roeier

Dat was een zeer mooi bord inderdaad van Charly dat ik daar voorbij zag komen. Bedankt voor de recepten voor groene tomaten, Erny, die lijken in mijn situatie toepasselijk. Ik heb gisteren nog wel een leuk partijtje rood eraf gehaald, maar het is voornamelijk ruimen geblazen vanwege phyto. Ook is het herfstig, dus ik vind het wel goed zo.

Wat ik in elk geval uit ondervinding weet is dat pompoenen nog maandenlang na de oogst aan smaak kunnen winnen, naar ik begrijp vanwege een doorgaande omzetting van zetmeel naar suikers. Als je met 'rijp' bedoelt 'lekker', dan vermoed ik dat je nog wel wat maandjes mag wachten voordat je je tanden erin zet. Hoe groter een pompoen, hoe langer houdbaar, schijnt ook. Dan zou ik ook verwachten dat een grotere pompoen er langer over doet om lekker te zijn. Ik heb wel iemand in een YouTube filmpje zien beweren dat als de hecht-armpjes rond de pompoen helemaal verdord zijn, je de pompoen er af mag halen. Dat lijkt me persoonlijk wat vroeg. Je hoort ook wel eens dat weer en wind de schil harder maakt, waardoor de pompoen langer houdbaar wordt. Dus ja... Persoonlijk haal ik ze er niet snel af als het weer nog aardig is, de laatsten heb ik er vorig jaar begin November afgehaald. Een klein beetje nachtvorst is niet zo'n probleem met die dikke schil die ze dan inmiddels hebben, maar als de temperatuur voortdurend op z'n Novembers is dan heeft het buiten niet zo veel zin meer, en als er eerder al veel regen is zou dat ook een reden geven ze binnen te halen. Ik ken de pompoen die je hier hebt niet, maar zo op de gok zou ik de eerste binnen halen als we een regenperiode krijgen, maar de tweede nog even laten. Nogmaals, dat is mijn gok.

Wat ook goed mogelijk is; teentjes planten en de hele oppervlakte afdekken met een dikke laag bladeren. De knoflook groeit daar makkelijk doorheen, al zie je die wel wat later boven komen dan. Dat is de methode die ik verkies, en al die bladeren leveren ook grondverbetering op. Karton kan ook, maar dan moet je dat ook nog op z'n plaats houden, en al met al lijkt me dat veel onnodig gepruts terwijl de grond vol ligt met gevallen bladeren straks. Voor zoiets als pastinaak en wortels is de methode die je beschrijft beter. Lambert Sijens van De Tuinen van Weldadigheid vertelde dat zij er voor kiezen in November pas te poten omdat het een slag onkruid wieden uitspaart, en inplaats van 10-10-10-10 gaan zij voor 11-11-8-12, wat dus betekent 11 Novembeer, 8 cm diep en 12 cm uit elkaar. Niet al te serieus nemen, die getallen, maar als je een keer minder onkruid hoeft te hoeven wieden doordat je een maand later poot dan is dat natuurlijk een zinvolle besparing. Misschien dat mensen op dit forum, als ze eenmaal de bollen in huis hebben, het gewoon prettig vinden als ze maar de grond in zitten. Het komt ook nog wel goed als je nu poot, maar het is niet optimaal en er kleven zo links en rechts wat nadeeltjes aan dat vroege poten.

Saalk, het kan zijn dat op de Leeuwarder vrijdagsmarkt nog altijd die Duitse jongen met Violet de Cadours staat, grote bollen met veel paars er in. De foto in het openingsbericht, dat is Violet de Cadours, oorspronkelijk heb ik die dus van de markt. Ik ben er alleen al heel lang niet meer geweest, want ik werk altijd op vrijdag. Hoe jij zit op vrijdags weet ik niet, maar een paar bollen van die Duitse jongen zou een goed begin zijn. Mogelijk dat ik nog even een bolletje Wonha bij je door de bus ga gooien ook, Wonha heeft bloem, Violet de Cadours niet, dan zou je in elk geval twee totaal verschillende types hebben.

