roeier

Zit er onder die opgebrachte grond dan een originele, betere laag? Misschien kun je het wat omgooien met een spitvork dan om de originele laag weer boven te krijgen. Wateropnemend vermogen is een kwaliteit van grond, als water blijft staan is dat geen goed teken, en ik denk niet dat je het tuingrond mag noemen dan. Om op te zaaien of zaailingen op te laten beginnen zal lastig zijn als het op klei lijkt. Als bestanddeel van je grond kan het verder best goed zijn. Kun je er haast mee boetseren? Dan zal het wel klei zijn. Als het dichte klei is kun je ook gedurende de winter het bedekken met herfstblad. Terwijl wormen en andere organismen dat verteren verrijkt je grond.

Ik hoop dat het minder roest brengt, ADOPEG, en half December poten lijkt me helemaal . Ik heb mijn laatste rasje er 15 December in gedaan; de Eden Rose. Die is ook alweer boven. De tussenstand bij mij is nu dat van de 10 rasjes die ik doe zo'n beetje alles wel boven is. Ik had het meeste spul rond de aanvang van December gepoot. Veel is nog klein, zoals deze Ornak, op 27 November gepoot: Dat beeld is representatief voor het meeste bij mij. Voor het eerst doe ik ook een Tulband, namelijk de Oezbeekse Tulband, en de groep van de Tulbanden zou het snelst moeten zijn. De tenen begonnen al uit te lopen toen ik ze op 2 December pootte. Nu staan ze er zo bij - tussen de hagelbuien door: Dat is snel, maar ik was benieuwd of ze ook sneller zouden zijn dan de Pskem. Die pootte ik 4 December, een paar dagen later. De teentjes waren toen nog in ruste, maar inmiddels hebben ze de Oezbeekse Tulband ingehaald, al is het verschil niet groot; de Pskem ongeveer 14 cm hoog, net even een paar centimeter verder dan de Tulband. Ik vraag me wel af of het nu alleen bij mij zo is dat die Pskem zo snel gaat. De broedbolletjes gingen ook zo hard bij mij, maar bij in elk geval Andy Leah niet. Jij doet dit ras ook dit jaar, Erny? Gaan ze snel of valt je niks op? In Oktober gepote tenen gaan natuurlijk altijd wel snel, maar jij pootte ook wat later, en dan zouden de verschillen meer in het oog moeten springen.

Een zaaipoging: Ik heb de zaadjes in de herfst al in deze pot gestopt en buiten gezet, voor het geval ze een koudeperiode nodig hebben. Dat is denk ik niet zo. Af en toe ontkiemde er wat, maar dat redde het niet, want het was buiten. Dus ik heb de pot een tijdje terug binnen gehaald, hier voelen de zaailingetjes zich beter bij. Nu maar voor een licht raam houden, dat lijkt vooreerst de beste plek. Waarschijnlijk was voorjaarszaai beter geweest, maar ontkieming is in elk geval geen probleem. Ik ben benieuwd of het me lukt om hier volwassen planten van te krijgen, want met afleggers wilde het maar niet lukken. Vanuit zaad heeft ook het voordeel dat je genetisch unieke exemplaren krijgt, wat nodig is voor kruisbestuiving.

Lijstje? Lijst! Dat worden oogstkorven vol. Ik ben iets bescheidener, maar ben wel optimischer geworden over de mogelijkheden met tomaten na het afgelopen seizoen. Zaden kopen hoefde ik niet echt, maar ik was wel erg nieuwsgierig geworden naar die aanrader van TomP; de Zwarte van Tula. Ook ben ik een kouwe bak aan het timmeren om de zaak ietsje sneller aan de gang te krijgen. Uiteindelijk ben ik toch maar voor een bestelling gegaan dus. Ik twijfelde tussen de winkels van Tessgruun, Vertiloom en Badskin's Garden, allen Belgisch. Het werd Badskin's Garden, vanwege een iets minder professioneel ogende presentatie, wat ik dan weer leuk vind, en ook omdat ze Sophie's Choice hadden, en die hadden de anderen dan weer niet of niet op voorraad. Dus gisteren besteld, en vanmorgen kreeg ik een mailtje van Anne Vanderroost dat mijn bestelling was verwerkt. Dit geeft mij tot nog toe een goede indruk, dus ik geef maar even een link naar de site: https://badskinsgarden.be/. Nadeel van die webwinkel is dat beschrijvingen van de tomaten ontbreken, maar het assortiment is groot. Bij Tessgruun en Vertiloom ook een groot aanbod. Als je kijkt wat België heeft op het gebied van tomaten en je neemt het bestelgemak in aanschouw dan hoef ik niet snel nog verder over de grenzen te kijken.

