht (meest waarschijnlijke) of door sporen in potgrond of in de planten zelf bijvoorbeeld. En vergeet niet dat de vruchtlichamen die we paddenstoelen noemen, eigenlijk maar een heel klein deel zijn van schimmel die waarschijnlijk doorheen de grond groeit. Het is de bloei die bij een bepaalde vochtigheidsgraad en temperatuur ontstaat. Laat maar gaan, probeer dat niet weg te krijgen, ben er blij mee...je planten zullen het meestal ook goed ermee kunnen vinden en het mogelijk zelfs beter doen hierdoor.

Eigenlijk volgde ik dit onderwerp niet meer echt, Redzebra. Pas doordat je mijn naam noemde, zag ik je berict. Later teruggelezen en de oproep van Marcel nu ook meegekregen. Het is nu wat duidelijker. Maar aanvankelijk plofte ik er in en snapte er allemaal weinig van. Ik laat het nu even bij wat verduidelijkende opmerkingen. 1. Volgens mij is het lijstje van resistente tomaten bij Fruitlent niet of weinig veranderd sinds het eerste jaar. Toen heb ik een aantal zaden gekocht...ik schat een jaar of 4 geleden? 2. Met tomaten die erdoorheen groeien bedoel ik iets anders dan jij het opvat. Het gaat echt om rassen die ziek worden en zich zonder ingrijpen na wegvallen van de omstandigheden die ziek maken, weer met gezonde nieuwe groei en vruchten zelf verder groeien. Het normale patroon is dat in zeer korte tijd phyto de gehele plant aantast en meestal ook alle naburige planten. Op enkele dagen van mooie planten naar een hoopje ellende. Het duidelijkste voorbeeld van zo een tomaat is de tomaat waarover Appelvrouw schrijft op haar blog en die ik "tomaat Wil"noem en zij, in Frankrijk, "Quatre metres". Dit is de link naar de forumpost

Als ik je opmerking of vraag zou begrijpen, redzebra, wil ik best proberen iets te doen wat me zou sieren. 😵 Maar ik heb geen flauw benul waar je het hier over hebt en wat je me lijkt te verwijten....??? Als het er om gaat welke rassen ik ooit bij Marcel kocht....ik schat een jaar of 4 a 5 geleden.....moet ik je het antwoord schuldig blijven! Intussen wel weer een 100-tal soorten gehad...zou het echt niet meer weten! Wat ik me wel herinner is dat precies een of 2 van die speciale tomaten duidelijk slechter waren w.b. phytophtera dan al de andere die ik dat jaar zette. Bovendien ook in andere kenmerken (smaak, productie) waren het geen hoogvliegers. Ik heb toen - voor mezelf - de conclusie getrokken dat zogenaamde resistente rassen importeren uit de USA niet de oplossing is. Anders gezegd: Tomaten, in principe alle "echte" tomaten (ik bedoel dus de Solanum lycopersicum) zijn in ons klimaat bevattelijk voor phytophtera ALS DE OMSTANDIGHEDEN (temperatuur + 22 graden en plant blijft gedurende een aantal uren nat of zeer vochtig) ER ZIJN. Te vaak en te veel claims gehoord en gezien doorheen de jaren, die steeds onjuist bleken....resistentie is, tenzij er een groot wetenschappelijk instituut heel veel geld en onderzoek in wil steken, geen weg die iets gaat opleveren denk ik. Daarmee geen slecht woord over de poging en hoop van Marcel om het probleem op te lossen....op zich prima initiatief en daarom deed ik ook mee. (Overigens betrok ik de laatste jaren ook diverse rassen via de zaden-werkgroep van Velt, waarbij ook weer enkele van die van Fruitlent zaten....en ook daar geen echte hoogvlieger bij aangetroffen...ook kijkend naar smaak en andere gebruikskenmerken voroal) Ik heb de laatste 3 jaar geen phyto gehad, uiteraard niet onder de overkapping en in de folietunnel, maar ook niet in de buitentomaten...hoewel de ca. 10 planten (alle struiktomaten) die dit jaar buiten stonden het op het randje was...lichte aantasting van plant die niet heeft doorgezet omdat het droog weer werd gedurende langere tijd. Licht sporen op de laatste vruchten. Omdat het allemaal gelijkdragende (determinate) soorten waren en de planten klaar waren heb ik ze een week of 3 geleden opgeruimd. Veel belangrijker en hoopvoller vind ik een andere ontwikkeling dan het zoeken naar - en vooral aanspraken op - zogenaamde resistente rassen, namelijk dat er een aantal rassen zijn die blijkbaar in staat zijn om over phyto heen te groeien en na aangetast te zijn bij betere omstandigheden weer gezonde groei en gezonde vruchten kunnen geven. Het zou m.i. vele malen interessanter zijn om dat kenmerk verder te onderzoeken en te gebruiken bij de ontwikkeling van betere rassen. Sinds een jaar of 3 a 4 teel ik wat overschot aan tomatenplanten buiten op, maar standaard zet ik ze vooral onder overkapping of in folietunnel waardoor phyto geen echt probleem meer is. Ik heb nog even naar het lijstje resistente van Fruitlent gekeken....heel zeker van slechte resultaten ben ik wat betreft de F-1 Juliet die in dat jaar zeer snel en sterk werd aangetast....de andere weet ik zo niet meer. Overigens heb ik in dat jaar aan Marcel ook verslag gedaan van mijn bevindingen met dat en enkele andere rassen! Ook met de bestomaat Jellapo (uit andere bron dan Lent) heb ik een aantal jaren ervaring...dit zou een wilde vorm zijn. Ze stond niet in mijn groententuin maar in het grote parkbos dat ik beheer en waar ze zich massaal heeft uitgezaaid vanuit een 10-tal planten en enkele jaren wild heeft gegroeid. Dit jaar was ze geheel verdwenen. Die werd inderdaad niet aangetast, maar was een onhandelbaar oerwoud met enorm veel kleine tomaten, geen speciale of echt goede smaak, die ook erg snel overrijp werden aan de struik. Leuk, maar mij te woest groeiend en arbeidsintensief om er maar een kleine oogst van te hebben. Ze mocht van mij gewoon zijn gang gaan in een gebied, maar zoals gezegd is ze nu niet meer teruggekomen.

