Claudia69

Dat is misschien nog een idee - ik zal eens kijken wat er te vinden is in de dierenspeciaalzaken in de buurt

Iemand tips voor een betaalbare, kleine minikas - of iets vergelijkbaars - met instelbare temperatuur tussen de 22-30°C? Een grondoppervlak van 25 x25 cm is voldoende want niet meteen bedoeld om zaailingen in op te kweken maar om een zuurdesem te op te starten bij constante temperatuur. Door temperatuurschommelingen in de keuken geeft dit momenteel een nogal wisselend resultaat. 30°C in de oven is daarvoor te warm - 1 keer geprobeerd als test, maar gaf na een paar dagen een verrotte desem en deze manier van werken was sowieso niet economisch interessant om regelmatig te gebruiken. Yoghurtmachines worden ook te warm (gaan tot 45°C) en zijn niet altijd volcontinu te gebruiken (stoppen vaak na 8 à 10 uur). Bij minikasjes is vaak niet duidelijk hoe sterk ze verwarmen, en of de temperatuur te regelen is. Ik stootte in mijn zoektocht ook op een kaasmaker, maar daar was niet zo duidelijk of de temperatuur instelbaar was... Dus alternatieve tips zijn welkom

Ik denk het wel. Zelf zet ik paprika's en Spaanse pepers gewoon in volle grond, met (naargelang het weer) eventueel een korte overkapping met vliesdoek tot ze goed gesetteld en in gang geschoten zijn. Ik kweek ze wel binnen voor en houd ze tot eind mei (ook naargelang het weer) in 3 liter potten eerst binnen en vervolgens onder volledig gesloten tunnel buiten tot half mei.

Ik zet mijn zaaisels tot opkomst in afgesloten zaaibakjes op de grond onder de verwarmingsketel, waar de vloerverwarming vertrekt. Daar is het altijd redelijk warm.

Ik heb geen ervaring met de lage soort, wel met de hoge en daarvan zou ik in een pot van 30 cm rond 1 plantje zetten en dat vervolgens op een cm of 25 toppen, zodat je meerdere vertakkingen krijgt. Ik vrees dat zo'n pot redelijk klein is en dat je beter een emmerformaat gebruikt. Ook steun voorzien want de vertakkingen worden vlot anderhalve meter tot 2 meter lang. Ze hebben graag voldoende vocht en voeding. Ik plant ze buiten uit op 40 x 40 cm, mulch met gras en geef regelmatig wat koemestkorrels. Is er dit jaar niet zo systematisch van gekomen, het was ook erg droog in de lente + vroege zomer. Ze waren dit jaar een halve meter lager dan anders en ze hebben ook minder grote bessen gegeven. Als ik in de lente een paar reserveplantjes houd dan zie ik dat de uitgeplante ananaskers na een dag of tien goed in gang schiet en dat de plantjes in pot amper nog groeien. Ze doen het duidelijk beter met extra mest en water

Ik heb intussen een aantal zaden van het vruchtvlees ontdaan, de pitjes netjes gespoeld, enkele dagen laten drogen en er vervolgens een paar gezaaid in kleine potjes met stekaarde (om ze makkelijk te kunnen verspenen). De potjes heb ik in een afgesloten kasje op de grond gezet in mijn washok, waar de vloerverwarming vertrekt. De vloer is daar nu de verwarming aanstaat altijd lekker warm. Twee weken na het inzaaien is er 1 zaadje aan het opkomen. Dat zet ik morgen lichter voor het raam. Het zal misschien doorschieten wegens te weinig licht buiten, maar dan begin ik eind februari nog eens opnieuw, als ik paprika en ananaskers inzaai

Ik denk ook dat het een sprouting broccoli is, die geeft in het voorjaar massa's kleine bloemstengels die je als broccoli kan eten.

Blij dat je er wat aan had

Ik heb hier een receptje dat 450 g suiker op 600 g sap vraagt. En wat citroenrasp.

Hoeveel suiker voeg je daaraan toe?

Ik had dit jaar voor het eerst voldoende mispels om een lading confituur te maken. Ik heb ze tot moes gekookt en vannacht laten uitlekken door een neteldoek. Straks eens kijken of het lukt om van het sap gelei te maken.

Mijn oudste bracht een granaatappel mee uit Kreta en wil daar graag een boompje mee proberen te kweken. Ik lees dat je het zaad zowel vers als gedroogd kan zaaien en op elk moment van het jaar, maar vermoed dat de lente toch een beter moment is om te starten? Ook vraag ik me af welke potgrond ik hier best voor gebruik. Mag dat standaard potgrond zijn of verkiezen granaatappels iets anders?

Ik vind de lay-out wel mooi, maar het contrast is ook voor mij veel te scherp. Maar dat kan wellicht nog aangepast.

En dit is misschien een tip om harde pop corn maïs van de kolf te halen : https://www.youtube.com/watch?v=E11JJlpi2_Y - mijn zoon zou het in elk geval meteen proberen

Ik heb ze liefst nog lekker zacht, de korrels, maar zo lukt het om ze heel te houden. In Amerika bestaan er diverse soorten 'corn cutters' en 'kernel cutters' die best handig lijken, maar die heb ik hier nog niet gezien. 10 minuten koken is ook niet echt 10 minuten koken, maar 10 minuten in de pot en het duurt wel even voor het water weer doorkookt als je een aantal kolven tegelijk de pot in doet.

