weknow

schreef Jorieke Zet maar op je wensenlijstje voor de volgende MTFD: "Jullie slakken" Krijgen die Indische ren/waggel-eenden nog ander voedsel?

Als je dat hebt, is dat helemaal ideaal. Jute zakken of een stuk oude vloerbedekking of zelfs een waterdicht zeil dat je van opzij open laat zou ook kunnen. Het gaat me er om dat (vrij) verse mest die open en bloot ligt, nogal een uitstoot van ammoniak kan geven en daarmee nutrientenverlies (milieu!) en ook kan uitspoelen...makkelijk ook te nat of te droog kan worden door het weer....door een vorm van afdekking kun je gewenste vochtigheid ook veel beter regelen.

@ Marcel Aan het proefproject met resistente tomaten van Fruitlent heb ik niet meegedaan. Ik had bij jullie al zaden gekocht van Juliet F1 en voorts nog veel meer rassen in voorraad dan ik kan zetten. Van Juliet heb ik 3 planten buiten uitgeplant. Alle andere tomaten staan onder een overkapping. (Zie: https://www.moestuinforum.nl/tomatenafdak-wie-bedenkt-ontwerpt-iets-praktisch-t12218-90.html ) Ze groeien goed, maar na thuiskomst van een 9-daagse vakantie afgelopen dinsdag zag ik op een van de planten (ze staan gespreid door de tuin) dat de Juliet die naast de vroege aardappels (ras Annabel) staat een aantal phyto-plekken op enkele bladeren had. Intussen de vroege aardappels waarvan de bladeren licht waren aangetast en die toch hun groeitijd hadden gehad, gerooid en van de Juliet de aangetaste bladeren verwijderd. Ik heb begrepen dat het tijdens onze vakantie 1 a 2 dagen zeer heet en broeierig weer was en vervolgens heel nat. Dat verklaart waarschijnlijk het vroege optreden van phyto en ook dat het door het koudere weer sindsdien nog niet heeft doorgezet. De tomatenplanten onder de overkapping (ca. 15 rassen) zijn alle nog schoon en ook de andere aardappels (Vitabella en Sarpo Mira) vertonen nog geen fytoftora vlekken. Misschien toch nog even een waarneming naar voren halen die ik sinds enkele jaren enkele keren heb gezien bij tomaten. Namelijk dat er sommige rassen zijn die weliswaar niet resistent zijn, maar wel een soort weerstand hebben tegen aardappelziekte. Ik zag het voor het eerst en duidelijkst bij een soort, die ik maar even Velt-tomaat noem want het ras is verder niet gekend, waarvan ik zaden kreeg van Velt coördinator in Nederland Wil de Voogt. De planten (en soms ook vruchten) kunnen worden aangetast bij nat en warm weer, maar als het daarna droger wordt groeien ze weer schoon verder en gaan ook weer goede en lekkere tomaten produceren. Wil kreeg deze soort al een 30 jaar geleden uit Spanje en de kweekwijze is totaal anders dan we gewend zijn, namelijk tegen een rek of aan een muur waarlangs je een aantal dieven naar links en rechts leidt waaraan massaal, vele honderden tot in goede jaren wel duizend en meer, langwerpige vruchten ter grootte van een duivenei komen. Het lijkt veel op de manier van aanbinden van een druif, maar dan in een jaar. Hoewel tijdens de opkweek de planten niet harder groeien als andere tomaten, gaan ze na het uitplanten rond half mei enorm hard groeien. (Zie ook: https://www.moestuinforum.nl/tomaten-uitdaging-op-zoek-naar-zoetekes-t11591-20.html ) Deze vorm van weerstand, planten worden ziek maar groeien er weer doorheen, heb ik intussen nog bij enkele andere soorten waargenomen. Heb alleen niet genoteerd welke rassen precies...... maar lijkt e toch wel interessant in dit verband. Het is misschien niet altijd nodig om bij waarneming van fytoftora (betekent dat niet vertaald uit het Latijn, zoiets als: "doder van planten"?) meteen alles desastreus te ruimen en de ziekte onder controle te houden. Helaas heb ik momenteel geen gesteentemeel in huis, anders had ik de Juliet's meteen daarmee bestoven. Daar moet ik binnenkort nog eens achteraan. Wel heb ik naast het weghalen van de aangetaste bladeren en de naastgelegen vroege aardappels een extra laag compost opgebracht om besmetting door opspattend water door regen te verminderen. Voor de rest is het afwachten en toch hopen op wat droger en warmer weer voor het resistentie-examen dat de Juliet's hier afleggen dit jaar.

