roeier

RobO, ik heb moeite te plaatsen wat je zegt. Zeg je dat bij jou na koude winters de knoflook bruiner uit de grond komt? Het is niet snel te koud voor knoflook... Ik zie alleen verschil per ras. Zoiets als Vessalico is beige, Wonha neigt meer naar bruin, Eden Rose is rose (what's in a name?), en deze Pskem is bij mij meestal paars met wat bruin er doorheen. Bij de andere bollen Pskem, die op dezelfde plek zijn geteeld, gedroogd en ook opgeslagen, overheerst paars. Deze bol heeft allemaal bruine teentjes, en één teentje is paars. Dat is apart. Je zou je kunnen voorstellen dat tijdens het droogproces dat ene teentje wat beter in het vlies zat, en dat de andere teentjes langzaam zijn verkleurd door betere luchtcirculatie, maar ook dat is niet het geval, want ik kan vergelijken met een andere bol waarbij het vlies altijd open is geweest, in elk geval sinds de oogst, en de zichtbare tenen zijn nog paars, dus niet verkleurd naar bruin.

Vandaag de Pskem erin gedaan, bij één bol kwam ik een grappige kleurstelling tegen:

@RobN Het was een koude maand November, misschien juist goed dat ze een beetje ingetoomd zijn. Ik ken die rasjes niet, ze kunnen best wat trager zijn en dat er niks mis is. Als je teruggaat in de knoflook-jaren op dit forum zie je dat het vaker voorkomt dat het maanden duurt voordat een rasje bovenkomt. Ja, je moet natuurlijk niet stilstaande plassen hebben waar je knoflook staat. Het komt wel op een goede afwatering aan met zoveel regen en zo weinig wind. Vooral de afwezigheid van wind verrast me; op die vlakte waar ik zit noemen we windkracht 6 een gematigd windje, maar al een tijdje hebben we haast niks. Normaal vervloek ik die eeuwige wind hier, maar ik begin er nu haast heimwee naar te krijgen. 'Ondergedompeld'; ja, RobO, toen ik dat las moest ik wel even lachen!

Is er nog iemand aan het poten? Ik ben daar nu mee bezig, want ik denk dat nu de meest geschikte tijd is. Het is wel bagger op de tuin, erg nat met alle regen, maar de meeste rasjes gaan er nu in. Vandaag de Vessalico afgemaakt, en de teentjes van een enkel bolletje Oezbeekse Tulband er in gedaan. Mijn bedoeling is dat ze pas boven komen na de kortste dag. Dat zal met die Tulband wel niet helemaal lukken, want de Tulbanden zijn de rapste jongens, maar ik vermoed dat het meeste pas in Januari boven zal komen. Naambordjes heb ik nog niet nodig, zoveel verschillende rasjes heb ik nu ook weer niet. Ik prik meestal wel stokjes bij de teentjes om aan te geven dat er iets staat, afhankelijk van de kou zou het best wat langer kunnen duren voordat sommig spul bovenkomt, en ik kan wel makkelijk vergeten wáár ik precies heb gepoot. Al het blad had ik al op de tuin gestort toen dat viel, daar poot ik wel tussendoor.

Misschien dat schaduwplanten toch het beste zijn hier, en ze mogen best fors zijn om deze plek te vullen. Dan zou ik denken aan zoiets als Koeienoog, wat mooi groot decoratief blad heeft, of Kruiskruid (Ligularia), Schout bij Nacht misschien. Dat zijn allemaal zo'n beetje zomerbloeiers die structuur geven. Wat Asters zouden erbij kunnen vanwege de bloeitijd in de herfst. Voor Helleborus lijkt deze plek trouwens geknipt; ik kan me herinneren dat ik er veel van tegenkwam in de zuidelijke Alpen op dit soort plekken, en die bloeien voor Mei al. Sierrabarber zou misschien ook wat zijn, vooral vanwege het grote, decoratieve blad dan hè. Ik heb wat moeite om schaduwplanten te bedenken die in de herfst bloeien. Ja, wat Sedum zou er natuurlijk bij kunnen.