Het zou best kunnen dat zelfs de Thorness evergreen zijn blad verliest als de winter maar streng genoeg is. Normaal bij bramen is dat ik hier in het noorden beter tot December kan wachten alvorens te snoeien, voor die tijd zijn het nog zulke dikke bossen dat het haast geen doen is. Uit het zuiden van het land en België hoor je weleens de klacht dat ze de hele winter door dik in het groen blijven, en snoeien nooit makkelijk wordt. De winter is nu zo zacht geweest dat ook hier er nog wel wat blad aanzit. Het verschil tussen een beschutte of onbeschutte plek kan een verschil van dag en nacht betekenen. Zo heb ik wat Elfenbloem bij huis staan, dat zit nog mooi groen in het blad, maar op de tuin, in de wind, is alle blad er al lang af. Elfenbloem wordt wintergroen genoemd, maar het hangt soms dus maar helemaal af van de omstandigheden of zo'n etiket ook wordt waargemaakt.

Boliviana Met mijn teelt wilde het niet vlotten. Om te beginnen zaten er maar 7 zaadjes in het pakje, die ontkiemden bar slecht, en wat wel ontkiemde wilde maar niet op gang komen, een beetje zoals muskaatpompoenen bij mij ook niet op gang willen komen. Uiteindelijk heb ik maar één klein pompoentje kunnen oogsten. De foto is van 27 September, dus wat je daar ziet dat was het wel. Vandaag in de pan gedaan. Het is me meegevallen dat het pompoentje zo goed bleef, en het smaakte me goed - erg zacht, geen sterke smaak, nogal onopvallend. De pompoen heeft een zachte schil en is gebruiksvriendelijk. Ik zou de Boliviana wel weer eens willen telen, maar dan is een betere zomer nodig, en echt bijzonder vind ik hem niet. Het uiterlijk is wel leuk, en ik dan was mijn exemplaar niet eens volgroeid, dus volgroeid zal hij er waarschijnlijk nog beter uitzien, en meer naar oranje kleuren.

Ik hoop dat je de gevelde bomen ergens kunt gebruiken. Ook al zou je ze plompverloren op een hoop smijten, dan maak je in elk geval heel veel insecten blij.

De tijd dat ik tomaatjes en komkommers van de tuin kon halen voor op de boterham is al zeer lang voorbij, maar de Mizuna levert altijd vers groen voor de schaft. Twee jaar terug wat zaadjes gekregen van Koolrabi, het zaait zichzelf verder uit, dus ik heb hier geen werk van behalve af en toe even de tuin inlopen en wat blaadjes plukken. Ideaal gewasje, dat ook de tuin in de winter groen houdt.