Ik heb ze allebei als boom staan, Robo. Van Santana wordt gezegd dat ze ideaal is voor mensen met appel allergie (dat is nog iets anders dan allergie voor bestrijdingsmiddelen, Rorror....ik krijg een soort aften in mijn mond - niet altijd, maar wel vaak - als ik gespoten appels eet). Ik hou het op dat op je foto een Topaz staat, maar ben niet 100% zeker.......ook al zullen mensen die appels echt kunnen determineren dat misschien tegenspreken, het uiterlijk van appels van hetzelfde ras kan best behoorlijk verschillen. Maar ik zal van beide wat foto's maken, zodat je zelf kunt vergelijken. Waarom ik denk Topaz op je foto is omdat ik bij bijna alle Santana steeds 2 kleuren zie....ongeveer de helft geel en de andere helft rood; Topaz is uniformer van kleur...er zijn overigens 2 versies van: Een Topaz en een Red Topaz. Je zult misschien zeggen dat het patroon op jouw foto ook bij sommige Santana's te zien is, lenticellen en van die gele vertikale streepjes tussen het rood, maar ook op Topaz is dat vaak volop aanwezig...daarom zou ik daar niet te zeer op af gaan. Het toeval wil dat ik van een grote fruitteler in Noord-Limburg een paar Santana's meenam verleden week. Die zien er toch weer anders uit dan die van mij. Dus 3 foto's hierna. Eerst de kwekers-Santana, dan de mijne en dan de Topaz. Daarnaast enkele duidelijke verschillen: Santana is vaak een vrij grote appel, het formaat wisselt wat maar er zijn flinke joekels tussen. Topaz is altijd wat kleiner...zeg ongeveer of ietsje meer dan een tennisbal.... Smaak is van allebei wat zoet-zuur, maar de structuur van Santana is knapperiger, maar ook luchtiger...net alsof het soortelijk gewicht van het vruchtvlees wat minder is. Topaz is ook zeer knapperig, maar ook wat massiever van structuur... Ik hoop dat je hiermee verder komt!!!! Mijn Topaz draagt dit jaar voor het eerst wat. De vruchten zijn (te) klein en niet mooi op kleur en vooral zowat allemaal voorzien van fruitmot. Op internet vind je betere foto's. Santana uit Baarlo Santana in mijn tuin Topaz, niet op kleur en wat ondermaats