Ik heb ze al een weekje of 3 buiten hangen, in netzakken van aardappels, maar zon is hier niet in deze tijd van het jaar. Ik merk ook weinig verandering aan de knollen; niet aan smaak, ze blijven hard, het enige wat opvalt is dat ze langzaam zwart worden van kleur, maar zo koop je ze ook bij de boer. De vogels blijven ervan af. Ik bedacht me in het begin dat je vogels op dezelfde manier van een kostje voorziet, dus ik vertrouwde het totaal niet, maar op de een of andere manier hebben ze het niet door of het is hun smaak niet. Nou, dan kan het nog wel even blijven hangen zo.

Ja, ik zie niet dat wij als volk ons gedrag gaan veranderen. De gadgets die onze leefwijze en manier van denken niet veranderen accepteren we wel, dus de zonnepanelen, de electrische auto, wat extra isolatie; geen probleem. Het is ook wel cool om over je zonnepanelen te praten, het past naadloos binnen onze cultuur. We worden door niemand aangespoord om écht te veranderen. Ja, door Greta Thunberg wel, maar niet door gevestigde maatschappelijke krachten. Er is het klimaatakkoord van Parijs, maar wat zal dat waard blijken? Als je ziet wat het kabinet wil uithalen met houtstookcentrales voorspelt dat niet veel goeds. We veranderen niet zomaar. Ik ben al een ouwe sok aan het worden, dus ik weet nog goed dat we onszelf eenzelfde soort crisis aanpraatten begin jaren 70, ten tijde van de oliecrisis. Ons werd verteld dat de energie op aarde aan het opraken was, en dat we er zeer zuinig mee moesten omspringen. Ook toen gingen de 'gadgets' er wel in, zoals spouwmuurisolatie en aerodynamische auto's. Iets meer letten op de wattage van het Philips gloeipeertje ging ook nog wel. Maar de vliegvakanties en de grote woon-werkafstanden moesten nog beginnen, dus in hoeverre zijn we toen eigenlijk veranderd? Toch deden we alsof het een serieuze zaak was, met een autoloze zondag op de koop toe. Voor de jongeren onder ons: het eerste Postbus 51 filmpje ging over deze energiecrisis: https://www.vpro.nl/speel~WO_NTR_3672673~rvd-1974-postbus-51-verstandig-met-energie-de-aardbol-als-kaars~.html.

Ik denk dat je mazzel hebt gehad met dat ze niet doorschoten, want dat zou ik normaal verwachten. Volgens mij ben je nog op tijd voor het planten van overwinterings-pootuien. Je hebt zowel uien die je in de herfst poot als in het voorjaar, maar ik zou de overwinteraars prefereren. Iets dat 's winters op de tuin staat, erosie tegengaat zonder dat je een groenbemester nodig hebt; wat is daar niet aan te waarderen? Voor knoflook en sommige sjalotten is er ook nog wel tijd, ik ben zelf nog aan het poten, maar als je je pootmateriaal nog niet hebt zou ik nu wel opschieten.