Met dat laatste ben ik het van harte eens. Het lijkt of we de meetlat voor de honingbes hoger leggen dan voor ander fruit. Late vorst is regelmatig een probleem voor fruitbloesem, maar daar leren we mee leven, en zo komen er wel meer klimaatgerelateerde problemen voor bij zo'n beetje alle fruit. Als je nog jonge honingbesstruikjes hebt, zoals ik, dan hebben de weersomstandigheden de laatste paar jaar niet meegezeten. Ik had ze aangeplant eind 2017, ze kwamen goed uit de startblokken, maar toen kwam die kurkdroge zomer van 2018. Afgelopen winter werd de droogte nauwelijks aangevuld, en toen hadden we die zeer zachte Februari-maand met het vroegste kievitsei ooit. Niet alleen hier, maar ook in Polen merkten ze dat het een totaal ander honingbesseizoen was. Dus dat wil ik wel in gedachten houden. Wat trouwens ook geldt is dat de struikjes die bij Esther en Arjan vandaan komen nog erg klein waren bij aankoop, ik denk zeker een jaar jonger dan zoals je dit soort fruitstruikjes normaal in de verkoop aantreft. Dan moet je ook niet al te snel willen. Mijn oudste struik was ook al wat groter bij aankoop. Maar in 2020 zouden er best wel eens wat minder excuses kunnen zijn. Zo is het sinds September behoorlijk nat, dus dat helpt ze. Ik heb er een soort van vertrouwen in dat haast alle struikjes wel progressie gaan maken dit jaar. Al stel ik ook wel vraagtekens bij de beschikbare rassen voor Nederland als je ziet waar ze veredeld zijn; haast altijd in verre streken met totaal andere klimaten. Als nu één of ander instituut in de buurt er mee aan de slag zou gaan zou het zeer interessant zijn om te zien wat dat kan opleveren. Het meeste fruit heeft veel meer aandacht gekregen.

Maakt niet zoveel uit, kies een mooi dagje uit. Maar liever voordat de zon echt sterker wordt.

Mijn ervaring met roest: de eerst gepote knoflook krijgt het snelst roest. Die plantjes hebben eerder loof wat al wat ouder wordt en zijn daardoor vatbaarder. Terwijl de bolvorming afhankelijk is van de daglengte, dus de bol gaat niet eerder groeien als je eerder poot. Half November poten is dan een stuk verstandiger dan in Oktober. Roest krijg je toch wel, maar later - is wel ook afhankelijk van klimatologische omstandigheden. Je knoflook zit wat ondiep. Als we dan een droog voorjaar krijgen droogt de grond wat sneller uit waar de knoflook zit, en het hele groeiproces is iets vatbaarder voor wisselende omstandigheden. Je zou ze iets kunnen aanaarden.