Ja, maar je hebt heus wel de tijd om nog een pot water op te zetten en de kolven te koken Ik kook suikermaïs (zonder blad) 10 minuten in een pot kokend water met een flinke snuif zout. Daarna laat ik ze afkoelen, haal ik de korrels van de kolf en stop ik die in porties in de diepvries. Van de kolf halen doe ik zo: 1) Kies een redelijk rechte rij korrels en maak links en maak links en rechts daarvan, van boven naar onder, een flinke snee met een scherp mesje. 2) Wip de eerste rij korrels eruit 3) Snij de volgende rij korrels onderaan los, van boven naar onder 4) Wip de volgende rij korrels eruit, van onder naar boven Herhaal dit tot alle korrels los zijn ...

Wij zetten dat bij de scouts over een gasbrander om de fouragetent te warmen, een grote pot dan wel. Een kaars lijkt me maar een heel klein vuurtje.

Ik ben benieuwd naar het resultaat! Mijn speltbroodjes met bloem uit de supermarkt staan intussen te rijzen. Nog een uurtje geduld

Inovenen op 270 °C met stoom, en de temperatuur vervolgens gradueel laten zakken naar 210 à 200 °C, zoals dat in een stenen bakoven vanzelf gebeurt. Dus : na 10 minuten de temperatuur verlagen naar 240 °C, 10 minuten later naar 220 °C, 10 minuten later naar 210 °C en 10 minuten later naar 200 °C. De totale baktijd is ongeveer 60 minuten. 5 minuten voor einde baktijd mag de stoom weg, bij niet professionele ovens dus de ovendeur even openen om de stoom te laten ontsnappen. En voor het bakken moet je het brood met een scherp mesje (scheermes of bisturi) insnijden (ruitjespatroon, concentrische cirkels, slangvorm, ster vanuit het midden) om ongecontroleerd scheuren te voorkomen en een mooie, gelijkmatige ovenrijs te krijgen. Dit heeft ook een invloed op de smaak: de randen van de inkervingen karamelliseren meer en geven smaak aan heel het brood.

Het is met de hand wel langer kneden, 30 minuten werd aangeraden, en op een manier waarop het deeg goed gestrekt wordt en op tafel geslagen. In de praktijk pak je links en rechts het deeg vast, je spreidt de armen (en rekt het deeg daarmee tot een streng), klopt het midden op de tafel, vouwt de uiteinden over het midden en herbegint. Tot het deeg soepel is. Dit is een filmpje met soepeler deeg, waar de techniek een beetje anders maar toch vergelijkbaar is: optillen en laten rekken, slaan en dichtvouwen: - en nog eentje:

Hier staat nu een voordeegje te rijzen. Gisteravond geënt, de kom afgedekt met een dik stenen bord en warm gehouden door 2 flesjes heet water op dat bord te leggen en het geheel te isoleren met een paar handdoeken. Mischien dat zo'n verwarmingsmatje voor zaaibakjes ook wel helpt om het deeg 's nachts lekker warm te houden. Straks gaat de rest van de ingrediënten erbij en dan wordt het gekneed. Ik had echter geen bloem meer liggen van de molen, enkel een pak speltbloem uit de winkel. Het zal dus een lichter speltbroodje worden.

Ik ook, door de droge ingrediënten. Op deze cursus werd gezegd dat het zout net de gist versterkt (meestal wordt het omgekeerde je op het hart gedrukt). Het is er in elk geval niet slecht mee gerezen. Ik kneed mijn deeg wel altijd met de hand en bol het stevig op. Het roggebroodje bleek een stevig, licht (maar niet te) zuur brood met een heerlijke korst. Het deed me denken aan het bruine brood dat mijn grootouders bakten. Het receptje voor wit brood met poolish hebben we niet ter plaatse getest, maar op de foto's ziet het eruit zoals het witte brood dat mijn grootouders bakten, voor een hele week, en dat veranderde wel wat van smaak, maar werd niet slecht. Ik zie mijn oma nog schellen van dat brood snijden tegen haar boezem... lekker

Op bakcursus werd ons gezegd dat we dergelijke taartjes wel konden invriezen (zandbodem + crème + gekookt fruit), maar ik heb het nooit geprobeerd.

Door een een biobakker op pensioen die vanuit die visie heeft gewerkt en mensen warm wil maken voor de artisanale manier van broodbakken, die meer tijd in beslag neemt, maar zorgt voor beter verteerbaar brood.

Als je het ziet, is het meestal al veel te laat om in te grijpen. Een tante van me is haar hond kwijt aan dergelijk 'verantwoord' geplaatst vergif. De stad had zakjes vergif gelegd in de buurt, op zogezegd onbereikbare plaatsen. Haar hond heeft op wandeling toch vergif binnengekregen. Dat werd pas duidelijk toen hij sterk verdund bloed overgaf in de gang. Toen was het te laat. Even later was hij dood. Het dier had al een paar dagen wat minder eetlust, maar niet in die mate dat het verontrustend was. Bij nazicht bleken open gebeten zakjes vergif verplaatst (door ratten die het meenamen naar hun hol). Uit de open gebeten zakjes kwam vergif terecht langs de openbare weg. Vrij toegankelijk voor honden en kleine kinderen. Echt wel oppassen dus met dat vergif !!!