Begin dit jaar werd mij een fietskar aangeboden. Wat mensen stapten op mij toe en zeiden dat ze al 6 jaar die fietskar op zolder hadden staan. Ze hadden gehoord dat ik iemand was die alles op de fiets deed, dus ik zou zo'n ding misschien handig vinden. Ze hoefden er geen geld voor, als het maar bij iemand kwam die het goed kon gebruiken. Sindsdien ben ik de trotse eigenaar van een fietskar. Al is het is niet waar dat ik alles op de fiets doe. Bij dezelfde mensen van wie ik deze kar kreeg bezorgde ik de post per boot, en nu nog altijd, fietskar of niet. Ik doe dus niet alles met de fiets, ik ben zeer trouw aan mijn roeiboot, maar toch, zo'n fietskar is wel handig. Voor het ontruimen van m'n tuin in Franeker bijvoorbeeld. Korte persoonlijke geschiedenis: ik kwam December 2015 terug van langdurig verblijf in het buitenland, ging een tuintje huren in Franeker, maar kon daar geen woonruimte krijgen en de gemeente weigerde mij in te schrijven. Uiteindelijk ben ik in een andere gemeente terecht gekomen. Daar zit ik nu al 3 jaar, met een tuin ook, maar ik had het tuintje in Franeker nog niet opgezegd. De nieuwe tuin heeft zeer weerbarstige klei, en de tuinvereniging heeft te weinig leden, waardoor er voortdurend over een faillissement wordt gespeculeerd. Vandaar dat ik Franeker nog niet had opgezegd, maar dit jaar vond ik het echt niet leuk meer om daar telkens weer naar toe te reizen. Met de nieuwe tuin ben ik ook naar 400 m2 gegaan; ik heb wat om me heen liggende braak liggende stukken erbij genomen, maar dat betekende wel dat ik echt van dat stuk in Franeker - 12 km fietsen - af moest, want daar kwam ik gewoon niet meer aan toe. Het ontruimen van Franeker is al een tijdje bezig, vanaf de aardbeien in Augustus tot struikjes en boompjes nu. Vandaag was een honingbesstruik Wojtek aan de beurt. Bijna alle blad was er al af, dus de struik is niet zo makkelijk te zien op een foto, maar de spitvork zit er hier dus onder: Het valt op deze foto's goed op dat ik nauwelijks nog aan de tuin toekwam. Mijn tuin begint te lijken op die van de buurman, zichtbaar achter de fietskar, dat is van hetzelfde laken een pak: Aankomst in Wommels, waar ik de fiets doorgaans tegen het gemeenschappelijke hok aan zet. Ja, wat gele kamille is ook meegegaan, en wat geoogste pastinaak: Aan- en afkoppelen van de kar doe ik vaak; de kar is ook prima als handkar te gebruiken. Hier staat de honingbes op de nieuwe plek, na 3 jaar in Franeker gestaan te hebben. Ik heb de struik niet veel gedund. Het is natuurlijk altijd even een tik, zo'n verplaatsing, maar volgens mij geen grote. Het wortelstelsel van zo'n honingbes bleek niet groot in vergelijking tot andere struiken, en de wortelkluit was ruim. Zo'n fietskar is ook ideaal voor zo'n klusje. Er moeten nog wat grotere struiken en boompjes volgen...

Sorry, beetje late reactie, Nick, maar alle Alliums willen volle zon, zeker als er een bol gevormd moet worden, die zijn niet geschikt voor een schaduwplek. De meeste dingen vallen bij mij tegen als er veel schaduw is. Het eerst zou ik dingen als sla, kool, bonen, rabarber en fruitstruikjes proberen, maar wat ik tot nog toe bij mij thuis in de houtwal heb geprobeerd kwijnde weg. Alleen zo'n houtwal is misschien extra lastig, dus dat kan ook meespelen. Klimmend fruit - het mag ook leifruit zijn, en veel fruit valt wel te leiden - zou ik nog de meeste hoop op hebben. Jostabes is misschien wel speciaal geschikt, vanwege een uitstekende groeisnelheid, dus die zou eerder door duistere hoekjes moeten heengroeien. Het zijn ook erg vitale struiken. Ik zou een Jostabes dan een beetje als een halve boom proberen te leiden.

