Ga naar inhoud
Bekijk in de app

Een betere manier om deze website te gebruiken. Meer informatie.

Moestuin Forum

Een app met volledig scherm op uw startscherm met pushmeldingen en meer.

Om deze app op iOS en iPadOS te installeren
  1. Tik op Deelpictogram in Safari
  2. Blader door het menu en tik op Toevoegen aan startscherm.
  3. Tik op Toevoegen in de rechterbovenhoek.
Om deze app op Android te installeren
  1. Tik op het menu met drie puntjes (⋮) in de rechterbovenhoek van de browser.
  2. Tik op Toevoegen aan startscherm of App installeren.
  3. Bevestig door op Installeren te tikken.

fre3ke

Leden

  • Registratiedatum

  • Laatst bezocht

Bekijk profiel Bekijk berichten

Moestuin Seizoen die geplaatst zijn door fre3ke

  1. Projecten in de tuin

    Update · fre3ke · 09-06-23 12:10

    Lange tijd geen blog geschreven, omdat het steeds mis ging op de telefoon, met een blog dat verdween zonder dat het was opgeslagen. Maar nu zit ik achter de desktop en dan gaat het minder snel mis. Dus ik heb even snel wat fotootjes gemaakt.
     
    Eerst de projecten in de tuin. Ik krijg het allemaal niet af momenteel, maar ik ben nog niet (helemaal) moedeloos. De druiven: ik heb nu zo'n 15 stokken staan, deels tafel- deels wijndruif. Een deel daarvan heeft nog geen goede steun, of zelfs nog geen plan hoe ik ze ga leiden. Dat is een beetje storend, maar gelukkig kun je altijd het jaar erop alles veranderen bij druiven.
     
    Dit is er eentje waar wel een soort steun is aangebracht bovenop, maar de druif kan verder nog min of meer zijn gang gaan. Bij dit project moeten nog dwarslatten bovenop worden aangebracht in plaats van koperdraad. Verder moet de middenbalk vervangen worden door één van dezelfde dikte als de rest. Het is nu een restje hout dat ik nog had liggen. Als dat is gedaan, ga ik hem voortaan in een soort guyot leiden, of cordon, maar in ieder geval met vruchttakken die horizontaal komen te liggen. Schaduw op de tros schijnt meer appelzuur te geven in de druif en daarmee een betere tafeldruif. Het verticale rek mag door de druif ook gebruikt worden, want het is een druif met mooi herfstblad. Hij staat daarom midden in de tuin tussen de bloemen. Je ziet hoe droog het is, het pad ervoor zat vol onkruid maar door het belopen en de droogte is dat allemaal dood gegaan. 
     

     
    Nog twee tafeldruiven, bij het zitje. Hier is nog helemaal geen verticale steun aangebracht, dus ik heb nu tijdelijk koperdraad bovenlangs gespannen waar de rechtse aan wordt vastgemaakt. Hier wil ik uiteindelijk ook dat de vruchttakken horizontaal komen, maar het is hier wat ingewikkelder omdat de overspanning groot is. Ik moet eerst dakdragers hebben voor mijn auto, voordat ik hout van die lengte kan halen.
     

     
    Dit druivenproject is wel klaar. Het is een wijndruif, ik geloof Spätburgunder, die langs een koperdraad wordt geleid. Ik hoop dat de vruchttakken uiteindelijk als een gordijn gaan hangen want ik heb daarvoor geen steun voorzien. Als de zomers nog warmer worden, kan ik hier nog een pergola maken, zodat de vruchttakken horizontaal gaan, en schaduw geven op het raam in de zomer.
     

     
    De grote pergola, hier moeten ook nog dwarslatten komen om de druif te helpen, maar ook hier is de overspanning ruim 4 meter dus ik kan het hout nog niet halen.

     
    Volgende project is tomaat. Ik heb een restje rioolbuis van 30 cm diameter gevonden bij een bouwplaats. Daarvan heb ik een paar van dit soort ringen gezaagd. Ik vul ze helemaal met compost van de afvalverwerking. Dat is wat veel voeding in het begin, maar de tomaat overleeft het wel. Zo bied ik hem voldoende voeding en vocht, ruimte voor de wortels, en spat er minder aarde op de bladeren bij het bewateren. Ik hoef ook niet te graven, wat handig is omdat ik anders vaak wortels van fruitbomen beschadig. Ik vind het ook wel mooi, maar deze buis verkleurt erg in de zon dus op termijn is het meer wit dan oranje.
     

     
    Tweede tomatenproject: in emmers met perliet, met onderin een laag water met voeding. De buis is voor beluchting, maar of dit echt werkt, weet ik niet. Ze leven wel nog, en de emmers wegen een veertje.

     
    Derde tomatenproject: in emmer met pure afvalcompost, en onderin een laag perliet. Er zit een afwateringsgat 7 cm van de onderkant, dus er blijft altijd water onderin staan, waarin de voedingsstoffen van de compost worden uitgespoeld. Ook weer beluchtingsbuis, nu van een restje plexiglas.

     
    Klein projectje dat ik ieder voorjaar doe: een matje maken van het lange gras van vorig jaar en dat matje gebruiken voor deze hangbegonia. Je kan die matjes ook kopen van kokosvezel, maar ik vind dit leuker.

     
     
    Al een oud project, maar nog steeds geslaagd: de verhoogde bak van legerranden. Ik heb hierbij een precies passend raam, waardoor de raapstelen in het voorjaar goed groeiden. Het raam kon ik rechtop tegen de schutting zetten bij het watergeven.
    Ik heb bijna iedere dag raapstelen gegeten. Ze geven nog steeds jong blad, maar hangen nu een beetje slap vanwege de zon. Gelukkig beginnen de peultjes nu ook te geven, zodat ik wat afwisseling heb na al die raapstelen 🙂

     
    Van diezelfde legerranden in de voortuin een bak gebouwd waar in het voorjaar al het onkruid in is gegooid. De bak zat tjokvol, maar het is al behoorlijk geslonken. Er zijn nog wat emmers halfverteerde compost vol wormen in het midden gegaan, nog wat compost van de afvalverwerker, en een pompoen erin gezet. Die heeft het goed naar zijn zin. De voortuin is echt alleen zand en bouwafval, en omdat er veel bomen staan kan ik in de grond niet graven dus dit is een mooie oplossing. Links aan die stok staat een witte moerbei, Lavender, die ik afgelopen winter heb aangeplant en die nu al veel vruchten geeft.

     
    Laatste twee projecten: de aanleg van de grondkerende muur van grindtegels. De laatste tegel wilde ik op zijn plaats zetten, maar de planken liggen in de weg dus die moeten worden verplaatst voordat ik dit rijtje kan afmaken. Daarna kan ik aan de dwarsmuur van hardhout gaan beginnen. Links zie je dat het hoogteverschil inmiddels best groot is. De betonmuur van mijn buurman had gapende gaten aan de onderzijde, die heb ik zo aan het zicht onttrokken. Rechts komt een grasveldje, met op alle hoeken bomen, maar voor de nashipeer op de voorgrond zal het lastig worden deze zomer omdat er nog weinig ruimte is voor zijn wortels.

     
     
    Ook een oud project: rekje tegen inkijk, waar nu een vitis tegenaan groeit. Geslaagd project, de buren en ik kijken niet meer naar elkaar. Het is een sierplant, maar hij geeft ook druifjes en daar kun je sap van maken, heb ik vorig jaar al gedaan maar dit jaar komen er veel meer druifjes af.

     
    Ander geslaagd project: lage haag van cornus mas. Er zaten zelfs een paar bloemetjes in dit voorjaar, maar ik denk niet dat er vruchten aan zijn gekomen. De struik rechts heeft alleen last van bruin blad en sommige planten ernaast ook. Ik hoop dat het vanzelf overgaat. De planten rechts zijn wat jonger dan de planten links dus,  die hebben minder sterke wortels nog

     
    Laatste project, op de andere foto ook al te zien, is het maken van hoge bakken van de grindtegels. De bakstenen moet je even wegdenken, die waren alleen om het worteldoek op zijn plek te houden. De stenen worden met stevig draad (koperdraad hier) bij elkaar gehouden. Erin staat yacon. Als ik die wil oogsten, zou ik in theorie alleen het koperdraad hoeven los te maken, en één van de stenen om laten vallen. Er staan nu 4 van deze bakken in de achtertuin, drie met yacon en eentje met aardpeer.

  2. Einde moestuinjaar

    general · fre3ke · 26-12-22 00:40

    Er heeft veel tijd tussen gezeten, maar ik pers er nog een laatste blog uit, zo tegen het einde van het jaar.
     
    De moestuin ligt nu stil, maar er worden weer volop fruitbomen verplaatst in de tuin. Er is ook veel uitgegraven en aan buren gegeven: twee hazelnootstruiken, een zwartbladige vlier, een kersenboom. De kersenboom was wel zonde, omdat de bloesem altijd zo prachtig was. Maar de locatie was te schaduwrijk en met te veel verharding omgeven, dus hij was niet helemaal gelukkig en constant een prooi voor bladluis. Op zijn plaats staat nu de toverhazelaar, want die verschroeide juist op de vorige plek en die groeit zo langzaam dat de verharding pas over 10 jaar een probleem wordt. Op de plek van de toverhazelaar komt waarschijnlijk de mirabel de Nancy, die ik eerder nog in een waaiervorm probeerde te leiden langs een pad. Op de andere hete plek komt een nashipeer. Dan moet nog een appelboom verplaatst, die komt waarschijnlijk op de plek waar de Japanse esdoorn het te heet vond. En de vier laagstam appels, die zonnebrand op de appels hadden in de namiddag, krijgen voortaan naast de schutting bescherming tegen de namiddagzon. En dan is het allemaal even klaar met verplaatsen.
     
    Van het fruit van afgelopen zomer is veel ingemaakt, dit is een deel van de buit: 

    Jam maak ik er niet meer van, hoewel dat altijd nog kan met de ingemaakte moes. Meestal eet ik de moes met yoghurt, of ik doe er suiker bij en meng het met spuitwater als limonade. Alleen van de kruisbessen heb ik gelei gemaakt, heerlijk op beschuit. En van de jostabes heb ik chutney gemaakt, en vervolgens heb ik hem uit de tuin gehaald.
     
    Terug naar de wintertuin. Daar moet nog een vijvertje ingegraven worden, maar of dat nog gaat lukken is onzeker. Het zou wel fijn zijn als hij nog gevuld kan raken met regenwater, dus eigenlijk moet het wel nu. De vijver moet in ieder geval een mogelijkheid krijgen voor dieren om eruit te klimmen. Afgelopen zomer was namelijk een spitsmuis verdronken in een vaas die ik had ingegraven zodat de vogels koel drinkwater konden hebben. Dat was afschuwelijk om aan te treffen en ik voelde me schuldig.  
     
    Vrolijker waren de pompoenen dit jaar. De onverwarmde kamer ligt er vol mee en ik hou het goed in de gaten want de eerste rottende is al ertussenuit gehaald. Het zijn er weer erg veel. Ze passen niet eens allemaal op de foto. Of in mijn kamer. Een deel van de Lunga die Napoli staan rechtop in hoeken van twee kamers om minder plaats in te nemen. Hier liggen er twee even op bed. Ik heb vijf van deze, van één plant. De zwaarste is 23 kilo geloof ik (meer dan 20 kg, dat weet ik wel nog).

     
    Deze broertjes zijn wat kleiner, dus die zijn al gebruikt in de keuken.

    Het zijn echte soep-sappompoenen. Als je ze aansnijdt, gaan ze vocht 'bloeden'. Erg mooi.
     

     
    Er was ook nog een late pompoen gegroeid, nadat het eindelijk weer was gaan regenen en de rest was geoogst. Die is vlak voor de vorst nog geoogst en als courgette gegeten. Was ook lekker.
     

     
    De kleine pompoenen zijn gestapeld in de kratten die ik van Goldfish heb.

    Daar zaten eerst de aardappelen in, in de kelder, maar die moest ik in hoog tempo opeten omdat ze gingen uitlopen. Er zat wel pakpapier rondom, zodat er geen licht bij kan komen. 

    De laatste aardappelen liggen nu in de koelkast. De aardappeloogst was erg goed. Zo ook de tomatenoogst. De paprika's gingen slecht, ik denk dat ik de verkeerde soort had en volgend jaar ga ik het buiten niet meer doen. Alleen nog pepers en Pimenton de Padron.
     
    Van de pepers probeer ik deze nu deze piri-piri binnen te overwinteren, maar of dat goed gaat is nog niet zeker. In de vollegrond was hij zo eind oktober: 
     
     
    Maar binnen zo, vooral door het uitgraven, denk ik. Er komen namelijk wel nieuwe blaadjes aan, dus ik heb nog hoop dat hij het overwinteren doorstaat.

     
    In de verhoogde bak is het volume inmiddels ongeveer gehalveerd. Ik had hem volgens Hügelkultur opgevuld, dus zand uitgraven, onderin hout, daarop grasplaggen en daarop tuinafval en keukenafval, waarna in het voorjaar het zand terugleggen gemengd met compost. De bak heeft een goede oogst gegeven, eerst peulen en daarna bladkool. De bladkool was de laatste verse groente die ik nog van de tuin heb gegeten. Het was wel handig dat de grond wat dieper zat, want de planten konden tegen de rand van de bak aan hangen zonder helemaal plat neer te vallen. 

     
    Mijn nieuw ontdekte favoriet is winterrammenas. Wel klein gebleven, maar de woelmuizen hadden de grote opgevreten, dus dit bleef voor mij over. 