Ho, wacht even; van de mensen die in dit topic hebben bijgedragen heeft alleen Permanatuurtuin gezegd dat hij al heeft gepoot. Het is alleen wel handig om nu alvast achter het pootgoed aan te gaan. Bij Leven van het Land staan verscheidene rassen alweer als niet leverbaar aangemerkt, dus uitverkocht. Persoonlijk heb ik een heel verhaal gehouden ten faveure van laat poten. Ik ben nog steeds van plan om het meeste er begin December in te stoppen.

Oosterdel is een Marbled Purple Stripe, ik geloof dat alle Purple Stripes het ook aardig doen in het Nederlandse klimaat; soorten uit die groepen zagen er goed uit op de knoflookdag in Veenhuizen. De Purple Glazer was ook zomaar uitverkocht. De Purple Haze bollen zagen er ook heel goed uit, en dat is een Rocambole, die groep doet het waarschijnlijk ook goed in Nederland. Alle bollen uit de Aziatische groep vond ik er ook goed uit zien. Uiteraard zag de Artisjok groep er prima uit, zoals die Transylvanian waar het oog van Vinky op was gevallen. Aan de keerzijde zag de Music er ondermaats uit, dat is een populair ras in Canada en Alaska, waar mensen bollen tot wel 10 centimeter dik telen. Wat er in Veenhuizen lag leek daar niet op. Ik vermoed dat de Porcelein groep meer kou nodig heeft. De bolletjes in de Creole groep waren nog kleiner. Met terugwerkende kracht werd ik trots op m'n eigen Eden Rose, die ik vond tegenvallen afgelopen seizoen, maar die in Veenhuizen waren nog veel kleiner. Ik geloof dat ik het ras ook nog nergens heb zien aangeboden worden. Vond men ze te klein om te verkopen misschien? Rasjes uit die Creole groep zou ik niet aanraden aan iemand die net begint met knoflook in Nederland, want die groep wil warmere zomers. De Silverskin groep schijnt ook van warme zomers te houden, dat zei Kees Huijbregts van Eemlook die een verhaal hield op de knoflookdag. Als iemand moeite heeft met knoflook zou ik in eerste instantie naar het ras kijken; behoort dat tot een groep dat goed overweg kan met het Nederlandse klimaat? De klimaatbehoeften van verschillende knofloken lopen veel meer uiteen dan dat van verschillende aardappels, verschillende boontjes of verschillende tomaten. Dat is eenheidsworst in vergelijking. Voor de rest staan er legio algemene teelttips over knoflook op het internet, vooral in de Engelse taal; google maar op 'growing garlic'.

Vorig jaar was uitzonderlijk droog. Ik weet nog dat ik al mijn knoflook toen had ingekuild tot de planttijd, dus ook de nazomer was nog heel droog. Het was nu gekkenwerk geweest om knoflook in te kuilen. Ik heb een paar dagen terug wat late aardappelen gerooid en de helft bleek verrot, zo nat is het toch wel geweest. Wat de tomaten betreft; ik had het toch ook wel de phytophtora, maar je moest er naar zoeken. Ik heb een blad mee naar huis genomen, in een plastic zakje gedaan met een sponsje, en na een nacht zie je het dan wel; met dat witte pluis ben je wel zeker: Op een enkele plek bij m'n tomatenplanten was op de stelen een donkere vlek te zien, en aan de schaduwkant waren ook wat bladen met wazige vlekken. Ik heb loof dat wat teveel in de schaduw is gekomen, daar moet ik lering uit trekken voor volgend jaar. Sommige mensen op de tuin hebben grote bossen waar nooit iets is weggeknipt en waar de phytophtora verder is. Ook dat kan beter. Ik vraag me af of er veel mensen zijn in de westelijke helft van Nederland die de phytophtora nog niet hebben, iedereen lijkt het nu te melden. Maar dan ben ik nog altijd dik tevreden met dit seizoen, alleen niet zo met een als gift aangenomen tomatenplant die nu nog voornamelijk geel-groene tomaten draagt. Ik kan beter blijven vasthouden aan zelfgekozen vroege rassen, zodat de tomaten arriveren voordat de phytophtora er is. Ook struiktypes, die dus niet eindeloos loof blijven produceren, bevallen me duidelijk het beste.