Zo lang de bonen kunnen groeien en bloeien, kun je jonge boontjes verwachten. Dat is net het leuke van stokbonen, die kunnen doorgroeien in tegenstelling tot stambonen. Plukken van wat peulen heeft gevormd, mag best jong zijn, is gelijk aan stimuleren van verdere groei en bloei. Ik geef daarom de voorkeur aan elke 2 a 3 dagen oogsten in plaats van een oogstmoment. Niet-plukken zorgt dat de plant energie gaat steken in rijp laten worden van zaden en niet veel verder zal bloeien. Voor droogbonen laat je wel alles hangen totdat de peulen verdorren. Na het ojee....ligt wat aan de soort of ze nog (veel) verder bloeien...meestal niet lang meer. Maar je kunt die nu nog een keer zaaien voor latere oogsten.

Hoeft voor een langzame compostering geen probleem te zijn. Echte warmte ontstaat alleen bij afbraak van (veel) groen, waar bacteriën actief zijn....dat is dus een eerste fase van afbraak. Vervolgens worden in compost andere organismen aktief...zonder warmte, maar essentieel....verdere afbraak en vervolgens opbouw van humusachtige verbindingen. Ik weet natuurlijk niet hoe de verhoudingen mest/stro zijn in wat je haalt....zonder veel koolstof ontstaat er alleen warmte en uitstoot van stikstof en worden er weinig stabiele verbindingen gemaakt, maar zonder stikstof gebeurt er weinig en gaan processen erg langzaam. Een mengeling met een C/N verhouding van rond de 30:1 aan het begin is ideaal....en levert een rijpe compost van ca. 10:1. In de praktijk is het wat natte vingerwerk omdat je niets kunt meten....als er zowel "bruin" (koolstofrijk, zoals tarwestro) en "groen" materiaal (zoals de uitwerpselen en urine van geiten) is in een (nogal) ongeveer verhouding van 2:1 of 1:1 of iets in die buurt alsmede voldoende zuurstof (keren, bruin materiaal, niet kletsnat), voldoende vocht...zoiets als een net begoten plant in pot, lekker vochtig, maar het water loopt er niet uit als je er in knijpt) dan kan er niets echt misgaan (hooguit een uitstoot van o.a. stikstof bij te veel groen of een trager omzettingsproces bij relatief te veel bruin bij niet perfecte verhoudingen)...reken voor compostering in een flinke bult toch zeker op een half jaar...tot jaar. Je schreef dat wat je ophaalt al deels is verteerd...vandaar mijn gedachte dat als je nu een afgedekte vochtige hoop maakt, die als iets dat vergelijkbaar is met compost over ongeveer een half jaar op je tuin kan...dan moet het zo een beetje een wat kruimelig bruin spul zijn, waarin je het verteerde bruine stro nog wel herkent. Mocht je de indruk hebben (je kunt op het bedrijf waar je het haalt eens vragen of kijken, wat ze uit de stallen afvoeren naar de mesthopen) dat de verhoudingen in wat je haalt helemaal scheef zijn....bijvoorbeeld bijna geen mest en heel veel stro....dan kun je zeker wat bijmengen. Bijvoorbeeld grasmaaisel als in zeer hoge mate "groen" of houthaksel als in zeer hoge mate "bruin". Maar normaal zal dat niet nodig zijn en is een mengeling van stro met keutels en urine van planteneters een prima startpunt om te laten "rotten" = verteren en het resultaat ervan een in vergelijking met gewone compost soortgelijk product maar wat voedselrijker.