     
     
    Overal komt de winterpostelein boven de grond nu, dus als er geen vorst is, is er nog wel groen te eten van de tuin. En als ik zin heb in fruit, dan eet ik een yacon. Dat is geen fruit, maar wel net zo zoet en sappig als een appel of peer. Ze staan in een ton met aarde in de keuken, tot nu toe blijven ze daarin goed. Dit is de witte soort die ik van Goldfish kreeg en die een beetje neigt naar barsten. Van ACPronk had ik een paarse soort. Daarvan hebben sommige knollen 'pitten' die tot in het hart gaan en daarom niet goed kunnen worden uitgesneden. Al met al zit je dan wat zand te eten.
     
    Ik heb sowieso nog nooit zoveel zand gegeten, als sinds ik een moestuin heb 😉. 
     

     

  3. Laatste blogentry

    Afsluiting · fre3ke · 03-07-22 13:55

    Helaas, ik stop even met het blog.
     
    De reden is een combinatie van mijn eigen onhandigheid en de technische werking van de blogs. Het is al een paar keer gebeurd dat ik tijdens het plaatsen van foto's in de tekst (waarbij je veel moet scrollen) per ongeluk op de zwarte balk tik, of op de groene bovenaan. De browser gaat naar een andere pagina en alle tekst is weg. Of ik probeer tussentijds op te slaan, maar heb geen categorie ingevuld waardoor er niet wordt opgeslagen, en ik heb alweer doorgeklikt. 
     
    Ik heb een goede tolerantie voor dit soort pech, maar de balans van tijdsinvestering naar resultaat is inmiddels te ongunstig. Als ik  meer achter de desktop zit, ga ik wel verder. En ik post gewoon verder in de verschillende topics.

  4. Glas in de tuin en korte update

    Update · fre3ke · 30-05-22 10:33

    Met een tuin kijk ik heel anders naar bepaalde materialen dan vroeger. Ik schreef laatst dat ik zo blij ben met een gekregen stuk plastic. Maar ook kratjes zijn ineens héél interessant.

    Ook glas krijgt een nieuwe waardering. Kleine glasplaatjes dekken een bak met zaailingen af. De kom van een airfryer en een grote glazen schaal worden gebruikt om stekken af te dekken, of een aubergineplantje nu het even koud is.

     
    Sinds ik foto's van een kas van oude ramen zag, zit dat nog steeds in mijn achterhoofd. Maar ik heb al veel bouwprojecten, dus ik had het weggeschoven. Tot ik een mooi groot raam bij een pand buiten zag staan. Ik was al doorgefietst, want ik wil niet nog een bouwproject. Toch teruggegaan en zo kreeg ik 3 enorme ramen van enkel glas.

    Deze is 2x1 meter, de andere twee zijn wat kleiner, ik denk 1,80 bij 1 meter. 3 ramen maken nog geen kas, maar ik kreeg ook twee kozijnen zonder glas. Ook kreeg ik de scharnieren erbij, twee deuren van gehard glas met afgeronde randen en twee kleine stukken gehard glas. 
    Uiteindelijk een verhaal over niets want voordat dit een kas is, ben ik vier jaar verder. 
     
    Wat wel afgerond is, is de koude bak. Op de MTFD liep ik te worstelen om een groot raam in de auto te proppen met al mijn planten. Het raam heeft precies de maten van een pallet. Vorige week heb ik dan eindelijk een bak gebouwd van de randen die ik had staan. Ik heb een deel van de composthoop erin overgeschept, twee meloenen geplant, en gisteren het raam erop gelegd. Het past perfect.

    Ik ben heel blij ermee.
     
    En bij het slakken rapen hoef ik ook alleen maar het spoor te volgen.

    Het raam is niet zo zwaar dus ik til het makkelijk op.
     
    Ander glasverhaal is de troep die ik in de grond blijf vinden. Bij het uitplanten van de pepers (ik had toen haast), stuitte ik weer op een glasbel op 30 cm diepte. Ik heb 15 liter glasscherven uit de grond gehaald daar. Een jaar eerder had ik al 5 liter weggehaald. Het kost veel tijd omdat die scherven vastgeklemd zitten met elkaar, en je wilt ze ook niet in kleine stukjes breken. Maar het is vooral de ergernis dat mensen zoiets in de grond stoppen.

    Maar goed, als ik het in de afvalbak gooi, wordt het uiteindelijk ergens anders ook weer gedumpt. We zijn alleen maar problemen aan het verplaatsen.
     
    Voor het uitplanten van mijn vruchtgroenten heb ik een kuub gezeefde compost gehaald bij de afvalverwerking. Kort daarna ging het dagenlang regenen dus de compost kon ook goed vochtig worden, want zelf had ik niet genoeg water meer in de ton daarvoor. Die zit nu weer propvol, gelukkig.

    Omdat ik naast een bos zit, komt er ook altijd veel stuifmeel in de ton na een bui, er drijft echt een gele laag op. Ik vraag me af of daar ook voedingselementen voor de planten in zitten die ze goed kunnen opnemen.
     
    De dikke laag van 21 kuub compost die ik de afgelopen jaren heb laten leveren, is geweldig voor het gewas. Ik heb aardappel, biet, snijbiet, stengelsla en artisjok hier staan. Na de regen leek het wel een oerwoud. Op de voorgrond de emmers die ik van @angela kreeg, dat zijn nu kweekemmers, op één na.

     
    In de moestuin achter het huis staan ook bieten, maar dat ziet er zo uit.

    Allemaal zaailingen van agastache ertussen, lekker voor de thee dus ik houd ze. En een enkele Oostindische kers. En een gestekte zwarte bes, die staan ook overal in de tuin, maar dat komt door mij. Rechts de eeuwige moes, die is nieuw.
     
    Op het vroegere pad heb ik wat mini appelbomen staan. Het lijkt een goed appeljaar te gaan worden.

    Maar eergisteren zag ik veel spinsels met rupsen.

    Eerst even opgezocht wat het is, spinselmot, en toen alle rupsen doodgedrukt. Sommigen probeerden te vluchten door zich aan een draad te laten zakken. Vergeet het maar. Ik kan gewoon mijn hand eronder houden, ze vallen er vanzelf in. Ze hadden een paar appeltjes aangevreten zelfs, maar er hangen er toch veel in, dus dat is niet zo erg.
     
    Op het omslag de kruisbessen, die lijken weer een goede oogst te gaan geven. De eerste bes begint al te kleuren. Ik ga net als vorig jaar gelei ervan maken met munt en salie, dat was zalig (salig).
     
    En hier mijn ex-huisdier. Het is voorjaar dus ik heb hem uit de kelder gehaald en in de tuin losgelaten.

    Ik moet snel de vijver gaan plaatsen. Maar waar is nog plaats?
     
     
  5. Heel veel gedaan de laatste tijd. Met het voorzaaien erbij als extra klus werd het een beetje onoverzichtelijk. Daar ben ik dus mee gestopt. Toen ik zei dat ik was uitgezaaid, werd dat op de MTFD met enige hilariteit ontvangen. Omdat uitzaaien natuurlijk iets anders betekent. Maar die andere interpretatie was óók passend: ik heb mijn energie verdeeld over vele babyplantjes en ben zelf nu verzwakt :).
     
    Maar dit sterkt me weer: de stapelkratjes van @Goldfishpassen op mijn trolley, dus ik kan 's avonds de hele plantenflat zo naar binnen rijden. Wat een professionaliseringsslag.

     
    Omdat ik vorige week jarig was, mocht ik verder toegeven aan mijn plantjesverslaving en ik kocht online een rozenstruik voor bijen, Rosa Mutabilis. Die kon niet geleverd worden. Een andere verkoper had hem wel, en nog veel meer leuks en zo kwamen er nog drie planten bij. Met daarbij nog de ruilplanten van de MTFD, was er het nodige in de grond te zetten. 

    Maar dat is wel gelukt.
     
    Ik kocht onder meer een azalea, waarvan het potje vervuild leek met eitjes van de taxuskever. Ik heb alle eitjes geplet. Dit waren de laatste twee. Ik heb al genoeg van die kevers in de tuin.

     
    Maar door onderstaand commentaar van Rorror kom ik er nu achter....dat het geen eitjes van de taxuskever waren. Ik heb dus voor niets een half uur lang staan pielen en kapot knijpen, en de arme azalea gemarteld. Een volgende keer zal ik dat in ieder geval niet weer doen. Handig, zo'n forum ☺️.
     
    De azalea kwam op de plek van de dode -dacht ik- Okinawa spinazie. Die bleek toch niet dood. Op zich goed nieuws, maar ik moest ook die weer een nieuwe plek geven. Ook gelukt.
     
    Als ik 's nachts slakken zoek, zie ik al taxuskevers op de planten. Ze zijn kleiner dan later in het seizoen, maar ze paren wel al, dus van die plaag ben ik voorlopig niet af. 
     
    Andere plaag, dus: slakken. De slakken maakten o.a. de asperges met de grond gelijk. Om de planten te beschermen had ik er van die hoge potten over gezet. Ze schoten vervolgens omhoog.

    Van de week had ik dus mijn eerste maaltje asperges uit eigen tuin. Heerlijk. Deze groente loont absoluut voor mij, ik ga nog wat planten bijbestellen volgend jaar. Ik denk ook dat ik volgend jaar met ruggen moet werken, alleen al tegen de slakken. 
     
    Het fruit heeft vorst gehad, begin april een nachtje met -2. De echte schade zit bij de Siberische kiwibes. Die was in één nacht kaal. Deze draden zaten vol bladeren en bloemen voor de vorst. Nu alleen kale takken.

    De gewone kiwibes had weinig bladschade. Deze planten zijn jonger dus ze hebben nog geen bloemknoppen. 

     
    De abrikoos was net uitgebloeid toen de vorst kwam. Geen schade, deze zette gewoon vrucht. Hetzelfde geldt voor de pruimen. De nashipeer was midden in de bloei en lijkt ook vrucht te zetten.

    Bij de pruim en nashipeer kan de vruchtzetting door nieuwe bloesem komen. De vorst brengt dan een dunning aan, die mij wel goed uitkomt.
     
    De citroenverbena heeft afgelopen winter in pot buiten gestaan en dat overleefd. Ik had er een bergje compost op gegooid, dat bleek voldoende. Fijn om te weten, het scheelt weer sjouwen komende herfst. Ik kan hem ook in de vollegrond proberen misschien.

     
    De prunus tomentosa die ik had uitgebogen, lijkt erg blij met het extra licht dat de takken krijgen. Ik zie veel nieuw blad.

    De vruchten zijn qua smaak aardig, ik heb deze vooral voor de gecombineerde sier- en eetwaarde.
     
    Afgezien najaar had ik veel bloembollen gekocht en haastig geplant. Het is nu heel spannend wat waar opkomt, een soort verrassingspakket in de tuin. Toen ik van de MTFD kwam, bleek dat de tulpen net in bloei waren gegaan en ik werd heel blij van dat uitzicht vanuit mijn keukenraam, zie de coverfoto. Door zo'n klein kluitje bloemen kan ik ineens zo ontzettend blij zijn met mijn tuin. En mijn eigen inspanning.
     
    Groente oogst ik nog minimaal. De raapstelen/Mizuna ging schieten, dus die zijn al op. Was erg lekker.

     
    Er is verder overwinterde snijbiet, maar dat vind ik toch een stuk minder. Gisteren heb ik daarom de eerste rettich uitgegraven. Ze moeten over een week oogstklaar zijn maar het knolletje was precies twee centimeter! Die doen er blijkbaar wat langer over. De vitrage is geen overbodige luxe, er zitten veel koolvliegen op het gaas, die de planten ruiken. Ook de gekregen eeuwig moes is direct onder gaas gegaan tegen het koolwitje.
     
    De peulen in de verhoogde bak gaan als een tierelier. 

    Ze hebben nu steun nodig, dus ik heb wat geflanst van stucmat, en oude schrootjes die in een stapel naast het huis liggen. Helaas had een hommel zijn huis tussen de schrootjes. Hij is wel een uur blijven rondhangen bij de stapel, op zoek naar het verdwenen huis, en misschien nest. Daar word ik dan een beetje ziek van, van binnen. Ik ben maar even weggebleven bij de stapel. 
     
    Verder heb ik twee merelstelletjes in mijn tuin. Ze poepen de hele bodem vol, hartstikke goede bemesting. Ze komen wat te dicht bij mij, ze moeten wel om hun jongen te voeren, maar het is wat onnatuurlijk. Ik zou trouwens willen dat ze slakken aten, maar ze eten alleen wormen en meikevers.
     
    Ik had nog een duidelijke foto beloofd van de stamkruisbes die zichzelf met takken aan de bodem heeft vastgeklemd.
    Het lijken takken van de cultivar, dus er zouden ook nog bessen aan kunnen komen. 
     
    Alle bessen bloeien, de bestuivers zijn actief, ik hoop op weer een mooi bessenjaar.

    Ik heb twee nieuwe soorten zwarte bes erbij, dit jaar. Vooralsnog is Ben Sarek mijn favoriet om te eten, maar niet voor likeur of sap. Ben benieuwd naar de nieuwe soorten.
     
    En ik heb al een week een aubergine buiten staan. Een gekocht plantje dat al erg groot was. Hij staat in een hoge bak tegen de westmuur, met de kom van een airfryer er overheen als cloche.

    Dat gaat goed. Voorlopig is hij nog kerngezond.
     