Alweer bijna een jaar verder sinds mijn laatste bericht. Nou, veel natter was dit jaar niet, maar niet zo problematisch droog als vorig jaar. Het najaar is behoorlijk nat geweest, medetuiniers diepen de goten verder uit om van het water af te raken, terwijl ik er op reken dat de terpbedden het opnemen en dat het er dan nog is als het weer droog wordt in het voorjaar. Dit jaar hebben mijn terpbedden het goed gedaan. Het was wel een beetje een doorbraakjaar; dit jaar was eigenlijk het eerste jaar dat een substantieel deel van mijn tuin terpbed was en dat alles het daar ook goed deed. In 2017 had ik nog niet een grote oppervlakte klaar, 2018 was te droog voor de tuin, maar dit jaar ging prima en kon ik de vruchten plukken van het werk dat ik er de voorgaande jaren heb ingestoken. De banen met onkruid die aan weerszijden van mijn tuin lagen heb ik er vanaf begin dit jaar bijgehuurd, en ik ben al een tijdje bezig die ook aan te pakken. Dat gaat niet snel als je 320 m2 hebt en je gebruikt deze techniek, metertje voor metertje met de hand. Maar met name de noordelijke strook heeft erg compacte grond en zit vol heermoes, dus die wil ik stevig aanpakken. Hieronder een fotoverslagje van het maken van een stukje terpbed. Mijn werkwijze is eigenlijk altijd hetzelfde, waarbij ik wel afhankelijk blijf van het materiaal wat ik om me heen vind om het bed mee te vullen. Dit is een half omgevallen wilg. Het grootste deel ligt daar al heel lang. Het is al zo ver vergaan dat het makkelijk met een handzaagje in stukken valt te zagen zodat ik het kan vervoeren. En hoe verder vergaan een stuk hout is, hoe beter voor een terpbed. Hier liggen de stukken voor het gat waar ze in gaan. Dit is heel goed basismateriaal. Wat ook in het gat gaat zijn hekkelsjêden (een goede Nederlandse vertaling van dit woord ken ik niet, ken jij die?) Ieder najaar ligt zulk spul overal. Tuinen zouden er eigenlijk meer mee moeten doen, het wordt helaas vaak als afval beschouwd Ik heb eerst wat stammetjes in het gat gedaan die aan de verse kant waren, daarna wat hekkelsjêden, en daarna de meer vergane, grote stammen. Je leest altijd dat de dikste stammen eerst moeten, maar als ze al zo oud zijn dat ze uit elkaar leg ik ze liever hoger en breek ze dan zoveel mogelijk kapot met een spitvork. Dan zijn het ook geen dikke stammen meer. Verder opvullen met hekkelsjêden, meer oud hout, stukken klei ertussen, weer hekkelsjêden, en zo laagje na laagje verder. Hier is het nog niet af, maar zo laat ik het eerst. In het verlengde van dit voorste stuk terpbed zijn stukken te zien die ik eerder heb gemaakt en die ik nu nog wat heb aangevuld. Zo de komende maanden gooi ik er nog wel wat goeie grond over voordat er daadwerkelijk gewassen op komen. Deze bulten gaan nog behoorlijk bezinken, dus ze kunnen op dit moment nog wat hoger gemaakt worden. Nu een laag mest zou ook goed zijn, maar dat is iets lastiger voor mij om aan te komen, en het blijkt zonder ook goed te kunnen. Als je goede grond en snel verteerbaar materiaal bovenaan hebt en het is vochtig, dan gaat het goed. Je ziet al snel beestjes aan de slag gaan met het onverteerde spul, en met een paar maanden ziet het er al een stuk anders uit. Dan hoop ik dat de tuinbonen het hier goed gaan doen. Ondertussen ben ik alweer bezig met het uitgraven van het stuk grond vlak voor dit bed, om het bed langer te maken.

Ik had het wel gelezen, Weknow, dat je Zeeland warm noemde, maar je noemde alleen vaste gewassen als bevoordeelden. Dan denk ik daarbij aan Schotland, waar over de gehele westkust palmbomen kunnen gedijen en je hier en daar een subtropische tuin treft, maar waar je toch moeite hebt met vooral eenjarigen omdat de echte warmte in het hoogseizoen tegenvalt. De temperatuur is in maritieme streken heel gelijkmatig, waardoor er niet snel iets door vorst ten onder gaat, maar toch is het voor veel gewassen niet geweldig om geen echte winters en geen echte zomers te hebben. Zeeland ken ik verder nauwelijks uit ervaring, ik heb hier op dit forum wel eens wat kapotgewaaide Zeeuwse kassen zien voorbijkomen, en als in een weerrubriek de eerste mooie terrasdag van het jaar wordt getoond zien we Limburgse terrasjes. Daardoor werd het beeld wat ik heb bij Zeeland niet echt bijgesteld, want ik bleef met het idee zitten dat het wat guur blijft doordat het zo maritiem ligt (en volgens mij heb ik als kind weleens over een verbinding tussen twee Zeeuwse 'eilanden' gefietst met harde tegenwind, en zo'n beeld blijft je dan bij ). Maar bij deze stel ik dat beeld dan bij, in elk geval voor de zuidelijkste lap van Zeeland. Het zal meer lijken op het Aaigem van TomP dan, die laat vrij veel foto's zien, en dat vind ik een behoorlijk groot verschil met waar ik zit.