Geitenmest met stro lijkt me prima om ook te composteren. Te veel stro.....? goede compost kan (gemeten in volume) best 2x zoveel koolstofrijk materiaal gebruiken dan stikstofrijk. De mest zelf is zeker stikstofrijk, het (tarwe?) stro is inderdaad "bruin" maar de koolstof/stikstofverhouding van stro ongecomposteerd zal ergens rond de 90 liggen. Maar door het composteren loopt dat sterk terug en zal het ongeveer goed worden + door voldoende koolstof wordt stikstof en andere voedingstoffen IN de compost gebonden.....helemaal goed dus. (Een te hoge koolstofwaarde slecht voor je bodem? Nooit....is juist nodig. Maar beter niet vers of half-verteerd.....juist het composteren maakt het zo nuttig en goed. ) Als je het nu haalt en - afgedekt, maar wel voldoende vochtig - laat composteren dan kun je het in de winter (klei) of in het vroege voorjaar (zand) opbrengen. Snap alleen niet goed waarom je het in de grond brengt dan. Ben zelf een grote voorstander om met goede compost te mulchen. In een groentetuin zou heel licht (niet meer dan 5 a 10 cm.) inwerken nog wel kunnen, maar ik zou zeggen: bespaar je die moeite. Waarom? De grondstructuur verbeter je vooral door dat zich in de koolstof (compost bevat dit dus veel) bodemorganismen vestigen, die veel meer dan de koolstof zelf de bodemstructuur verbeteren + geleidelijk de opgeslagen voedingstoffen uit de compost vrijgeven. Door compost in te brengen in plaats van op te brengen verstoor je steeds het bodemleven dat je juist wilt opbouwen en vooral de schimmels houden daar echt niet van. Over meerdere jaren zou ik wel variëren met de ingrediënten van je compost op de tuin, dus niet alleen compost van stro en geitenmest jaar na jaar gebruiken. Niet eens met Peter, die intussen ook gereageerd heeft. Ga er van uit dat het volume tijdens composteren minstens halveert, maar waarschijnlijker is dat je uiteindelijk iets van 25 a 35 % overhoudt van je voor-compost volumes...tuurlijk ook beetje afhankelijk van aard, natheid en compactheid van het uitgangsmateriaal. Voor 5 cm. over 100m2 heb je 5 m3 compost nodig en dus iets van een 12 a 15 m3 mest met stro. Overigens is die 5 cm. leuk, maar iets minder is ook al een flinke portie....temeer omdat gecomposteerde mest toch wat voedselrijker zal zijn dan compost van tuinafval.

Ik zou zeggen, Kaat....de volgende (en beste!) zaaikans voor knolvenkel is nu of de komende weken. In het voorjaar gezaaide venkel is bij mij nooit een echt succes geweest wegens snel doorschieten en hier is het steevast een nateelt geworden, bijvoorbeeld na peulen, winteruien of zelfs vroege aardappelen. Ook voorzaaien in aparte potjes gaat goed en ze dan over een week of 3 a 4 uitplanten, dan zijn er nog meer vroege teelten geoogst waar je goed venkel kunt zetten. Ze houden van zomerwarmte en als je zorgt dat er geen grote schokken in nat en droog zijn (hou je grond licht vochtig, bijvoorbeeld door een mulch van compost) dan schieten ze niet gauw meer en kunnen ze tot oktober nog geoogst worden.

Wortel schreef: Dat is natuurlijk errug lekker en wordt vast ook gewaardeerd en opgepeuzeld Maar het idee van vooraf - hoofdgerecht - toetje...zo loopt het niet op een MTFD......(kan wel voor wie er aan hecht ) Het gaat meer zo van dat alles op grote tafels staat en iedereen de hele dag door daarvan neemt als hij/zij zin heeft. Het is dus niet uitgesloten dat de lekkerste toetjes al voor de middag zijn "verdwenen" ....Je moet je het dus meer voorstellen als een gezellig en sociaal ongeregeld gebeuren waar ieder vogeltje kan zingen (en graantjes pikken ook) zoals hij/zij gebekt is