     
  6. De foto's zijn al eerder gemaakt, maar ik kwam er niet aan toe een update te geven. Er was ook een plakje van mijn duim losgeraakt bij het klussen, dus ik kon een tijdje niet goed typen. Nu weer hele lappen tekst. Enjoy 😉
     
    Siertuin
    De harde werkelijkheid: de siertuin is een toekomstbeeld en tot die tijd is het een klustuin.
    Het huidige klusproject is weer een grondkering van grindtegels. Mijn tuin loopt schuin af, van oost naar west met 10%. Ik maak horizontale vlakken, en tussen die vlakken komen grondkeringen. Daarvoor heb ik een aantal hardhouten planken van 5 meter gekocht, die nu al twee jaar midden in de tuin liggen. Maar op dit stuk gebruik ik ook oude grindtegels, omdat ik die verticaal toegepast erg mooi vind. Zeker met zo'n hoek.
     

     
    Het lijntje is zo uitgezet dat de hoek echt haaks is. Ik had verwacht dat ik dwars door de kweepeerboom zou moeten, maar ik moet er voorlangs. Dat betekent evengoed dat het moeilijk zal worden het project deze zomer af te maken. 

     
    De compost die ik in december had laten leveren om de boel op te vullen, egaliseer ik pas nadat de grondkeringen klaar zijn. Tot dat moment is het een hobbelige, van-alles-plek waar ik soms een stuk uit de grond steek als ik potgrond nodig heb. Rechts in de hoek heb ik zolang maar aardbeien gezet.
     
     

     
    De compostlaag zit tjokvol regenwormen uit de onderliggende graslaag.
    Zaaien ga ik dit jaar wat minder doen, omdat ik minder vaste planten zaai, en er sowieso weinig zin in heb. Met de Jiffy’s was ik vorig jaar matig tevreden, vooral dat ze zo snel omvallen. Daarom heb ik dit jaar een pottenpers aan mijn gereedschap toegevoegd. De grond die ik daarvoor gebruik is de compost, gezeefd, en gemengd met zand uit een ander deel van de tuin. Het nadeel is wel dat ik goed op de regenwormen moet letten, ik wil ze niet in tweeën hakken met de pottenpers. Wel had ik een persblokje waar ondanks alle voorzorg een complete regenworm in bleek te zitten. Die is dus opnieuw gemaakt.
     

     
    Fruit
    Al het fruit gaat goed. In december heb ik (weer eens) veel bomen en struiken verplaatst. En wederom lijkt alles dat goed doorstaan te hebben. Het staat allemaal ook beter nu, optisch en qua ruimte/zon. En ik heb betere plantgaten gemaakt, met veel organisch materiaal erin.
     
    Somber ben ik wel erover, dat ik in de bodem larven van de taxuskever vind, ondanks het gieten met aaltjes vorig jaar. De larven zitten vrij ver van hun waardplanten vandaan, bijvoorbeeld een meter van de druiven. Dus als ik dit jaar weer ga gieten, dan moet het echt overal. En het lijkt er niet echt op dat het werkt.
     
    Vrolijkere dingen: nieuwe aankoop. Ondanks dat ik niets meer zou kopen, heb ik toch nog twee fruitbomen gekocht (en een camelia 🙄). De fruitbomen komen van het tuincentrum, en werden dit jaar als afdanker bij de lokale discounter aangeboden voor 10 euro. Ik heb een zuilvorm Nashi (soort onbekend) gekocht, en een mini-appel. Omdat de wortels aan het rondgroeien waren in de pot heb ik wel flinke wortelsnoei moeten doen, wat in dit stadium natuurlijk niet zo fijn is voor de plant. 

     
    Ik heb een mini-peer staan, die er gelijk uitziet als deze mini-appel (=knobbelige takken) en die 2 centimeter per jaar groeit. Het is een bolletje op een stokje, iets van 50 cm hoog. De mini-peer is een paar dagen later dan de nashi met bloeien, dus dat sluit  goed aan qua bestuiving. De minipeer staat dus op de nominatie om deze winter te gaan verhuizen, en wel richting de nashi. Aan de mini-peer heb ik nog nooit vruchten gezien maar misschien dit jaar wel? Met de recente vorst is het sowieso allemaal een beetje afwachten. Vóór de vorst was hij lekker aan de bloei. 

     
    Verder heb ik veel bessen en die lopen allemaal uit. Een paar jaar na aanplant begint de oogst steeds beter te worden. De jam van rode kruisbessen van vorig jaar is heerlijk, ik heb zelden zoiets lekkers gegeten. Van een pot ingemaakte kruis- en jostabessen heb ik onlangs nog een vlaai gebakken (met volkorenbloem, niet zo lekker, ik wilde brood en vlaai van hetzelfde basisdeeg maken maar dat bleek een slecht idee).

     
    Dus ik hoop op weer een mooie oogst en veel lekkere inmaak. 
     
    Er staan een stuk of acht kruisbessen op stam. Ze hebben ieder jaar te weinig steun hebben aan de bamboestok ernaast wanneer ze oogstrijp zijn. Eentje heeft nu zelf lange ‘armen’ naar beneden gemaakt, die in de grond zijn geworteld, voor meer steun. Helaas had ik mijn telefoon verkeerd ingesteld waardoor juist de armen wazig zijn. Ik zal volgende keer nog een foto maken. Ik vind deze aanpassing van de struik erg grappig namelijk. Op de voorgrond het egelhuis dat niet gebruikt is dit jaar omdat het toch lekte. 

     
    Er staat ook een 'Nanking-cherry' die bij aankoop al scheefgegroeid was omdat hij onder een afdak had gestaan in het tuincentrum. Aanvankelijk heb ik het zo gelaten, en hem zo geplaatst dat de takken de meeste zon vangen. Met de stormen realiseerde ik me dat ik een toekomstig probleem had doordat hij in de basis uit het lood staat. De struik wordt zo'n 2 meter hoog. Ik heb alsnog de takken aan de zuidzijde met bamboe gespalkt en naar voren getrokken en toen met haringen in de grond vastgezet. 

     

     
    Dat ziet er beter uit.
     
    Moestuin
     
    Groente gaat dit jaar meer plaats krijgen.
     
    Van een vriendin kreeg ik een oud raam en ik heb geprobeerd om raapstelen/Mizuna eronder te kweken, maar het was oud zaad en de opkomst was matig, ik heb onlangs bijgezaaid. Het gaat ook niet snel, dus ik ben wel wat teleurgesteld in het effect van dit raam. Na maanden geduld en regelmatig gieten heb ik misschien één maaltje ervan, en niet eens vroeg in het jaar.

     
    Peultjes komen er dit jaar veel, ik vind ze heerlijk. Ik heb de hele verhoogde bak ermee volgezet, met Shiraz en Ambrosia. Ik dacht dat de hoge bak minder belastend zou zijn voor de rug, maar dan had ik geen peultjes moeten voorzaaien, grrr, ik heb twee uur over de bak gebogen gestaan om alles uit te planten. Maar nu staat het er wel mooi bij, en direct afgeschermd tegen duiven.
     

     
    Dit jaar zet ik voor het eerst zomer-rettich. De soort heet ‘Ostergruss’, paasgroet. Ik denk omdat hij zo vroeg is? Als het goed is kan ik begin mei oogsten. Omdat vanaf half april de koolvlieg vliegt, heb ik hem toch maar direct afgedekt met vitrage na het uitplanten. Het was de eerste keer dat ik mijn persblokjes in actie had. Ik had het zaad deno laten voorkiemen, zodat in elk persblokje daadwerkelijk een mooi plantje kwam. 

     
     
    Vorig jaar heb ik paarse asperges gezet dus dit jaar mag ik er een paar oogsten. Nog even geduld. Sommige worden bij opkomst wel aangevreten, ik denk door de slakken, dus ik moet toch wat beter het onkruid in de gaten houden.

     
    Sowieso heb ik al honderden jonge slakken gedood onder tegels, worteldoek, etc. En ook veel engerlingen, en larven en eitjes van de taxuskever. Ik had nooit verwacht dat al dat grut doden een vast onderdeel zou zijn van tuinieren.
     
    Mijn pompoenscheuten-project (emmer met groente-afval snel tot compost reduceren) staat ook al sinds eind maart buiten. Ik had het voor de vorst afgedekt met gras, maar of dat voldoende was weet ik niet. Het is een emmer van 50 cm doorsnee. Ik heb nog twee oude wasmanden gevuld met afval en een zaailing. 
     
     
     
    Tomaten zet ik maar weinig dit jaar. Ik vond het zonde van de ruimte vorig jaar, en ook van mijn tijd. Een deel van de tomaten die ik zet dit jaar, wil ik plaatsen in ringen gevuld met compost, bovenop bakken met grind. Ik las dat in een boek, het is een soort hydroponics. Ik heb veel grind over in de tuin en best wat bakken/emmers, zoals deze groene  die inmiddels met grind is gevuld.

    Op deze manier kan ik tomaten in de boomspiegel kweken, en ik hoef niet steeds te gieten. De 30-50 cm-ringen moeten alleen nog ergens vandaan komen. Ik kan goedkope emmers kopen en daar de bodem uitzagen maar dan zit ik weer met een berg plastic troep. Misschien flans ik iets vierkants in elkaar van resten hout.
     
    Op de foto nog mijn eerste knoflookveldje. Ik heb dit voorjaar nog wat extra teentjes dicht op elkaar gezet, zodat ik de komende maanden wat jonge plantjes ertussenuit kan trekken en eten. Maar het was niet zo handig om zo dicht bij de boom te planten. Er is een heel stuk waar de knoflook niet groeit omdat daar blijkbaar een boomwortel loopt die geen concurrentie duldt. Eind maart zijn er nog 60 teentjes ‘Morado’ bijgekomen, maar in een ander veldje.
     
    Volgende update komt wat sneller, hoop ik. En korter
     
     
  7. Het is februari en warm voor de tijd van het jaar. Ik doe weinig op de tuin. Ik heb zoveel verplant in december, dat ik pauze nodig heb.
     
    In de voortuin is de haag van appelbessen eruit en er staan diverse stekken van zwarte bes. Niet goed te zien, maar op de foto rechts. Achterin een zaailing van kardoen. Hij geeft nu al wat kleur, en in de zomer breekt hij het effen groen dat anders de voortuin domineert.

    Op termijn moet een deel van de zwarte bessen er ook weer uit, ik denk niet dat ik alle oogst kan plukken en verwerken. Ik wil de juiste soort selecteren 
     
    Uitzoeken wat ik wil, en kan houden in de tuin is moeilijker dan ik van tevoren dacht. Het verplanten is al veel werk. Maar het kost me vooral moeite om goede, gezonde struiken weg te gooien.
     
    Ik moet in ieder geval stoppen met alles wat ik snoei in de grond te steken om te kijken of het wil stekken. Ik zit met Japanse esdoorn en clematis in mijn maag nu.
     
    Wat ik ook begin te leren, is heel goed nadenken bij wat ik koop. Praktisch een koopstop voor bomen, heesters, vaste planten en bollen. In de toekomst gaan nog wijken, waarschijnlijk, de kersenboom, twee hazelaars en de zwarte peterselievlier. De laatste vind ik in de winter lelijk.
     
    Als het vaste spul zijn plaats heeft gevonden, is de rest voor de eenjarigen, dus ook moestuin. Daarmee moet ik nu door datzelfde proces van strenger worden. Dit jaar nog belachelijk veel zaad ingekocht, naast wat ik zelf al gewonnen had.

    Eerst kijken waar moestuin komt. Dat is overal waar geen bomen of vaste planten staan. Op sommige plekken moet ik eerst gras verwijderen. Dat gaat momenteel uitstekend, de grond is vochtig en de wortels zijn niet taai. Ik breek de plaggen los met de grelinette, en trek vervolgens de stukken gras eruit met een drietand waar ze vrij makkelijk weer van afglijden.

    De plaggen gaan op hopen. Binnenin die hopen verteert het gras en ik hoop dat ik de grond op termijn weer kan verspreiden.
     
    Het meeste gras is kweek en dat komt vast weer terug, maar ik hoop het onder controle te houden in de zomer. Veel is nu ook afgedekt met de geleverde compost.

     
    Op een stuk waar eerst bessenstruiken stonden, heb ik mijn 'nieuwe' raam gelegd. Simpel, dit keer, dus niet een bak getimmerd maar het raam op wat bakstenen. Eronder mizuna gezaaid. Ik zie het somber in omdat er nu al zoveel slakken in de tuin zijn. En op dit stuk vond ik veel engerlingen, die zitten al bovenin de grond omdat de winter zo zacht is. 

     
    Vorig jaar had ik voor het eerst kleine pimpernel gezaaid. Het jonge blad is eetbaar maar niet bijzonder en pietepeuterig. Het is meerjarig, dus ik kan er nu ook van oogsten. Een paar frisse groene blaadjes door het eten is wel prettig in deze maand. Dus pimpernel blijft, voorlopig.

    Veel van wat ik probeerde te overwinteren in potten is gestorven door onverwachte nachtvorst in december. De spontaan gekiemde vijg heeft dat wel overleefd. Hij staat nu weer binnen en hij loopt uit. De blaadjes zijn als kleine handjes, waarmee hij zwaait naar de toenemende zon 🙂.

    Op de achtergrond nog een handje, dat is een oxalis 'golden cape'. Ik heb veel bloembollen in de uitverkoop gekocht en niet alles is opgekomen, maar deze wel.
     
    Qua licht begint het voorjaar dus te komen en ik ben peper en paprika gaan zaaien. Ik heb veel geleerd van vorig jaar. De padron paprika deed het uitstekend langs de zuidmuur. Daar ga ik dit jaar gewone paprika zetten. Dat is geen vruchtwisseling, daar ben ik me goed van bewust. Ik hoop door het opwerpen van een wal van compost problemen te voorkomen.
    Ik heb van Mellie en Rorror zaden gekregen. De opgave is om ook hierin maat te houden. Er is plaats voor 15 potjes op mijn warmtematje, dus ik heb 30 stuks gezaaid 😆. 
     