Ik had dit jaar de indruk dat we in het noorden helemaal niet zo sterk achterliepen. Op 2 Maart schreef ik in het onderwerp van de fenologische waarnemingen: "Normaal waait het hier nogal op de vlakte, maar dit jaar waait het helemaal niet zo. Ik denk dat het hier dit jaar helemaal niet zo sterk achter loopt, áls het al achter loopt." En op 28 Februari werd in Friesland al het eerste kievitsei gevonden, nog nooit werd in Nederland zo vroeg het eerste kievitsei gevonden, en in het noorden dus. De honingbessen, die een lange winterrust moeten hebben, gingen veel te vroeg aan, ook hier. Later in het jaar hoorden we haast iedereen in Nederland klagen over een zomer die maar niet op gang wilde komen, en dat de tomaten zo laat waren. Het noorden klaagde minder, wij zagen een beeld wat we wel kenden. Volgens mij liepen we dit jaar dus wat minder uit de pas dan anders. Ik weet niet altijd wat andere mensen opschrijven, maar andere jaren heb ik meer geklaagd dan het afgelopen jaar. Verschillen zijn ook nu nog wel te merken, zo heb ik klachten gelezen van mensen uit het midden of zuiden dat het snoeien van bramen nog haast onbegonnen werk is, omdat ze nog vol in het blad staan. Hier is het meeste blad er al een tijdje af, en dat snoeit makkelijker. Of een klacht over Pak Soi dat voortdurend doorschiet, maar waar ik totaal geen last van heb gehad. Soms is meer kou een voordeel. Dit zijn dingen die we gezamenlijk registreren - een paar dagen terug nog een verhaal van Weknow over zijn honingbessen die te weinig kou krijgen. Daar zitten we in het noorden ook mee, maar minder. Als je alle voorbeelden samengooit, krijg je toch wel een duidelijk beeld. Je zou ook nog het record topic erbij kunnen, of de resultaten van de teeltwedstrijd. Op dit forum zijn heel wat data verzameld. Wel in de vorm van anekdotes, niet in wetenschappelijke cijfers, maar bij cijfers valt moeilijker wat bij voor te stellen. Zeeland heeft volgens mij de laatste jaren ook voldoende te klagen gehad, met harde winden vooral, en de hele kuststreek van Nederland zal niet echt ideaal zijn voor warmteminnende gewassen.

Ikke niet. Het beste is om een stikstofgift te geven als het groen pas echt goed op gang komt na de winter. Kweekte jij niet in potten, Rorror? Dan zou ik er dan zeker wat bij doen, want in potten is dat eerder nodig. In volle grond is het eerder een optie, ik doe er nooit wat bij, maar het kan wel.

De snelle rassen beginnen bij mij boven te komen. Zoals deze Pskem, gepoot op 4 December: De tijd die ze nodig hebben om boven te komen is ongeveer hetzelfde als met vroeg poten, dat maakt niet al te veel uit. Deze maand is niet met een bak kou gekomen die de knofloken geremd heeft. De Oezbeekse Tulband en de Siberiër horen ook bij de snelle rassen die nu boven zijn. De meeste rassen zijn langzamer en nog niet boven, maar ik ben tevreden over het tijdpad. Nogmaals mijn idee bij het late poten: mijn bedoeling was om de knofloken pas na de kortste dag boven te laten komen, zodat het loof nog relatief jong en vitaal is in het voorjaar, wat de bolvorming ten goede zou moeten komen. Die bolvorming begint uiteindelijk pas rond 1 Mei, dus op dat moment moet het loof er optimaal bij staan.

Voorjaar 2017 als het laatste nog aanwezige struikje met een gebroken takje uit het groencentrum Witmarsum gehaald. Maar ik heb hem niet gesnoeid. Ja, een paar takjes vanaf gehaald, maar met deze foto wilde ik zeggen, 'kijk, deze groeit uit zichzelf mooi, daar heb ik geluk mee gehad'. Het valt me bij honingbes echt op dat het ene ras veel mooier groeit dan het andere. 'Beauty' groeit ook mooi recht bij mij, 'Beast' weet niet welke kant hij uit wil, net als 'Honey Bee', maar veel struikjes zijn ook nog te klein om er veel van te zeggen - de droogte heeft ze niet geholpen volgens mij. Het sterkst afwijkend van de andere struikjes is 'Duet', want die vertakt zich zo veel. Dan krijg je ontzettend veel dunne takjes, daar haal ik er veel vanaf. Bij de andere struikjes haal ik af en toe een klein naar binnen groeiend takje of horizontaal naar buiten groeiend takje weg, maar verder doe ik weinig aan snoeiwerk. De struikjes zijn ook nog klein, haast alle struikjes heb ik pas twee jaar.