Mijn gedachte is dat in de bostuin vlak bij zee , waar nog heel veel plaats is voor allerlei bomen en struiken, ook een aantal van deze bomen via zaden van her en der goed zouden kunnen. Ik heb intussen al flink wat ervaring met zaaien van allerlei bomen en ik heb niet echt de middelen om veel, laat staan alles, te kunnen kopen. Het gaat me dan niet eens om een grote opbrengst - hoewel wat lekkere vruchten om af en toe te oogsten nooit weg is - maar ook bloei, boomvormen, de afwisseling van het geheel en het proberen om ze in een natuurlijke omgeving in Nederland te integreren en tot hun recht te laten komen spelen voor mij een grote rol. Rondom de Middellandse zee wordt in de professionele pruimenteelt de P. domestica ("onze" pruim, waarvan ik absoluut een fan ben en er thuis en in de bostuin diverse staan) op grote schaal vervangen door nieuwe variëteiten van de Prunus salicina vanwege betere economische mogelijkheden. (Betere dracht, grotere vruchten en betere bewaarbaarheid en intussen ook lekkerdere rassen). De erg vroege bloei en daardoor vorstschade van P. salicina maakt ze voor Nederlandse omstandigheden economisch oninteressant (net als abrikozen e.d.) maar als liefhebber kun je zeggen: "Fijn als ik een jaar geluk heb en ik wat kan oogsten, en voor de rest is een fraaie boom ook de moeite waard". Hier aan de kust is er vaak ook wat minder vorst...mildere winters...dus het kan best soms meevallen. Ik weet dat als ik zelf zaai, ik niet het niveau zal krijgen van de beste rassen....en ook dat het vrij lang duurt voordat er een volwassen boom is, maar toch is het me wel waard om te proberen. Door van zaden uit te gaan...meestal ruilen of uitwisselen, soms koop ik er ook wel...en meerdere bomen te krijgen met een verschillende afkomst/genen hoop ik ook op bestuiving. Zo doe ik het bijvoorbeeld ook met Pawpaw, persimons, morus-soorten en dergelijke en wil ik ook bijv. nog een aantal nashi-peren gaan opkweken. Ook heb ik de afgelopen jaren telkens enkele pitten van een Santana-appel gezaaid die ik - heel primitief - met stuifmeel van diverse andere rassen heb proberen te bevruchten...om eens te zien wat er t.z.t. aan bomen en appels uitkomt, maar zonder hoge verwachtingen. Het is leuk om te doen, leerzaam want je leert planten die je zelf opkweekt heel goed kennen, en betaalbaar. Pluots e.d. staan ook op mijn lijstje als ik de kans krijg, maar daar is bijna niet aan te komen, zeker niet de allerbeste rassen....tenzij je ze via insider-kanalen kunt importeren of zo. Een topcollectie zoals Fruitlent kan laten zien en zeer deskundig beschrijft is prachtig, maar ik durf daar toch echt niet van te dromen...nog los van dat ik de specifieke deskundigheid ook niet voor heb. @ Persica. Mocht je eens wat pitten over hebben, dan wil ik ze zeker graag van je overnemen of je er iets voor vergoeden... Dank alvast voor je reactie!

Dank Deborah voor het meezoeken en meedenken! Die Duitse link is een bedrijf vlak bij Dresden, nabij de Poolse en Tsjechische grens.....beetje ver....maar ik begrijp dat ze wel verzenden en 4 rassen in hun assortiment hebben. Ga ik in gedachten houden! Wellicht dat ook Poolse of Tjechische kwekerijen een optie zijn om ooit planten te kopen (sparen ) Die website van vrienden van het Oude fruit is inderdaad interessant.....sowieso....ook voor enthout wellicht. Bij de vele pruimenrassen herken ik zo direct geen Japanse pruimen...ook niet zo waarschijnlijk omdat het geen traditionele soort is uit Nederland....maar ik ga die lijst eens bestuderen!

Een Japanse pruimenboom (Prunus salicina) is wat verwant met onze gewone pruim (Prunus domestica). Er bestaan fraaie siervormen van en ook rassen die meer voor oogst van fruit gekweekt worden. Nu zijn ze in Nederland/Belgie moeilijk of niet te koop...tenminste de eetrassen....(ik heb her en der gezocht, maar hou me graag aanbevolen voor tips! ) Om een of enkele boompjes te importeren uit het buitenland gaat ver boven mijn bescheiden budget. Ik hoop via dit bericht met andere mensen van het forum in contact te komen die een of meerdere Prunus salicana's hebben staan, dat kan zowel voor de sier als voor de pruimen, en wat pitten willen sparen voor mij bij of na oogst (waarschijnlijk september...oktober). Uiteraard wil ik graag de eventuele verzendkosten vergoeden, maar kan ik je blij maken met iets uit moestuin/siertuin of voedselbos...dan kunnen we ook ruilen. Alvast dank!

Is zeker niet voldoende voor een moestuin! In het beste geval ondersteunend.

Top idee, Henk! Maar dan niet foto's van onkruid op zich, maar van onze tuinen op hun slechtste momenten....zeg maar: "Het schaamrood-topic".