    Wat ik niet hoef te zaaien is de rotoco-peper. Die blijkt makkelijk te overwinteren. Hij staat in een lichte onverwarmde kamer. Er komen al nieuwe blaadjes aan.

    Hij zit in een 7-literpot omdat ik had gelezen dat hij goed kan overwinteren.
     
    Met de warmtemat met thermostaat die ik vorig jaar geknutseld heb, ben ik heel blij. Het geeft meer voldoening dan wanneer ik een kant-en-klaar ding had gekocht.

    Nu zaaitijd begint, kijk ik door die bril naar de wereld om me heen. Bij de kringloop kocht ik een plastic dienblad dat als lekbak kan functioneren. Alle kratjes die ik voor mijn potjes gebruik, komen van de straat, van horecabedrijven en groenteboeren. Gisteren vond ik een rvs trolley, ik denk van de laadtruck gevallen, of vergeten op straat. Handig om zaailingen in en uit zon of regen te schuiven. Hij is wel van iemand maar ik kan de eigenaar niet achterhalen.
     

     
    De pompoenen liggen ook te overwinteren. Ik houd ze wat beter in de gaten nu, want er waren een paar gaan schimmelen. Laatst weer eentje, maar ik was er nu op tijd bij, dus volop pompoensoep op het menu.

    Ik drink ook iedere dag wat verse pompoenwijn van die oranje exemplaren. Het moet toch op.

     

  8. Plekjesdans voor planten

    Update · fre3ke · 02-01-22 11:26

    Einde van het jaar betekent voor mij: met planten schuiven. Hopelijk houdt het een keer op, maar voorlopig ben ik al drie of vier jaar zo bezig. Vorig jaar was een ingewikkelde operatie omdat er soms gras moest omgespit worden, of muurtjes gemaakt, voordat het nieuwe plekje klaar was. Maar dat bijvoorbeeld de jasmijn na vier jaar op een plek staat waar hij niet kwijnt, geeft me hoop.

     
    Dit jaar is het verplanten anders ingewikkeld  De plekjes zijn redelijk uitgekristalliseerd, het lijkt meer op een ingewikkelde stoelendans. Met uiteindelijk een plek te weinig, vrees ik.
     
    Startschot was achter de schutting. Het gestekte olifantsgras, dat door de buurvrouw was aangevallen omdat een blad een millimeter over de grens uitstak, heb ik daar uitgestoken en over de tuin verspreid. Daarvoor in de plaats kwam 3x grootbladige actinidia arguta die verkeerd geleverd was (had actinidia kolomikta moeten zijn). Ik kan hem, ondanks zijn lelijkheid niet weggooien, dus ik plak hem achter de schutting.
     
    Één van de vrijgekomen plekjes daarvan werd ingenomen door een actinidia kolomikta Adam. Het daardoor weer vrijgekomen plekje, hier op de foto, ging naar de Schisandra Chinensis die wat meer zon nodig heeft. Dit is al zijn vierde plekje.

    Het daarvan vrijgekomen plekje ging naar de hazelaar Cosford.

     

    Die is nu ook al drie of vier keer verplaatst. Hij is onhandig van formaat, maar ik wil hem niet kwijt want hij is zo mooi in de winter. En ik blijf hopen dat mijn tuin op een dag, op magische wijze, twee keer ze groot wordt.
     
    De volgende dag heb ik een sierkers uitgegraven, de hele tuin doorgedragen, maar uiteindelijk 1,5 meter van zijn oude plek in de grond gezet. Niet helemaal tevreden, maar het moet maar. Hij onttrekt in ieder geval de tuindecoratie van de buurvrouw deels aan het zicht. 

    Nu moet nog de zwarte peterselievlier, drie druivelaars, een aantal zwarte bessen struiken en een persicaria. Eerder had ik al de rabarber verplaatst, die steekt zijn neus alweer boven op de nieuwe plek.

     
    En een witte moerbei uit mijn haag. Die haag gaat redelijk. De witte moerbei is perfect voor een haag want maakt veel lage takken.

    Zo wordt het betonmuurtje een beetje gemaskeerd.
    Maar de oudere struiken waren al vrij groot, en wat ik nieuw daartussen had gezet, kreeg te weinig licht. Ook was er een exemplaar dat krom groeide. En in de zomer had ik twee exemplaren verplaatst die steeds door slakken werden kaalgevreten. Die mogen in de volle zon nog een jaar aansterken. Hopelijk heb ik op termijn dan een gesloten haag in plaats van de huidige gatenkaas.
    De haag van kornoelje doet het ook goed, en was mooi in de herfst. Behalve een struik waar de rabarber overheen hing, die heeft zich minder ontwikkeld door gebrek aan zon.
     
    Als uitsmijter mijn nieuwe kastje.

    Een uitsmijter was het zeker. Toen ik de autodeur dichtSMEET, ging de achterruit er UIT. In duizend stukjes. Was tegen een hoek van het RVS blad aangekomen. Het was dubbel pech, want er was een inbraakpoging in mijn auto geweest twee weken eerder en sindsdien moest ik via de achterklep het zijslot openen enz. En daarvoor moest het kastje even opzij. En toen ik me ertussen had gewurmd, was ik zo blij dat dat gelukt was, dat ik vergat dat ik het kastje opzij had geschoven bij het dichtgooien van de achterdeur. Het was een dure en stressvolle 'grap' (ik kan er over een jaar waarschijnlijk wel om lachen). Maar het kastje staat nu.
     
    Het oude kastje kwam uit het huis, zo'n kreng van geperste houtvezel dat ik niet eens in stukken kon hakken. Na vijf jaar stond het op instorten, ik kon het zo dubbelvouwen.

    En het werd tijd de potjes eens op te ruimen.
    In het kader van ordentelijkheid ook nog de vier jaar oude kroosjesboom rechtgezet. Dat was niet eens zoveel werk, aan één kant de wortels doorsteken en een beetje duwen.

    De stenen liggen er om het oprukkende gras een beetje tegen te houden, maar het werkt niet echt. Erachter een hoop grasplaggen, die liggen inmiddels overal in de tuin. Komt allemaal goed, ooit 😬
     
    Het is goed weer voor dit soort acties, de vorst laat zich voorlopig niet meer zien.
     
     

  9. 7 kuub compost heen en weer

    Update · fre3ke · 14-12-21 16:21

    Het is winter, dus de goegemeente gooit geen vuilniszakken met gras meer in de biobak. En juist daarom heb ik nu mijn gratis 7 kuub kompost besteld. Want minder plasticvuilniszakfrummels. En ook minder kleikorrels, zo lijkt het. Dat hoort meer bij de voorjaarsschoonmaak: hup hele huisplant met aanhang in de biobak. 
     
    Anyway, dit is dus 7 kuub kompost op je oprit.

    Het moet 20 meter verder in de tuin komen en dat doe ik in mijn eentje, ik heb het al twee keer eerder gedaan. Hier gaat het heen. 

    Eerst de snijbiet en mosterdblad met pijn in het hart uitgetrokken. Als ik tijd heb worden ze ergens nog uitgeplant maar ik denk dat ze direct in mijn maag eindigen. 

    Het begin is er, de eerste kuub.

    En de tweede.

     
    De derde en ik begin het stom te vinden en mijn rug te voelen.

    Bij vier begon het te miezeren, maar ik merkte wel dat mijn winterdepressie minder werd. Dus even doorgebuffeld, en ongeveer zes kuub ligt nu achter.
    Morgen het vervolg.
  10. Naast de verhoogde bak die ik aan het bouwen ben, probeer ik ook de rest van de tuin in de greep te houden.
     
    Onder de pergola heb ik nog steeds geen worteldoek gelegd, en naast het normale onkruid, is daar de winterpostelein weer opgeschoten. Zeer welkom, ik eet het om de dag.

     
    Waar de pompoentent stond, is nu alleen nog wat snijbiet en mosterdblad. De snijbiet gaat niet zo snel als ik zou willen. De 'dode' pompoenplant op de achtergrond blijft pompoenen maken. 😂

     
     
    Van de andere pompoensoort,de lekkere, heb ik nog drie oogstrijpe exemplaren aan de plantjes. Het zijn niet de grootste, zo einde seizoen.

    De andere 33 zijn al geoogst. Dat was van zes planten, een goede opbrengst, zeker vergeleken met de pech van anderen op het forum. Om het nog even in te wrijven: pompoen in een lekkere taart.

     
     
    Een oranje pompoen wordt pompoenwijn. Tien liter, en daarmee was die ene pompoen niet eens op ..... en ik heb er nog vijftien liggen.
     
    Dit is wijn van puur sap, een flinke transformatie in kleur. 
     

     

     
    De zingiber myoga heeft de winter overleefd maar hij geeft nog geen eetbare bloemknoppen in zijn tweede jaar.

     
    Dit is ook het tweede jaar van de eetbare passiflora. Het eerste jaar zat hij in pot.. Hij is niet winterhard maar ik ga het toch proberen op een noordwest muur. De wortels worden goed ingepakt.

     
    De Artemisia die ik als theeplant had gezet, gaat blijkbaar bloeien. Inmiddels zijn ze 1,80 m hoog, het lijkt me wel prettig als ze daarna afsterven want het mini-appelboompje erachter krijgt weinig licht meer.

     
    Gladiolen had ik in augustus met 80 procent korting gekocht. Het was afwachten of ze nog leven maar de opkomst is 80 procent. Dat is, uh, hoeveel winst?
     
    Ik laat de helft van de bollen straks in de grond zitten, kijken of ze willen overwinteren in het zand.

     
     
    Verder heb ik wat struiken eruit gehaald, want in november gaat er weer van alles verhuizen in de tuin. Het is een tuin van de toekomst 😄
     

  11. Verhoogde bak, met dank aan het leger

    Project · fre3ke · 11-10-21 10:11

    Project weet-ik-hoeveel: een verhoogde bak van 'legerranden'. (stapelranden, voor op pallets, die blijkbaar bij het leger vandaan komen). Binnenmaat is 97 bij 118 cm.

    Ik had ze gekocht om een composthoop mee te maken. Maar ik kocht meteen wat meer, en daarvan bouw ik dus een verhoogde bak. Waarin ik volgens het principe van Hügelkultur alle hopen hout en andere organisch spul wil stoppen, die overal in de tuin liggen.
     
    Er is ook een berg met bouwpuin, daar kon ik genoeg stukken baksteen uit vissen om een onderlaag te maken.

    Mijn grond heeft een verloop van 9 procent, dus ik moet 'funderen', om het waterpas te krijgen. 

     
     
    Klusje van niks, dacht ik toen ik de legerranden kocht. Waarom denk ik altijd dat ik nu toch echt een makkelijk klusje heb bedacht?
     
    Het waterpas en in haakse hoeken leggen, op de juiste afstand, van kromme stenen met cementresten is natuurlijk een halve dag werk. Worteldoek op maat branden met een soldeerbout kostte ook veel tijd. Het uitgraven van de bodem viel dan nog mee. En nu is het grote dumpen begonnen, het leukste deel omdat het mijn tuin opruimt en lekker simpel is. 
     
    Een paar wortelballen onderin. Ik hoop diep genoeg, want van de bessenstruiken zijn de wortelballen nog in leven.

    Toen wat stammen onderin om het worteldoek in de hoeken aan te drukken. En nu verder met alles erin gooien dat ik tegenkom.

     
    Tegen mijn huis lag een berg takken en ander spul in de schaduw. Dat zit nu grotendeels in de bak. De vrijgekomen muur zat vol met slakken, die zijn verhuisd naar het bos. Wat overblijft, is slakkenpoep.

     
    Ik heb ook 250 liter zaagsel en houtkrullen gekregen, maar ik denk dat ik die bewaar voor de echte komposthoop.

    Als laatste gaat straks het zand weer bovenop, en ik denk dat ik dan keukenafval bovenop blijf gooien om de bovenkant bedekt te houden en nog wat stikstof toe te voegen. In het voorjaar kan ik het keukenafval vervangen door kompost, en gaan planten.
  12. De druiven heb ik gisteren geoogst. Ik had er veel werk aan omdat veel trossen onregelmatig zijn gerijpt. Ik heb daar alleen de rijpe bessen uit kunnen plukken. Er hangen dus nog restanten aan de planten. De rest is geprakt met de hand en gaat nu gisten met een Bordeauxgist.

     
    De pompoenen zijn deels geoogst en liggen uit te rijpen, en drogen, in de auto. De kleintjes moeten twee weken bij 25-30 graden worden bewaard voor de eerste rijping. De auto is de beste plek daarvoor. En muisdicht.

     
     
    De muizenschade aan sommige oranje pompoenen groeit redelijk dicht.
    De grootste pompoen kan ik nauwelijks tillen maar ik heb hem vandaag toch uit de bijrijdersstoel naar een zonnig hoekje gezeuld om wat kleur te krijgen.
     

     
    De pompoentent ziet er nu zo uit. Nog genoeg te oogsten😋 

     
    Maar eronder komt alweer genoeg licht voor zaailingen:snijbiet en red mustard.

     
    De agastache foeniculum had veel zaailingen die ik overal in de tuin heb gepropt. De planten zijn populair bij bijen, maar ook bij vlinders momenteel. Ze fladderen bij bosjes rond de 'bosjes'. Helaas veel koolwitjes.