Ik doe nog even of het zomer is*. Geen ziekte in de planten. Wat mij misschien wel helpt is dat het hier altijd waait, dus de boel waait snel droog tussen de - schaarse - buien door. Echt een goed tomatenseizoen voor mij. Ik moet zelfs aan inmaken gaan denken, en dat had ik van te voren niet gedacht. * Het ís nog zomer.

Ze reageren niet op mail, dat staat ook in hun nieuwsbrief, dat ze daar niet aan toe komen. Daarmee wil ik dat niet verdedigen, maar je had er op kunnen rekenen. En nee, ze weten niet wat ze hebben. Als je in de winkel zaadjes afrekent worden op een oude kassa bedragen ingetikt. Er worden dus geen product-codes gescand waarmee automatisch het bestand wordt bijgewerkt. Dus ze weten niet dat iets op is totdat ze in de winkel zien dat het vakje leeg is. Zo zit het.

Ontluikende natuur; appelboom Doeke Martens: Dit is vaste prik geworden: het droge voorjaar waarin weinig op gang komt, en dan komt er een reaktie nadat Augustus eindelijk met wat regen op de proppen kwam.

Bedankt voor de reakties! Ja, vooral de geschiedenis van de tomaat interesseert me dus. Die link van Beukwood stel ik daarom erg op prijs. Het blijft natuurlijk een complex verhaal; een gewas dat al duizenden jaren in cultivatie is, en in alle hoeken van de wereld wordt veredeld, in elk geval de laatste paar honderd jaar. Dan gaat iemand in Rusland een totaal ander verhaal vertellen dan iemand in Amerika. De oude Eurazische rasjes die ik heb passen niet in het in het verhaal wat deze mevrouw in de VS vertelt, maar je snapt hoe dat komt... Ik ga nog wat verder grasduinen op het internet om een completer beeld te krijgen. De link van Paddestoelengek naar die Nederlandse aanbieder van zaden is ook leuk. Op zulke plaatsen zien de tomaten er misschien altijd wat gaver uit, want voor de foto werd naar een exemplaar gezocht dat geen barstjes en onregelmatigheden had, terwijl als je lukraak een bubs tomaten van de struik pakt, het er meer uitziet zoals bij die Amerikaanse boer. Neem ik dan maar aan.

Maar was er vorst? Sneeuw kan er vallen in Ierland, het is een land met heel veel neerslag, waarvan het meeste in de winter valt, dus het zou me niet verbazen als ze meer sneeuw kregen dan wij hier. Ik heb er een paar weekjes gezeten gedurende de winter, en kan me goed de sneeuw herinneren. Het was een vieze boel, want de temperatuur kwam nooit onder nul. Zo langs de kust daar moet vorst zeer zeldzaam zijn als het al voorkomt. Volgens grafieken is de zuidkust van Ierland milder dan de noordwestkust van Schotland, die ik beter ken en waar geen vorst is. Het wordt snel anders zodra je een beetje het land in gaat in Schotland. Wat dat betreft ken ik de omgeving van Cork minder goed, maar ik kan me daar wel wat steile straten herinneren, en hoogteverschil maakt al snel wat uit natuurlijk. Maar toen de Titanic tegen een ijsberg aanliep was die al een aardig eindje de haven van Cork uit.

