Claudia69

Ik kook ze aan de kolf, ongeveer 10 minuten in licht gezouten kokend water, snij ze dan los en stop ze in porties in de diepvries. Elk jaar een nieuwe lading.

En slakken vanaf het voorjaar onder controle houden door langs de rand van je perkje dakpannen te leggen met daaronder wat paneermeel en slakkenkorrels (de ecologische soort, met ferritine). Ze schuilen graag onder een pan, worden ook aangetrokken door het paneermeel en zitten dan gelijk ook bij de slakkenkorrels die onder een pan langer goed blijven. Je riskeert ook minder dat vogels of andere dieren ervan eten (al beweert men dat die ecologische enkel schadelijk zijn voor slakken).

Zelf gekweekte pepers zijn niet altijd even groot als in de winkel, je ziet het wel als de groei stagneert, dan worden ze niet meer groter maar komen ze op den duur op kleur. Je kan ze ook groen gebruiken, afhankelijk van de soort. Ik had er al die groen ook lekker zijn, en andere die groen nogal bitter waren.

De diagnose lactose-intolerantie werd gesteld in het ziekenhuis met een specifieke test. Daar mogen we dus wel op voortgaan, denk ik. Wat gluten betreft, kon men alleen zeggen dat ze er geen antistoffen tegen heeft, ze heeft dus geen coeliakie, maar op basis van haar dieetdagboek blijkt ze er wel gevoelig voor te zijn en dat blijkt wel vaker als je niet tegen lactose kan. Spelt en rogge bevatten ook gluten en geven ook last maar naar haar gevoel niet zo snel als tarwe. Dat kan in beperkte mate dus wel gebruikt.

Mijn dochter kan wel een beetje gluten verdragen, ze heeft geen coeliakie (geen antistoffen in het bloed) maar is wel zeer duidelijk lactose-intolerant en dat gaat volgens de arts vaak samen met een gevoeligheid voor gluten. Haver die niet gecertificeerd glutenvrij is, geeft geen probleem. Ze reageert wel sterk op witte rijstproducten, maïsmeel geeft geen probleem. Dat werd vastgesteld op basis van het dieetdagboek dat ze moest bijhouden. Dus vermijdt ze nu lactose - al kan ze dat wel een enkele keer oplossen met medicatie. Als ze bv. uit eten gaat en niet zeker weet wat er in de maaltijd wordt verwerkt, dan kan ze een pilletje nemen met de nodige enzymen om de lactose helpen afbreken. Daarnaast voelt ze zich ook duidelijk beter als ze gluten mijdt en witte rijst. Dat betekent dat mama aan het bakken mag, want de industriële glutenvrije broodjes vindt ze niet te pruimen. Niet simpel, maar intussen kan ik een behoorlijk melkbroodje bakken en een pittenbroodje dat ik nog wel droger dan normaal brood, maar toch aanvaardbaar vind. Het zit hem voor een deel ook in het zoeken naar alternatieven, want je kan natuurlijk ook wat anders eten dan brood als ontbijt of lunch. Maar gewoontes veranderen is niet zo simpel - en ze eet ook graag eens een koekje of een stuk taart