    Helaas, want dit jaar waag ik me weer aan palmkool. Ik vind het een heerlijke groente, maar vanwege de rupsen is kool lastig. In een siertuin is een insectennet niet echt een verrijking. Dus ik hoop maar dat de planten groot zijn op het moment dat de vlinders niet meer leggen. Tot dat moment een slakkenkraag. Want die zijn er óók nog.

    De stengelsla en Egyptische ui van Flup groeien goed. 

     

    Net als de struikboontjes. Ik had wat veel gezet, want ik was zo blij dat er eindelijk een plek vrijkwam.  Afijn, ik eet nu iedere dag sambal goreng boontjes, maar dat is helemaal niet erg. Jum!

    Pepers en padronpaprika gaan ook nog goed. Ik heb momenteel teveel rijpe pepers, ook van de padron, dus ik maak misschien een sambal. Ben wel een beetje verzamel- en inmaakmoe.

     
    Dit verzamel ik bijvoorbeeld, een artemisia, Chinese geneeskunde-plant. Het is een schattig 'dennenbosje' aan het worden. Ik droog een deel van de blaadjes en maak een ander deel tot siroop en likeur.

     
    Laatste twee foto's zijn van twee afgeronde projecten. Het rustieke keienpad in de 'Japanse' zijtuin is eindelijk af. Tenminste, de keien zijn even op. 

    En de zelfgemaakte plantenbak van een oude autoband staat vol tagetes. Op de achtergrond uiteraard opgeslagen spullen. Het blog had beter kunnen heten: fruit-, moes-, sier-, en klustuin.

    O ja, de Siberische kiwibes bij de pergola heeft meters gemaakt, na het verplanten vorig najaar. Ik ben blij dat ik tijdig draden had aangebracht. Hopelijk volgend jaar de eerste vruchten. Ertussen staat nog wat oude lathyrus die nog steeds heerlijk ruikt.

    Van de jonge roodbladige pruim had ik dit jaar zeven vruchten. Ik had ze niet direct moeten opeten, maar een paar dagen moeten laten liggen. Volgend jaar beter.

     
    Het is weer een heel verhaal, maar als ik zin heb om te bloggen maak ik een fotorondje in de tuin en maak foto's van alles wat ik leuk vind. Dat is altijd veel.  😉

  13. Hup pompoen, en boeh tomaat

    Update · fre3ke · 11-08-21 14:32

    De pompoenen blijven de hoofdrol spelen. Er was genoeg tuin om te begroeien, en dat hebben ze ook gedaan.

     
    Het tentframe dat ik had opgezet voor de pompoenen, hangt ook helemaal vol.

    Dat verloopt niet zonder problemen.

    Bij deze wordt het lastig een paal eronder te zetten. Ik hoop dat het tentframe het allemaal gaat houden. In een hoek groeit ook nog een 'trosje' pompoenen. Dat kan ik ook niet steunen.

     
    Verder was een pompoen van zijn paal gerold, en door de dynamiek van de beweging helemaal naar beneden gestort. De hoofdstengel is beschadigd, hij bloedt, maar is niet helemaal kapot. De pompoen laat ik dus nog even liggen, misschien groeit/rijpt hij door.

     
    Deze soort, Rouge Vif d'Etampes, zou één grote, of een paar middelgrote pompoenen geven per plant. Daar gaan ze ruim overheen. Ik denk dat het vroege aanplanten, natte weer en goede temperatuur dat hebben veroorzaakt. Ik heb mijn groenteman al gevraagd of hij straks wat pompoen van me wil overnemen. Ik heb namelijk ook nog een paar kabochapompoenen staan.
     
    Verder heb ik weinig groente. Sla is een drama. Slakken of engerlingen, of pissebedden, er is altijd wel iets. Van Flup heb ik zaden gekregen van stengelsla, dat ga ik nu proberen. Ik heb een plastic bloempot zonder bodem erover gezet bij het aanplanten, en die exemplaren staan nu nog.

    De rest is ook alweer door slakken opgevreten.
     
    Ik heb veel geoogst van de Japanse wijnbes. Iedere dag een ruime handvol. Nu is de oogst voorbij, sterven de oude takken af en komen de nieuwe takken die ik zal proberen braaf aan te binden. Ook hier heeft de pompoen zich opgedrongen, dat is na de oogst niet zo erg.

     
    Onder de pergola heb ik de doperwten geruimd en de grond vlak gemaakt. Ik ga een stapel hout snipperen nu het een paar dagen droog wordt. Dat gaat dan op de bodem, met worteldoek eronder. Het is een leuke zitplek maar ik denk dat ik van de winter het worteldoek oprol en wat winterpostelein zet. Het is een mooi groentebed ook.

    Wederom heeft de pompoen hier land veroverd, ik heb hem langs de paal omhoog geleid dus hij kan nu het dak op
     
     
    De zwarte moerbei draagt ook vruchten. Zalig. De vogels weten het nog niet, tot nu toe is alles voor mij.

    En ja, het tomatendrama buiten, net als iedereen. Er staat bijna niets meer en iedere dag gaan er vruchten en hele planten uit.

     

    Het leek eerst weer de goede kant op te gaan. Maar de afgelopen dagen heeft natuurlijk de phytophtora helemaal kunnen exploderen. Ik heb wel wat vruchten die zonder plant afrijpen.
    Of aan de plant rijpen met een klein ziek plekje dat je kan wegsnijden.

    Maar al met al weinig tomaten. Na al dat werk, zoveel vierkante meter tuin in beslag de hele zomer. Ik ga volgend jaar vier planten kopen en mijn tijd en ruimte beter besteden.
     
    Een foto van de agastache foeniculum, dropplant. Dit is zijn tweede jaar, ze worden best groot vind ik. Ik heb heel veel zaailingen uitgeplant, ik vind het blad en de bloemen heerlijk als thee. 

     
    En de padron paprika's in de vollegrond gaan lekker. Ik heb al een paar keer kunnen oogsten. Maar ik 'pluk' ook veel slakken ' s nachts, die houden heel erg van deze blaadjes.

     

     
    Die zakjes zijn van de druiven, die staan tegen dezelfde muur. Ik zal eens in zo'n zakje piepen hoe het er nu voor staat met de rijping. Vorig jaar was dat half augustus... maar nu hebben we een heel ander soort zomer.

  14. Conflicten en dilemma's

    · fre3ke · 25-07-21 19:10

    Ik lees net mijn intro terug bij dit blog. Dat ik misschien weer met mijn blog zou stoppen omdat ik ook met Facebook ben gestopt. Nou, tot nu toe houd ik het vol. Ik lees de blogs van anderen ook met meer interesse dan vroeger al die Facebook-berichten. Ik herken veel van wat ik lees. Maar ik geloof dat ik wel meer met bepaalde dingen worstel dan anderen.
     
    Zoals het wegdoen van zaailingen en jonge bolletjes. Ik vind dat zielig. En zonde. Maar ik kan niet alles kwijt in de tuin. De natuur spaart niet alles, maar ik wil eigenlijk wel alles sparen en het kan niet. Maar dat zie ik niet onder ogen. Dus er staan nog steeds overal zaailingen in potjes.

    Straks als de tomaten dood zijn, gaan ze daar de grond in. Maar op termijn moet een deel toch weer weg, ik heb van sommige dingen gewoon te veel. Ik creëer dus problemen op de lange termijn voor mezelf.
     
    De omgang met plagen verloopt ook met interne conflicten. 

    Ik heb iedere nacht slakken gevangen en in het bos gezet. Er is daar een strookje met allemaal gras etc bij de entree. Dat werd platgemaaid na een tijdje. De meeste slakken zijn sowieso alsnog dood gegaan in dat bos, of op de weg ernaast. En ik had flink genoeg van dat rondje slakken rapen. Ik zag ook dat ze jong onkruid eten, ze zijn nuttig, nota bene. Maar als ik nu een slak zie, trap ik hem soms zomaar plat. Ik weet dat het wreed is en zinloos, want het is niet de slak die op weg was naar de sla. Het betekent vooral dat ik niet weet hoe ik een compromis sluit tussen de werkelijkheid en mijn ideale werkelijkheid (= ik dood zo min mogelijk). 
     
    Verder sta ik nu ook wekelijks gif te sprayen op een roos, tegen sterreroetdauw.

    Ik moet waarschijnlijk besluiten om deze roos eruit te halen, maar ik heb hem met veel aandacht gekozen en dat maakt het moeilijk te besluiten dat hij niet bij mijn tuin past. En gif spuiten is niet eens veel werk, bijna alle bloemen vragen wel iets van onderhoud/plaagbestrijding.
     

     

    Zelfs het succes van de pompoenen (lijkt het, ik weet dat een oogst pas een oogst is als hij is binnengehaald)  heeft kanttekeningen. Zoals het er nu uitziet, heb ik straks 100 kilo(?) pompoen te oogsten. En op te eten in mijn uppie. Dus ik kan beter de pompoenen nu gaan afkappen want ik kan nergens meer lopen (hier bijvoorbeeld alleen een richeltje). Maar ook dat vind ik moeilijk/zielig/zonde.

     
    Het is leren, maar ook met jezelf geconfronteerd worden. Ik heb moeite met beslissingen, ik wil alles sparen, en ik wil altijd te veel. 
     
    Het opschrijven helpt me om onder ogen te zien dat dit zo niet werkt en ik een paar van mijn waarden los moet laten. Er moet in ieder geval veel uit de tuin weg. Ik moet de pompoen rigoureus snoeien en oogstmaximalisatie loslaten. En ik moet bepalen wat ik wil, want ik heb de fruit-, moes- en siertuin die ik wilde, maar toch ben ik niet gelukkig want ik blijf maar zoeken naar meer.
     
    Kijk eens hoe goed de druiven het doen (wel wat meeldauw, maar alleen bij de slechtste locatie). Ik heb me laten afleiden door van alles maar hier is het me eigenlijk om te doen. 
     
  15. Een update over de pompoenen, want de tuin bestaat steeds meer uit pompoen. Wat een toeval, dat mijn eerste echte pompoenjaar samenvalt met de eerste ouderwets natte zomer in jaaaaren. Bij droogte had ik de planten niet kunnen bijbenen met watergeven, maar nu hebben ze mij niet nodig voor water en kan ik ze niet bijbenen met leiden.
     
    Lekker warm is het ook voor ze. Als ik met mijn handen in de aarde zit, voelt die warm aan, de toplaag is al boven de 37 graden bij een waterig zonnetje.
     
    De grond is hier arm, dus ik heb ze in hopen grasplaggen gezet met wat verse stalmest rondom. Een pompoen Sweet Mama staan op de nieuwe composthoop, die eerst een mierennest was.  
     

     
    Een deel van het grasveld achter deze composthoop had ik afgedekt met zeil om uit te drogen. Over het dekzeil wilden de pompoenen niet groeien, ze zochten de zijkant op. Dus zeil weggehaald, grasplaggen omgespit, en een week later rukken de pompoenen in hoog tempo op richting het westen. En zuiden. En oosten 😬
     

    Op de voorgrond het olifantsgras dat ik dit jaar gesplitst heb. Het groeit nu op ongeveer 20 plekken in de tuin zo hoog. (Beetje olifantengras info tussendoor voor @Jane Doe
    )
     
    De pompoentent gaat ook goed. Hij had wat meer netwerk nodig, dus ik heb touw gespannen en twee helften van een rozenboog als klimhulp erbij gezet.

     

    Het werkt, en het werkt niet. Met wat hulp krijg ik de plant omhoog, en ze redden zichzelf wel op het dak. Maar ze maken daarnaast zoveel uitlopers, dat toch de bodem overwoekert begint te raken. Ook de Sweet Mama pompoen, die een halve struikvorm zou hebben, met één centrale uitloper, slaat in vier/vijf richtingen tentakels uit. Twee tomatenplanten, die ik optimistisch ertussen had gezet, heb ik al uitgetrokken deze week. 
     
    De coverfoto is nog van de kardoen. Ik ga de bloemknoppen weer eten van de week en dan gaat hij eind van het jaar eruit. Ik hou erg van de gebleekte bladstelen maar het is te veel gedoe en hij staat te dicht op de zwarte bessen. 

     
     
  16. Weer een update. Nu even geen projecten want het was WARM. Iedere dag gieteren en wat planten afdekken, dat was het wel. Gisteren heeft de hemel gegieterd dus de droogte stress is gelukkig even weg. 
     
    Ondanks alle tips van jullie op mijn vorige post, wil het genieten nog niet zo. Ik heb ook het probleem dat ik een creatief oog heb voor dingen die toevallig ergens liggen. Een neergegooide kantopsluiting lijkt bijv. van een afstand op een traptrede, en dan denk ik: dat is wel mooi, een rondlopend trappetje op die plek. Zo groeit de lijst aan projecten. Ik werk van voor naar achter, dus achterin de tuin moet nog veel gebeuren, en daar zit ik ook het meest 😤.
    Er moet nog heel veel gebeuren en daarnaast wil ik nog heel veel. 
     
    Afijn, de natuur gaat intussen gewoon door. De prunus tomentosa die ik vorig jaar aanplantte heeft rijpe bessen. Friszoete smaak, niet bijzonder maar wel lekker om tussendoor even te snoepen. En mooi. En veel. Hij mag blijven.

     
    Hier een zwarte bes met chlorose. Hij staat tegen de kardoen aan, die na vier jaar reusachtige proporties heeft, dus ik begrijp wel dat hij iets aan voeding mist. Ik heb wat eigen compost/wormenspul in de bovenlaag gewerkt. Soort multivitamine voor planten. Het werkt, hij krijgt gezonde nieuwe scheuten, maar ik had eigenlijk gehoopt op herstel van het oude blad. 