Een stuk tuin wat ik nog had in Franeker heb ik ontruimd, en wat honingbessen overgezet. Wat dan erg opvalt is hoe gemakkelijk dat gaat, want ze wortelen helemaal niet diep. Dat is dan een geluk bij zoiets. Volgens mij heb ik zelfs de oudste met nauwelijks schade aan het wortelgestel meegekregen. Die stond er een jaar of drie en is vrijwel zeker een vuilnisbakkenrasje, van zaad opgekweekt dus. In eerste instantie vind ik het dan minder dan echte rassen, maar dat bleek een vooroordeel. Alles klopt eigenlijk bij deze anonieme Rus: blijft mooi in ruste tijdens de winter, is lekker laat waardoor de rijping kan profiteren van mooi weer, maakt prima bessen, en de struik heeft een mooi rechte groeivorm. Sommige rassen groeien warrig, dat is hier niet zo. Eigenlijk mag je de struik niet aanrekenen op die hoofdtak links, want dat was een gebroken en weer geheeld takje al toen ik het struikje kocht. Beter afknippen, ried een medetuinder mij aan. Ik wilde dat uitstellen tot de struik wat groter was en het toch tijd werd voor wat verjongingssnoei. Toen dacht ik dat de tak er wel af kon bij de verhuizing, want dat is toch een geschikt moment voor snoei. Ik heb wel wat takken weggenomen, maar kon het nog altijd niet over mijn hart verkrijgen die hele gesteltak weg te amputeren. Van het voorjaar zal ik zien of dat een vergissing is geweest of niet. Een droogteprobleem is er zeer zeker niet nu. In elk geval staat de struik nu mooi naast Beauty & The Beast, die met hun bloeitijd het best overeenkomen; gunstig voor de bestuiving.

Frans, ik ben het helemaal met je eens dat die struik van mij zo niet het nieuwe seizoen in kan. Daar moet het mes in. Ik deed dat begin dit jaar na de winter, en ben van plan dit keer hetzelfde tijdstip aan te houden. Naar aanleiding van je goede raad ga ik wat meer onderste takken weghalen dan ik anders misschien had gedaan. Een paar van de oudste takken gaan ook weg. De begin dit jaar gemaakte stekken, in de volle grond gezet, sloegen gelijk goed aan. Dan vind ik na de winter snoeien wel zo praktisch, want als de stekjes gelijk blad krijgen is er minder kans dat ik ze bij werk in de tuin wat aandoe doordat ik ze over het hoofd zie. Een klein kaal takje is kwetsbaar... Ook zo'n stekje gaat knoerdhard, daar heb me over verbaasd. De foto hieronder is van een stekje dat ik begin dit jaar in de grond heb gestopt, zo van 'eerst maar eens zien of het aanslaat, dan bedenken we er later wel een plek voor'. Maar als je dan gaat verzetten, later in het jaar, dan zitten er alweer zulke lange wortels aan dat je die kapot maakt als je de plant eruit licht. Dit stekje heb ik dus een paar weken geleden verzet, het was net of verzette ik een volwassen struik; niet echt makkelijk vanwege de grootte van de kluit. De methode die Frans beschrijft voor het trainen van een stek kan ik iedereen aanbevelen. Als je een Josta koopt, is die vaak al onderaan vertakt, en dat is niet handig, want dan wordt het erg moeilijk om te voorkomen dat hij te breeduit gaat. Dus ja, zelf een stek nemen en vertakkingen onderaan niet toestaan (knoppen wegbreken), zou uiteindelijk iets veel gebruiksvriendelijkers moeten opleveren. En zo lang hoeft het niet te duren voordat je daar bent, volgens mij. Mijn grootste stekje van begin dit jaar is nu al ruim over de meter, maar het was om te beginnen waarschijnlijk ook niet zo'n klein takje. Onder heb ik bij het verzetten gelijk een forse zijtak weggeknipt, want die wilde ik niet houden:

Welk ras is het, Appelvrouw? Die van Frans was een Mammoth 2 Snowstar. Altijd leuk om te weten.