Ik denk dat je suiker in gebak moet vervangen door zoetstoffen met een laag glycemische index die toch een zekere massa hebben - bulkzoetstoffen dus. Die worden in de voedingsindustrie gebruikt, maar ik zag ze nog niet in de detailhandel staan. Al bestaan dergelijke producten misschien wel. Hieronder wat meer uitleg over zoetstoffen (bron: http://www.lannoo.be/sites/default/files/books/issuu/9789401425674.pdf) met een merknaam die misschien wel ergens te verkrijgen is. Is een stukje uit het boek "LEKKER ZONDER SUIKER, DÉ GASTRONOMISCHE SCHOOL TER GROENE POORTE, Lannoo" en ik zie dat dit boek geschreven werd in samenwerking met de diabetesliga - misschien staan daar receptjes in die je kan gebruiken. Waarom zit er vaak suiker in recepten? Je kunt de suiker in een recept niet zomaar vervangen door zoetstof en hetzelfde resultaat verwachten. Suiker is namelijk niet alleen een zoetmaker. Het is ook een smaakversterker, karamelliseert en kleurt je bereidingen, heeft een bewarende functie, draagt bij tot de textuur, maakt krokant én speelt een rol bij de gisting en de decoratie. Dat zijn allemaal belangrijke producteigenschappen die je niet zomaar vervangt door eender welke zoetstof. Neem de bereiding van een cake als voorbeeld. Daar zorgt suiker voor volume, textuur en kleur. Als je hem vervangt door een alternatief, moet je rekening houden met de producteigenschappen van de zoetstof. De recepten in dit boek bevatten concrete tips en adviezen. Welke suikervervangers kun je gebruiken? Intensieve zoetstoffen kennen we onder de benamingen aspartaam, sucralose, acesulfaam-K, stevioglycosiden, sacharine, thaumatine, neotaam, neohesperidine, cyclamaat en advantaam. Deze laagenergetische zoetstoffen bieden heel wat voordelen. Ze hebben een intens zoete smaak, waardoor je er maar een kleine hoeveelheid van nodig hebt, en leveren zo goed als geen energie (en dus calorieën). Ze worden verkocht in de vorm van tabletten die je bijvoorbeeld in warme dranken kunt gebruiken, in poedervorm om op fruit, verse kaas of yoghurt te strooien en in vloeibare vorm. Sommige van deze intensieve zoetstoffen verliezen helaas een groot deel van hun zoetkracht bij hoge temperaturen, waardoor ze minder geschikt zijn voor bijvoorbeeld gebak of warme bereidingen. Lees altijd goed de aanwijzingen op de verpakking om de juiste hoeveelheid te bepalen. De zoetkracht van één theelepel zoetstof kan bijvoorbeeld dezelfde zijn als die van één eetlepel suiker. Sucralose is wel bestand tegen verhitting. Deze laagenergetische zoetstof wordt van suiker gemaakt en heeft dan ook dezelfde smaak. Toch bezit sucralose niet dezelfde textuureigenschappen als gewone suiker. De massa verschilt, waardoor bijvoorbeeld eieren opkloppen moeilijker is met sucralose dan met suiker. Dat kun je eventueel oplossen door op volle kracht te kloppen. Extensieve, massa- of bulkzoetstoffen worden niet als kunstmatig zoetmiddel gebruikt, maar zijn belangrijk in de voedingsindustrie als suikervervanger. Je vindt ze terug in industrieel bereid gebak, koekjes of cake. Dergelijke suikervervangers zijn noodzakelijk voor de textuur, de smaak en het uitzicht. De benaming ‘massazoetstof’ verwijst naar hun belangrijkste eigenschap: ze hebben dezelfde massa als suiker. Er worden vooral polyolen (sorbitol,mannitol, isomalt, maltitol, lactitol, xylitol en eythritol) gebruikt, die industrieel uit zetmeel gewonnen worden. De apotheker verkoopt sorbitol en mannitol per gram. Polyolen hebben een lage zoetkracht, bevatten minder energie dan suiker (2,4 kcal/g tegenover 4,02 kcal/g voor suiker) en hebben weinig invloed op de bloedsuikerspiegel. Helaas werken ze ook laxerend, waardoor je ze niet onbeperkt mag gebruiken. Een derde categorie zijn een mengsel van intensieve en extensieve zoetstoffen. Producten met de merknaam Tagatesse bevatten tagatose, voedingsvezels, isomalt en sucralose.Tagatose is een monosacharide uit lactose (melksuiker). De galactose die men verkrijgt, wordt omgezet tot tagatose. Dit product heeft weliswaar een lagere zoetkracht dan suiker, maar levert ‘slechts’ 1,5 kcal/g, heeft slechts weinig invloed op de glycemie en heeft een min of meer ‘vezelachtige’ werking. Tagatose kan gemakkelijk verhit worden en geeft de bereiding bovendien volume, zodat je ze gemakkelijker kunt bewerken. Houd er rekening mee dat bereidingen met tagatose sneller kleuren dan traditionele bereidingen met suiker. Voor een goed resultaat zet je de oventemperatuur dus het best wat lager. De nieuwe zoetstof Zùsto – een Belgische uitvinding – bestaat uit polydextrose, voedingsvezels, isomalt, erythritol en sucralose of stevioglycociden. Zùsto kan suiker op een 1:1-basis vervangen en bovendien behoudt het de meeste culinaire en technologische eigenschappen van suiker. Het bevat slechts een vierde van het aantal calorieën van suiker (98 kcal/100 g ten opzicht van 402 kcal/ 100 g) en heeft weinig invloed op de bloedsuikerspiegel. Dit product is in de groothandel verkrijgbaar.