Je probeert je bodem zo te maken (zoals ze in sommige natuurlijke situaties ook is) dat extra water geven niet nodig is of natuurlijke principes zo in te zetten dat te nat ook niet gauw gebeurt. Je gebruikt natuurlijke invloeden om de weerbaarheid van je gewassen te vergroten en/of omstandigheden te maken (bijvoorbeeld gezonde bodem) waardoor ze niet zo gauw aangevallen/aangetast zullen worden. Ook voorkeur voor robuuste soorten, die beter bestand zijn tegen omstandigheden. Ongewenste gasten weren kan vaak beter door gewenste te versterken en te zorgen dat ongewenste geen vrij spel krijgen. Alles is keuzes...maar keuzes die bijdragen aan natuurlijke draagkracht van je tuin/bodem (en geen vergiftiging zijn van milieu of enorme aanslag op beperkte natuurlijke voorraden) en dus niet een soort roofbouw betekenen zijn in een eigen (moes)tuin juist heel goed mogelijk....en met uitstekende resultaten (wat je ook wilt: voedsel van goede kwaliteit, een mooie tuin, een tuin waar het prettig verpozen is) en verdienen daarom alle aandacht en een grote voorkeur. De keuzes die je maakt zijn nooit "neutraal"....

Ik wil van pissebedden geen "heiligen" maken. (Hoewel ze uitermate nuttig zijn...) Maar ik vraag me toch echt af of ze de knagers kunnen zijn die jonge planten opeten of veel schade kunnen aanbrengen aan gewassen. Daarvoor zijn ze niet toegerust met sterke kaken of geschikte "tanden"en stevig plantaardig materiaal is gewoon niet hun voedsel. Ik kan me twee scenario's voorstellen waardoor ze hier genoemd worden door enkele mensen als toebrengers van schade, bijvoorbeeld in een koude kas. 1. En meest waarschijnlijk in mijn ogen: Andere schepseltjes en dan denk ik in de eerste plaats aan (naakt)slakken zijn de echte boosdoeners. Die zie je nauwelijks, zeker in de kas, waar ze vooral in de grond zitten (bovenop is het normaal veel droger) en 's nachts met hun rasptanden zoeken naar voedsel...liefst het zachtste deel van (jonge) plantjes. Je ziet later de pissebedden erbij zitten (vochtig...drinken van de al aangevreten plantensappen...vertering is al plaatselijk begonnen) en ziet hen als de boosdoeners. 2. Ja...hier en daar wordt wel beschreven dat ze soms....bij gebrek aan al verterend organisch materiaal waarvan en waarin ze leven...ook wel iets kunnen eten van nog levende planten. Maar dat zijn geen grote porties...en zeker geen hele rij opkomende bonenplanten. Mijn tuin en kas zijn bijna steeds gemulchd met grove compost...daar zitten er heel veel....maar ik merk niets van schade. (In feite zijn pissebedden essentieel in het verteringsproces, daarom zitten er ook massaal in composthopen...en ook in het vrijmaken van stikstof daarbij) Het zou kunnen dat in een kas met een kale "schone" bodem ze ook wat eten van de plantjes die er staan.... Ook tussen mijn aardbeien zitten volop pissebedden.....ertussen ligt rijkelijk compostmulch en ook een laagje houthaksel. In aardbeien die ik pluk tref ik zeker wel pissebedden aan, maar dat is duidelijk vooral op plekken waar al slakken geknaagd hebben....een vochtig rond holletje....ideale drink- en misschien ook wel beetje verder-eet-plek voor pissebedden...maar een aardbei die voor een groot deel is opgegeten door de pissebedden, dat zie ik niet echt...wel eens wat lichte oppervlakkige vraatsporen. Het stukje gesprek tussen Pippi en Frans D. vind ik wel grappig (en eigenlijk wel fundamenteel). Ik neig ertoe om het w.b. het uitgangspunt (alles wat we doen in een tuin, ook het zijn gang laten gaan, is "cultuur"...groter of kleiner ingrijpen van mensen die er vorm aan geven) eens te zijn met Frans. Maar hoe je ingrijpt...dat maakt nogal uit. De illusie dat we alles kunnen regelen als een god die boven de natuur(lijke processen) staat is een doodlopende weg gebleken....We mogen best wat bescheidener zijn over ons menselijk kunnen en kennen. De gedachte echter dat de natuur zo prachtig is en alles vanzelf wel opgelost zal worden als je die zijn gang laat gaan, vind ik weinig realistisch en uitgaan van een beeld van "de natuur" dat niet bestaat. Neemt niet weg dat al onze kennis (ook wij zijn "natuur" of "van natuur") waarmee we aan "cultuur" doen, uiteindelijk opgedaan is uit ervaringen die wij als mensen met natuur hebben....die we proberen te begrijpen, doorgronden en naar onze hand te zetten. Het lijkt me wijs om dat vooral met de nodige voorzichtigheid en terughoudendheid te doen...ons bewust van dat we het allemaal niet precies weten, begrijpen en kunnen bepalen.