    Een stek van de Japanse wijnbes is als bodembedekker geplant omdat ik even geen plaats meer had. Kijken hoe dit bevalt. 

    Een pitje uit een heerlijke passievrucht gaf deze mooi passiflora edulis. Ik ga hem volgend jaar in de tuin proberen te zetten. Een muur op het westen. Gewoon gokken.

     
    In zandgrond overleven veel planten de winter. De zingiber myoga Dancing Crane komt weer omhoog na -15 afgelopen winter. Ik hou wel in de gaten of hij gaat woekeren. De gewone soort is net als bamboe. Deze soort lijkt dicht bij elkaar te blijven.

     
    De padronpaprika's groeien redelijk langs de zuidmuur. De eerste kunnen worden geoogst, maar dat was een oude plant. De echte oogst verwacht ik vanaf half augustus. 
     

     
    De tomaten doen het ook goed (rechts) Gekruld blad, net als bij velen van jullie, maar hopelijk herstellen ze wat met de regen. 

    Links de restanten van de groenbemester. Die loopt op zijn eind. Er kwam nog Perzische klaver op (omslagfoto), erg schattig. Nu zie ik nog witte klaver en dan is het wel voorbij denk ik. De witte lupine heeft al dikke peulen, waar ik nu goed gebruik van maak. Ik las dat de vruchten werken tegen eczeem. Ik heb zwemmerseczeem dus ik sla nu iedere ochtend en avond een erwtje fijn en prop de brij tussen de twee tenen en het geneest inderdaad. Geweldig! 
     
  17. De afgelopen weken heb ik keihard gewerkt en nauwelijks genoten. Terwijl eigenlijk alles heel goed gaat in de tuin, ik zou enorm moeten genieten. Bijna alle planten zijn gezond. Zaailingen slaan goed aan. Er is niets gestorven deze winter. Alles wat ik verplant heb, staat inderdaad op een betere plaats nu.
     
    Maar er staan nog zo veel knutselprojecten op stapel in de tuin. En ik ben afhankelijk van het weer en de omstandigheden voor het stellen van prioriteiten daarbij.  
     
    Eerst de tomaten, die wilde ik gaan vastbinden aan de waslijn. Een strook gras, rechts, moest worden uitgegraven en er moest een klein muurtje komen om de stapel grasplaggen tegen te houden.
     

     
    Het leek me handig om een pad te maken van omgekeerde grindtegels, en aan weerszijden van dat pad de tomaten. Heb ik niet afgemaakt. Eerst had ik tegels precies onder de waslijn gelegd maar die bleek niet parallel te lopen met het aansluitend voetpad. Ik had dus het begin van een scheef pad. Toen ben ik opnieuw begonnen, maar ik heb alleen de eerste tegel opnieuw gelegd, daarna moesten de tomaten echt de grond in en ben ik gestopt. Er ligt dus maar een klein aantal tegels, op vreemde wijze.

     
    Het ergste is: nu de tomaten gespannen zijn, kan ik er alleen nog op mijn kniën ertussendoor kruipen. Daar had ik helemaal niet aan gedacht. Uiteindelijk is het dus goed dat er geen tegels liggen waar ik overheen moet kruipen. 🙂 

     
    Je ziet ook hoe de gemengde groenbemester de grond uitschoot in die maand tijd, met alle regen. Inmiddels neemt de wikke het over van het koolzaad en de bijenplant.

    De groenbemester is een goede manier om de grond optimaal te gebruiken. Pas nu de droogte is begonnen, verwijder ik het. Het kan op de grond drogen, zodat de grond langer vochtig blijft. En ik kan het daarna versnipperen en ermee mulchen. Verder natuurlijk een geweldige bloemenzee/oerwoud. En de bijen en hommels zaten er met tientallen tegelijk in, wat een gezoem! Toen ik me op een dag door het oerwoud worstelde, was er een hommel op mijn broek beland en die bleef daar zitten. Ik vond het eerst wel grappig voor een foto, maar daarna ging ik me afvragen hoe ik er nou weer vanaf kwam. Toen ik wat met mijn been schudde, deed hij een plasje op mijn broek en vloog weg 😂

     
    Tweede project was een klimhulp voor de vitis coignetia (Japanse wijnrank), die anti-inkijk moet geven. Het klimscherm moest nog helemaal bedacht en gemaakt worden. Veel moeilijke beslissingen genomen over maten, en materialen, maar ik ben blij met het resultaat. Ik ga nog twee draden vervangen door latten, maar ook hier geen tijd meer om dit helemaal goed af te maken want ik moest door naar het derde project.

     
    Derde project was het opbouwen van een tentframe voor de pompoenen. De tent had ik gekocht met het plan het frame als fruitkooi te gebruiken. Door het overschot aan pompoenplanten wordt het nu een pompoentunnel. Meteen wat draadjes gespannen voor tomaten en bonen op de plekjes die tussen de pompoenen vrij waren. Bij de tent zaten veel haringen, die kwamen dus ook goed van pas. Ik was heel tevreden met mijn aankoop.
    Onder de tent een parkeerplaats voor gezaaide vaste planten die ik even nergens kwijt kan. En opgepotte zwarte bessenplanten, die spontaan zijn gegroeid uit weggeworpen snoeihout. 

     
    Er is geen last van slakken op dit stuk, de bovenlaag is te houtig en droog. Maar de rest van de tuin is een feest voor ze. Ik ga nu iedere avond rond 23 uur de tuin in met een lampje en verzamel in een emmer de slakken. Alleen op plekken waar ik overdag aangevreten planten zag. De slakken gooi ik daarna in het bos. Er zit daarna een plaklaag aan mijn vingers die zich niet in water laat oplossen, ik moet het echt afwrijven aan een doek, bah. En deze slak durfde ik niet op te tillen, haha, heel kinderachtig, ik heb hem door laten kruipen. Hij was groot en eng. Ik heb hem opgezocht, hoe toepasselijk: "Tijgerslak" . Op de achtergrond een normale naaktslak, die past er vier keer in qua formaat.

     
    Door naar het vierde project. Het maken van drie grondkerende muren. Als dat klaar is, moet de laag compost die erbinnen is gestort (waar nu de pompoentent staat), waterpas en egaal worden gemaakt. Na twee maanden inklinken kan ik nieuw gras zaaien, als de pompoenen geoogst zijn. 
     
    Het eerste muurtje staat. De hoogte klopt. Het plaatsje rechts heeft gewoon een absurd verloop en moet dus op termijn opnieuw bestraat worden. Ik maak rechts nog een plank en vul de bak dan op in het najaar. 
     
    Ook hier hergebruik van de grindtegels. Verschrikkelijk werk, geestelijk en fysiek uitputtend. Ik heb een tegeltiller aangeschaft plus kabelschep en dat scheelt flink ten opzichte van de vorige keer dat ik zo'n muurtje maakte. Maar je moet nog steeds 50 keer meten en waterpassen, bij iedere tegel die je plaatst, tot alles perfect is. Met de stratenmakershamer gaan ze niet meer dan 5 mm de grond in. Bij al het meten moet je zorgen dat de wanden niet instorten, wat natuurlijk niet lukt. En je moet het koppie erbij houden, want omvallen met een grindtegel in je handen, of verkeerd slaan met een stratenmakershamer is geen grap. Ik heb respect voor mensen die dit soort werk doen. Voor mezelf dus. De klusjesmannen hier zetten namelijk alles met beton in de grond. Ik niet, en ze staan desondanks waterpas en op een rijtje. De andere muurtjes worden gelukkig van hout.

     
    Foto van de zoethoutplantjes die ik vorig jaar heb gezaaid. Ik heb er vier. Ik weet nu dat er altijd wel weer een nieuw groeipuntje komt als je denkt dat hij dood is. Ik heb ze achter het raam gehad deze winter.

     
     
    Mooi en heerlijk geurend, de zwarte peterselievlier. En eetbare besjes net als de gewone vlier.. Op de grond een stuk tapijt omdat ik geen tijd heb om het onkruid bij te houden in dit stuk tuin. 🙄
    De nieuwe druif links slaat goed aan, de verplaatste druif rechts ook. 


     
    En de coverfoto mijn heg van cornus mas (gele kornoelje). Vorig najaar geplant/verplant, ze zijn gezond en lekker dicht aan het groeien, ik heb net de zomersnoei gedaan.
     
    De heg van witte moerbei heeft het wel moeilijker, die heeft veel last van slakken dus ik heb een aantal plantjes weer uitgegraven en opgepot om aan te sterken. Zo blijf je bezig
     
  18. Een update over wat ik twee weken geleden heb gedaan: heel veel zaailingen van bloemen, kruiden en bodembedekkers in de grond gezet, 13 druivelaars aangeplant, de schutting zwartgebrand, stukken grond grasvrij gemaakt, tomaten in de vollegrond gezet, paardemest gehaald, gras/mesthopen voor de pompoenen gemaakt, maïs gezaaid, touwtjes gespannen voor de doperwten, sperzieboontjes gezaaid, en zo veel mogelijk onkruid verwijderd.
     
    Zo ging ik op weg.

    Het lijkt een rommeltje, maar alle zaailingen waren zo gepositioneerd dat ze niet gingen schuiven. Gelukkig hoefde ik geen noodstop te maken onderweg, want dan was het spul me om de oren gevlogen (heb dat een keer meegemaakt, voor me ging iemand vol in de rem vanwege een file, om uiteindelijk 20 meter van haar voorganger compleet tot stilstand te komen (!), en de aarde zat echt overal)
     
    Alles is de grond in gegaan, omdat er een vochtige periode aankomt en omdat ik merk dat de Jiffy potjes niet zo goed werken, zelfs niet bij bodembedekkers. De wortels willen dieper, en de potjes drogen snel uit en de rouwvarenmug leek er ook dol op. De Jiffy's heb ik trouwens hergebruikt, ik heb de kluitjes er meestal uitgeschud. Ik had ook merkloze potjes van heel dunne houtvezel, die vielen al bijna uit elkaar dus die konden zo de grond in.
     
    De druiven waren op kale wortel geleverd. 13 stuks, waarvan 2 niet waren wat ik besteld had. Verder ontbraken twee bestelde stokken helemaal. Dat wist ik allemaal pas nadat ze op de post waren gedaan. Ik vind dat niet OK, maar ik heb niet zo veel te kiezen als ik wil weten wat voor onderstammen ik koop, dus ik accepteerde het maar. Hier staan ze voor te weken voor de aanplant, gelukkig waren de plantgaten al klaar en kon het in rap tempo. De tempranillo heeft heel lange stokken, die heb niet helemaal in de grond gestoken omdat ik gewoon niet zo diep kon graven. De Frühburgunder begon een week later al uit te lopen. Frühburgunder hè, die is früh.
     
     
    De tempranillo staat tegen deze muur, en je ziet wel waarom: mooi avondzonnetje, de muur is een goede warmte-opslag. Het boompje dat ervoor staat is een kweepeer.

    Ik moet wel drie jaar wachten om iets te kunnen oogsten. Daarom heb ik de Regent en Solaris ertussen laten staan, die kunnen de komende twee jaar druiven geven tot de Tempranillo enz. volwassen zijn.
     
    Van de druif Solaris, heb ik per ongeluk een tak gebroken in december, ik had hem weer omhooggebonden, maar hij is niet vergroeid met de aanzet, dus ik heb hem nu weer uitgebogen zodat het niet gaat rotten.  Vooralsnog gaat de sapstroom er nog goed doorheen, even afwachten of dat bij de vruchtzetting ook zo blijft.  

     
    En dan...(tromgeroffel)....de Siberische kiwibes heeft bladverkleuring! Ik was sprakeloos. Het is pas het tweede jaar. Het is de Anniki, een zelfbevruchter. Ik heb nog een Anniki, die heeft geen bladverkleuring, maar wel roze bladranden. Helaas is de nieuwe geplaatste Dr. Szymanowski niet zo mooi (foto eronder), ik vind hem heel erg op de gewone kiwibes lijken. Ik heb er ook nog eens vijf van staan, helaas. Ik laat ze nog even staan, maar dat ze op termijn eruit gaan is vrijwel zeker. 


     
    En het stukje waar ik het meest tevreden over ben: ik heb het kleine schuttinkje 'afgebrand'. Shou sugi ban, ook wel zwarthout genoemd. Ik heb het wel anders aangepakt dan gebruikelijk. Uit noodzaak. Ik had dit stukje schutting afgelopen zomer gebouwd van douglas planken, die ik eerst dik in de lijnolie had gezet. In de zomer nog prima, maar in herfst/winter werd het schimmelig/vlekkerig. De lange planken heb ik eraf geschroefd en liggend op een paar bakstenen alsnog met de gasbrander behandeld. Omdat ze zo met lijnolie verzadigd waren, was het wel anders dan hoe het normaal gaat. De lijnolie ging soms bubbelen aan de oppervlakte, en dan moest ik met een lagere vlam nabranden om de bubbels te breken. Het rechtse deel van de schutting heb ik niet gedemonteerd, ik heb het gewoon zo zwartgebrand. Alleen aan de zichtzijde.
     
    Het was een pittige klus. Ik heb urenlang de greep van de gasbrander ingedrukt, ik kon hem op een gegeven moment nauwelijks meer vasthouden. Ik heb het middageten overgeslagen omdat ik klaar wilde zijn voordat buren gingen klagen over stank of gevaar, of voordat er regen kwam. Maar je moet wel je aandacht en coördinatie op peil houden met zo'n gasbrander in je hand. Bovendien moest ik een deel van de klimroosters losschroeven en met één hand planten uit de vuurlinie houden. Het was ook omdat de planten nu nog klein zijn, dat ik het per sé nu wilde doen. Alleen de ruit (=plantje) heeft wat schroeischade aan één kant, maar daardoor ging het heel lekker ruiken. 
     