Af en toe duiken die solo bollen weer op in dit forum. Ik ga proberen of ik zulke ook kan telen. Eén van de manieren die wordt aangeraden is hiervoor bulbines te gebruiken - je weet wel, die broedbolletjes die in de toppen van de bloemstengels komen. Die zou je het eerste jaar normaal moeten telen, dus in de herfst de grond in en de vroege zomer geoogst, en dan zouden ze een slag groter moeten zijn gegroeid, zonder zich te splitsen. Dan het tweede jaar stop je ze pas in de grond in het vroege voorjaar, na ze de winter in de koelkast te hebben gelegd, want ze hebben wel een koude-periode nodig. Op die manier zullen ze een mooie maat moeten kunnen bereiken, terwijl de meesten toch één geheel blijven en zich nog niet splitsen. Ik heb geen idee of dit gaat lukken, maar van dit tweejarige proces begin ik nu aan jaar twee. Jaar één bestond uit het in de grond stoppen van kleine bulbines van het ras Pskem. Deze zomer heb ik daarvan het resultaat geoogst; voornamelijk solo bolletjes, de grootste had al een diameter van 2,8 cm. Enkelen waren nog groter, maar die hadden zich al gesplitst wat dus niet de bedoeling was. Nu liggen deze bolletjes in de koelkast, en ze gaan in het voorjaar de grond in. Wat de ideale planttijd dan is weet ik niet. Of sommige van deze bolletjes niet al te groot zijn om enkeltjes te blijven weet ik ook niet, ik heb daar twijfels over maar we zien wel. Veel meer dan nieuwsgierigheid zit er bij mij niet achter om dit te doen. Een voordeel met teelt vanuit bulbines zou moeten zijn dat je van eventuele grondziekten verlost kan raken, die je met de gewone teelt wel meeneemt. Het uiteindelijke resultaat zou vitalere en grotere bollen kunnen betekenen. Ik geloof niet dat ik een probleem had, ik had al goede bollen, dus ik denk niet dat ik iets ga merken. Oh, er blijkt een filmpje te bestaan waar dit proces wordt getoond, even een link dan:

Misschien overplaatsen in potten en dan in een hok of zo, als je dat hebt? Eventueel later in zand in dozen? Was het trouwens een voor jouw nieuw ras waarmee het mis ging of waren het knollen die je al meerdere jaren hebt overgehouden? Als ik me niet vergis had ik vorig jaar een nieuw ras waarvan de bollen heel snel zacht werden en verschrompelden, zonder dat er van een duidelijke aandoening sprake was. Toen ik die kocht had de man van het groencentrum nog gezegd dat tegenwoordig vaak dahlias vanuit zaad worden opgekweekt, en minder vanuit bollen. Het zou me niet eens verbazen als dahlia ontwikkelaars bewust op een slechte bewaarbaarheid van de bol kweken, zodat klanten telkens nieuwe plantjes moeten kopen. Ik heb daar geen enkel bewijs voor, en ik weet ook niet wat voor bollen jij had, dus ik loop wat voor de muziek uit met zo'n theorie, maar zoiets kan ik mij goed voorstellen. Ja, je kunt natuurlijk ook zaden proberen te bewaren, maar de kans op kruisingen is erg groot, en dan duurt het volgend jaar ook nog eens langer voordat je weer bloemen hebt.

TomP, kwamen de huidproblemen bij de pompoenen wellicht mede doordat ze op de aarde lagen, inplaats van bijvoorbeeld op stenen rustten? Ik krijg de indruk dat het bij droog weer niet uitmaakt, maar dat bij het liggen op natte aarde de huid er niet mooier op wordt, en ook dat er kans op bederf door ontstaat. Ik heb weer even wat bladeren verzameld, soms tref je een hoop aan die al is bij elkaar geveegd: Mijn laadvermogen had groter kunnen wezen, want als postbode heb ik ook nog van die grote fietstassen, dan hadden er nog een paar extra zakken meegekund, maar ja, ik heb die tassen nooit op de fiets zitten, ik bezorg ook altijd met de roeiboot. Per roeiboot voer ik ook de meeste bladeren aan, maar voor sommige bulten is de fiets geschikter. Iedere herfst kieper ik hele bulten op de tuin. Het doet me ook plezier om te merken dat sommige van de jongere mensen op de tuin mijn voorbeeld volgen, en ook kruiwagens vol aanslepen.

Bloei zou ik inderdaad verwachten bij jou. Bij mij planten van ik schat slechts een meter hoog en geen hint van knopvorming, laat staan bloei. De potentiële oogst van zo'n plant is ook veel groter dan enkele kilos, maar dat is geen klacht van mijn kant. Wat Yakon hier doet is wel zo praktisch dan als je zit met planten van meer dan 2 meter hoog en misschien wel 15 tot 20 kilo(?) aan knollen eraan. Ik heb pas geoogst toen de plant door vorst was geveld, trouwens. Eerder was ik het niet van plan geweest. Misschien nog grappig om te vermelden dat, als ik de regeltjes van de tuinvereniging strikt had na willen leven, ik de hele tuin al had moeten ontruimen voor 1 Nov. Dit heeft te maken met strenge winters; bij bevroren grond was ik er anders misschien niet aan toegekomen dan pas ergens in Maart, als de grond weer was ontdooit. Ja, dat soort winters hadden we ooit, maar tegenwoordig? Nee, ik haal dus pas dingen eruit als ze daar aan toe zijn, ook het bestuur verwacht niet dat we nog van dat soort winters krijgen.