Tis al laat Aseel.... Hoop dat je nog wat tegenkomt. Maar het viel me al vaker op: Je noemt een gezaaide plant een stekje.....volgens mij noem je dat een zaailing. Een stekje is een stukje van een bestaande plant dat wortels maakt en zo een zelfstandige plant wordt. Voor mij is dat nogal verwarrend...moet me steeds afvragen..."Wat bedoelt die jongen nou precies?"

Voor zover ik de foto van de appelboom zie, zijn het gewone bladluizen. Wat meer aandacht vraagt het als je veel specifieke luissoorten hebt. Hier beschrijving van verschijnselen en adviezen voor aanpak. Op appelbomen: http://www.houtwal.be/vakartikels/pitfruit/appel_wolligebloedluis.htm Voor pruimenbomen: http://fruitabc.blogspot.nl/2012/07/bladluizenaantasting-en.html De pruimenboom die hier in de vergrote kippenren is komen te staan heeft dit duidelijk. Gevolg waarschijnlijk van de kippenmest...zelfs van maar 4 stuks, de boom staat net waar ze 's ochtends op hun voer wachten. Meer algemeen over luizen op fruitbomen (waaronder kers) nog deze link: http://www.fruitpluktuin.nl/fruit/Insecten/schadelijke-insecten#Bladluizen doorscrollen naar B van bladluizen.

Ik denk pas snoeien als ze de gewenste hoogte heeft bereikt en dan vol laten worden tussen de boompjes in en daarna pas ook in breedte gaan snoeien. Zo bereik je de gewenste vorm.

Laat de kwekerij maar voor die voorsprong (= gewoon groei) zorgen. Nu planten kan wel, maar heeft meer risico's dan wanneer een boom in rust is. Nov/dec. is ideaal omdat de boom dan in winterrust is, zonder blad en groei schijnbaar, maar onder de grond (wortels!) gaat de ontwikkeling wel verder...gevolg een goed aangeslagen boom als ze in april/mei gaat uitlopen. Bij de zaak waar je deze wilt bestellen staat dat ze pas weer in de winter leverbaar is. Vandaar.

Leuk om te proberen, Aseel! Je zult alleen tot de winter moeten wachten voordat ze hem weer hebben. (Is sowieso de betere tijd om te planten )

Hier eten ze - ik denk bij velen - aan aardbeien (vooral de eerste rijpe...daarna wordt het snel minder en zijn aardbeien meestal zonder slakken- en pissebedden-vraat)...daarom doe ik er niet echt iets tegen. Ook op appels of peren, zeker als die al zijn aangepikt of ergens door beschadigt, komen er wel eens enkele voor die er aan eten. Maar eigenlijk is dit niet noemenswaardig..... Van meloenen wist ik het niet...te weinig ervaring mee, maar er dit jaar 5 in de kas staan. Bedankt voor de tip! Ga het in de gaten houden, maar denk dat bij hangende teelt het wel mee zal vallen. Die reclametekst van het middel van Ecostyle stoort me wel. (Jij maakt uiteraard je eigen keuzes of je het wil gebruiken ) omdat er een duur spulletje met nematoden wordt aangeprezen als bijna noodzakelijk....terwijl de schade van pissebedden normaal zeer gering is en het vooral nuttige diertjes zijn. Het speelt toch in op het beeld van dat telen een steriele bezigheid zou moeten zijn, waar je alles wat leeft ver vandaan moet houden...beestjes zijn "bah".....terwijl ik toch denk "Ook beestjes zijn mooi en interessant en ja, sommige zijn wel eens lastig en vervelend" waarbij pissebedden voor mij vooral in de eerste groep horen.