In dit filmpje wordt gesteld dat de uniforme, rode tomaat zoals die in de winkel ligt helemaal niet representatief is voor de rijkdom aan tomaten die er ooit was, maar dat de tomaat van vroeger, met vele kleuren en vormen, is opgeofferd voor een uniforme tomaat met een dikke schil die dus veel beter tegen transport kon, goed bewaarbaar was, en dat ook de eigenschap smaak hieraan is opgeofferd. Nu ben ik zelf geen fan van de tomaat in de winkel, en we weten dat voor alle groenten in de winkel geldt dat transporteerbaarheid, uniformiteit en bewaarbaarheid gaan boven smaak, dus dat hoeven we niet te herhalen, maar als we in dat filmpje kijken bij die boer met z'n erfgoedrassen; is dat nu echt wat er vroeger was? Het doet bij mij twijfels rijzen, want dan zou ik dus ook meer van dit soort rassen verwachten bij die zadenleveranciers die aan mensen als ons zaden verkopen?

Cork? Het eerste waar ik dan aan denk is; totaal geen winter, geen vorst, dus dit opent mogelijkheden voor vorstgevoelige planten die daar volstrekt veilig zullen zijn en niet naar binnen hoeven. Om een stukje volkstuin te verwerven zou daar wel eens lastiger kunnen zijn, dus ik denk dat ruimte je grootste probleem wordt. Wij kunnen je natuurlijk moeilijk adviseren omtrent de lokale mogelijkheden in en rondom Cork.

Knoflook vermeerderen is klonen, dus de erfelijke eigenschappen veranderen niet zoals bij geslachtelijke voortplanting. Het 'gedrag' van je knoflookbollen - van hetzelfde ras - moet door omstandigheden komen. Ik zou verwachten dat de grootste tenen het makkelijkst gaan splitsen, dus dat de bollen die nu heel weinig tenen hebben juist eerder bollen gaan maken met veel meer tenen, en andersom. Vergelijk het met Olifanten knoflook waar je duidelijker ziet dat een teen of pootbolletje een bepaald formaat moet hebben bereikt voordat het een bol met afzonderlijke tenen wordt, en als het kleiner blijft splitst het zich helemaal niet. De Tuinen van Weldadigheid zullen dit vast wel weer gaan doen, tijdens spitsuur was het winkeltje wel te klein, maar ze staan ook vaak met een stand op markten en moestuindagen en zo, en dan is de ruimte nog kleiner. Maar misschien dat ze het toch in de kas neerzetten volgende keer, wie weet, ze hebben verder geen grote ruimtes.

Niet alle oude mannetjes over één kam scheren hè? Dat de aardbeiplantjes nu niet meer verplaatst kunnen worden lijkt me stug. Toen ik op de volkstuin hier kwam werd me verteld door een oud mannetje dat hij ze binnen hield gedurende de winter, om ze pas in het voorjaar weer uit te planten. Ik verloor gelijk alle aardbeiplantjes aan de kou de eerste winter, dus er zit wat in. Maar de manier van dat oude mannetje was ook niet ideaal, want zijn plantjes begonnen vroeger vanwege het beschutte winterverblijf, en eenmaal op de koude vlakte liep de bloei vorstschade op.

Wij hebben bij de volkstuinvereniging wel eens iemand van Aardbeiplantje.nl als spreker gehad. Die zei dat hij het vaak had afgeraden om aardbeien te plaatsen waar net daarvoor aardappels hadden gestaan, maar dat in de praktijk bleek dat mensen op volkstuintjes nergens last van hadden. Hij dacht dat het kwam doordat op volkstuintjes het oude aardappelloof altijd netjes werd opgeruimd, anders dan bij de grootschalige teelt, waar veel bleef liggen.