    En door alle gedoe viel het marmeren tafelblad om (het onderstel gaat winters altijd naar binnen). Het viel bovenop een bloempot,  die gelukkig van plastic was en waarin een onbelangrijke stek van de appelbes zat. Hier de foto's. Voor: 

     
    En dit is na:

     
    Het woord dat bij me opkwam: statig. Het hoeft van mij niet statig, maar in dit geval bevalt het me best. Links op het pad wel schroeivlekken, ik weet niet hoe dat er straks uitziet. Als er olie op is gelekt dan zal ik misschien wat stenen moeten omwisselen. Never a dull moment!
     
    De stenen van het informele pad, rechts, liggen nog los op de grond, ik heb het even snel neergelegd zodat ik wist waar de zaailingen mochten komen. Het zijn allemaal zwerfkeien uit de ondergrond. Iedere keer als ik een gat graaf, en op iets hard stuit, hoop ik heel hard dat het een zwerfkei is en geen blindganger uit WOII. Toevallig werd er een paar dagen later nog een blindganger onklaar gemaakt in de binnenstad, de hele stad was afgezet en ik heb een uur vastgezeten in de file, op iedere toegangsweg stond het vast. 
     
    Nog even een fotootje van de tomaten die ook in de grond staan. Ik hoop dat engerlingen geen tomaten lusten, want ik heb wel 60 engerlingen uit de grond gehaald en ik denk dat er nog wel 60 in zitten. Ik trok met de grondboor op een gegeven moment ook een volwassen meikever naar boven. Het is mei, dus ik hoop dat hij blij was met de lift naar boven.
     
    Links staat nog de groenbemester, ik haal die pas neer als de droogte komt of als er plantjes in de schaduw komen. Verder moet er nog het nodige gebeuren, maar ik had geen tijd meer.

     
     
     
  19. Over een week komen er 15 druivenplanten, waarvan 12 wijn- (Grauburgunder, Frühburgunder en Tempranillo), en 3 tafeldruiven (Muscat Bleu, Venus en Kodrianka). Kale wortel, dus ze moeten snel de grond in. Er lagen nog stapels grindtegels op een locatie waar ze moeten komen dus ik ging voorbereiden. Gelukkig kwam een Duitse vriendin langs, 67 jaar oud, en we hebben samen de tegels een meter verplaatst. Ze deed het zonder moeite. En ik stond te hijgen.
     
    Zoals we de tegels nu gestapeld hebben, vind ik ze nog decoratief ook. Bovendien kunnen daar de aardbeien nu mooi even op staan. Uiteindelijk moet hier gras komen dus dan moeten ze weer verplaatst worden, maar hopelijk bouw ik vóór die tijd nog wat verhoogde randen in de tuin met de grindtegels, dat scheelt al.

     
    Al het fruit bloeit, gaat bloeien of is al uitgebloeid. Ik kan zelfs zeggen dat het eerste fruit zich al laat zien: de prunus tomentosa, de nieuweling waarvan ik niet wist of hij hier een bestuiver had, heeft nu al kleine besjes die rood kleuren. Al dat gezeur over nachtvorst, deze jongen trekt zich daar niets van aan. Het is wel mini-fruit, 5 mm, en er schijnt een grote pit in te zitten, maar ik vind het heel leuk dat ik binnenkort al fruit heb. 

     
    Ook heel leuk, de Siberische kiwibes heeft al knoppen, maar die zijn nog dicht. Een verstandige plant, net als de moerbei. Daar houd ik wel van. Ik dacht dat de Siberische kiwibes vroeg bloeide en vorstgevoelig was, dus ik ben aangenaam verrast. Het was trouwens de Sentyabraskaya die bloeide, een 100% vrouwelijke. De mannelijke bestuiver blijkt te zijn overleden, daarom evengoed geen kiwibessen dit jaar. Maar de bloemen schijnen lekker te ruiken, dat is toch iets. Ik zie nu pas dat hij een beetje aangevreten is. Maar niet zo heel erg, gelukkig. 

     
    Verder komen de eerste asperges boven de grond. Het rijtje loopt door tot aan de compostbak, doordat ze niet op de egelplek konden vorige keer. De laatste twee asperges in de rij zie ik nog niet boven de grond, ik zie daar alleen een grote voetafdruk van mijzelf, van toen ik het even was vergeten
     
    Verder wat kleine zaailingen uitgeplant van tagetes lucida, omdat die snel een penwortel ontwikkelt. Er staan nog rijen opvolgers, voor als deze bij nachtvorst sneuvelen. Nog steeds niets kunnen eten uit de tuin. De winterpostelein was te laat gezaaid, die blijven nu te klein terwijl de planten die ik achter de schutting heb weggehaald in bloei staan. Raapstelen zijn zeer miezerig in de koude bak, ik denk dat het gele glas niet werkt. Barabarakers groeit wel maar is nog te klein om echt te eten. 
     
    Van de kale-wortel-abrikoos was vrijwel de hele boom kapotgegaan, alleen een klein stompje boven de ent loopt uit, dus de rest van de boom is weggeknipt. Het is wel prima, ik wilde toch een leivorm ervan maken en nu heb ik een goede startpositie daarvoor.

    En nog een overlever: in de bloementuin komt de chocoladecosmos weer boven. Zou niet winterhard zijn, maar ik heb hem nu al vier jaar staan. Daarvan was afgelopen winter de koudste, dus ik had wat twijfel. Hij wordt het middelpunt van een ontwerp met wit, geel en zwartpaarse planten, dus het zou wel balen zijn als hij was overleden. En de bijen vinden hem ook fijn, hij bloeit de hele zomer door.
     
    Over fauna gesproken, de egel is weg. Hij vond het misschien niet leuk dat ik vorige keer het zeil even had weggehaald. Ik had wat kattevoer voor hem neergezet vlakbij zijn overwinterplek, maar dat bleef onaangeroerd (op de composthoop gegooid). Ik hoop dat ik in het najaar klaar ben met de grondkering zodat ik daar een mooi huisje tegenaan kan maken voor hem/haar.
     
    De druivenplaatsen zijn allemaal klaar en voorbereid. Ik heb zelfs een plaats te veel! Maar ik heb besloten niet meteen een plant bij te bestellen want het begint echt problematisch te worden met de plantenverslaving . Ik was in het tuincentrum alweer gezwicht voor een japanse esdoorn die ik niet nodig heb (maar hij was maar 5 euro en vorig jaar stond hij er ook al). Ik zag later pas de achtergrond bij de foto, want ik loop altijd zo aan die deco-afdeling voorbij. Ik zie een beteuterde vis (met snavel) van hout. En een boze platypus. Wie zet er nou zoiets in de tuin neer? Maar ach, wie koopt er nou een boompje dat ze niet nodig heeft..... 

     
     
  20. Maandag naar huis/tuin gereden, want dinsdag zouden asperges en aardbeien worden geleverd. Helaas wist ik nog altijd niet waar de asperges moesten komen. Ze vormen optisch een soort muurtje, en dat moet ik me dan kunnen voorstellen in de tuin. Maandag lekker de hele dag de beslissing voor me uit lopen schuiven. Beetje naar schuivende knoppen gekeken, willekeurig onkruid uittrekken enz. om de ingewikkelde beslissing te vermijden ☺️
    Eindelijk wist ik dan waar: precies op de plek waar nu 5 hardhouten planken liggen opgeslagen (20 kilo per stuk!). Met daarnaast de winterslapende egel. Ik ben gaan opzoeken wanneer de winterslaap eindigt, en dat zou maart/april moeten zijn. Maar, toen ik het zeil voorzichtig optilde, lag hij/zij nog te slapen. Ah, schattig.

     
    Uiteindelijk wist ik pas ná de levering een nieuwe plek te verzinnen voor de asperges. Daarmee is wel min of meer de toegang naar de composthoop onmogelijk gemaakt. En er staat een rijtje coniferenstompen naast, die kan ik nu ook de komende 10 jaar niet uitgraven. Niet over nadenken.
     
    De artisjok die ik had opgekweekt, heb ik in de vollegrond gezet. De kardoen heeft inmiddels zoveel zaailingen, het is de tijd voor dit soort groente om verder buiten op te groeien, denk ik dan.
     
    De sla-plugjes had ik vorige keer polyester cirkels gegeven met een baksteen erop tegen het wegwaaien. Opwaaien kon wel nog, en dat was blijkbaar gebeurd, met als gevolg dat de meeste blaadjes onder de cirkel waren geplet. Dat moest dus serieuzer aangepakt worden. Gelukkig heb ik heeeull veel afgegraven kiezel liggen. Daarom bewaar ik altijd alles 😊

     
    De dagpauwoog die in de schuur had geslapen, was uit zijn winterslaap. Hij kon zich meteen gaan laven aan de Prunus Tomentosa, die prachtig in bloei stond. Jammer dat het maar zo kort duurt, maar hopelijk straks mooie rode vruchtjes.

     
    Ook de nieuwe abrikoos had al bloesem. Idem de prunus cerasifera, die ik afgelopen najaar naar de voortuin heb verhuisd waar hij vol in de zon staat. De honingbessen bloeien allemaal, ik had vier nieuwe aangeplant en twee verhuisd afgelopen najaar. Ook de nieuw aangeplante en de verplante siberische kiwibes loopt allemaal uit, en één 4 jaar oud exemplaar heeft zelfs een aanzet voor bloesem. Als enige, dus ze kan niet bevrucht worden, maar ik ben wel blij dat ze volwassen beginnen te worden.
     
    Er is wel het een en ander dood gegaan. Twee nieuwe Kyoho druivelaars lijken kapot te zijn gegaan. De knoppen zijn eraf gevreten of gerot. Het is nog even afwachten, maar ik ben somber. Ook de myoga gember lijkt niet meer op te komen.
     
    Vrijwel alle klimhulp is nu ook geïnstalleerd. De laatste koperdraden getrokken langs schutting en pergola. Ik kon vorige keer niet verder omdat ik blijkbaar een ander merk draad had gekocht en de ommanteling was nét een andere kleur bruin. Dat kan ik gewoon mezelf niet aandoen. Dus nog eens 100 m koperdraad gekocht in de juiste kleur bruin en ik kon het nu afmaken.

     
    En een mooi rek gemaakt voor de japanse kwee, chaenomeles japonica. Ik wist eerst niet of ik deze ‘openbaar-plantsoenplant’ wel een uitgelezen plek op een zuidmuur moest geven. Maar nu ik het blad tegen de muur zie, sta ik wel achter mijn keuze. Het rek is afgeleid van wat de hortus Leiden voor zijn chaenomeles heeft. Toen ik de plaatjes zag (op de website van Esveld), wilde ik dat ook. Ik heb afgekorte piketpaaltjes van 4x4 cm azobé gebruikt tegen de muur. Meranti schaaflatten van 0,9x2,7 cm als verticale aanbindhulp. Paar uurtjes werk. Tot mijn vreugde verbindt het - optisch - de voorgevel met de achtertuin. Daarmee was ik erg in mijn nopjes. De chaenomelis moet er wel nog een beetje in groeien 😉

     
     
    Toen nog wat planken van de schutting losgehaald rond het zitje, rechts op de achtergrond. Vorig najaar had ik ze dik in de lijnolie gezet. In de zomer was dat mooi, maar in de winter geeft dat lelijke zwarte schimmel. Dus de planken ga ik zwartbranden, ik heb er twee gedaan nu, volgende keer nog vier te doen. Allemaal dubbel werk, maar het is niet anders.
     
    Verder een fpto van een wild viooltje. Er groeien altijd al wilde viooltjes in de tuin, maar nu voor het eerst een bleeklila exemplaar. Ik liep een keer te brommen over het onkruid, en een Duitse vriendin was helemaal verontwaardigd "Das ist ein Stiefmutterchen' (Duits voor viooltje). Ze heeft wel gelijk, er bestaat erger onkruid. Dan stiefmoeders 😉
     

     
    Ook wild: er zit een mussennestje onder het dak van de schuur. Ik kom er niet vaak , maar als ik er nu langsloop, hoor ik een hoop gefladder en schiet er een mus weg. De komende dagen hebben ze in ieder geval geen last van me, ik blijf even weg met de kou.
  21. Vanwege de kou was ik al een tijdje niet bij het huis, maar gisteren was ik er eindelijk weer een dagje. Onderweg gestopt bij twee Duitse tuincentra, maar er was weinig dat me kon verleiden, gelukkig. De tuin is namelijk best vol. Het geeft ook wel een rijk gevoel dat ik het meeste van wat ik zou willen, al heb staan. Wel kocht ik zo'n kweekkastje om de plantjes buiten in af te harden.
     
    Op de tuin even snel lathyrus uitgeplant. Ik heb ze in wc-rolletjes opgekweekt, ideaal. De wortel kwam er net uitpiepen aan de onderkant. Omdat ik geen rolletjes meer had, had ik er een paar noodgedwongen in koffiebekers laten groeien, maar dat ging dus niet goed. De aarde viel uit elkaar en de wortel brak dan af. Gelukkig staan er nog zes in wc-rolletjes binnen, die kunnen straks de gaten opvullen.
     