Van hier gezaaide en spontaan bovengekomen perziken zijn de bladeren het eerste jaar altijd erg gaaf en vaak ook het 2e jaar. Hopen mag altijd, maar ik zou het niet zien als een garantie. Krulziekte komt blijkbaar pas daarna...hoewel ik moet zeggen dat de meeste die ik heb opgekweekt (op 3 of 4 na) zaailingen van "perkels" waren, die best wat krulziekte krijgen, maar ook niet heel veel en dan, jouw vraag doet me dat realiseren, inderdaad pas als boom van een jaar of 3 en ouder.

Is ook goed in Nederland verkrijgbaar...zijn niet echt rassen in. Boom wordt oud en groeit langzaam en (typisch hiervoor) wat knoestig en grillig...dat is best sierlijk. Wordt na vele jaren iets rond de 12 a 15 meter en ook vrij breed. Daarom mooist ergens solitair. Vroeger stond er bij veel boerderijen een moerbei als een van de "standaard-soorten"...niet moeilijk, weinig onderhoud en ziekte en elk jaar wel fruit om te oogsten. Ja...vruchten worden goed rijp, maar niet tegelijk. Lekker om te verwerken (en ook wel zo... zuur/zoet). Maar plukken is toch een onderneming...rijpe vruchten kwetsen meteen en hebben dieprode kleurstof die erg makkelijk vlekt aan vingers en kleren (en moeilijk verwijdert). Vruchten kun je niet bewaren...vers verwerken of consumeren. Bovendien zijn vruchten ongeveer zo groot als een grote framboos...lijken er ook wat op...dus wel wat werk om een behoorlijke portie te plukken. Vogels lusten ze ook erg graag.

Ik probeer het hele verhaal even samen te zetten en daarmee allerlei kleine vragen tussendoor te beantwoorden. Bloemen worden peulen en bij erwten komen daar de erwten in. Zonder bloempjes niets (meer). Peulen, erwten en mangetouts (en sugarsnaps dat soms een ander woord is voor mangetouts, soms voor zoete peulen) is allemaal hetzelfde gewasje, maar op iets andere kenmerken geselecteerd. - Bij "peulen" is het dunne vlies waarin de zaden nog niet ontwikkeld zijn het lekkerst. (De "erwten" die ontstaan als je ze niet jong plukt, zijn niet zo lekker meer....droog en niet zo zoet) - Bij "erwten" gaat het er juist om dat er dikke en zoete zaden in de peulen groeien. Die dop je, de zaden haal je er uit om op te eten en de peul eromheen is dan al stug en draderig, die wordt weggegooid. - Bij een "mangetout" kun je peul (die is wat dikker) met erwtjes er in zich laten ontwikkelen en die blijven samen vrij lang mals en kun je dus samen opeten. Hoger groeiende soorten blijven doorgroeien en bovenaan bloemen en dus peulen/erwten/mangetouts maken als je plukt. De plant wil zich voortplanten door zaden te maken...plukken = zaden wegnemen en dus de planten aanzetten om nog wat verder te bloeien. Als je niet plukt, stopt de plant met bloeien en steekt energie in het rijpen van zaden. Bij lage soorten stopt de bloei sneller...het zit in de genen van de plant dat ie niet groot kan worden. Rond juli stoppen ze allemaal met bloeien en gaat de 1-jarige plant de zaden die er nog zijn laten afrijpen en dan geleidelijk afsterven.

schreef Johmir. Komkommers vragen redelijk veel voeding van de bodem, maar willen voor stevigheid en vruchtvorming vooral wat meer kalium in die voeding dan te veel stikstof.....te veel stikstof geeft veel blad en kwetsbare planten. Peulvruchten kunnen met weinig voeding toe omdat ze zelf stikstof uit de lucht kunnen vangen met behulp van bacteriën in de wortels. Wat compost is niet slecht, want ook daarin vinden ze kalium voor bloei en vruchtvorming en stevigheid. Echte bemesting is niet nodig, ze hebben normaal genoeg aan wat er nog over is van een voorafgaande teelt, en kan zelfs schadelijk zijn voor deze planten. Maar wat de precieze oorzaak is van slechte groei bij 2 heel verschillende gewassen bij 2 verschillende mensen met ieder hun eigen tuin die ze op hun eigen manier beheren....dat is moeilijk in een topic te vangen.