Mongogo du Guatemala Ik nam deze pompoen omdat hij ook jong gegeten kan worden, dat leek me een mooie aanvulling op al die pompoenen waar je heel lang op moet wachten. Het is een Cucurbita pepo, net zoals de meeste courgettes, en het heeft ook meer van een courgette dan van een pompoen. Deze variant groeit erg snel, de zomer begon koud en mijn pompoenen kwamen niet op gang, maar deze Mongogo du Guatemala wel. De snelste plant had begin Juli al iets van 5 voetballen liggen; dat ging hard. Dit zijn een stuk of wat van de oudste vruchten zoals die er nu bij liggen, van dezelfde plant trouwens: Een paar exemplaren heb ik vandaag mee naar huis genomen, die grootste weegt 2½ kilo, daar komen ze zo ongeveer op uit bij mij. De huid wordt keihard als ze groot worden. Ik heb een grote bereid, die heb ik eerst met schil en al in de pan gestopt om eerst een beetje gaar te koken alvorens de schil te verwijderen. Dan gaat het makkelijk, maar rauw zal een hele klus zijn. Een volwassen pompoen smaakt eigenlijk nergens naar. Is wel zacht en licht verteerbaar, dus als basis van iets prima, maar je moet wel wat doen om het lekker te maken. Een sterk punt zal de goede bewaarbaarheid zijn, dat moet ik nog ervaren, maar met zo'n harde buitenkant moet het met de bewaarbaarheid wel goed zitten. Om af en toe een baby-pompoen van de Mongogo du Guatemala te nemen valt zeker aan te raden. Het lijkt misschien zonde om ze zo jong al te nemen, maar dan zijn ze nog 100% zacht en gooi je niets weg, behalve uiteraard de steel. Dan gebruik je het als courgette dus, maar dan is deze fijner als een courgette volgens mij. Of ik deze volgend jaar weer doe weet ik niet, hij heeft plussen en minnen. Ik heb ook nog de muskaatcourgette Trombolini d'Albenga staan, dat is ook een beetje zo'n pompoen-courgette tussenvorm, en ik ga niet beide aanhouden. Ik neig meer naar de Trombolini, die lijkt wat makkelijker in gebruik, maar op zich is deze Mongogo du Guatemala zeker interessant om eens geprobeerd te hebben.

The Beast blijft z'n eigen ding doen; vorig jaar 3x gebloeid, dit jaar gewoon weer. Niet 3x een uitbundige bloei of zo, gelukkig niet; het ding had zich kunnen dood bloeien, het is meer dat hij af en toe een bloemetje laat zien tijdens een seizoen. Zo wordt het toch moeilijk te voorspellen wat ik volgend jaar kan verwachten van The Beast. Dit seizoen verliep normaal, de struik groeide normaal, dus misschien is het normaal voor deze struik om verspreid over het seizoen wat te produceren? Wie weet. Op de foto zijn linksonder wat besjes te zien uit een bescheiden 2e bloei, dan verderop aan dezelfde tak weer wat nieuwe bloemetjes. De besjes zijn vermoedelijk het gevolg van bestuiving door Indigo Gem, die heeft ook een paar keer gebloeid.

Bij kool zijn mensen vooral beducht voor knolvoet, maar ik heb mij daar zelf nooit zo in verdiept. Misschien moet je zelf even googlen op knolvoet om te zien wat er wordt aanbevolen m.b.t. vruchtwisseling. Ik begrijp wel helemaal je twijfels over het nut van rotatie, zeker op een kleine oppervlakte. Hier is een filmpje van iemand die er geen waarde aan hecht: https://www.youtube.com/watch?v=ki2Xc8s44sI. Ik ben geen fan die gast, maar ik ben wel evenzeer kritisch op de manier waarop we in de praktijk vruchtwisseling uitwerken. Dat komt meestal neer op het ieder jaar iets anders indelen van de tuin dezelfde jaarlijkse gewassen. Voor sommige problemen is dat lang niet rigoreus genoeg, en soms is gewoon onnodig omdat de problemen die een andere indeling wenselijk maken er niet zijn. Er worden nogal wat ingenieuze rotatie modellen bedacht die vervolgens als de bijbel worden beschouwd. Dat leidt ook wel eens tot blindheid voor wat er werkelijk gaande is op een tuin. Vergeet nooit te observeren vanuit de belangen van je planten.