Ik zie hem in elk geval bij Esveld in Boskoop staan. Ik heb geen ervaring met die zaak, maar het is misschien voor jou binnen reisafstand: https://www.esveld.nl/zoeken.php?zoekterm=Worcesterbes&pagina=1&product=planten

Indrukwekkend, Frans. Die hoort erin! In de slag tegen de competitie met afwezigheid van competitie ga ik dan ook nog maar even een score melden: Dikste solo knoflookbol vanuit een bulbine gegroeid, binnen één seizoen: 2,8 cm diameter. Ras Pskem. De beste foto, met de schuifmaat erlangs, heb ik hier al eens laten zien: https://www.moestuinforum.nl/knoflook-seizoen-2019-2020-t25821-80.html#p407481. Omdat bijna niemand vanuit bulbines knoflook kweekt zal het weinig mensen wat zeggen, maar om uit zo'n bulbine, weinig groter dan een graankorrel, een bol van 2,8 cm te krijgen is wel degelijk opmerkelijk. Op YouTube staat een filmpje dat een tweejarig proces laat zien om van bulbines bolletjes te krijgen groter dan 5 gram, die waardig pootgoed zijn voor gewone bollen. Mijn Pskem bulbines gingen binnen één seizoen al richting de 10 gram! Ik heb Andy Leahy, de maker van dat YouTube filmpje, mijn resultaat ook laten zien, en hij reageerde met: "Grain size to the size of rounds you are showing is phenomenally good. That could be like 50-100X weight increase in one cycle. [...]Pskem did not stand out in any way in my area, so I’ve let all mine be sold for food." Hieronder een foto van een paar van mijn Pskem bollen naast een paar van een ander ras, namelijk Eden Rose. Beiden op dezelfde manier vanuit bulbines verkregen, maar de resultaten staan in geen verhouding tot elkaar:

In deze tijd van het jaar zie je mooi het geraamte van struiken, en kun je dus goed zien hoe ze groeien, of gegroeid hebben. Dit is mijn nog jonge struikje, het staat vrij, en dit kun je dus ongeveer verwachten binnen twee groeiseizoenen. Ik heb proberen te begeleiden, maar dat was niet meer dan wat ondersteuning van wat takken van het jaar ervoor, dus dat stelde weinig voor. Al die lichtgekleurde takken zullen scheuten van dit jaar zijn, dus dat is echt snel gegaan en de struik neemt een enorme ruimte in al. Op zich vind ik de vorm zo niet eens onaardig, maar als die takken over een half jaar zwaar doorhangen van de bessen zal het minder geslaagd uitpakken, dus ik zal waarschijnlijk iets van skeletbouw met touwen aan de buitenkant gaan neerzetten. Heb je een kleine tuin, dan zul je van meet af aan de Jostabes moeten geleiden, lijkt me; van zichzelf is het een onstuimige struik. Begin dit jaar heb ik een paar stekjes genomen, die hebben zich gelijk goed ontwikkeld, en één daarvan probeer ik nu in een boomvorm te ontwikkelen, het voorbeeld van Frans volgend. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Ja, ik heb dit ook vaak met dit forum, en met niets anders eigenlijk. Vooral zondag was het slecht.

Maar ja, ik neem aan dat van het hele gebeuren weer geen filmopnamen zijn, hè? Zelf heb ik de appelboom maar weer eens aangepakt. Er kan hier en daar nog wel wat meer af, maar ik ben natuurlijk zo'n type dat alles met een handzaagje doet, dus het gaat in etappes. Al die waterloten moeten ook nog (grote knipper), dus je blijft wel even aan de gang met zo'n boompje wat van jongsafaan niet goed is gesnoeid. Maar er begint langzamerhand vorm in te komen, al zeg ik het zelf.