Op een tuintje in Franeker wat ik aan het ontruimen ben had ik ook nog een Yakon staan, het klimaat is daar anders want het is daar niet op de vlakte. Warmteminnende gewassen doen het daar altijd beter. De opbrengst daar was minder dan ik had gehoopt, maar er kwam een kleine 4½ kilo vanaf, dat is nog wel de moeite waard. Helaas ligt die tuin te ver weg van waar ik nu zit, dus opgezegd. En ik ben ook geen stadsmens trouwens, ik kan zonder het geluid van voortdurend passerende ghetto blasters. Maar het beschutte karakter van die tuin bood voordelen die ik wel zal missen, en Yakon blijkt moeilijker te zijn op de vlakte. Ja, die broedknolletjes vormden bij mij ook één grote klomp. Ik heb er niet eerder mee gewerkt, maar ik denk dat ik ze bij elkaar in een doos met zand stop. Bij Dahlias zie ik beter in voorjaar waar ze gaan uitlopen, die zaag ik dan pas in stukken. Ik ben van plan dat hier ook mee te doen. Ik had trouwens maar één plantje dit jaar, dat ik na aankoop in Maart in tweeën heb gezaagd. Dus die opdeling hoeft zeker niet beslist nu al. Ik zou op dit moment moeite hebben om te zien wat een levensvatbaar stuk knol is en wat niet, dus ik zie volgend jaar wel. Als Yakon knollen horen te rijpen in de zon, dan valt de oogst dus mooi in de regentijd. Ik heb ze nu buiten hangen, als er geen zon is maar regen dan zullen ze in elk geval niet verschrompelen lijkt me. De paar knolletjes die ik eerder had geoogst vond ik al goed smaken, dus ze zullen wel niet meegaan tot Februari, als normaal gesproken de regentijd ten einde loopt en de zon weer tevoorschijn komt. Voor die tijd zijn ze wel op, zoveel is 4½ kilo nu ook weer niet.

In de bessenkooi is helemaal prima. Als er veel muizen zijn misschien even oppassen dat je de stammetjes niet helemaal bedekt, dan creëer je mogelijk leuke plekjes voor muizen die vervolgens aan de bast van de struiken gaan knagen. Zelf heb ik dat nooit gehad, ondanks een overvloed aan muizen, maar ik heb forumlid Bit daar wel eens over gehoord.

AdvanBrunschot heeft daar wel eens een onderwerp over gemaakt: https://www.moestuinforum.nl/bladaarde-maken-t23290.html. Zelf kieper ik herfstblad gewoon zo op de tuin, in zeer grote hoeveelheden. Je ziet wormen altijd al snel aan de slag gaan met afgevallen blad. In het voorjaar zie ik dan weinig van dat blad meer terug; vanaf de late zomer is het hier regenseizoen, dus dan verteert dat blad snel. Met zakken werk ik niet, behalve dan dat ik het daarin verzamel, maar ik kan je wel vertellen dat 5 zakken erg weinig is - in volume slinkt dat sterk.