    Bij het uitplanten stond ik ook op op het laagste punt van de tuin, ik heb daar normaal niet veel te zoeken, maar het is een leuk plekje omdat je echt 'in' de tuin zit (net als een zitkuil uit de jaren '70). Ik werd zo blij van hoe de tuin er uitzag, en dat ik dat allemaal zelf had gedaan. Het was een volledig nieuw gezichtspunt, ik zag overal takken van bomen en struiken. Toen ik het perceel kocht, was het gras, een grindpad en een moestuin, zonder ook maar één boom.
     
    Verder sla geplant. Dit wordt mijn eerste jaar sla. Ik had onderweg 6 plantjes rode kropsla gekocht (voor wel 1,50 euro 🤑) , en heb nog wat pluksla gezaaid. Ik kan beter geen sla planten op mijn vuile grond, dus ik heb gaten gegraven en gevuld met compost en daar de plantjes in gezet. Daarbij wist ik meteen een handvol glasscherven te delven, weer een herinnering aan de vervuiling. De kropsla is tussen de jonge bessenstruiken gezet. Daar zit in dit stadium toch te veel ruimte tussen, dat kan ik zo mooi gebruiken. Ik had nog wat polyester cirkels liggen, die heb ik om de kropjes gelegd tegen onkruid en uitdrogen. Baksteen erop tegen wegwaaien. Volgende keer nog koperringen tegen de slakken, en dan binnenkort hopelijk de eerste sla uit eigen tuin.

     
    De kroosjespruim stond vol in bloei, een genot voor het oog en de bijen. Niet voor de oogst, maar ach, het is een mooi gevormd boompje. Hij is zo mooi van vorm doordat hij in de groei wordt belemmerd door het gras rondom en de arme grond. Daar heb ik niets voor hoeven doen behalve 1 keer toppen. Ik heb deze in het wild uitgegraven, als worteluitloper, 4 jaar geleden en vanwege die toch wat illegale actie, heb ik ook veel liefde voor hem. .

     
    Verder staat ook de honingbes in bloei. De nieuwe geplante prunus tomentosa zit ook barstensvol knoppen (volgende keer foto van de bloei), en daar ben ik blij mee want die was gekocht in de uitverkoop en zag er toen vrij dood uit. Maar van de goedkope perzikboompjes, zure kers en abrikoos is het meeste dood. De abrikoos heeft twee knoppen net boven de ent, dus die leeft nog, de anderen zijn waarschijnlijk dood. Het is niet heel erg, het was een impulsaankoop en ze stonden op plekken waar ik niet zo van overtuigd was. 
     
    Ik ben heel benieuwd wat ik aan fruit ga oogsten dit jaar, de meeste planten zijn nog vrij jong en van sommige weet ik niet of ze bestuivers hebben. 
     
    In de koude bak met geel/groene raampjes, staat de raapsteel nog maar 1 cm boven de grond, dat gaat helemaal niet zo snel als ik had gehoopt. Maar het groeit tenminste. Wat ook groeit, en veel beter, zijn doperwt & peul. Het waren van die zakjes van 50 cent uit de lokale supermarkt, dus een impulsaankoop, maar vooralsnog heb ik geen spijt.
     
    De winterpostelein is ook ontkiemd, maar die maakt geen grote stappen. Mijn verschrikkelijke buurman heeft zijn hele moestuin, en composthoop vol staan met dat spul. Dus ik heb eens achter mijn schutting gekeken, en daar bleken ook plantjes te groeien, dus die heb ik uitgegraven en onder de pergola ingegraven zodat het in ieder geval wat lijkt. 
     
    Nu ga ik even een tijdschakelaar op mijn warmtematje monteren, en dan is het weer even klaar met plantjes en zo. 
     
  22. Als ik de sneeuwfoto's terugkijk, kan ik nauwelijks geloven dat dat zo kort geleden was. Vorige week 18 graden, deze week ook weer 2 warme dagen. De meeste planten zijn de winterweek ook al helemaal vergeten, en doen alsof het lente is. Ik zie overal blad uitkomen, en bloemknoppen op springen staan. Dat wordt nog spannend want er komt nu drie nachten vorst aan. 

     
    Dat alles uitloopt, geeft me wel de kans om de schade op te nemen, en ik ben heel erg opgelucht. Het lijkt erop dat alle planten die ik wilde houden, de kou ongeschonden zijn doorgekomen. Ik heb tussen oktober en december bijna alles verplant, en toen ook nog heel veel nieuw aangeplant. Niet alles had een goede mulchlaag gekregen, simpelweg omdat ik weinig mulchmateriaal had. Dus ik zat wel een beetje te stressen met die kou. 
     
    Van het olifantsgras, dat ik een paar jaar geleden heb aangeplant voor mulch, heb ik eindelijk een beetje mulch. Het gras onttrekt geen stikstof aan de grond, en levert perfecte biomassa omdat het zo droog is. Het heet zo omdat het een olifant kan verbergen, denk ik, maar in mijn tuin komt het niet hoger dan een ree, zo'n 1,50 meter. Ik denk door de zandgrond, en misschien doordat ik naast een bos zit, waar dus niet bepaald een overschot aan stikstof in de lucht zit. Maar het bloeit wel ieder jaar en ik vind het een leuke plant. Hier zie je het in de sneeuw, helemaal rechts op de achtergrond.

    Anyway, de pol is een paar jaar oud en ik kon hem eindelijk gaan delen. Ik zag dat je wel 40 plantjes uit de rhizomen kan halen, en natuurlijk wilde ik dat toen ook. Met als gevolg dat ik voor 30 stuks olifantengras een plekje moest zoeken in de tuin. Ze staan nu werkelijk overal, maar als ik straks zie hoeveel er zijn aangeslagen, kan ik er wellicht wat meer orde in aanbrengen.  
     
    Voor de honingbes had ik in het najaar een nieuw veldje klaargemaakt. Twee bestaande Russen zijn daarheen verplant. Die waren zo blij met hun zonneplek, dat ze direct na het verplanten in bloei schoten. Toen vroor alles kapot, en begonnen ze opnieuw uit te lopen en toen kwam de strenge vorst en vroor het weer kapot en nu beginnen ze weer opnieuw. Dat schijnt normaal te zijn voor de honingbes. Daarnaast heb ik 4 nieuwe, Canadezen, en die ontvouwen ook hun blad al, maar dat betekent ook dat ze alles overleefd hebben, dus ik vind het wel prima.
     
    Ook de rij Sibirische kiwibes die ik verplant en nieuw aangeplant heb, begint uit te lopen. Dus ik moest aan de slag met een klimsysteem. Ik las dat ze langs draden omhoog kunnen draaien, dus ik heb verticale draden gespannen (koper installatiedraad) langs de schutting. Veel werk, maar ik ben ook heel precies omdat ik weet dat ik me anders jarenlang eraan erger als het beter had gekund 🙄. Voor de Schisandra Chinensis (die ik ook verplant had, en ook begint uit te lopen, yeah!), heb ik juist stucmatten gebruikt, omdat je die bij late nachtvorst op de grond kan leggen met plant en al. Dan bevriest de bloei niet. Bij de kiwibes wilde ik dat niet omdat je vruchthout moet snoeien tzt, en dat is makkelijker als hij niet alle kanten opgroeit door een stucmat. Omdat ik schutting en muren vooral met langzaam groeiende vaste planten ga vullen, heb ik dit jaar Lathyrus voorgezaaid. Ik ga ook nog Canarische kers zaaien, zodat die twee de muren en schutting dit jaar kunnen vullen. 
     
    In april komen nog 10 druivenplanten, ook daarvoor heb ik leidraden gespannen. Dat is echt mijn project voor nu: alle klimhulpen klaarmaken. In voorgaande jaren wachtte ik totdat een plant ging klimmen, en dat is dom. Je moet dan door de plant heen gaan knutselen, waarbij je de plant meestal beschadigt.  
     
    Verder heb ik 10 'boomcirkels' van polyestervilt in gebruik genomen onder een aantal fruitbomen en -struiken, en afgedekt met houtsnippers. Ik vind het ideaal want ik kan daar niet wieden vanwege de wortels. Dezelfde oplossing met worteldoek kent nogal wat haken en ogen. Ik heb nog 20 van die dingen bijbesteld.  
     

    De ananaskers die ik overwinterd had in de kelder, begon zo wit te worden dat ik hem buiten heb gezet om bij te kleuren. Die is nu weer naar binnen voor de vorst. Mijn nieuwe methode met ananaskers is: zaaien aan het einde van de zomer in potten, binnen overwinteren, in mei uitplanten. Dan heb je een redelijke oogst in plaats van 3 rijpe bessen en ladingen onrijpe in november.
     
    Ik had ook geprobeerd de twee peperplanten te overwinteren zonder bij te lichten, maar dat is niet gelukt. Eén plant heeft nog wat leven in de stam, maar ik reken er al op dat ik een nieuw peperplantje moet kopen. In Duitsland is zoiets heel goed te krijgen in de tuincentra en bouwmarkten. 
     
    Dit jaar ben ik ook paprika padron gaan voorzaaien achter mijn raam. Het gaat een beetje te goed en de vensterbank is al overvol. Ik heb geen idee hoe ik dit straks met de tomaten moet gaan doen en die andere 300 dingen die ik nog wil zaaien 😋.
     
    Ten slotte heb ik nog een kardoen uitgegraven.

    Dat ging me wel aan het hart want het zijn zulke mooie planten. Maar twee naast elkaar vond ik wat overdreven. Het uitgraven was best een klus, hij heeft een dikke, vezelige, penwortel die erg diep gaat. Ik vind de bloemknoppen van kardoen lekkerder dan van artisjok, maar ze zijn zo pielerig om te eten dat ik dit jaar een artisjok ergens ga plaatsen. Die staat al te kiemen. 
     

  23. ...zal sneeuw oogsten

    · fre3ke · 11-02-21 00:32

    Wie winterpostelein zaait.....
    Ik was na een paar dagen afwezigheid terug bij mijn huis, en daar lagen de vier ingezaaide bedden er zo bij.
     
    Het lijkt wel een echt bed zo. Een strook kussen, en dan een héél dik donzig dekbed. Daaronder liggen piepkleine zaadjes, die dit hopelijk normaal vinden en over een paar weken toch kiemen.
     
    En dit is nu de koude bak. Fantastisch, dat de zon daar zo lekker naar binnen kan schijnen op mijn raapsteelzaadjes. Ja, dat zeg ik ironisch.

     
    Ik heb het maar zo gelaten. 
     
    Omdat ik benieuwd ben hoe diep de bodem bevroren is onder de sneeuw, heb ik de spade gezet in de opgebrachte gemeentecompost. Het is een wat bobbelige bevroren plak, maar ik schat dat  de bovenste 7 cm bevroren is. Maar het kan ook komen doordat alles daaronder nog droog was, er is niet veel regen gevallen 

     
    Moeilijk vond ik vandaag om een vlinder uit zijn winterslaap te halen. Ik wist al dat hij in de holte van de houten sneeuwschuiver hing te slapen. Daarom was ik begonnen de sneeuw van mijn pad met een schop te verwijderen, maar dat was niet te doen. Dus heb ik de vlinder met een kartonnetje onder zijn buik van de sneeuwschuiver losgetrokken, en op een houten plank laten overstappen. Later heb ik hem weer op de sneeuwschuiver laten overstappen, en die weer teruggelegd op de grond. Ik hoop dat hij het gedoe overleeft. Ik vind het altijd naar als dieren hun plekje hebben hier, en ik dat verstoor met mijn activiteiten.
     

    vlinder in winterslaap, hangend aan plankje.
     
    Het egelhuis zit ook onherkenbaar diep onder de sneeuw. Ik begrijp nu maar al te goed waarom de egel aan de westkant van de stapel planken is gaan slapen. Net zoals vlinder nr. 2 aan de binnenkant van de westmuur slaapt. Voor mij is de westkant de richting van wind en regen, koud. Maar het is nu de richting van warmte. Weer wat geleerd.
  24. De laatste dagen heb ik een kleine koude bak gemaakt van twee kastdeurtjes, en daar Duitse raapstelen in gezaaid. De meeste onderdelen zijn van meubelplaat. Ik dacht dat het wel één seizoen zou meegaan, maar na een paar dagen kiert er al een hoekverbinding. Maar ik vind het prima als de glasplaten zonder veel moeite straks uit hun kozijn rollen, want dat zou mij niet lukken met een zaag. En dan kan ik er tzt een goed kozijn omheen bouwen. Als dit groengele glas werkt bij de teelt. 
     
    Verder heb ik onder de nieuwe pergola het terrein vlak gemaakt, paden uitgediept, en winterpostelein gezaaid. Misschien is het te laat om dat nog te zaaien, maar ik had eerder geen tijd/plek. Ik ben zo tevreden dat het er nu gecultiveerd uitziet onder de pergola 😊. Eerst stonden er fruitstruiken geparkeerd, die nu verhuisd zijn naar hun eigen plekje, allemaal gaten achterlatend. In de zomer gaan er worteldoek en houtsnippers onder, dan wordt het een zitplek maar ik wil het plekje nu nog eventjes benutten. 


Over moestuin forum

Op het moestuin forum delen leden ervaringen en tips over het telen van groenten en fruit in de moestuin.

Lees meer over moestuinforum

Tips

Moestuin Forum

Browser pushmeldingen instellen in uw browser
Chrome (Android)
  1. Tik op het slotpictogram naast de adresbalk.
  2. Tik op Machtigingen → Meldingen.
  3. Pas uw voorkeuren aan.
Chrome (Desktop)
  1. Klik op het hangslotpictogram in de adresbalk.
  2. Selecteer Site-instellingen.
  3. Zoek Meldingen en pas uw voorkeuren aan.