Goed om te horen, eddyrisseeuw! Ja, als de winterhardheid van deze struiken zo goed is, dan zul je er blij mee zijn in Canada! De smaak is niet mis, trouwens, veel beter dan ik verwachtte! Ja, dit seizoen kwamen er dan eindelijk wat kersen aan mijn struik, en ik werd blij verrast door de smaak. Er is een website die PFaF (Plants For a Future) heet en die ieder eetbaar gewas sterren geeft voor eetbaarheid. Prunus Tomentosa krijgt daar 2 sterren - uit 5 - en meestal stelt het dan niet veel voor; eetbaar, maar veel meer ook niet. Als je dat gelezen hebt dan valt het alles mee, je zit met een dikke pit die lastig is, maar erg lekker zijn die kersen toch. Ietsje groter dan ik verwachtte ook. Deze werd me gewoon verkocht als 'Prunus Tomentosa'; geen rasnaam, en dat is hier niet ongebruikelijk bij minder bekende soorten. Mijn struik groeit nog altijd niet voorspoedig, maar ik vermoed dat de muizen aan de wortels knagen. Mijn grond zit vol gangen, zeker daar waar ik de grond losser heb gemaakt. Dat was een goed bedoelde grondverbetering, maar als dat muizen aantrekt kan het een verslechtering betekenen. Ik ben van plan die struik toch weer te verzetten deze herfst. Zo blijf ik bezig.

Ik zou de struiktomaten niet dissen. Zelf zweer ik erbij. Ik weet niet of de Nederlandse terminologie duidelijk is; struik en stok klinkt als iets uit de bonenwereld. Ik heb het liever over determinaat of indeterminaat, naar voorbeeld van wat je in Engelstalige bronnen tegenkomt. Ik vind die termen duidelijker. Het verschil is dat bij determinaat de groei op een gegeven moment ophoudt. Dat betekent niet automatisch dat ze klein blijven, want dat verschilt per ras; sommige determinate rassen worden nog altijd een paar meter hoog, maar er zit een stop op. Alle tomaten produceren erg veel loof, dus dat bossige krijgen ze allemaal als je niet ingrijpt, maar ik doe op dit moment niets meer bij mijn determinate types, terwijl er ook een tomaat gekregen van een buurvrouw naast staat, en daar ben ik nog om de paar dagen dieven aan het verwijderen. Het is duidelijk een indeterminaat type, en dat gaat dus maar door met het produceren van zijscheuten. De determinate types doen dat niet. Ik zit hier met een kort groeiseizoen voor tomaten, buiten, dus ik heb alleen maar nadeel van de oneindige groei van indeterminate types. Het kan al anders liggen als je meer in het zuiden zit, of beschikking hebt over een kas, maar voor mij is het duidelijk: determinaat graag. De phytophtora resistentie zie ik vrijwel nooit aangeduid worden door aanbieders. Als iemand een goede bron weet, geweldig dan, maar ik ben al beperkt tot; *zeer vroeg, *kleine maat, *determinaat, *geen F1 (ik hou mijn eigen zaad over), en natuurlijk is de smaak ook belangrijk. Er zijn tomaten die redelijk aan dit lijstje voorwaarden voldoen, maar ga ik selecteren op phytophtora resistentie, dan is het onduidelijk wat er met de andere voorwaarden voor een goede teelt hier gebeurt, terwijl er geen garantie is tegen phytophtora, dus schiet ik wel wat mee op? Mogelijk zijn de rasjes die ik nu heb ook al redelijk resistent zonder dat ik het weet; ik heb geen duidelijke info daarover kunnen vinden, hoogstens een enkele anekdotische aanwijzing in het voordeel van Quedlinburger frühe Liebe, voor wat het waard is. Geen teken van phytophtora vooralsnog bij mijn tomaten: seizoenetje is al dik in orde.