Niet super, maar voldoende om een eenvoudig geschreven receptje te begrijpen. Bedankt voor de tip

Ik ook. Minder kans om wortels te beschadigen als je de stekken uiteen wil halen om ze ergens uit te planten. Meerdere stekken per pot geeft misschien sneller een volle pot, maar ook sneller een lege pot als de verschillende stekken groter worden en elkaar kapot concurreren. Potten zijn gevoeliger voor vorst, dus zeker goed beschermen.

Omdat 1 van de dochters sinds kort werd aangeraden om lactose- en glutenvrij te eten en het toch wel wennen is om zonder gluten te koken en nog meer om zonder gluten te bakken. Misschien zijn hier meer mensen met ervaring en kunnen we receptjes delen. Het is wat omslachtig en je hebt meer ingrediënten nodig dan voor gewone cookies, maar deze kokoskoekjes met chocolade, op basis van een receptje uit 'Glutenvrij koken', zijn alvast de moeite waard. Ingrediënten voor ongeveer 20 koekjes: 100 g rijstmeel (Anco rijstkreem) 75 g maïzena 30 gram amandelmeel 6 g arrowroot (o.a. te vinden in Bioplanet) 1/2 tl glutenvrij bakpoeder (Natali, ingrediënten = maïszetmeel, natriumbicarbonaat, wijnsteenzuur) 1/2 tl zuiveringszout (natriumbicarbonaat) 60 g haverzemelen 65 g havervlokken 125 g kokosrasp 125 g pure chocolade chips (of zelf in blokjes gehakte chocolade) 110 g lactosevrije boter 210 g suiker 1 ei Hulpmiddelen: - 1 mengkom voor de droge ingrediënten - 1 mengkom (kneedmachine) om de andere ingrediënten op te kloppen - 2 lege blikjes van tomatenconcentraat die boven en onderaan opengemaakt zijn - om als dresseerring te gebruiken - een glas met een voetje dat net in de ringen past - om het deeg aan te stampen - een trechter - om de ringen netjes te vullen - een weegschaal, een lepel en een kopje om het deeg af te wegen Bereiding 1) Klop de boter met de suiker tot een egaal mengsel 2) Voeg het ei toe en klop verder op 3) Hak de chocolade in blokjes 4) Meng in een andere kom de rest van de ingrediënten 6) Doe het meelmengsel bij het botermengsel en meng goed 7) Voeg de chocoladeblokjes toe en meng goed - je krijgt een vrij los, kruimelig deeg 8) Bekleed een bakplaat met bakpapier 9) Weeg 40 g deeg af per koekje, giet het in een ring en stamp het aan met het glaasje zodat je stevige schijfjes krijgt 10) Laat de koekjes minstens 1 uur afkoelen in de koelkast (beter nog is een hele nacht) 11) Verwarm de oven voor op 170°C (ik bak ze met boven- en onderwarmte op 175°C) 12) Bak de koekjes in ongeveer 15 minuten gaar en zet de oven nog even op hete lucht tot ze bovenaan goudbruin zijn 13) Laat ze even afkoelen op de bakplaat tot ze hard zijn en laat ze verder afkoelen op een rooster Ik maak het deeg meestal een dag voordien en zet het in zijn geheel in de koelkast. Als het dan te hard is voor verwerking, laat ik het eerst weer op kamertemperatuur komen. De smaken vermengen zich beter als het een nachtje kan blijven staan en een kom deeg zet ik makkelijker weg in de koelkast dan een plaat vol koekjes.