Ik heb het onderzoekje intussen ook gelezen, Robo. Op een van mijn favoriete Amerikaanse sites werd ernaar verwezen en de conclusies ook overgenomen. Wat mij daarbij opviel was, dat tomaat daar toch vooral wordt gezien als een ingrediënt...soep, saus, pasta e.d. Als je er zo mee omgaat is wat minder smaak niet zo heel belangrijk en dan maakt het niet zo veel uit of bijvoorbeeld een tomaat optimaal smaakt. Het is tomaat en smaakt ook best naar tomaat. En dan klopt zo een bewering misschien wel, dat narijpen ook een rode tomaat oplevert die ook wel zo smaakt. "Een boon is een boon. En een aardbei zo een rood ding en een pompoen iets voor in de soep". Die gedachtegang. Het doet me denken aan hoe ik de meeste tuiniers hier met tomatenteelt zie omgaan in hun moestuin. Ik overdrijf het een beetje: Bijna iedereen hier zet maar 1 ras, namelijk Moneymaker. daar worden 20 a 40 planten van gezet in een vak en die worden in enkele keren geoogst.....roerzeef staat klaar en je hebt voor een heel jaar tomatensoep. Ik heb het geluk om intussen vele rassen, soorten en dus ook verschillen in smaken te hebben leren kennen en kies zeker ook mijn smaken uit. In de eerste plaats eet ik een tomaat uit de hand, bij een boterham of in een lekker speciaal gerecht. Om echt te genieten, zoals iemand anders misschien een speciaal ijsje koopt of zo. Het gaat me echt om de smaak dan, om variatie in smaken ook. Met de massa-tomaat zou dat ook allemaal kunnen, maar zo is het toch meer iets speciaals. Overigens met een 25 planten, toch altijd 10 a 15 verschillende rassen en dus veel variatie, heb ik toch veel meer dan we op kunnen, kunnen uitdelen of in de vriezer doen...dus op een gegeven moment wordt het ook verwerken. Maar zelfs dan geldt dat van lekkere rassen, afhankelijk van de toepassing, je lekkerder kunt koken...soep, saus, chutney, ketchup..... Dat is een van de enorme voordelen van zelf telen in je eigen tuin...betrokkenheid bij wat je eet en gebruikt en zo ook het naar waarde gaan schatten: veel smaken, verschillende smaken, kunnen variëren, ontdekken, proberen..een wereld die je in geen enkele groentewinkel kunt kopen. Voor mij maakt het dan wel veel uit of een tomaat goed rijp wordt geplukt van een struik.

Ik denk toch echt een sierpeer en geen appel!! Geen appelblad! Google eventueel ook maar eens op afbeeldingen van een sierpeer, daar ga je ook veel gelijkenis zien!

Denk je eraan dat je dan een mannetje bij het vrouwtje nodig hebt? Behalve als je het kleinere en wat gevoeligere ras Issai zet. (Kukowa is ook deels zelfsbestuivend, maar smaak is in mijn beleving iets minder).

Jammer, want ik ben er best wel tevreden over. Mooie en gezonde trossen die over een weekje echt rijp zullen zijn. Maar nog tevredener ben ik over een andere witte: Muscat van Odessa. Geen bekende soort hier, maar ik kocht ze een jaar of 3 geleden in Polen en ben echt verrast. Wel zeer harde groeier. Maar zeer zoet en aromatisch en in de volle wind, zonder beschutting, al een week of 3 zeer lekker. Wat kleine pitjes moet je erbij nemen. De laatste trossen zijn nu bijna opgepeuzeld. Als je me de verzendkosten vergoedt (pakje) wil ik je wel 2 gewortelde stekken van vorige winter toesturen. Dan best even regelen via PB.

Ik denk een wilde peer, gezien het blad. Hoe groot zijn de vruchten? Welke precies weet ik niet zeker, maar ik denk zelfs de Pyrus communis.

Es. Die rode kleur in jonge scheuten is typisch. Groeit hard en afknippen zorgt voor hardere groei. Als je ze niet wilt, zo jong mogelijk met wortel en al uittrekken.

Is niet abnormaal. Bloesem verwijderen, wordt zeker niks meer. Kan tot gevolg hebben dat sommige ziektes een kans krijgen als je ze laat zitten en vruchtzetting voor 2021 verminderen.