Je kunt ook hier veel tegenstrijdige meningen tegenkomen, BolleVogel, vooral m.b.t. grondbewerking. Er is een richting die er helemaal niet van houdt om de grond te keren, bijvoorbeeld, want dat zou ten koste gaan van het bodemleven en maakt onkruidzaden 'wakker'. Ik behoor ook tot die richting, maar als ik grond niet ken wil ik daar eerst een spade diep insteken. Zelfs al heb je een voorkeur voor mechanisch, zoals Martijn zo te lezen, dan zou ik nog hier en daar stukjes grond willen 'voelen'. Hoe compact of los is die, hoeveel onkruidwortels zitten erin en welke, zitten er nattere of drogere stukjes in, is de samenstelling overal gelijk of zit er hier en daar wat verschil in, dat soort dingen. Het bovenste laagje zal wel lastig zijn, als dat een tijd geen aandacht heeft gekregen, dan gaat gras en zo in de weg zitten, maar dat zegt niks over de grond. Grond die al sinds lang als groentetuin in gebruik is kan ook barslecht zijn, vooral als er van is geoogst, geoogst en nog een keer van geoogst, maar de grond te weinig heeft teruggekregen voor deze giften. Een klassieke maar niet zo goede methode is om de grond in de herfst om te spitten zodat die kaal de winter ingaat en bloot staat aan erosie en uitspoeling. Hoe vaker dat gebeurt, hoe minder voedingswaarde er nog in te vinden valt. Dan een tuin nog zo 'goed onderhouden' uitzien, groentes zullen er steeds minder plezier aan beleven. Dan zou ik liever een 'verwaarloosde' tuin overnemen. Over het toevoegen van mest zijn de meningen minder verdeeld. Zandgrond heeft sneller iets nodig dan bijvoorbeeld klei, en verse mest hoort eerst verteerd te worden voordat het toegevoegd wordt aan planten. Dus mest vers uit de stal moet eerst een tijd liggen. Koemest korrels kunnen wel ad hoc toegevoegd worden. Dan verschilt nog de behoefte per gewas. Snel groeiende vruchtgewassen zoals pompoen of tomaat hebben veel voeding nodig, en dan mag het best nog in wat 'rauwe' vorm verkeren. Kolen hebben ook veel nodig, en aan de andere kant van het spectrum heb je wortels en ook wel boontjes, die met weinig voeding toe kunnen en al helemaal niet op verse mest zitten te wachten. Over het voorbereiden van een moestuin zou je verscheidene boeken kunnen schrijven, maar volgens mij bevat dit forum onderwerp 'bodem en bemestingen' al verscheidene boeken als je alles bij elkaar voegt, dus grasduin daar af en toe maar even in, je zult kaf en koren tegen komen, en uiteindelijk is de beste leermeester je eigen ervaring op je eigen grond, dus vergeet nooit goed te observeren.

Trombo d'Albenga Leuke familie foto hè? Deze wordt meestal als een zucchini beschouwd, maar hoort bij de soort van de muskaatpompoenen. Van pompoenen gaat de smaak erop vooruit als je ze een tijdje laat liggen. Dat geldt voor deze ook. Gisteren heb ik voor het eerst een afgerijpte Trombo d'Albenga aangebroken, en die was beduidend zoeter geworden in de tussentijd. Dat gebeurt niet met courgettes! Alleen in het verdikte uiteinde kom je zaden tegen, dat is praktisch, maar zeker zo praktisch is dat hij zich makkelijk in gedeeltes laat gebruiken; daar waar je hem doorsnijdt gaat hij bloeden, dit 'bloed' dicht de wond af - eventueel een beetje uitsmeren - en je kunt het resterende gedeelte nog wel een maand of zoiets - ik weet niet precies hoe lang - laten liggen zonder dat het bederft. Probeer dat maar eens met een doorsnee pompoen! Deze vruchten kunnen groot worden, de langste mat bij mij 95 centimeter, dus dan is het erg handig dat je ze in gedeelten kunt verwerken. Zowel jong als gerijpt prima eetbaar, hoeft niet geschild, en de teelt lukt ook goed als de zomer tegenvalt - dit was absoluut geen goede zomer, maar ik had zat oogst van de Trombo d'Albenga; iets van dubbel van wat op de foto staat. Nog even er bij zeggen over die foto: aan één plant kwamen groene vruchten die groen bleven, aan twee andere planten werden ze wel beige, zoals eigenlijk hoort. De zaden kwamen uit hetzelfde pakje.