Ik vind er elk jaar wel een paar in de compostbak, bij het omscheppen naar de volgende hoop.

Hier steekt het ook de kop op. De plastic van mijn overkapping heeft het een paar weken geleden laten afweten en de overvloedige regenval en warmte van de afgelopen dagen doen de rest...

Ik kreeg onlangs een vergelijkbaar receptje van iemands moeder. Nog niet zelf gemaakt, maar wel al geproefd en ze zijn overheerlijk. Nodig ­ 1,5 kg bietjes ­ 1 dl olie ­ 2 ajuinen of (beter nog) sjalotten ­ 2,5 dl water (1/4 liter) ­ 2,5 dl azijn (1/4 liter) ­ 250 g suiker 10 laurierblaadjes ­ een beetje tijm ­ peper en zout ­ Bereiding ­1,5 kg bietjes zorgvuldig onder stromend water wassen. Borstel ze schoon en snijd het loof niet volledig weg, anders gaan ze bloeden tijdens het kookproces. Verwijder ook de lelijke plekken pas na het koken (of stomen). ­ Laat de bietjes in de snelkookpan ongeveer 15 minuten, in het stoomapparaat ongeveer 30 minuten garen. ­ De bietjes laten afkoelen, schillen en in blokjes of schijfjes snijden. ­ 2 ajuinen of (beter nog) sjalotten laten stoven in 1 dl olie. ­ Vervolgens 1/4 liter water, 1/4 liter azijn, 10 laurierblaadjes, een snuifje tijm en 250 g suiker toevoegen. ­ Alles samen laten koken, de bietjes erbij voegen en opnieuw laten doorkoken. ­ De bietjes in bokalen doen. ­ De marinade nog eenmaal laten doorkoken, de laurierblaadjes eruit halen, dit over de bietjes in de bokalen gieten en de bokalen dicht draaien.

Je eindrijs was te kort en waarschijnlijk ook te warm. Brood in een opgewarmde oven of tegen de verwarming laten rijzen, is nadelig voor de structuur. Beter gewoon afgedekt op het aanrecht laten rijzen. Het kan zelfs gewoon koud (ooit een broodje buiten gezet in de kou en eentje op het aanrecht als test, het heeft buiten wat langer geduurd, maar de structuur was goed). De eindrijs kan bij kamertemperatuur gerust een uurtje duren. Zolang je deeg nog meteen terugveert als je er met een vingertop tegen duwt, is het niet uitgerezen. Als het zachtjes terugkomt, is het klaar om te bakken. Als het putje blijft staan, is het te lang gerezen en krijg je geen goede ovenrijs meer. Je baktemperatuur is ook vrij laag. Probeer het eens op 200 à 220 °C. Dat is meer standaard voor brood.

. Van half juli tot half augustus kan het zeer warm zijn - mijn moeder sprak van 'de hondsdagen' als het in die periode echt heet werd, en ik heb altijd gehoord dat het geen goed idee was om dan eten in te maken. Het is deze zomer vaak erg heet geweest. Dat zal volgens mij wel meespelen.