Nu wil ik even passen. Deze Prunus glandulosa, is dat een kersachtige of een pruim-achtige?? Als ik ervan uitga dat de app het goede aangeeft, wordt inderdaad verkocht onder de naam "witte amandel. Maar het is een sierboompje en zeker geen vruchtboom. Ik zal eens wat speurwerk doen, maar in dit soort sierstruiken ben ik minder thuis dan fruitbomen. Een fruitamandel voor de noten is een Prunus dulcis ën die wordt geënt op een perzik of pruimen-onderstam en zal het zo goed als zeker op een kersenonderstam niet doen...... Wat boomkwekers gebruiken als onderstam voor diverse sierkersen zal ik eens proberen uit te zoeken...vind ik zelf ook wel interessant om te weten 🤩.....kom er misschien dus nog even op terug dus. Ik heb dit al gevonden in mijn archief...daar wordt St-Julian-zaailing of St-Julian-A stek als onderstam gebruikt. Dat zijn dus pruim-achtige, de meest gangbare in West-Europa voor pruim, perzik, abrikoos en amandel en met een gemiddelde groeikracht (een pruim wordt ermee zo een 4 a 5 meter). De P. glandulosa zou een erg zwakgroeiende soort zijn en deze wat sterkere onderstam zal ie waarschijnlijk nodig hebben om toch een heg-formaat te halen...daarvoor wordt ze veel gebruikt. Dit is mijn bron nu: https://edepot.wur.nl/257802

Dwarf Almond Tree is geen ras, maar een merknaam. Welk ras??? (In Nederland/Vlaanderen wordt nagenoeg alleen het ras Robijn verkocht) De onderstam kan zeker geen Prunus avium zijn, dat is namelijk (de wilde vorm van) de zoete kers en daar kun je geen amandel/perzik/pruim e.d. op enten. Wat wel??? Kan van alles zijn...maar als het om een echte dwergvorm zou gaan ...ziet er eerlijk gezegd op de foto niet echt zo uit - zou het een sterk groeiremmende onderstam moeten zijn. Of je die twee soorten kers hier op zou kunnen enten??? Kort antwoord: Zeer onwaarschijnlijk!!! Kers kan dus niet op een amandelonderstam. P. cerasus is gewoon een zure kers....vroeger in NL morel genoemd en in Vlaanderen kriek...maar er zijn intussen vele rassen en ook veel betere dan die morel, zelfs kruisingen tussen zure kers en zoete kers.... P. serrulata is een Japanse sierkers-soort (er zijn er vele). Zou moeten nakijken hoe deze wordt gekweekt voor tuinen en dus welke onderstam.... Ik ben wel benieuwd waar je deze zogenaamde dwergvorm kocht? Wat ie kostte (dat zegt me ook iets over de gebruikte onderstam, want de speciale soorten onderstam zijn behoorlijk aan de prijs). Ik kocht voor een prikkie in de opruiming een abrikoos (heb er meerdere staan, deze was zo goedkoop dat ik de gok waagde) bij de Gamma die ook zoiets heette en zogenaamd een dwergvorm zou zijn....hij groeit vele malen sneller dan al mijn andere abrikozenbomen.

Nu snoeien en in late najaar verplanten. Snoei terug tot het gewenste basisgestel. Dwz 4 a 5 sterke takken vanuit de basis, redelijk verdeeld. De rest rigoureus weg. Evt in de winter alle scheuten die hergroeien terugsnoeien op 2 a 3 knoppen. (Eigenlijk is dit geen totaal andere snoei dan gebruikelijk voor rode/rose of witte aalbessen) Volgend jaar zal je oogst aanzienlijk minder zijn, de plant moet zich opnieuw settlen en dat duurt minstens een jaar, maar binnen enkele jaren zal ze rijkelijk worden. Nu best al je waar de struiken gaat zetten bodem voorbereiden met een deklaag van enkele centimeters compost. Overweeg ook om de struiken ietsje ruimer te zetten dan ze nu staan en pas op dat je de haagwinde die er nu tussen groeit niet meeneemt. Aalbessen wortelen vooral oppervlakkig en je mag rekenen op een 1,5 meter doorsnede per struik.

Hier de Vima Zanta ook voor de 2e keer gebloeid en de afgelopen dagen nog een paar vruchten. Zien er mooi uit, maar smaak van tweede bloei is niks....terwijl het een heerlijke aardbei is eind mei en begin juni. Mijn verklaring is dat door droogte de planten in de war zijn.