Ja, als het verschil tussen vruchten aan dezelfde plant heel groot is dan is dat wel vreemd. Dan kun je denken aan ziekte, maar die komkommer op jouw foto ziet er zo gezond uit; die lijkt niet ziek. Heb je deze komkommerplant van zaad opgekweekt of als plantje gekocht? Als je hem als plantje hebt gekocht is er een kans dat het een geënte komkommer is, en dat de vruchten die je nu krijgt van een uitloper uit de onderstam komen, terwijl dat bij de eerste komkommers niet zo geweest zal zijn. Dat lijkt geen waarschijnlijke gang van zaken, maar anders weet ik het ook niet.

Waarom de mannelijke bloemen verwijderen? Die zijn toch nodig om ervoor te zorgen dat de vrouwelijke bloemen worden bevrucht om mooie komkommers op te leveren? Tenzij het om parthenocarpe komkommers gaat, maar die zijn toch nog niet algemeen beschikbaar? En er waren een paar mislukte vruchten, dus dan zit ik te denken aan niet bevrucht, en niet aan parthenocarpe eigenschappen. Ik zie alleen een gezond uitziende komkommer op die foto. Komkommers uit de winkel zijn vaak waterig en zacht, met een gladde huid. Niet alle komkommers zijn zo, en eigen gekweekte komkommers zijn vaak wat steviger. Bobbeltjes, haartjes en streepjes zijn ook heel normaal; zo waren komkommers vroeger. Bij die komkommers in de winkel is dit er uit gekweekt. Jonge komkommers zijn ook altijd wat vaster, ze worden zachter van binnen als ze ouder worden, maar de huid wordt dan harder. Zelf gebruik ik ze het liefst jong, en ik hou helemaal niet van die dingen uit de winkel. Het zou kunnen dat de meeste komkommers uit de winkel tegenwoordig parthenocarp zijn, dus zaadloos. Dat zijn deze van jou denk ik niet. Ja, dat zaad kun je gebruiken om volgend jaar weer te zaaien, dan moet de komkommer waar het zaad uitkomt wel goed afgerijpt zijn. Ook kan het resultaat tegenvallen als het F1 zaad is. Dan moet je op het pakje kijken; als achter de naam van de komkommer F1 staat, dan betekent dit dat het zaad het resultaat is van een kruising. Je weet dan nooit welke genetische eigenschappen zullen terugkomen in de generatie daarna, en ik zou niet met zulk zaad werken. Maar het is ook mogelijk dat een bij een komkommer heeft bevrucht met stuifmeel afkomstig van een augurk die een paar straten verderop staat, en dan wordt het ook iets anders. Dus je neemt een gok, en ik weet niet of je dat wilt. Ik doe het zelf wel, het zaad overhouden van komkommers.

Hoe lang doet zo'n AG er nu gemiddeld over om van het moment van bevruchting tot een grote pompoen uit te groeien? Bij zo'n 2-kilo pompoentje van mij zag ik dat het 2 weken duurde. Over rijp heb ik het dan natuurlijk niet, en ook niet over kleur, maar de grootte kan dan wel bereikt zijn. Gisteren is ook weer een vrouwelijke bloem bevucht, en ik ga kijken of het ook dit keer weer binnen 2 weken lukt, maar 'gewone' pompoentjes kunnen best nu nog van bloem tot volwaardige grootte komen, en rijp lukt ook nog wel. Volgend jaar zul je wel vrij onaardig moeten zijn voor je plant als geheel, en veel moeten wegsnijden om alle groei richting één pompoen per plant te krijgen? Mogelijk technisch niet moeilijk, maar je zult wel de tiran moeten uithangen als je de lat hoog legt.