Ik heb dit jaar een Elsantaveldje mogen ruimen. Tweede jaar, niet goed opgekomen, niet kort geknipt vorig jaar, na de winter pas oud, verdroogd blad verwijderd. Veel plantjes zijn na het uitkomen verdroogd, en wat een beetje groeide, droeg kleine aardbeien en kreeg amper uitlopers. Ik had ze aangeplant tegen een rododendronhaag op het perceel van de buren. Zal wel meegespeeld hebben: in de winter komt daar weinig zon en ligt de grond erg nat - het was ook een natte winter, in de zomer ligt de grond daar eerder droog door die haag. En ik vind daar ook wel eens engerlingen in de grond. Lambada deed het dit jaar beter maar had ook last van de extreme droogte (minder uitlopers en minder fris blad). Ze hebben wel enorm gedragen. Dat perkje had ik kort geknipt. Omdat het blad er niet fris bij stond heb ik toch maar alles schoon geknipt (bij de plantjes die er nu pas 1 jaar staan), compost en wat mest gegeven. Het nieuwe blad staat er intussen mooier bij dan een paar weken geleden. We zullen zien wat het volgend jaar geeft.

Ik haalde mijn inspiratie in dit receptje: http://www.volkskrant.nl/koken-en-eten/geglaceerde-sjalotjes-radijsjes-en-worteltjes~a3466775/ 't Is eens iets anders, beetje zoet-zuur, en wordt zo nu en dan eens klaargemaakt.

Ik haalde mijn inspiratie in dit receptje: http://www.volkskrant.nl/koken-en-eten/geglaceerde-sjalotjes-radijsjes-en-worteltjes~a3466775/ 't Is eens iets anders, beetje zoet-zuur, en wordt zo nu en dan eens klaargemaakt.

Ik gebruik het vooral vers in slaatjes of heel even opgewarmd in soep. Nog nooit proberen in te vriezen. Zaad winnen is niet moeilijk: het krijgt bovenaan kleine zaaddoosjes die vol zitten met zaad. Even omkeren boven een zakje en je kan volgend jaar ook elders zaaien.

Ik win zelf zaad uit eigen bessen, maar volgens mij kan je ze ook uit aangekochte besjes halen. Gewoon de besjes kneuzen, het gekneusde vruchtvlees onder water zetten in een kommetje en de stukjes vruchtvlees wat los maken met je vingers. Je zal zien dat de pitjes zinken en het vruchtvlees eerder drijft. Een paar keer het water (met drijvend vruchtvlees) voorzichtig afgieten bovenaan en vers water toevoegen, als de pitjes schoon zijn alles door een zeefje gieten, dat op een stapeltje keukenrol omkiepen, de pitjes open spreiden en laten drogen. Kiemt beter dan de zaadjes die je in de handel koopt, en uit 1 besje haal je genoeg pitjes om een paar vierkante meter te beplanten.

Ik denk dat het vooral de combinatie is met fel zonlicht, en de ene is daar ook gevoeliger aan dan de andere. Op grime schmink kan je ook zo'n reactie hebben. Mijn dochters hadden daar nooit problemen mee, onze zoon wel, zodra hij met een beschilderd gezichtje in de zon ging lopen.

Tegen een aan ons terras palende muur van de buren groeit een wilde wingerd, die dit jaar voor het eerst massaal besjes draagt. Nu viel me op dat de hele muur deze week gonst van de bijen, wespen en zweefvliegjes die iets zoeken op de nochtans nog groene bessen. Ze zijn zeker nog niet rijp en ik zie er zo meteen ook druppeltjes plantensap of zo aan hangen. Iemand een idee wat die wingerd momenteel zo attractief maakt voor die beestjes?

In frietjes snijden en stoven - tips vind je hier vast wel: http://www.dewassendemaan.be/rammenas Radijsjes stoof ik soms met sjalot, wortel, een beetje cherry-azijn en wat suiker. Als je ze stooft, verdwijnt het pikante en worden ze zoet.

Eens kijken of er achteraan geen rupsjes zitten en die verwijderen voor de gaatjes groter worden.

...............

Doe ik ook, meestal met succes, maar dit jaar is er toch ergens een koolwitje onder het net geraakt, net op een moment waarop we weinig tijd hadden voor de tuin. Resultaat: filigraan paksoi en Chinese kool, de Sprouting Broccoli vonden ze precies wel niet zo lekker.