Nu heb ik geen ervaring met Yakon, maar waarom doet niemand wat wordt aangeraden: na de oogst in de zon leggen voor een zoetere smaak. Dat advies lees ik hier: https://www.cultivariable.com/yacon-variety-comparisons/, onder het kopje 'Sweetness' heeft men het over minstens 3 weken in de zon leggen, al schijnt de ene variëteit daar wel beter op te reageren dan de andere. Eén van mijn planten heb ik gerooid, die was gedaan, maar er zat maar iets van 2 ons aan Yakon knollen aan. Daarom zat ik dus online te kijken of er ook Yakon variëteiten zijn die beter tegen een koud klimaat bestand zijn, maar ik vind er weinig over. Vooral is het onduidelijk wat hier in Nederland nu eigenlijk wordt aangeboden.

Als je geen vraat in de tuin hebt zou ik wachten met opruimen tot het wat kouder wordt en de temperatuur niet meer zo vaak in de dubbele cijfers is. Als je het nu doet kan het zijn dat de dahlia het als een snoeibeurtje ervaart en vanuit de ogen opnieuw uitloopt, en je wilt dat dat pas volgend jaar gebeurt. Het afsnijden met behoud van een stuk steel is zodat de kracht die nog in de steel zit terug kan vloeien in de bollen. Op het moment dat de steel helemaal is uitgedroogd hoeft er zo'n lang stuk niet meer aan te zitten. Laat wel een klein stuk steel zitten, want de ogen zitten op de grens van knol en steel, en die wil je intact houden.

Dat zou moeilijk voor mij zijn, om Moschata pompoenen te kweken; hebben meestal net even wat meer warmte nodig, wat we meestal net even niet hebben. We hebben nu een heldere lucht, bij stil weer; ik schat de kans op nachtvorst hoog in. Veel pompoentjes van de tuin gehaald, ingescheept en mee naar huis gevaren dus. Ja, 't is die tijd.

De bollen van de Lidl zijn niet gesplitst, maar daar zijn omgevingsfactoren in het zuiden van China voor verantwoordelijk. Als wij dit verbouwen in Nederland krijgen we wél splitsing in tenen. Het zal vooral een kwestie van verschil in daglengte zijn, daar reageren uien op. Bij ons begint de bolvorming pas in Mei, misschien eind April, zo exact weet ik het ook niet, maar het is de daglengte die dat bepaalt. Zit je veel dichter bij de evenaar, dan begint de bolvorming ook veel eerder. Ik probeer mij voor te stellen dat de bolvorming zo vroeg is, dat de splitsing in tenen achterwege blijft. Het van A tot Z weet ik er ook niet van, maar vooral in streken als India en zuidelijke provincies in China, zoals Yunnan, worden deze solo bollen verbouwd. Volgens Wiki worden ze in India al in Februari - Maart geoogst. Dat zou bij ons totaal onmogelijk zijn; de daglengte bij ons sluit dan bolvorming uit. Kijk anders wat de Wiki van solo bollen zegt: https://en.wikipedia.org/wiki/Solo_garlic. Wil je toch solo bollen telen in Nederland, dan zou je kunnen proberen teentjes de hele winter in de koelkast te bewaren, om vervolgens pas in het voorjaar uit te planten. Op de normale oogsttijd zou dat solo bollen moeten opleveren, en het meeste succes zou je daarbij moeten krijgen bij knofloken uit de Turban groep. Zelf heb ik dit nooit geprobeerd...

Frans, dit zal misschien meer duidelijkheid geven: https://detuinenvanweldadigheid.nl/solo/. In het Olifanten knoflook topic concludeerde men iets te vroeg dat het bij deze solo bollen om OK zou gaan. Ik dacht dat Olifanten knoflook ook niet van die paarse strepen had, veel knoflook wel.

Geen Olifant knoflook, misschien niet eens een specifiek ras, maar eerder 'mislukte' knoflook omdat het zich niet heeft gesplitst in tenen. Er zijn gebieden waar dit door klimatologische omstandigheden makkelijker gebeurt. Bij ons zal het zich wel splitsen, ik denk dat je redelijk normale bollen met tenen gaat krijgen. Ik ben wel benieuwd wat er precies gebeurt, ik zie dit soort bolletjes al een paar jaar bij de Lidl, maar heb de behoefte om hier zelf mee aan de slag te gaan kunnen weerstaan.